ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [D18] Gattina mio รักนี้เทใจให้นาย ลูกแมวตัวน้อยของฉัน

    ลำดับตอนที่ #6 : PART 5 การเอาตัวรอด

    • อัปเดตล่าสุด 30 ธ.ค. 52



    ทางด้านดีโน่กับฮิบาริที่ตอนนี้ดีโน่กำลังวิ่งตามฮิบาริเหมือนสุนัขวิ่งตามเจ้าของแต่ฮิบาริก็เดินหนีต่อไปอย่างไม่สนใจคนที่วิ่งตาม

          " เคียวยะ รอฉันด้วยสิ เราต้องไปเป็นคู่นะ " 
          " น่ารำคาญจริง จะไปไหนก็ไปซะ! " ร่างบางตวาดใส่
          " คงไม่ได้หรอก เพราะเราต้อง...เหวอ~อ!! " พูดไม่ทันขาดคำดีโน่ก็เดินไปสะดุดก้อนหินจนล้มทับใส่คนตรงหน้าที่กำลังหันมาพอดี ไม่ใช่เพราะเขาไม่ระวังหรอกแต่พอขาดลูกน้องทีไรก็มักจะเป็นแบบนี้เสมอ
          " นี่แก...ตั้งใจใช่มั้ย!? " ร่างบางที่โมโหก็หวดทอนฟาเข้าใส่เป็นจังหวะเดียวกับที่ร่างสูงใช้แส้ฟาดกลับไปแต่แส้ก็ดันฟาดกลับมาหาตนเอง
          " ลุกออกไปซะ มันหนัก... " ร่างบางพยายามผลักตัวร่างสูงออกแต่ก็ไร้ผลเพราะอีกฝ่ายตัวโตและมีกำลังเยอะกว่า
         " อ๊ะ! ที่แขนนายมีแผลด้วยล่ะ เดี๋ยวฉันทำแผลให้นะ " ดีโน่ดึงแขนของฮิบาริที่ตอนนี้เป็นแผลถลอกและมีเลือดซึมนิดๆขึ้นมาดู คงได้มาตอนที่ดีโน่ล้มไปทับเขาแล้วแขนก็ไปถูกกับอะไรบางอย่าง
         " ไม่ต้องมายุ่ง! " ร่างบางสะบัดแขนออก
         " อย่าดื้อสิ! เอาแผลมาให้ฉันดูหน่อย " ร่างสูงดึงแขนของร่างบางกลับมาก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าของตนเองมาชุบน้ำแล้วพันแผลให้ร่างบาง
         " ขอโทษนะที่ทำให้นายมีแผล "
         " ไม่ต้องมาขอโทษฉัน! " 
         " ก็ฉันไม่ได้ตั้งใจนี่นา ยกโทษให้ด้วยน้า~ " ร่างสูงทำตาปริบๆออดอ้อนแต่นั่นก็ยิ่งสร้างความหมั่นไส้ให้กับคนตรงหน้ายิ่งนัก

         " บอสครับ! พวกผมกลับมาแล้วคร้าบ~ " พวกลูกน้องของดีโน่ที่โผล่มาจากไหนไม่รู้เดินตรงเข้ามาหา
         " พะ...พวกนาย! รู้ได้ไงว่าฉันอยู่ที่นี่!? " ดีโน่ถามด้วยความแปลกใจ
         " พวกผมทราบที่อยู่มาจากทางโรงแรมน่ะครับ " โรมาริโอ้ลูกน้องคนสนิทของดีโน่
    บอก
         " พวกผมเป็นห่วงบอสก็เลยรีบตามมาน่ะครับ " ลูกน้องคนหนึ่งบอก
         " ขอบใจพวกนายมากนะ ดีแล้วล่ะที่มา "
         " น่ารำคาญจริง ถ้ายังสุมหัวกันต่อ ฉันจะขย้ำให้หมด! " ร่างบางที่เกลียดการสุมหัวก็เดินหนีไปอย่างไม่สนใจใคร
         " เดี๋ยวก่อนสิ! เคียวยะ ทางนั้นมันอันตรายนะ " ร่างสูงรีบตามเขาไปทันทีเพราะกลัวว่าจะเกิดอันตราย
         " ถ้าตามมาล่ะก็...ฉันจะขย้ำทิ้งแน่! " ร่างบางตวาดกลับไป
         " เฮ้อ~ ดื้อจริงๆเลยเด็กคนนี้ อย่าให้ต้องใช้แส้ลากตัวไปนะ "
         " ฉันจะไปไหนมันก็เรื่องของฉัน " ว่าแล้วร่างบางก็เดินต่อไป
         " ช่วยไม่ได้แฮะ " ดีโน่เหวี่ยงแส้เข้ามัดตัวฮิบาริไว้พร้อมกับลากตัวร่างบางมา ความสามารถของดีโน่ในฐานะหัวหน้าแก๊งค์นับว่ายอดเยื่ยมมากเลยทีเดียว แต่ถ้าหากคลาดสายตาลูกน้องไปเมื่อไหร่บอสคนนี้ก็จะกลายเป็นคนซุ่มซ่ามไปทันที
         " ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้! ถ้าฉันหลุดไปได้เมื่อไหร่ แกตายแน่!! " ร่างบางพยายามดิ้นให้หลุดจากแส้ที่พันธนาการร่างของเขาไว้
         ~ เป็นเด็กที่น่ากลัวจริงๆแฮะ ~ ดีโน่คิด
         " ขอโทษนะที่ต้องมัดนายไว้ แต่อย่าลืมสิว่าที่นี่มีอันตรายเยอะ "
         " แล้วยังไงต่อ... "
         " แล้วนายก็เป็นลูกศิษย์ของฉัน ฉันต้องอยู่ดูแลนาย ฉันยอมรับว่าฝีมือนายร้ายกาจมากแต่ก็ไม่ควรจะประมาท เพราะฉะนั้นนายต้องอยู่กับฉัน เข้าใจมั้ย? " 
         " ....... " ร่างบางไม่ได้ตอบอะไร แต่ก็เดินตามร่างสูงไปอย่างว่าง่าย 
    พอเดินไปได้ครึ่งทางดีโน่ก็เหลือบไปเห็นแม่น้ำ จึงบอกให้พวกลูกน้องพักทางอาหารกลางวัน พอดีโน่เห็นว่าฮิบาริเริ่มเชื่อฟังและไม่คิดจะหนีแล้วจึงคลายแส้ที่พันตัวเขาออก

    ดีโน่หยิบขวดน้ำและขนมปังแซนด์วิชออกมาจากกระเป๋าเป้แล้วส่งให้ฮิบาริ
         " นั่งอยู่เฉยๆล่ะ ห้ามหนีนะ เดี๋ยวฉันมา " ดีโน่เดินไปล้างมือที่แม่น้ำโดยหารู้ไม่ว่าเจ้าตัวทำอะไรบางอย่างตกลงไปในน้ำ หลังจากที่ล้างมือเสร็จเขาก็เดินกลับมาที่เดิม
         " เรารีบไปกันเถอะ ก่อนที่อันตรายจะมาเยือน " 
         " เดี๋ยวก่อน! เจ้านั่นมันตัวอะไร!? " ฮิบาริถามพลางชี้ไปยังเต่ายักษ์ที่อยู่ทางริมแม่น้ำ
         " เฮ้ย!! เอนซิโอ้! ออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่!? " ดีโน่ร้องตะโกนขึ้น
    เป็นที่รู้กันดีว่าถ้าเอนซิโอ้โดนน้ำตัวก็จะขยายใหญ่ขึ้นเป็นเต่ายักษ์อาละวาดไปทันทีแต่ถ้าหากโดนความร้อนตัวก็จะหดเล็กลงเป็นแค่เต่าธรรมดา
         " สงสัยฉันจะทำเอนซิโอ้ตกตอนไปล้างมือ " 
         " ดีล่ะ ฉันจะขย้ำ... " ยังไม่ทันที่จะพูดจบร่างบางก็ถูกร่างสูงคว้าข้อมือไปได้ซะก่อน
         " เคียวยะ! เรารีบหนีกันเถอะ เอนซิโอ้มันมาทางนี้แล้ว! " ร่างสูงฉุดแขนร่างบางพาวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วจนพลัดหลงกับพวกลูกน้องที่ตามมา
         " วิ่งหนีทำไม? ไปจัดการมันซะสิ! "
         " ปล่อยให้ตากแดดเดี๋ยวตัวก็หดลงเองแหละ "
         " แล้วตอนนี้...เราอยู่ที่ไหน? " ร่างบางมองไปรอบๆ เพราะมีลางสังหรณ์ว่ากำลังหลงทางอยู่
        " อืม...ไม่รู้แฮะ "
        " จะมายืนบื้ออยู่ทำไม รีบเอาแผนที่เอามาดูสิ! "
        " รู้แล้วๆ ไม่ต้องรีบร้อนไปหรอก " ดีโน่กางแผนที่ออกมาดูแล้วก็พบว่าเส้นทางที่เดินอยู่ในตอนนี้เป็นเขตที่มีอันตรายมากที่สุด
        " ยะ...แย่แล้ว! เคียวยะ เราเดินผิดเส้นทาง! "
        " นะ...นั่นมัน!!? " จู่ๆก้อนหินขนาดยักษ์ที่โผล่มาจากไหนไม่รู้กลิ้งหล่นลงมาปิดเส้นทางเดิมที่พวกเขาเดินมา จึงทำให้เดินกลับไปไม่ได้ โชคดีที่ฮิบาริคว้าแขนดีโน่เอาไว้ได้จึงไม่โดนก้อนหินทับไปด้วย
        " เส้นทางเดิม...ก็ถูกปิดแล้ว ก็มีแต่ต้องเดินหน้าต่อไปแล้วล่ะ " ร่างสูงบอก
        " จะมัวรอช้าอยู่ทำไม รีบตามมาสิ! " ร่างบางนำหน้าไปโดยมีร่างสูงเดินตามมาติดๆ

        " คู่นี้ไม่เลวแฮะ ว่ามั้ย? เบียงกี้ " รีบอร์นว่า
    พวกเขาทั้งสองแอบซุ่มดูอยู่ในโพรงหญ้าเพราะทั้งคู่เป็นคนวางกับดักทั้งหมดในป่า
        " อืม...จะเรียกว่าบังเอิญหรืออะไรดีน้า~ " 
        " ถึงแม้ว่าในแผนที่จะระบุว่าเป็นเส้นทางที่อันตรายที่สุด แต่นั่นแหละคือทางออกที่ดีที่สุด " รีบอร์นบอก
        " คงไม่มีใครคาดถึงล่ะสิ เรารีบไปดูคู่อื่นๆกันเถอะจ้ะ รีบอร์น "

     
         
        
       

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×