ขจรทศทิศ

ลำดับตอนที่ #9 : ขจรทศทิศ 2

ภาวะผู้นำ

            ฝูงสัตว์ต้องต้อน หมู่คนต้องนำ

            การนำที่ดีที่สุด คือ การนำด้วยความดี ผู้ตามจะตามด้วยความเคารพและศรัทธา ไม่มีเชือกใดใช้จูงกันได้ดีเท่า สายใยใจ ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ เกื้อกูลยังประโยชน์ซึ่งกันและกัน คือเครื่องผูกใจคนที่วิเศษที่สุด การหักหลังทรยศผู้อื่นคือ การฆ่าตัวเอง

          การก่อตั้งพระพุทธศาสนาเป็นการงานที่ยาก ผู้ก่อตั้งจะต้องมีบารมีมากในฐานะพระพุทธเจ้า แต่การช่วยให้พระพุทธศาสนาดำรงอยู่ต่อไปนั้นไม่ยาก ผู้มีบารีน้อยอย่างเราก็สามารถทำได้

            จงภูมิใจ ที่ได้มีส่วนขับเคลื่อน แม้ข้าวเพียงทัพพีหรือน้ำเพียงแก้วก็ควรภูมิใจ ทรายกองใหญ่ก็มาจากทรายเม็ดเล็กๆ มิใช่หรือ

คุณสมบัติของผู้นำตลอดกาล

-          เมตตาต่อสรรพสัตว์ทั้งหลาย

-          ความเรียบง่ายพอเพียง

-          มีสำนึกอ่อนน้อมถ่อมตน

เริ่มต้นวันด้วยความคิดที่จะริเริ่มทำความดี จบด้วยการประเมินผลเพื่อแก้ไขข้อบกพร่อง เอาความผิดพลาดเป็นครูสำหรับวันต่อๆ ไป ถ้าก้าวไปข้างหน้ายังไม่ได้ ก็พยายามอยู่กับที่ให้ได้ ความเงียบ เป็นจุดเริ่มต้นของการทำทุกสิ่ง คำพูดที่ไม่น่าเชื่อแต่เป็นความจริงอย่างยิ่ง คือ อะไรที่อ่อนนั้นจะแข็งแรง

            ผู้นำที่ฉลาดจะรู้ว่า การยอมรับสามารถเอาชนะการต่อต้านได้ ความสุภาพอ่อนน้อมจะละลายความแข็งกระด้าง

            ถ้าต้องการบริหารชีวิตคนอื่นก็ต้องใช้ความเข้มแข็ง แต่การบริหารชีวิตของตนเองก็ต้องใช้อำนาจและปัญญาทั้งหมดที่ตนมี

            ความสงบนิ่งของผู้นำ จึงจะเอาชนะความวุ่นวายของผู้ตามได้

ประสบการณ์ ได้มาอย่างไร

            ประสบการณ์ได้มาจากกาลเวลาของผู้มั่นคงในจุดยืนของตน ประสบการณ์บอกกันได้ แต่ให้กันไม่ได้ เหมือนๆ กับความรู้ให้กันได้แต่ความชำนาญให้กันไม่ได้ ประสบการณ์ก่อให้เกิดความหนักแน่นซึ่งแลกมาด้วย หยาดเหงื่อ หยดเลือด และน้ำตา

            จงเริ่มต้นเป็นผู้ใหญ่ด้วยการเรียนรู้ความไม่แน่นอน และยอมรับความจริง การหนีความจริงเป็นเรื่องที่ทำไม่ได้ สิ่งที่หวังอาจไม่เป็นดังที่มั่นใจก็ได้ แม้แต่หมูในอวยยังอาจเป็นของหมาก็ได้

เป็นเจ้าของ หรือ ถูกเป็นเจ้าของ

          สมบัติทั้งหลาย ยิ่งมีมากได้รับมาก ยิ่งต้องเฝ้าดูแลมาก ต้องสูญเสียมาก ดังนั้น เราเป็นเจ้าของ หรือ ถูกเป็นเจ้าขอ

            คนส่วนมากถูกความต้องการ บีบคั้นอยู่ตลอดเวลา แต่ผู้ฉลาดเท่านั้นจะพอใจในสิ่งที่มี แม้ว่าจะน้อยนิดเพียงใด

สมบัติที่แท้จริง

          ของที่เก็บเอาไว้               ยังไม่เป็นของเรา

            ของที่ให้ออกไป               จึงเป็นของเราที่แท้จริง

เรื่องของการให้

          การให้ – ให้เพื่อสละ หรือให้เพื่อครอบครอง

          ให้เพื่ออ้างบุญคุณ          ชื่อว่า     ครอบครองผู้รับ

            ให้แล้วตามไปดู              ชื่อว่า     ครอบครองสิ่งของ

            ให้เพื่อได้หน้า                 ชื่อว่า     ครอบครองตน

            การให้ ที่ยอดเยี่ยมคือ ให้เพื่อให้ ให้ได้ หัวใจที่คิดสละ คือ การให้เพื่อให้เท่านั้น เพราะว่า...

            การให้ทุกอย่าง          คือ        การได้ทุกอย่าง

          การหวงแหนทุกอย่าง   คือ        การสูญเสียทุกอย่าง

คำสอนที่เยี่ยมยอด

          การทำความดีไม่ว่า เล็กน้อย หรือยิ่งใหญ่เพียงใด ผู้ทำจะต้องเตือนตัวเองไว้เสมอว่า อย่าเห่อ อย่าลอย อย่าลืมตัว และก็ไม่ปอดลอยไม่กล้าทำ หรือมุ่งหวังแต่จะได้รับคำชมเชย ต้องยินดีรับคำตำหนิด้วย เพราะการทำความดีบางอย่าง เวลาผ่านไปเป็น ๑๐๐ ปี จึงจะมีผู้เห็นว่าเป็นดีที่ยิ่งใหญ่ - - -

            ด้วยคำสอนตัวสอนใจนี้ จะทำให้ชื่อเสียงของผู้ปฏิบัติตามขจรทศทิศอย่างแน่นอน