ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    3/10 Last Memory บันทึกสุดท้ายในความทรงจำ

    ลำดับตอนที่ #2 : สมญา(ประ)นาม

    • อัปเดตล่าสุด 14 ก.ค. 51


    สมญา(ประ)นาม

    แค่ชื่อตอนก็ชวนกวนบาทาพวกแกมากมายแล้วใช่มั้ยล่ะ

    ลองนึกดูสิ เออ ถ้าเกิดแบบว่า คนข้างนอก เค้านึกถึงห้องสิบทั่วไป

    เค้าจะนึกถึงอะไร?

    ห้องคิงส์

    เรียนเก่ง

    เรียบร้อย

    เห็นแก่ตัวจัดๆ

    ใส่แว่น ท่าทางเนิร์ดๆ

    กลับมาดูความเป็นจริงในห้องพวกเรา

    ห้องคิงส์ เรียนเยี่ยง คิงส์ ใช่

    คิงส์ พระราชา หมายความว่า

    แม้จะดูเหมือเรียนสบายๆแต่ภาระที่แบกรับย่อมหนักกว่าห้องอื่น

    อย่างแรก เราเป็นห้องคิงส์ ทุกคน หรือหลายๆคน

    หวังว่า เราจะเป็นตัวอย่างที่ดีแก่เพื่อนๆ

    มีความรับผิดชอบมากกว่าเพื่อนในรุ่นเดียวกัน

    เมื่อเราทำไม่ได้ เราก็จะโดนด่ายิ่งกว่าเพื่อนรุ่นเดียวกัน

    เสียดสีเย้ยหยัน  เปรียบเทียบ เราโดนมากที่สุด

    ถ้ามองในความเป็นจริง

    เรากับเพื่อนที่เป็นรุ่น 15 เหมือนกัน

    พวกเราอายุไล่เลี่ยกัน อยากเล่น อยากเรียน อยากมีอิสระและอยากพักบ้างเหมือนกัน

    ห้องเราต้องเป็นเด็กขยัน (รู้สึกทั้งห้องมันจะมีขยันอยู่ไม่กี่คน)

    ห้องเราต้องเห็นแก่ตัว... ห้องไหนไม่เห็นแก่ตัวบ้างละเนี่ย

    ถ้าจะให้พูด เฟิร์นว่า ห้องเราเห็นแก่ตัวน้อยที่สุดแล้วหล่ะ

    อาจจะเป็นเพราะ เรามีอะไรที่จะแบ่งปันกันเยอะก็ได้

    เช่น เรียน ไม่รู้เรื่อง คนนั้นช่วยสอน คนนี้ช่วยสอน

    ไปเที่ยวมา แบ่งปันประสบการณ์ให้เพื่อนฟัง

    ดูหนังมา แล้วเล่าต่อให้เพื่อนฟัง

    ดูละครเรื่องเดียวกัน เอามาเมาท์แบ่งปันความรู้สึก

    ฟังเพลงเพลงเดียวกันแล้วมานั่งแหกคอร้องด้วยกัน

    (เนื่องจากเรามีเรื่องที่จะต้องแบ่งปันกันมากเกินไป

    เลยทำให้แม้เข้าเรียนแล้วก็ยังเล่าไม่หมด

    ผลปรากฏโดนด่าเรื่องเสียงดัง

    อาจารย์ขา.... ปล่อยหนูเล่าต่อเถอะค่ะ หนูไม่อยากเห็นแก่ตัว)

    (แกแน่ใจนะว่ามันถูกแล้วน่ะเฟิร์น)

                         ได้ของเล่นแล้วเอามาแบ่งกันเชยชม

     

    ถ้านึกถึงห้องสิบรุ่น 15 อาจารย์จะนึกถึง

    ห้องคิงส์(ลี่)

    หัวกะทิ(บูด)

    เรียบร้อย(ซะที่ไหน)

    พูดน้อย(ซะเมื่อไหร่)

    ตั้งใจเรียน(เป็นบางวิชา)

    เป็นตัวอย่างให้เพื่อนได้(น้อยมาก)

    เดินเข้าห้องปกครองเป็นว่าเล่น

    สรุปว่านี่คือสิ่งที่เค้าเรียกพวกเราโดยรวม

    ทั้งที่พวกเราไม่ได้เป็นแบบนั้นทั้งหมด

    [ พรายกระซิบ : เค้าเรียกว่ารับผิดชอบร่วมกัน ]

                        ถามว่าพวกเราโกรธมั้ย ถ้าให้เฟิร์นตอบ

    โกรธ

    แต่ถ้ามาลองคิดๆดูพวกเรามีข้อดีมากกว่านี้แยะ

    ถ้ามัวมานั่งจมคิดแค้นอยู่กับสมญาประณามพวกนี้

    เราจะเอาเวลาที่ไหนไปรั่วกันล่ะพี่น้อง

    อย่าใส่ใจและอย่าเก็บไปโกรธ ก็แค่คำพูดของคน ไม่สามารถทำให้จิตใจเราตกต่ำได้หรอก

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×