you love me?ถ้าไม่รักกันฉันจะไป

ลำดับตอนที่ #4 : chapter4เวลาสนุกสุขเศร้า

เราไปกันเถอะน้องสมาย ฮั่นพูด

ค่ะ พี่ฮั่น แล้วทั้งสองคนก้เดินไปโดยมาไม่มองกลับมาจิงๆแล้วสมายอยากจะหันกลับไปแทบจะขาดใจแต่ต้องเก็บความรู้สึกนี้เอาไว้เพราะเราแตกต่างกันและเค้าไม่ได้รักเราเค้าอาจจะชอบพี่ต๊อปพี่ที่คอยดูแลเทอมาตลอด

พี่ฮั่นค่ะเราจะไปไหนกันหรอ สมายถาม

ไปที่มายชอบอ่ะครับ ฮั่นตอบ

มายชอบทุกที่เลยขอให้มีของกินอ่ะ สมายยิ้ม น่าแปลกที่ฮั่นทำให้สมายยิ้มได้แต่ไม่สามารถทำให้สมายลืมแกงส้มได้เลย

555 ตัวเล็กกินเยอะขนาดนี้ไม่กลัวอ้วนหรอ ฮั่นว่า

ไม่อ่ะ ถ้าเราอ้วนก้ต้องรู้จักอ้วนแล้วทำตัวน่ารัก สมายพูดแล้วยิ้ม

่ไม่ต้องทำตัวน่ารักหรอก มายน่ารักอยู่แล้ว ฮั่นบอกพลางหน้าแดงแปร้ด

พี่ฮั่นปากหวานจังตั้งแต่เกิดมามีพี่นี่แหละที่ชมมาย สมายพูด

งั้นพี่ขอให้พี่เปนคนเดียวที่ชมมายก้ได้นะ ฮั่นพูด

บ้า พี่ฮั่นก็ เออ พี่ฮั่่นทำไมพี่ถึงอยากเลี้ยงข้าวมายเรามันแตกต่างกันมากนะค่ะ

เด็กน้อย เรื่องบางเรื่องบางทีก็ไม่เกี่ยวกับฐานะหรอก ฉันพุด

ขอบคุณนะค่ะพี่ฮั่นที่ไม่แบ่งชั้นกับมาย

จร้า เออ นี่ มายรู้รึยังว่าที่บริษัทมายมันเปนงานที่ประสานกันกับบริษัทของพี่เราอาจได้เจอกันบ่อยๆนะ คงไม่เบื่อพี่ใช่มั้ย ฮั่นพูด

ไม่หรอกค่ะ ดีใจจะตายอยู่กับคุณแกงส้มก็ไม่ค่อยได้คุยกันสักเท่าไร่วางมาดชมัด สมายว่า

มันก้แบบน้แหละชอบวางมาดตลอดเวลามันอยู่กับพวกพี่นี่เหมือนเด็กสติแตก ฮํ่นว่า

แต่มายคงไม่เหนอ่ะ มายมาทำงานรับตังค์กลับบ้านชีวิตมีแค่นี้แหละ สมายพูด

เออนี่ สมายถึงแล้ว เซ็นทรัลของกินเยอะแน่พี่จะให้มายเลือกของให้พี่ด้วย

โอเช้! แต่มายขอกินก่อนนะแล้วค่อลเลือกของ สมายบอก

อยุ่แล้วแหละเดี่ยวดูแลไม่ดีสต๊อปฆ่าพี่ตายคามือพอดีอ่ะ ฮั่นพูดปนขำ

ทั้งสองคนเดินเข้ามาในเซ็นทรัลแล้วตรงไปที่ชาบุชิเพราะเปนของชอบสมายคนอย่างสมายต้องบุฟเฟ่เท่านั้นเทอตื่นเต้นมากที่ได้มากินชาบูชิแต่ว่าสมายมาเซ็นทรัลบ่อยเพราะเทอมารับงานพิเสดที่นี่หลังเรียนแต่ตอนนี้เทอไม่ทำเพราะเทอมีงานประจำอยู่แล้วฮั่นพยายามตักอันนู้นอันนี้ให้สมายตลอดเวลาฮั่นไม่ค่อยได้กินเท่าไร่เพราะมัวแต่มองหน้าสมาย สมายก้กินอย่างเดียวไม่สนใจคนตรงหน้าเลยจนเช็คบิลเส้จเรียบร้อยแล้ว

อ้าอิ่่มจังเลย สมายพูดเมื่อเดินออกมาจากร้าน

แน่นอนอ่ะกินอย่างเดียวไม่พุดไม่จาตอนอยู่บนรถยังพูดแจ๋วๆอยุ่เลย ระหว่างนั้นสมายเงียบไปเพราะเทอเฟนแกงส้มกับสต๊อปเดินมาซื้อของเหมือนแฟนกันแต่เขาอยู่ไกลจากเทอมากแต่ถึงจะไกลขนาดไหนก้ไม่พ้นสายตาของสมายอยู่ดี เหมือนเอาเข้มเปนพันเล่มมาปักที่หัวใจเลยจิงๆ

สมาย สมาย ฮั่นเรียกสมายอยู่หลายรอบทำให้เทอตื่นมาจากภวังค์

ห๊ะ ห๊ะ อะไรหรอค่ะ

เปนอะไรรึป่าวมายเหนเดินออกมาจากร้านแล้วอยู่ๆๆก้เงียบไป

ไม่เปนไรค่ะ แค่จุกเฉยๆค่ะ สมายฝืนยิ้มออกมา

กินเยอะล่ะสิ เด้กน้อย

แฮะๆ ก็นิดหน่อยอ่ะ เราไปซื้อของกันเถอะค่ะ ว่าแต่ของที่ซื้อคืออะไรหรอค่ะ

สร้อยจ่ะ พี่จะซื้อสร้อย

ฮั่นแน่จะซื้อให้แฟนหรอค่ะ สมายแซว

ป่าวๆ พี่ยังไม่มีแฟน

หรอค่ะ อยากรู้จังใครจะเปนผู้โชคดีคนนั้นน้า สมายแกล้งพูด

อยากรู้จิงหรือป่าวล่ะ

พี่จะบอกมายหรอ สมายทำตาลุกวาว

ไม่อ่ะ ถ้าพี่บอกรักเค้าคนนั้นเมื่อไร่เดี๋ยวมายก็รู้

พี่ต้องบอกมายแรกน้า อยากรู้จังว่าสเป็คพี่เปนไงอ่ะ สมายแกล้งพูด

พี่ก็ชอบ ตาโตๆ ผิวขาวๆ ผมยาวๆ ไม่สูงมาก ไร้เดียงสา ฮั่นพูดเส็จสายตาของทั้งคู่ก็มองกันแต่ความที่มายไม่ได้คิดอะไรสมายจึงพูดว่า

มองหน้ามายมีอะไรติดที่หน้ามายรึป่าวค่ะ สมายถามพลางเอามือลูบหน้า

ป่าวๆ นี่ไงร้านสร้อยไปเลือกกันเลยแล้วกัน ฮั่นเปลี่ยนเรื่อง

ค่ะๆ แล้วทำไมพี่ถึงให้มายเลือกอ่ะ มายอาจจะเลือกไม่ถูกใจเค้าคนนั้นก้ได้นะ

แต่พี่แน่ใจว่าเค้าคนนั้นต้องถุกใจ เอาแบบที่มายชอบเลยนะไม่ต้องสนใจเรื่องราคา

ค่ะๆ งั้นขอดูแบบนี้หน่อยค่ะรูปหัวใจ แล้วก็อันนี้ค่ะ สมายเลือกมาดูบนโต๊ะ อันแรกที่สมายเลือกคือรูปหัวใจเหมาะสำหรับคู่รักแต่มันดูไม่หรูหรามากอีกอันนึ่งเปนลูกกลมแสดงถึงความเปนคุณนายหน่อยหรูหรามาก พี่ฮั่นค่ะ คนนั้นของพี่คุณหนูมั้ยค่ะ

ไม่อ่ะ ฮั่นบอก

งั้นเอาเส้นที่เปนหัวใจอ่ะค่ะ สมายบอก

โอเคๆ นี่ครับ ฮั่นบอกพลางหยิบบัตรเครดิตให้พนักงาน

เส้นนี้อ่ะมายชอบมากๆเลยนะค่ะ ไม่ดูโตเกินไปดีคนนั้นของพี่คงชอบ

นี่ค่ะได้แล้วค่ะ พนักงานยื่นกล่องสร้อยคอมาให้

ขอบคุณครับ ฮั่นพูด ทั้งสองคนเดินออกมาจากร้านและสมายก็พบอีกแล้วแกงส้มเดินมากับสต๊อปอีกแล้วถึงแม้ว่าเค้าไม่ได้ควงแขนกันแต่เวลาเดินสายตาที่มองกันมันชัดมากสมายจึงหลบตามา

มายอ่ะ พี่ให้ ฮั่นพูดพร้อมส่งกล่องสร้อยคอให้สมาย

อ่าว พี่ไม่ได้เอาไปให้คนคนนั้นหรอค่ะ หรือว่าพี่ไม่ชอบ งั้นมายขอโทดนะค่ะ

ไม่ใช่ แต่.... มายนั่นแหละคือคนคนนั้น สิ้นเสียงของฮั่นทำให้สมายนิ่งอึ้งไปชั่วขณะเทอมองภาพสลับกันกับฮั่นและแกงส้ม แกงส้มเจ้านายจอมนิ่งและฮั่นผู้ที่อบอุ่นเสมือนเปนพี่ชายแล้วเค้ามาคิดกับเทออย่างนี้เทอไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปดี

พี่ฮั่น สมายพูดออกมาได้แค่นั้น แค่นั้นจิงๆ

ใช่มายคือคนคนนั้น พี่ไม่รู้หรอกว่ามายจะคิดอย่างไง พี่เร่งคำตอบจากมายหรอก ฮั่นพูด

มันเร็วไปมั้ยค่ะพี่ฮั่นเราเพิ่งรู้จักกัน สมายบอก

สำหรับสมายมันใช่แต่สำหรับพี่มันไม่ใช่ พี่แอบมองมายมาตั้งแต่พี่เรียนอยู่ที่มหาลัยแล้ว พี่แอบมองทุกวัน ทุกวัน จนที่พี่จบแต่พี่ไม่รู้จิงๆว่าสต๊อปเปนพี่สาวสมาย ตอนนั้นพี่ชอบเราทั้งที่พี่ไม่รู้จักชื่อด้วยซ้ำจนมาวันนี้พี่ได้เจอเทอ พี่เก้บความรู้สึกนี้ไม่ไหวแล้วพี่ขอโทด

พี่ฮั่น สมายพูดคำนี้ด้วยความจุก

เด้กน้อย อย่าเพิ่งตอบพี่เลยนะ ให้พี่ฝันไปก่อนได้ ส่วนสร้อยนี่รับไปเถอะนะถ้ามายไม่ได้ตกลงก้แค่เก็บมันไว้แต่ถ้ามายตกลงเมื่อไร่มายก็ใส่สร้อยเส้นนี้มานะ

ค่ะ พี่ฮั่น สมายพูดและฝืนยิ้มขึ้นมาอีกครั้งระหว่างทางกลับที่ทำงานต่างคนต่างเงียบไม่มีใครพุดใครจาเปนเพราสมายอาจจะจุกอยู่เทอไม่เคยคิดว่าจะมีคนชอบเทอหลงเหลืออยู่บนโลกแล้วทำไมล่ะตอนนี้ภาพแกงส้มถึงเต็มหัวไปหมดเลย ทำไมล่ะ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

จบไปอีตอนนะค่ะ สงสารฮั่นกันใช่มั้ยล่ะ แต่สมายจะตัดสิ้นใจอย่างไงติดตามนะค่ะ