คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มต้นสานฝัน
สิบโมงเช้า ณ สนามซ้อมเทนนิสแห่งหนึ่ง ที่นี่มีคอร์ตเทนนิสหลายคอร์ตเพื่อให้ประชาชนมาตีเทนนิสออกกำลังกายกัน..
..แต่อากาศอันร้อนระอุเช่นนี้จึงทำให้ไม่มีใครมาตีเทนนิสในเช้าวันนี้ นอกเสียจากในคอร์ตที่ 1 ที่มีนักเทนนิสหนุ่มอยู่ 2 คน กำลังซ้อมกันอย่างขะมักเขม้น...
“เดี๋ยว..เธอทั้ง 2 คน หยุดตีกันก่อนซิ...” เสียงเข้มๆของผู้ชายวัยกลางคนผู้เป็นโค้ชดังขึ้นอย่างมีอำนาจ ทำให้นักเทนนิสทั้ง 2 ต้องปฏิบัติตามอย่างอัตโนมัติ
“มีอะไรหรือครับ..โค้ช? กำลังสนุกเลย” บิ๊กหนุ่มนักหวดรูปหล่อขวัญใจสาวๆถาม
“ถามได้...ทำไมเธอชอบขึ้นหน้าเน็ตโดยที่ไม่ได้เปรียบอยู่เรื่อย รู้มั้ยว่าจะทำให้คู่ต่อสู้ยิงผ่านตัวเธอได้ง่ายน่ะ” โค้ชวิชิตดุบิ๊ก
“เออ..จริงด้วยสิ...ขอโทษครับผมลืมไปเลย” บิ๊กตอบแถมยังทำหน้าไร้เดียงสาใส่โค้ช
“นี่ๆ..ยังทำเป็นเล่นอีกนะเจ้าบิ๊ก..” โค้ชวิชิตดุบิ๊กซ้ำอีกทีแล้วหันมาตินักเทนนิสผิวคล้ำอีกคน “โก๋..เธอก็เหมือนกันนะ บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเล่นลูกหยอดจากท้ายคอร์ต เพราะลูกมันเดินทางช้า ยังไงคู่ต่อสู้ก็วิ่งทัน แถมเสี่ยงต่อการติดเน็ตอีก..”
“ขอโทษครับโค้ช..คือผมอยากลองอะไรแปลกดูน่ะครับ” โก๋ตอบเสียงนุ่ม
“นี่..พวกเธออย่าทำอะไรที่ฉันไม่ได้สอนสิ..ตั้งใจกันหน่อยสิ...อีก 7 วันทัวร์นาเม้นท์แรกของพวกเธอจะมาถึงแล้ว..เข้าใจมั้ย”
“ครับ..โค้ช” โก๋ตอบแววตาดูมุ่งมั่น
“โธ่โค้ช...รายการเล็กๆไม่เห็นต้องจริงจังก็ได้นี่..” บิ๊กว่า
“เธอไม่รู้อะไร..ถึงจะเป็นรายการเล็กแต่ถ้าพวกเธอเล่นได้ดีมันจะช่วยเพิ่มความมั่นใจให้พวกเธอมากขึ้น..รู้ป่าว” โค้ชวิชิตอธิบายอย่างมีเหตุผล
“เข้าใจแล้วคร้าบ..” บิ๊กทำเสียงสูง
“เอ้า..ถ้าเข้าใจแล้วก็กลับไปประจำตำแหน่งซะสิ..เดี๋ยวเราจะซ้อมลูกเสิร์ฟกัน..”
บิ๊กและโก๋ซ้อมกันต่อจนเวลาล่วงไปจนถึงตอนเย็นโค้ชจึงปล่อยตัวกลับบ้านได้ บิ๊กและโก๋เดินออกมาจากคอร์ตด้วยความอ่อนเพลีย...
“โอ๊ย..เหนื่อยชะมัด แถมยังร้อนตับแตกอีก ดูซิตัวดำขึ้นอีกละ โธ่..หมดหล่อกันพอดี...ข้าไม่รู้คิดถูกหรือเปล่าที่มาเล่นเทนนิสเนี่ย” บิ๊กบ่นด้วยความเซ็งปนเหนื่อย
“อ้าว..แล้วเอ็งคิดยังไงถึงมาเริ่มเล่นเทนนิสวะ”โก๋ถามปนสงสัย
“ข้าก็แค่อยากให้สาวๆกรี๊ดข้ามากขึ้นเวลาที่ข้าเป็นซูเปอร์สตาร์แบบ ภราดร ศรีชาพันธุ์ คิดดูสิเอ็ง...มันจะสุดยอดขนาดไหน...แต่ข้าก็รู้ซึ้งแล้วว่ะว่ากว่าจะเป็นนักเทนนิสฝีมือดีได้มันเหนื่อยขนาดไหน”
“รู้ก็ดีแล้วนี่..แล้วเอ็งยังอยากจะเป็นซูเปอร์สตาร์อยู่อีกหรือเปล่าล่ะ” โก๋แซวยิ้มๆ
“แน่นอนอยู่แล้วโว้ย..ใครจะไปยอมแพ้วะ อีกอย่าง..ข้ามีความฝันอยากเทิร์นโปรไปแข่งต่างประเทศ..จริงๆนะโว้ย”
“จริงอ่ะ” โก๋ทำหน้าตาไม่เชื่อ
“อ้าว..ทำหน้าตาอย่างนั้นดูถูกข้านี่หว่า..แล้วเอ็งมีความฝันอะไรบ้างล่ะ”
“ความฝันของข้าคือการได้ไปแข่งวิมเบิลดันที่ประเทศอังกฤษสักครั้งในชีวิตน่ะ” โก๋บอก
“โอ้โห..หวังสูงยิ่งกว่าข้าอีกนะ..ฮะฮะ” บิ๊กหัวเราะ “เอาเถอะ..เอ็งกับข้ามาพยายามด้วยกัน...รับรองวิมเบิลดันไม่หนีไปไหนแน่..”
“ฮะฮะ..ฝันสูงไม่เจียมตัวเลยนะพวกแก” เสียงเย้ยหยันที่ไม่ได้รับเชิญดังมาอีกทาง.. เจ้าของเสียงคือ “แมน”เด็กหนุ่มหน้าตาดีแต่งชุดมาซ้อมเทนนิสเช่นเดียวกับพวกเขา.. “ฝีมืออย่างพวกแกเนี่ยนะ อย่าว่าแต่ได้ไปแข่งวิมเบิลดันเล้ย...แค่เทิร์นโปรก็คงยังไม่ได้หรอกมั้ง ฮะฮะ...จริงมั้ยวะ?ไอ้บู้ ไอ้โจ๊ก” เขาเรียกลูกน้อง 2 คนวัยเดียวกันที่ตามมาข้างหลัง
“ถูกต้องครับลูกพี่..” โจ๊กรีบสนับสนุน
“ฝีมืออย่างลูกพี่ต่างหากที่จะได้เทิร์นโปร..ไม่ใช่ไอ้พวกกระจอกสองคนอย่างพวกแกโว้ย” บู้หัวเราะร่วนตามลูกพี่
“ไม่ได้เพ้อเจ้อเว้ย..” บิ๊กโต้ “พวกข้าก็มีฝีมือพอตัวเหมือนกันนะโว้ยจะบอกให้..”
“มีฝีมือเหรอวะ..วะฮะฮ่า....แล้วรายการชิงถ้วยยูธคัพปีที่แล้ว ใครวะที่แพ้แม้กระทั่งไอ้โจ๊กลูกน้องฉัน..ถ้าไม่ใช่แก..ไอ้บิ๊ก” เด็กหนุ่มหน้าตาดีโจมตีบิ๊กได้ถูกจุดจึงทำให้เขาเดือดจึงปรี่เข้าไปจะต่อย..
“แกจะมากไปแล้วนะโว้ยไอ้แมน”
“เฮ้ย!ใจเย็นไอ้บิ๊ก..ค่อยๆพูด ค่อยๆจากกันก่อนก็ได้โว้ย” โก๋รีบเข้าไปฉุดแขนบิ๊กก่อนที่เกิดเรื่อง
“อ๊ะอ๊ะ..อย่าใช้กำลังนะ..เดี๋ยวโดนห้ามแข่งนะโว้ย” แมนยั่ว
“ฮึ่ม!จำเอาไว้นะ..แข่งรายการแรกปีนี้ข้าต้องเอาชนะพวกเอ็งให้ได้...คอยดู!”
“เออ..พวกฉันจะคอยดูแก..ไอ้บิ๊ก” แมนว่า “เฮ้ย!ไปซ้อมกันเถอะโว้ยเสียเวลาหมด”
..........................................................................................
“หมอนั่นใครกันเหรอวะ..บิ๊ก” โก๋ถามหลังจากเดินพ้น 3 คนนั้นมาแล้ว
“มันเป็นพวกที่แข่งเทนนิสกับข้าเมื่อปีที่แล้ว..ฝีมือพวกมันร้ายกาจมาก..” บิ๊กเล่าด้วยน้ำเสียงเจ็บใจ “โดยเฉพาะไอ้คนที่ชื่อแมน..ว่ากันว่าฝีมือของมันระดับประเทศเชียวนะโว้ย..ได้รับการยกย่องจากคนในวงการเทนนิสว่าจะได้ติดทีมชาติในอนาคตด้วย..เอ็งไปอยู่ไหนมาวะโก๋? ไม่ได้ข่าวบ้างรึไง”
“อืม..แล้วทำไมเอ็งถึงไม่ถูกกับมันล่ะ?”
“ก็เมื่อก่อนข้าเคยจีบผู้หญิงคนเดียวกับมันน่ะสิ..”
“แล้วใครจีบติดวะ?” โก๋ทำท่าอยากรู้คำตอบมาก
“ข้าจีบติดก่อนโว้ย..แล้วมันมาแย่งแฟนข้าไปที่หลัง” บิ๊กตอบแบบมีอารมณ์กรุ่นๆ “แต่พอมันคบกันไม่นานมันก็เลิกกัน..โคตรเจ็บใจเลย”
“ก็เลยไม่ถูกกับมันตั้งแต่นั้น?”
“เออ..ใช่...แข่งคราวหน้าข้าอยากจะจับสลากเจอกับมันตั้งแต่รอบแรกไปเลย..ให้มันรู้ดำรู้แดงไปเลย”
“เอาจริงเด่ะ?”
“จริง” บิ๊กเน้นเสียงหนักแน่น
“เถอะน่า..เอ็งพักเรื่องนี้เอาไว้ก่อน ไปอาบน้ำกันให้สบายดีกว่า เดี๋ยวมีเรียนตอนบ่ายอีก” โก๋ชวน
“เออ..ข้าก็ว่างั้นแหละ..” บิ๊กเห็นด้วย “แล้วข้าก็หิวข้าวแล้วด้วย..ไปเถอะว่ะ”
..........................................................................................
ความคิดเห็น