ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : chapter14การดำน้ำ
"ฮัทเราจะทำอย่างไงดี" สมายเราเศร้าอีกแล้ว
"ฮัทก้ไม่รู้เหมือนกัน" ฮัทบอกหน้าเครียด
"ตอนนี้เราทำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ" สต๊อปเสริม
"ทำได้สิ ตอนนี้เราแค่กันพี่ฮั่นให้ออกห่างจากสมายก็พอ" แคนบอก
"แล้วจะทำอย่างไง แคนก็รู้ว่าถ้าพี่ฮั่นจะตามใครกัดไม่ปล่อย" สต๊อปพูดหน้าเสีย
"ขอบคุณทุกคนนะค่ะที่พยายามจะช่วยสมายเปนเพราะมายเองมายทำอะไรไม่คิด" สมายพูดแล้วร้องไห้ออกมาอย่างช่วยไม่ได้
"สมายจำให้มั้ยว่าพี่พูดว่าเราจะผ่านไปด้วยกัน" แกงส้มพูดแล้วปาดน้ำตาให้สมาย สมายมองหน้าแกงส้มแกงส้มมองหน้าแล้วโผล่เข้ากอดกันนานพอสมควรจนสต๊อปเหนว่านานเกินไปเดี๋ยวฮั่นจะมาเห็นจึงสกิดสมายและแกงส้มให้ออกจากกัน สักพักฮั่นก็เดินออกมา
"พี่แต่งตัวเส็จแล้วเราไปกันเลยมั้ย?" ฮั่นพูด
"อ๋อ ค่ะๆ" สมายรีบพูด
"สมายเปนอะไรรึป่าวสีหน้าไม่สดเหมือนเก่าเลย" ฮั่นถามแล้วทำหน้างง
"อ๋อ สมายคงยังตกใจไม่หายหน่ะครับอยู่ดีๆพี่ฮั่นคิดจะมาก็มาโดยไม่บอกใคร" แกงส้มพูดเสียดสีเล็กน้อย
"หรอ แล้วแกงส้มไม่คิดจะมีแฟนบ้างหรอตอนนี้เค้าอยู่กันเปนคู่ๆนะ"ฮั่นเหมือนจะรู้เลยพูดเสียดสีกลับ
"อ๋อ ตอนนี้ผมก็มีคนที่ผมรักอยู่นะแต่มันติดที่คนที่ผมรักคิดผิดดันไปคบกับคนอื่นก่อนตอนนี้เทออึดอัดจิงๆแล้วเทอก็รักผมนะครับแต่ที่เทอคบเปนเพราะเทอประชดผม" แกงส้มพูดตอกกลับทำให้ฮั่นนิ่งเงียบไปเลย
"เอ่อ เราไปกันเลยมั้ยค่ะ" เฟรมเหนท่าไม่ดีเลยพูดแทรก
เฟรมพูดจบทุกคนก็เตรียมขึ้นเรื่อกันเพื่อจะไปลงที่กลางทะเลจุดที่มีประการังตอนนี้ดำเดินมาถึงที่ที่จะลงกันแล้วแน่นอนว่าต้องลงกันเปนคู่ๆ เริ่มจากเฟรมฮัท แล้วก็ตามด้วยแคนสต๊ิอป ส่วนตอนนี้มี ฮั่น สมาย แกงส้ม ที่อยู่บนเรือ
"สมายไปกับพี่นะ" ฮั่นบอก
"แล้วถ้ามายไปกับพี่แล้วพี่แกงล่ะค่ะจะไปกับใคร"สมายถามฮั่นทำให้ฮั่นอึ้งไปเลย
"พี่ก็ไปกับสมายไง" แกงส้มพูดต่อ
"งั้นก้ไปกันสามคนนี่แหละค่ะ" สมายพูดในขณะที่มือจับมือแกงส้มอยู่แตกต่างกับฮั่นที่ถึงแม้จะยืนใกล้กันแต่ก้ไม่ได้จับมือกันเหมือนแกงส้มกับสมายเลย
"งั้นก้ได้" ฮั่นบอก พอจบของฮั่นทั้งสามคนก็ใส่ออกซิเจนแล้วกระโดดลงน้ำไปโดยมือของสมายและแกงส้มก็ยังจับมือกันอยู่ทั้งสามว่ายกันไปเลื่อยจนถึงดอกไม้ทะเลต้นหนึ่งสมายยื่นมือข้างหนึ่งไปเล่นแต่ก็ไม่ได้ดึงออกมาสักพักแกงส้มก็กระตุ๊กมือสมายเหมือนเปนสัญยาณว่าไปต่อได้แล้วแต่ตอนนี้สมายขยับไปไหนไม่ได้แกงส้มและฮั่นมองหน้าสมายที่ตอนนี้ทำท่าเหมือนหมดอากาศหายใจกำลังทุกรนทุรายเปนอย่างมากเลยทีเดียวฮั่นช็อคนิ่งไปเลยแต่ดูเหมือนแกงส้มจะมีสติมากกว่ารีบดึงออกซิเจนสมายออกแล้วลองเอามาสูดเองปรากฏว่าออกซิเจนของสมายหมดแล้วแกงส้มจึงถอดออกซิเจนของตัวเองให้สมายสูดโดยที่ตัวเองไม่มีออกซิเจนแล้วแกงส้มก็รีบว่ายขึ้นบกให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ในขณะที่แกงส้มว่ายขึ้นไปฮั่นเพียงแค่มองภาพนั้นนิ่งเหมือนกำลังตกใจอยู่เมื่อแกงส้มถึงบกแล้วรีบถังออกเจนออกแล้วผายปอดให้สมายอยู่หลายแต่สมายก้ยังไม่ฝื้นแกงส้มทำทุกอย่างผายปอดก็แล้วปั้มหัวใจก็แล้วแต่เทอก็ไม่ฝื้นขึ้นมาสักที
"สมายถ้าไม่มีสมายพี่จะอยู่อย่างไงฝื้นขึ้นมาสิสมายไหนบอกว่าเราจะผ่านไปด้วยกันไงจำไว้นะสมายเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปเราจะแต่งงานเราจะทำทุกๆอย่างด้วยกัน"แกงส้มพูดไปด้วยกอดสมายไปด้วยตอนนี้แกงส้มเหมือนคนสติแตกมาก"สมายฝื้นขึ้นมาสิ พี่รักสมายนะ พี่อยู่ไม่ได้จิงถ้าไม่มีสมายคนนี้อีกแล้ว ไม่เคยมีใครที่ทำให้พี่เปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้พี่ไม่เคยทำเพื่อใครขนาดนี้จนวันนั้นวันที่สมายเข้ามาสมัครงานสมายเปนคนเดินเข้ามาหาพี่ได้โปรดวันนี้อย่าไปจากพี่ไปเลยนะ"
"แคร่ก แคร่ก" ในที่สุดสมายก็ฝื้นขึ้นมากจนได้
"สมาย" แกงส้มรวบตัวสมายเข้ามากอดไว้อย่างแน่น"พี่นึกว่าสมายจะจากพี่ไปแล้ว"
"โอ๊ย สมายจะตายก็เพราะพี่นี่แหละมายหายใจไม่ออกแล้ว" สมายแกล้งพูดทำให้แกงส้มผละตัวออกสมายสักพัก "มายไม่จากพี่ไปไหนหรอกก็พี่บอกเองว่าเราจะผ่านไปด้วยกันนิ"
"สมาย จำไว้นะพี่รักสมายมากนะ" แกงส้มพูดแล้วโผล่เข้ากอดสมายอีกครั้ง
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
แกงส้มเทอพระเอกมากเลยทีเดียวเชียว555
ฝากด้วยนะค่ะ ขอเม้นเยอะๆนะค่ะ ถ้าไม่เม้นไรท์ไม่มีกำลังใจเลย
"ฮัทก้ไม่รู้เหมือนกัน" ฮัทบอกหน้าเครียด
"ตอนนี้เราทำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ" สต๊อปเสริม
"ทำได้สิ ตอนนี้เราแค่กันพี่ฮั่นให้ออกห่างจากสมายก็พอ" แคนบอก
"แล้วจะทำอย่างไง แคนก็รู้ว่าถ้าพี่ฮั่นจะตามใครกัดไม่ปล่อย" สต๊อปพูดหน้าเสีย
"ขอบคุณทุกคนนะค่ะที่พยายามจะช่วยสมายเปนเพราะมายเองมายทำอะไรไม่คิด" สมายพูดแล้วร้องไห้ออกมาอย่างช่วยไม่ได้
"สมายจำให้มั้ยว่าพี่พูดว่าเราจะผ่านไปด้วยกัน" แกงส้มพูดแล้วปาดน้ำตาให้สมาย สมายมองหน้าแกงส้มแกงส้มมองหน้าแล้วโผล่เข้ากอดกันนานพอสมควรจนสต๊อปเหนว่านานเกินไปเดี๋ยวฮั่นจะมาเห็นจึงสกิดสมายและแกงส้มให้ออกจากกัน สักพักฮั่นก็เดินออกมา
"พี่แต่งตัวเส็จแล้วเราไปกันเลยมั้ย?" ฮั่นพูด
"อ๋อ ค่ะๆ" สมายรีบพูด
"สมายเปนอะไรรึป่าวสีหน้าไม่สดเหมือนเก่าเลย" ฮั่นถามแล้วทำหน้างง
"อ๋อ สมายคงยังตกใจไม่หายหน่ะครับอยู่ดีๆพี่ฮั่นคิดจะมาก็มาโดยไม่บอกใคร" แกงส้มพูดเสียดสีเล็กน้อย
"หรอ แล้วแกงส้มไม่คิดจะมีแฟนบ้างหรอตอนนี้เค้าอยู่กันเปนคู่ๆนะ"ฮั่นเหมือนจะรู้เลยพูดเสียดสีกลับ
"อ๋อ ตอนนี้ผมก็มีคนที่ผมรักอยู่นะแต่มันติดที่คนที่ผมรักคิดผิดดันไปคบกับคนอื่นก่อนตอนนี้เทออึดอัดจิงๆแล้วเทอก็รักผมนะครับแต่ที่เทอคบเปนเพราะเทอประชดผม" แกงส้มพูดตอกกลับทำให้ฮั่นนิ่งเงียบไปเลย
"เอ่อ เราไปกันเลยมั้ยค่ะ" เฟรมเหนท่าไม่ดีเลยพูดแทรก
เฟรมพูดจบทุกคนก็เตรียมขึ้นเรื่อกันเพื่อจะไปลงที่กลางทะเลจุดที่มีประการังตอนนี้ดำเดินมาถึงที่ที่จะลงกันแล้วแน่นอนว่าต้องลงกันเปนคู่ๆ เริ่มจากเฟรมฮัท แล้วก็ตามด้วยแคนสต๊ิอป ส่วนตอนนี้มี ฮั่น สมาย แกงส้ม ที่อยู่บนเรือ
"สมายไปกับพี่นะ" ฮั่นบอก
"แล้วถ้ามายไปกับพี่แล้วพี่แกงล่ะค่ะจะไปกับใคร"สมายถามฮั่นทำให้ฮั่นอึ้งไปเลย
"พี่ก็ไปกับสมายไง" แกงส้มพูดต่อ
"งั้นก้ไปกันสามคนนี่แหละค่ะ" สมายพูดในขณะที่มือจับมือแกงส้มอยู่แตกต่างกับฮั่นที่ถึงแม้จะยืนใกล้กันแต่ก้ไม่ได้จับมือกันเหมือนแกงส้มกับสมายเลย
"งั้นก้ได้" ฮั่นบอก พอจบของฮั่นทั้งสามคนก็ใส่ออกซิเจนแล้วกระโดดลงน้ำไปโดยมือของสมายและแกงส้มก็ยังจับมือกันอยู่ทั้งสามว่ายกันไปเลื่อยจนถึงดอกไม้ทะเลต้นหนึ่งสมายยื่นมือข้างหนึ่งไปเล่นแต่ก็ไม่ได้ดึงออกมาสักพักแกงส้มก็กระตุ๊กมือสมายเหมือนเปนสัญยาณว่าไปต่อได้แล้วแต่ตอนนี้สมายขยับไปไหนไม่ได้แกงส้มและฮั่นมองหน้าสมายที่ตอนนี้ทำท่าเหมือนหมดอากาศหายใจกำลังทุกรนทุรายเปนอย่างมากเลยทีเดียวฮั่นช็อคนิ่งไปเลยแต่ดูเหมือนแกงส้มจะมีสติมากกว่ารีบดึงออกซิเจนสมายออกแล้วลองเอามาสูดเองปรากฏว่าออกซิเจนของสมายหมดแล้วแกงส้มจึงถอดออกซิเจนของตัวเองให้สมายสูดโดยที่ตัวเองไม่มีออกซิเจนแล้วแกงส้มก็รีบว่ายขึ้นบกให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ในขณะที่แกงส้มว่ายขึ้นไปฮั่นเพียงแค่มองภาพนั้นนิ่งเหมือนกำลังตกใจอยู่เมื่อแกงส้มถึงบกแล้วรีบถังออกเจนออกแล้วผายปอดให้สมายอยู่หลายแต่สมายก้ยังไม่ฝื้นแกงส้มทำทุกอย่างผายปอดก็แล้วปั้มหัวใจก็แล้วแต่เทอก็ไม่ฝื้นขึ้นมาสักที
"สมายถ้าไม่มีสมายพี่จะอยู่อย่างไงฝื้นขึ้นมาสิสมายไหนบอกว่าเราจะผ่านไปด้วยกันไงจำไว้นะสมายเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปเราจะแต่งงานเราจะทำทุกๆอย่างด้วยกัน"แกงส้มพูดไปด้วยกอดสมายไปด้วยตอนนี้แกงส้มเหมือนคนสติแตกมาก"สมายฝื้นขึ้นมาสิ พี่รักสมายนะ พี่อยู่ไม่ได้จิงถ้าไม่มีสมายคนนี้อีกแล้ว ไม่เคยมีใครที่ทำให้พี่เปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้พี่ไม่เคยทำเพื่อใครขนาดนี้จนวันนั้นวันที่สมายเข้ามาสมัครงานสมายเปนคนเดินเข้ามาหาพี่ได้โปรดวันนี้อย่าไปจากพี่ไปเลยนะ"
"แคร่ก แคร่ก" ในที่สุดสมายก็ฝื้นขึ้นมากจนได้
"สมาย" แกงส้มรวบตัวสมายเข้ามากอดไว้อย่างแน่น"พี่นึกว่าสมายจะจากพี่ไปแล้ว"
"โอ๊ย สมายจะตายก็เพราะพี่นี่แหละมายหายใจไม่ออกแล้ว" สมายแกล้งพูดทำให้แกงส้มผละตัวออกสมายสักพัก "มายไม่จากพี่ไปไหนหรอกก็พี่บอกเองว่าเราจะผ่านไปด้วยกันนิ"
"สมาย จำไว้นะพี่รักสมายมากนะ" แกงส้มพูดแล้วโผล่เข้ากอดสมายอีกครั้ง
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
แกงส้มเทอพระเอกมากเลยทีเดียวเชียว555
ฝากด้วยนะค่ะ ขอเม้นเยอะๆนะค่ะ ถ้าไม่เม้นไรท์ไม่มีกำลังใจเลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น