Guardian of Dragon เทพกระบี่มังกรจอมราชันย์

ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 7 พุ่งทะยาน

บทที่ 7  พุ่งทะยาน

วูบบบบบบ

กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซ

เทพเจ้ามังกรทำการสลายการสะกดวิญญาณ เกิดเสียงคำรามของเทพมังกรกึกก้องไปทั่วมิติที่จินหลงอยู่ แม้พลังวิญญาณของเทพมังกรจะลดน้อยลงจากเดิมมาก แต่เพียงเท่านี้มิติแห่งนี้กับสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง มันคือพลังวิญญาณที่ทรงอำนาจของเทพมังกรอย่างแท้จริง!

            ร่างของเทพมังกรเดินมาหยุดอยุตรงหน้าจินหลงที่กำลังทำสมาธิอยู่ ก่อนที่ร่างกายของเทพมังกรจะค่อยๆจางลง จางลงจนกลายเป็นกลุ่มก้อนพลังเรืองแสงสีน้ำตาลเข้มข้น จากนั้นก้อนวงกลมเรืองแสงได้พุ่งเข้าใส่จินหลงและหายเข้าไปในตัวของจินหลง

            เมื่อเทพมังกรเข้าไปในตัวจินหลง จินหลงและเทพมังกรทำการผสานร่างกันทันที จินหลงสัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณมังกรที่เข้ามาสู่ร่างกาย เขารีบเปล่งพลังวิญญาณและเริ่มผสานวิญญาณกับจิตของเทพมังกรทันที โดยจิตเทพมังกรหาได้ต่อต้านต่อพลังวิญญาณของจินหลง กลับกัน จิตวิญญาณมังกรกลับโอนอ่อนไหลไปตามกระแสของการชักนำพลังวิญญาณของจินหลง จากนั้นจึงรวมกับจิตวิญญาณของจินหลง การผสานร่างสำเร็จ!

            เมื่อการผสานร่างกับเทพมังกรสำเร็จ จินหลงสามารถสังเกตเห็นดวงจิตของจิตวิญญาณเทพมังกรภูผาที่เรืองแสงอยู่ภายใน เขาทำย้ายเคลื่อนย้ายดวงจิตไปที่มิติกระบี่ทันที

ฟึ่บบ

            จินหลงลืมตาขึ้นเขาหันกายมองไปรอบๆ เขาทำการผสานร่างสำเร็จและย้ายดวงจิตวิญญาณมังกรเรียบร้อย หากแต่เข้าไม่มั่นใจว่าวิธีนี้จะคงเทพมังกรให้คงอยู่หรือเทพมังกรจะต้องหลับใหลไป

            “ท่านอาจารย์!”

“ท่านอาจารย์ท่านอยู่ที่นี่หรือไม่ขอรับ โปรดตอบศิษย์ด้วย” จินหลงเริ่มตะโกนขึ้นด้วยความร้อนใจ เนื่องจากเขาหันกายไปรอบๆมิติเพื่อมองหาอาจารย์ของเขา กลับไม่พบตัวอาจารย์ของเขาเลย

หรือว่าข้าทำไม่สำเร็จ หรือว่าความคิดของข้าจะผิด ข้าไม่อาจช่วยอาจารย์ของข้าได้เช่นนั้นหรือ จินหลงคุกเข่าลงกับพื้น เขารู้สึกผิดหวังเศร้าเสียใจอย่างรุนแรง น้ำตาแห่งความเศร้าเสียใจเริ่มไหลรินออกมา เขาไม่อาจเก็บความรู้สึกหดหู่ที่แผ่กระจายไปทั่วร่าง แม้เวลาจะผ่านไปแค่ 1 ปี แต่เทพมังกรเป็นเพียงคนเดียวที่อยู่ข้างกายเขาและสอนทุกสิ่งทุกอย่าง จินหลงนั้นมีความเคารพเทพมังกรอย่างแท้จริง ก่อนหน้านี้เขาได้ตั้งปณิธานไว้ว่าจะทดแทนบุญคุณของเทพมังกรให้ได้ แต่บัดนี้เทพมังกร อาจารย์ของเขาได้หายไปแล้ว!

“เจ้าศิษย์จอมขี้เกียจ เจ้าจะนอนอยู่ตรงนั้นอีกนานเท่าใด”

จินหลงเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ ทั่วทั้งหน้ายังคงมีหยาดน้ำตาที่กำลังไหลริน ภาพตรงหน้าของจินหลงถูกบดบังด้วยหยาดน้ำตาเห็นเป็นเพียงเงาเด็กชายตัวน้อยกำลังยืนยิ้มทะเล้นอยู่ตรงหน้าของเขา

“ท่านอาจารย์!!!”

พรึ่บบ

ตุบบบ

“เฮ้ ใจเย็นๆ !”

จินหลงลุกขึ้นกระโดดใส่เทพมังกรอย่างรวดเร็วจนเทพมังกรมิอาจตั้งตัว แรงถาโถมที่พุ่งเข้าใส่ของจินหลงทำให้เทพมังกรล้มลงไปกองกับพื้น

จินหลงได้แต่กอดอาจารย์ของเขาไว้แน่นพร้อมทั้งพึมพำว่า ท่านอาจารย์ อยู่ตลอดเวลา ทำให้เทพมังกรยิ้มออกมาเล็กน้อย

“ก็ข้านึกว่าท่านหายไป ทำไมท่านถึงไม่ออกมาแต่แรกเล่า”

“หึหึ ข้าแค่อยากจะรู้ว่าศิษย์ข้าจะทำเช่นใดต่อ ใครจะรู้ว่าเจ้ามีนิสัยขี้แย ร้องไห้ซะจนข้าทนดูไม่ได้เช่นนี้ ฮ่าๆๆๆ”

เทพมังกรเอามือกุมท้องพร้อมหัวเราะร่าเสียงดัง ทำเอาจินหลงอดคิดไม่ได้ว่า ท่าทางหัวราะขี้แกล้งนี่ช่างเหมาะสมกับร่างกายเด็กน้อยของเทพมังกรเหลือเกิน ไม่อยากจะเชื่อว่ามีอายุมากว่าพันปี!

ไอ้เรารึอุส่าหลงเป็นห่วง กลับมาแกล้งข้าเช่นนี้ ท่านอาจารย์นี่นิสัยสมกับเป็นเด็กจริงๆ มาแกล้งข้าได้ลงคอ!ข้าว่าตอนที่อาจารย์อยู่ดินแดนปีศาจ ในเผ่ามังกรจะต้องเป็นเด็กแสบชัวร์ๆ

“ฮ่าๆๆ เจ้าทำข้าหยุดหัวเราะไม่ได้เลย และเจ้าจงหยุดนินทาข้าในใจซะ บัดนี้เจ้ากับข้ารวมเป็นหนึ่งข้าสามารถล่วงรู้สิ่งที่เจ้าคิดได้” นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้จินหลงถึงกับสะดุ้งสุดตัว

ต่อไปนี้ข้าคงต้องระวังความคิดของข้าให้ดี

“หยุดหัวเราะข้าได้แล้วท่านอาจารย์”

“อ่ะๆ ตอนนี้ข้าสลายการสะกดวิญญาณแล้ว ที่นี่จะพังทลายลง ถ้าเจ้าช้า เจ้าอาจจะถูกฝังอยู่ที่นี่ก็เป็นได้  ข้านั้นไม่สามารถออกไปจากมิติแห่งนี้ได้ เจ้าจงใช้พลังของเจ้าพุ่งขึ้นไปข้างบนจากทางที่เจ้าตกลงมา ข้าคิดว่า เส้นทางน่าจะเปิดให้เจ้าได้เห็นแล้วล่ะ เจ้ารีบกลับออกไปจากมิตินี้เถอะ แล้วรีบขึ้นไปด้านบนให้ไวที่สุดก่อนที่ทางเข้ามันจะปิด เร็วเข้า!”

จินหลงกลับมาออกมาจากมิติกระบี่ เขารู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนที่รุนแรงจากภายในถ้ำ จินหลงรีบมองหาทางที่จะออกไป เขาเงยหน้ามองด้านบน ซึ่งก่อนหน้านี้ที่เขามาถึงรอบด้านเขาถูกปิดหมด แต่บัดนี้ ด้านบนของเขามีช่องว่างลาดยาวขึ้นไปด้านบน

จินหลงเร่งพลังพุ่งขึ้นไปเป็นเส้นตรงอย่างรวดเร็ว เขาเกรงว่าทางเข้าจะถูกปิด หากทางเข้าถูกปิดเขาคงไม่มีวิธีที่จะกลับขึ้นไปด้านบนอีกเป็นแน่

หลังจากที่จินหลงทะยานขึ้นไปด้านบนทั่วทั้งพื้นที่ก็เริ่มกลายเป็นหินที่เหมือนเป็นผนังถ้ำ กลืนกินช่องว่างทั้งหมดให้เป็นสีเดียวกับผนังของถ้ำ ตามที่จินหลงเข้าใจ เมื่อเทพมังกรสะกดพลังไว้ที่นี่จึงก่อเกิดพื้นที่ว่างที่ลึกลงไปหลายหมื่นเมตรและเทพมังกรจึงสถิติอยู่นี่นั่น ทุกอย่างที่เคยเป็นช่องว่างที่จินหลงเห็นเป็นถ้ำ เกิดขึ้นเพราะพลังของเทพมังกร แต่ตอนนี้พลังนั้นกำลังหายไป ใต้ดินแห่งนี้จึงเริ่มกลับสู่สภาพเดิม นั่นคือกลับกลายเป็นพื้นดิน หากเขาไม่รีบขึ้นไปข้างบนเขาจะต้องถูกฝังทั้งเป็น!

จินหลงยังคงเค้นพลังเพื่อเร่งให้ตนทะยานขึ้นไปด้านบน พื้นดินค่อยๆกลืนกินตามติดหลังจินหลง และเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

“เร็วเข้า!” เสียงเทพมังกรดังออกมา เขายังคงได้ยินสิ่งที่เทพมังกรพูดจากในมิติ เนื่องจากจิตของพวกเขานั้นเชื่อมถึงกันเรียบร้อยแล้ว

ตุบบบ

“อูยยยยยยยยยยย”

ร่างของจินหลงพุ่งทะลุออกมาจากหลุมด้วยความรวดเร็วก่อนที่จะปลิวไปกระแทกกับผนังถ้ำดังสนั่น หลุมที่เคยมีนั้นเริ่มจะหายไปกลายเป็นพื้นดินปกติ

จินหลงลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ภาพตรงหน้าปรากฏเป็นถ้ำแห่งเดิมที่มีหนังสือเคล็ดวิชาอยู่เต็มไปหมด ใช่แล้วที่นี่คือ หอตำราธาตุภูผา เขากลับขึ้นมาได้แล้ว!

ข้ากลับมาแล้วววววววววว

ในที่สุดข้าก็กลับขึ้นมาได้แล้ว! ก่อนอื่นข้าต้องออกไปจากที่นี่ ข้าหายตัวมาปีกว่าไม่รู้ว่าทุกคนจะเป็นอย่างไรกันบ้าง

จินหลงรีบเคลื่อนตัวไปยังทางออกของหอตำรา เขาเดินผ่านประตูทางเข้าหอตำรามาจนถึงทางแยกไปหอตำราของธาตุต่างๆ เขาเดินต่อไปเรื่อยๆจนสุดท้ายมาหยุดอยู่ตรงหน้าทางเข้าหอตำราสถาบันวิญญาณฟ้า

ตู้มมมมมมมมมม!

บรึ้มมมมมมมมมม

เคร้งๆๆ เคร้งง ฟึ่บบบ

พรึ่บบบบบบบ

ตึงตึง ตู้มมมมมมม

ฉวะ ฉับบบบ

ตู้มมมมมมมมมมมมม ปึง!

ภาพตรงหน้าจินหลงทำให้จินหลงยืนตกตะลึงนิ่งค้าง มือของเขาสั่นระริกไปด้วยความตกใจเขาไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เขาเห็น เป็นไปไม่ได้ นี่มัน นี่มันเกิดอะไรขึ้น เหตุใดจึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้!