คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : {Episode 2} Together
“นั่งนิ่งๆดิ๊” ดงเฮที่ใช้มือข้างนึงจับมือคยูคยอน เอาไว้อีกข้างนึง จับช้อนกินข้าว
“ฉันไม่ได้ใช้ให้นายมานั่งเฝ้าฉันนิ อีกอย่างถ้าอาม่ารู้ว่าฉันแอบมาทำงาน ฉันซวยแน่ๆ” คยูคยอนพูดอย่างหัวเสีย
“กินอะไรมายัง ตั้งแต่ขึ้นคอนเสิร์ตอ่ะ”
“..........................................”
“ฉันถามมมมมมมมม! ได้ยินมั้ยโจคยู!”
“............................................”
“โอเค!ตอนแรกว่าจะแบ่งให้กิน กินมาแล้วก็ไม่เป็นไร”
“ยัง!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ทำมาฟอร์ม เอ้า!” ช้อนสีเงินที่เต็มไปด้วย ข้าวต้มสีขาวกับจับฉ่ายถูกจ่อที่ปากหนาของคยูคยอน
“กินเองได้หน่า!”
“1..2..3 อ่ะ! ดีมากกกๆ ;}” คยูคยอนอ้าปากแล้วดงเฮจึงป้อนอาหารเข้าปากคยูคยอนไป
“ฮ้าวววววววววววววววว~” อึนฮยอกแกล้งหาวดังๆเพื่อให้ ทั้งสองรู้ว่า ‘หวานเกินไปแล้วนะเว้ยยยยย’
“โอเคค!อิ่มแล้ววววววว! เก็บเงินด้วยครับบบบบ”
แปะ! เงินจำนวนไม่น้อยวางไว้บนโต๊ะ คยูคยอนเป็นฝ่ายลากดงเฮไป โดยมือข้างหนึ่งเป็นมือของดงเฮอีกข้างหนึ่งเป็น มืออึนฮยอก!
“เห้ยยยยยยย! จะพาฉันไปไหนหว้ะ! ไอ่หน้าหล่ออ!” อึนฮยอกโวยวายใหญ่
“เออน่า!” ในที่สุดคยูคยอนก็มาหยุดอยู่ที่รถจากัวร์สีดำสนิท แถมยังดูโอ่อ่า เขาเปิดรถแล้วยัดดงเฮเข้าไปในรถ แล้วเข้าไปนั่งกับดงเฮก่อนที่จะโยนกุญแจรถให้อึนฮยอก
“อะไรของนายหว้ะ!”
“ขับรถให้ฉันกับพี่ดงเฮนั่งหน่อยดิ!”
“เรื่องอะไร!”
“เรื่องที่เพื่อนของนายลากฉันออกมาจากการทำงานน้ะสิ!”
“โจคยู!!!!” ดงเฮปรามเสียงแข็ง
“โอเค! ฉันจะขับบบ!
ฟิ้วววววว~ ทันทีที่เครื่องยนต์สตารท์แล้ว รถจึงแล่นออกเร็วประมาณว่า จะรีบไปตามวัวตามควายที่ไหนหว้ะ!
“รักฉันมากหรอไง!~” คยูคยอนกระซิบที่ข้างหูดงเฮเบาๆ แต่คำนั้นกลับเสียววูบ ทำเอาไอคนตัวเล็กขนลุกซู่ซ่าไปหมดทั้งตัวว คยูคยอนขยับตัวเข้ามานั่งใกล้ดงเฮมากขึ้นน!
เอี๊ยดดดดดดดดดด!~ รถหยุดอย่างกะทันหัน! คยูคยอนกับดงเฮถึงกับสะดุ้งทันที
“ขับรถภาษาอะไรของนายว้ะ!” คยูคยอนพูดอย่างหัวเสีย
“อุ๊ยย! ขอโทษนะ เมื่อกี้ ‘ควาย’ มันเดินตัดหน้ามาอ้ะ ;P” อึนฮยอกพูดพลางมองกระจกหน้ารถ เห็นคยูคยอนโอบดงเฮแน่น! หึงชะมัด! คิดถูกคิดผิดที่มาแก้เผ็ดมันหว้ะ!
“โซลบ้านนายดิ..มีควายอ้ะ!” คยูคยอนจ้องตาอึนฮยอกอย่างแค้นๆ ทั้งสองคนจ้องตากันไปกันมาอย่าง ไม่มีใครยอมใคร! ศึกประชันระหว่างหมาป่า กับ ไก่ เริ่มขึ้นแล้วว!
“.............................................................” หลังจากนั้นก็ไม่มีใครพูดอะไรต่อ ไม่ใช่อะไรหรอก! พูดไม่ออกน้ะสิ
“ขับไปบ้านพี่ดงเฮนะ!”
“เออออออ! คงไม่มีใครอยากค้างบ้านนายหรอก”
“หึ!.....หรอออออออออ!”
“เออ! สิวะ!” อึนฮยอกหน้าเบ้อย่างไม่พอใจในคำพูดของคยูคยอน เพราะรู้ความหมายในประโยคนั้น!
“พี่ดงเฮครับ..หนาวหรอครับ” คยูคยอนโอบดงเฮไว้ในอ้อมแขนแกร่ง
“ป..ป่าวสักหน่อย ” ดงเฮหน้าแดงจัดด้วยความเขิน
“แล้วทำไมพี่สั่นขนาดนั้นหล้ะ! อ๊า~ ตัวเบาชะมัด!” ดงเฮถูกเบียดจนต้องมานั่งบนตักแกร่งๆ ของ
คยูคยอน ดงเฮพยายามขยับตัวออก แต่ก็ไม่เป็นผล ตอนนี้มีแขนปลาหมึกสองข้างของคยูคยอนล้อมเขาไว้แน่น!
“ปล่อยฉันเถอะนะโจคยู..นายไม่คิดอะไรนายก็อย่าทำแบบนี้เลย..อย่าให้คนอื่นเค้าต้องคิดไปคนเดียว ด..ได้มั้ย ฮึกก..อย่าทำให้ฉันคิดไปคนเดียวได้มั้ย” เห็นน้ำตาดงเฮขนาดนี้แล้วมีหรอที่คนอย่างคยูคยอนจะไม่ใจอ่อน
คยูคยอนผลักดงเฮลงบนเบาะนุ่ม เขาคร่อมตัวของดงเฮเอาไว้ ก่อนที่จะยิ้มอย่างอบอุ่นให้
“ใครบอกว่าผมไม่คิดอะไรกับพี่หล้ะครับ!”
เขาค่อยๆโน้มตัวลง ปากเล็กๆของดงเฮถูกครอบครองด้วย ปากของคยูคยอน ลิ้นหนาตวัดไปทั่วทั้งปาก พลางหาน้ำหวานรสโอชะ ลิ้นทั้งสองตวัดกันไปมา ทำให้คนที่ไม่เคยได้สัมผัสรสจูบแบบนี้แทบจะคลั่ง อึนฮยอกได้แต่มองผ่านกระจกหน้าเห็นภาพทั้งหมด ดงเฮกำลังมีความสุข แต่เค้ากำลัง เจ็บ
ไม่อีกแล้ว เราจะไม่ฟุ้งซ่านอีกแล้ว ดงเฮรักคยูคยอน แล้วคยูคยอนก็กำลังสร้างความสุขให้
ดงเฮ หน้าที่ของเราที่มีต่อดงเฮคือ เป็นห่วง หวง ให้คำปรึกษา ปกป้องดูแล และเราก็คงต้องอยู่แบบเจ็บๆ แบบนี้ ในฐานะ ‘เพื่อน’ ตลอดไป....
รู้ไหมในวันนี้ไม่เหมือนเก่า รู้ไหมใครแอบเหงาคิดถึงเธอ รู้ไหมอยากบอกรักแต่กลัวเก้อ ทนไม่ไหว ได้แต่ห้ามใจ ไม่ให้รักเธอ....
“ฮึกก!...โจคยูอ่า ฮืออออออออ!” ดงเฮโผเข้าอ้อมกอดอันนุ่มนวลของคยูคยอน ก่อนที่จะซบลงไปบนไหล่ที่จะเป็นที่พึ่งได้ในตอนนี้
แอบมองสายตาของเธออยู่ อยากรู้ว่าเธอคิดอะไรกับฉัน คิดว่าเป็นแค่เพื่อนกันหรือ มีอะไรปิดบังไว้ สบตาของเธอกับฉันหน่อย อย่างน้อยจะพอมีหวังได้มั้ย ช่วยมองตอบฉันอย่างตั้งใจ ให้ใจฉันสัมผัสใจเธอ....
“ถึงบ้านฉันแล้วหล้ะ! เอาไว้...โอกาสหน้าเจอกันนนะ ขอบคุณมากสำหรับอาหารมื้อนี้ ฉันจะเป็นแฟนคลับของนายตลอดไป ตั้งใจทำงานนะ น้องรัก!”
“เอ้า! กุญแจ คราวนี้คราวเดียวนะเว้ยย! ที่ฉันจะขับรถให้แก ไอ้โจคยูบ้า!~” กุญแจรถสีเงินถูกโยนมาให้เกือบโดนหน้าหล่อๆ ของคยูคยอน โชคดีที่ไอ่หมาบ้าหลบทัน ไม่งั้นหล้ะก็ หึหึหึหึหึ! ;}
“วันนี้เป็นวันที่ฉันมีความสุขที่สุดในโลกเลยย..รู้มั้ยอึนฮยอกก~” ก็แหงหล้ะสิ! โดนไอ่โจคยูมันจูบไปตั้งสองที!
“อืมมม..นี่ก็ดึกมากล้ะ นายรีบไปอาบน้ำแล้วนอนซะเหอะ”
“วันนี้ไม่เล่นซูโม่แล้วหรอออ ;{”
“ไอ่เพื่อนบ้า! นี่มันตีสองแล้วน้ะเว้ยย! ซูมงซูโม่อะไรหว้ะ พรุ่งนี้แกต้องไปสมัครงานแต่เช้านะเว้ยยยย!”
“หน่า..น้า! ฮยอกแจจอ่า~ เล่นแค่ยกเดียวก็ได้!”
“เอออๆ! วันนึงแกจะให้ฉันตามใจแกกี่รอบเนี่ยย เหนื่อยใจเว้ย!”
“ไม่ต้องอาบน้ำหรอก..ตอนนี้ตัวฉันมีแต่กลิ่นน้ำหอมของโจคยูไปหมดแล้ว อิ๊!เขินนนน” รักมันมากสินะ โจคยูน้ะ - -*
“ย่าส์~~ พลังดงเฮพิฆาตตตตตตตตตตตตตตตต!” เสียงหมอนบวกกับเสียงตึงตังของคนวิ่งไปมาทำลายความเงียบยามดึกในทันที
“อึนฮยอกกกกก! ปล่อยแสงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง~”
“ดงเฮ! ล้มทับ ยั้กกกกกกกกกกกกกกกกกกก!” ร่างเล็กๆของดงเฮ นอนทับเข้าไปบนตัวเล็กๆของ
คยูคยอน อึนฮยอกหน้าแดงระเรื่อ เพราะไอ่ท่า ล้มทับ ของดงเฮ นี่ก็คือ จับกดดีๆนี่เองง!
“ไหนโจคยูบอกว่า แกเบาเป็นขนนกง้ะ หนักอย่างกะหินนน! ถ้าแกไม่ลุกฉันถีบ!”
ฟอดดดดด~
ดงเฮยิ้มอย่างร่าเริงก่อนตรงเข้าไปหอมแก้มซ้าย แก้มขวาเพื่อนที่จมอยู่กับ ความจุกเป็นการใหญ่!
“ขอบใจมากกกก! วันนี้สนุกที่สุดเลยแกรู้มั้ย! รักอึนฮยอกที่สุดในโลกเลยยยยยยยยยยยยยยยย~” ดงเฮพูดก่อนที่จะล้มตัวนอนลงไป พร้อมกับรอยยิ้มอันสดใสแห่งค่ำคืนน…..
_____________________________________________________________________-
หวัดดีค้ะ! ;D ช่วงนี้เปิดเทอมแล้วคงอัพได้ไม่ยาวมาก แต่สัญญานะ This song I love You. จะไม่เป็นฟิคร้างแน่ๆ 5555555555555555555
คอนเอสเอ็มใกล้มาทุกทีๆแล้วนะคะ! ยังไงทุกคนก็อย่าลืมไปเชียร์โอป้า ออนนี่ของพวกเราด้วยหล้ะกัน! แต่ขอร้องอย่างนึง สำหรับคนที่ไม่ชอบวงไหนก็ตาม อย่าโห่ไล่ หรือปิดแท่งไฟเลยนะคะ ภาพลักษณ์ของเอลฟ์ไทยจะแย่ลงนะคะ! ;}
รักทุกคนที่ติดตามฟิค รักคยูเฮ รักอึนเฮ รักคยูฮยอก
ฮเยคู,
ความคิดเห็น