3/10 Last Memory บันทึกสุดท้ายในความทรงจำ

ลำดับตอนที่ #6 : เข้ามาและจากไป [3]

อีกครั้งกับสมาชิกใหม่ในห้อง ที่ย้ายเข้ามาตอนเทอมสอง

ลิตเติ้ล ครั้งแรก ที่เฟิร์นเห็นลิตเติ้ล อย่างแรกที่คิด

“เด็กเส้นว่ะ แม่ง ย้ายมาทำไมมาอยู่ห้องสิบ”(หลานรองผู้อำนวยการนี่ฝ่า)

แต่พอหลังจากรู้จักลิตเติ้ล ถึงจะไม่สนิทมาก แต่จากมุมที่เฟิร์นเห็น

เติ้ลเป็นคนที่ค่อนข้างรักเพื่อน เรียนใช้ได้ เป็นคนที่รักสงบเอามากๆ

ถ้าไม่มีใครหาเรื่องเติ้ลก่อน เติ้ลก็จะไม่ไปตอแยใคร...

เรียกได้ว่า “นักเลง” จริงๆ ไม่แค่จิ๊กโก๋ ที่หาเรื่องชาวบ้านไปวันๆ

สำหรับเฟิร์น เติ้ลเป็นเพื่อนที่น่ารักมากๆ คนหนึ่ง เป็นกันเอง

คุยด้วยแล้ว มีความสุข ครั้งหนึ่งเฟิร์นเคยถามเติ้ลว่า

อยากเรียนอะไร เติ้ล บอกว่า  เรียนศิลป์ภาษาแล้วต่อนิติ

เติ้ลอยากเป็นทนาย (พยายามเข้านะ เฟิร์นเชื่อ เติ้ลเป็นได้และเป็นทนายที่ดีด้วย)

เท่าที่เฟิร์นเห็น อาจารย์ค่อนข้างจับตามองเติ้ลและเพื่อนในกลุ่ม เรื่องบางเรื่อง

เติ้ลไม่ผิด แต่ก็ยังโดน ไม่อยากใช้คำว่าสงสาร

เพราะเฟิร์นคิดว่า เติ้ลไม่ได้แย่ขนาดที่ต้องให้ใครมาสงสาร

แต่เฟิร์นรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมเลย แค่เติ้ลเคยมีประวัติไม่ดี

ทำไมอาจารย์จะต้องจับตามองแล้วจ้องจับผิดด้วย

ตามความเห็นเฟิร์นนะ มันเหมือนการยัดเยียดความผิดให้เติ้ลยังไงยังงั้น

กับความผิดครั้งล่าสุด ที่เติ้ลโดนพักการเรียน

ในวันที่เพื่อนมาโรงเรียนเรารู้สึกแปลกใจที่ทำไมหมดเวลาพักการเรียนแล้ว

แต่ทำไมเติ้ลไม่มา... เวลาผ่านไปสองสามวัน เพื่อนในเคเอสบอกว่า เติ้ลลาออกไปแล้ว

แอบใจหายอยู่เหมือนกัน

อย่างน้อยก็เรียนด้วยกันมาเกือบปี

ถึงจะเป็นเวลาน้อยนิดที่ได้รู้จักกัน

อาจจะไม่ใช่เพื่อนสนิท แต่รู้สึกว่าคุยกับเติ้ลได้อย่างสนิทใจ

เติ้ลเป็นผู้ฟังที่ดี

ถึงตอนนี้ จะไม่ได้มีเติ้ลมานั่งเรียนร่วมห้อง

และไม่รู้ว่าเติ้ลไปเรียนที่ไหน....

แต่อยากให้รู้ว่า ยังคิดถึงเพื่อนที่ดีแบบเติ้ลเสมอนะ

(อ้อ เคเอส ใครรู้ว่าเติ้ลเรียนไหนบอกกันบ้างนะ

ยังอยากรู้ความเป็นไปของเพื่อนอยู่)