ไอดิน กับ กลิ่นเมฆ

ลำดับตอนที่ #7 : เผชิญหน้า

7.     

             เสียงนกร้องกับลมเย็นๆ ที่พัดผ่านหน้าไป ทำให้เมฆฝนรู้สึกตัวตื่นขึ้น   เธอหยีตาเล็กน้อยแล้วค่อยตื่นขึ้นเต็มตา    ภาพที่วิ่งเข้ามาในโสดประสาทภาพแรกคือท้องฟ้ากว้างๆ กับนกฝูงหนึ่งที่บินผ่านหัวไป  เมฆฝนต้องขยี้ตาอีกครั้ง และ หยิกที่แก้มตัวเองเพื่อจะให้แน่ใจว่าเธอตื่นเต็มตัวแล้ว  เธอลืมตาใหม่อีกครั้งหนึ่ง  ภาพที่ปรากฏให้เห็นยังคงเป็นภาพเดิม เธอแน่ใจแล้วว่าเธอตื่นแล้วจริงๆ    เมฆฝนเพิ่งคิดได้ว่าเธอควรจะ พยุงตัวขึ้นแล้วหันไปสำรวจสิ่งแวดล้อมโดยรอบ     สีฟ้าของทะเลสาดเข้ามาในม่านตา ตัดกับสีแดงของแผ่นโลหะที่สะท้อนแสงอาทิตย์เจิดจ้าโดยสิ้นเชิง  เบาะนิ่มๆของเก้าอี้ที่เธอนั่งอยู่ทำให้ไม่อยากลูกไปไหน    เสียงคลื่นค่อยๆทำให้ประสาทการรับเสียงของเมฆฝนตื่นตัว  เธอเพิ่งสังเกตุว่า ตัวเองนั่งอยู่ในรถ mecedes benz   coupe clk สีแดง ไม่ต่างไปจากในฝันที่เธอเคยเห็นอยู่บ่อยๆ  เพียงแต่ภาพนั้นไม่ชัดเท่านี้    ข้างหน้าของเธอเป็น ถนนเส้นยาว ที่ตัดไปใจกลางทะเล  บรรยากาศโดยรวม ทำให้เมฆฝนรู้สึกเหมือนเธอบินหนีโลกเดิมมายังโลกอีกใบหนึ่ง    หลังจากชื่นชมบรรยากาศรอบตัวได้ไม่นาน เมฆฝนก็ต้องตื่นจากการเพ้อฝัน เมื่อได้ยิ่งเสียงครางเบาๆของชายหนุ่มที่อยู่ตรงเบาะคนขับ  มันทำให้เธอรู้สึกอารมณ์เสียไม่น้อย แต่ก็ว่าไม่ได้ Jack เป็นคนพาเธอมาที่นี่  แล้วเขาก็ลืมตาตื่นขึ้นมาหลังจากเธอ รู้สึกอารมณ์เสียไม่นาน

"เป็นไงล่า สวยใช่มั้ยละ" Jack ยิ้มให้ เมฆฝนพยักหน้า

"ของขวัญวันเกิดสำหรับเธอ"   เมฆฝนแอบอมยิ้มเล็กน้อย

"ขอบใจนะ  ไม่เห็นต้องถึงกับลงทุนซื้อรถใหม่เลย รถนายก็มีอยู่แล้ว หรือว่าจะยก ferrai คันนั้นให้ฉัน"

"no no คันนี้ตังหากที่ผมตั้งใจให้คุณโดยเฉพาะ"  เมฆฝนตาโต

" เห้ย พูดเป็นเล่น ไม่เอาน่า  แพงจาตาย ฉันหาเองทั้งชาติก็หาไม่ได้"

"อะไรกัน ไม่ถึงห้าล้าน  ไม่ถึงเดือนผมก็หามาได้แล้ว"

"นาย หรือว่าพ่อนายกันแน่ยะ"

"ก็ทั้งสองคน    นี่เงินผมนะ จริงๆ"

" ฉันไม่รับได้มั้ย?"     Jack ส่ายหัว

"ม่าย ถ้าคุณปฏิเสธน้ำใจผม ผมจะเสียใจมาก"

" นายต้องการอะไร ฉันไม่มีอะไรตอบแทนหรอกนะ แล้วฉันคงไม่กล้าเอาไปขับหรอกคันนี้" Jack ยิ้ม

" ก็ง่ายๆ คุณแค่รับผมเป็นแฟน.....  นะครับ" Jack ย้ำประโยคนี้อย่างหนักแน่น เมฆฝนได้แต่ยิ้มแหยๆ เธอเงียบไปเป็นเวลานาน

"เอ้า พูดเล่น ยิ้มหน่อย  คิ้วจะชนกันแล้ว ดูดิ๊  อย่าซีเรียสน่า"  พูดจบ Jack ก็สตาร์ถรถ แล้วขับไปที่ชายหาดใกล้ๆ

           รถคันงามจอดลงใกล้ๆชายหาดไร้ผู้คน  รอบกายทั้งสองมีเพียง หาดขาวๆ น้ำทะเลใสๆ กับคลื่นที่สาดเข้ามาเป็นระยะๆ  jack ลากเมฆฝนลงมาจากรถ แล้ววิ่งลากเธอลงไปที่ชายหาด ดูท่า Jack จะไม่กังวลเลยว่า replay ตัวละห้าพันของเขาจะเปียกน้ำ รวมถึงshirt replay ตัวละสามพันกว่า  Jack กระโจนลงไปในน้ำทันทีที่เท้าแตะกับทราย  รองเท้าผ้าใบยี่ห้อหรูคู่ละเกือบหมื่นถูกโยนกระเด็นไปคนละทิศคนละทาง  

"มานี่สิเมฆฝนๆ   ไม่มาด้วยกันอะ"       เมฆฝนเพียงแค่เดินย่ำๆกับน้ำ  เธอไม่รู้ว่าเธอกลัวอะไร  กลัวชุดจะเปียกงั้นเหรอ  

"กลัวชุดเปียกเหรอ  ซื้อเปลี่ยนเอาก็ได้   ผมพกผ้าเช็ดตัวมาด้วยนะ" Jack ตะโกนมาหา         ถ้าเป็นเมื่อก่อน เมฆฝนต้องเป็นคนแรกที่กระโจนเข้าหาน้ำ แต่พอโตขึ้นมา บางสิ่งบางอย่างก็เปลี่ยนแปลงไป    เมฆฝนรู้สึกว่า เธอชอบที่จะเป็นอย่างเมื่อก่อนมากกว่า 

"มานี่ๆ" Jack วิ่งมาดึงเธอ ไปที่ๆลึกเท่าเอว  (ลืมบอกไป Jack ถอดเสื้อshirt แขวนไว้บนต้นไม้)  เพิ่งเป็นวันแรกที่เธอหัวเราะและยิ้มเต็มที่กับ Jack  เป็นวันแรกที่เธอทิ้งให้ อคติ และ ทิฐิ ทั้งหลาย ไหลไปกับสายน้ำ  Jack ดูมีชีวิตชีวามาก ตอนอยู่ในทะเล  ฝูงปลาตัวเล็กๆ  ว่ายผ่านช่องว่างระหว่างทั้งสองคน   ภาพที่ Jack วิ่งไปจับปลา ทำให้เมฆฝนนึกถึงครอบครัวตัวเองตอนเด็กๆ นานแล้วที่ไม่ได้มาเที่ยวทะเลพร้อมกับ พ่อ แม่ พี่โช หญ้า  เมฆฝนนึกถึง ตอนเด็กๆ ที่โชวิ่งไล่จับปลา แล้วไปเหยียบเอาปลิงทะเล  โช ช๊อคมาก ทำให้ตั้งแต่นั้นมา โชไม่กล้าเข้าใกล้โขดหินอีก เมฆฝนแอบหัวเราะกับตัวเองเบาๆ  เธอไม่รู้หรอกว่ามีสายตาของ คนอีกคนสังเกตุเห็นอยู่

" เป็นไง อารมณ์ดีแล้วใช่มั้ย"  เมฆฝนพยักหน้า     Jack สาดน้ำใส่เธอ แล้วสงครามสาดน้ำก็เริ่มขึ้น

          11 โมงเศษ  แดดเริ่มแรงขึ้น  เมฆฝนและ Jack นั่นอยู่ในร้านอาหารทะเลริมชายหาด  ทั้งสองคนเปลี่ยนเสื้อ เป็นเสื้อที่เพิ่งซื้อตรงนั้น กางเกงเล กับเสื้อตัวโคล่งๆ บางๆ  ลมเย็นๆที่พัดมาอย่างต่อเนื่องทำให้ ผมของเมฆฝนแห้งเร็วขึ้น  รอยยิ้มถูกวาดขึ้นมาบนหน้าของ เมฆฝน  เช่นเดียวกับ Jack   ไม่นานนัก อาหารที่สั่งไว้ก็เดินทางมาถึงโต๊ะ

"เกิดอะไรขึ้น  กินร้านอาหารริมทางแบบนี้เป็นด้วยเหรอ" Jack หัวเราะ

"คนเรามันก็ต้องมีหลายรสชาติสิ"

" แล้วใส่เสื้อแบบนี้ไม่คันเหรอยะ  แล้วเสื้อตัวละสามพันนั่นหนะ หายไปไหน เดี๋ยวเนื้อผ้าก็เสียหมดหรอกเอาไปหมกไว้อะ " 

" อ่าว หรือว่าจะให้ผมแก้ผ้า"

"ไม่ต้องๆ"

หลังจากมื้อเที่ยงแสนอร่อย  ก็ได้เวลาที่ Jack จะพาเมฆฝนกลับไปส่งที่บ้าน   ดูท่าทางคนที่บ้านจะไม่แปลกใจเลยที่ เมฆฝนจะหายไปกับ Jackทั้งคืน โดยเฉพาะพ่อ  แค่ฝนไปเที่ยวกับแฟนกับเย็นหน่อยก็โดนสอบสวนเป็นชั่วโมงแล้ว  แต่นี่ไม่ใช่  เมฑฝนไม่สงสัยเลย ว่าพ่อของเธออยู่เบื้องหลังแน่แน่   เธอหันกลับมายิ้มให้ Jack โบกมือบ๊ายบาย ก็ที่จะเดินขึ้นห้องไปพักผ่อน

       ณ เมืองหลวงของวัยรุ่นใจกลางกรุง  สยามแสควร์   หญ้าเดินอยู่กับชายหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหน ไอดินนั่นเอง  ที่จริงไอดิน ตั้งใจจะไปหาเมฆฝนที่บ้าน แต่ กลับเจอหญ้าซะก่อน แล้วหญ้าก็บอกไอดินบอก เธอจะพาเขาไปหาพี่สาว  แล้วผลที่ได้ ไอดินก็โดนลากมาเป็นเพื่อน shopping ซะนี่  หญ้าซื้อนู่นซื้อนี่ ที่อยากได้ ไม่ว่าจะเป็นรองเท้า เสื้อ รองเท้าแตะ roxy ราคาเป็นพัน ทั้งที่มันก็เป็นฟองน้ำชนิดเดียวกัน (เผลอๆอาจจะโรงงานเดียวกัน) กับรองเท้าแตะฟองน้ำคู่ละ 15 บาทตามแหล่งตลาดของถูกทั่วไป  ถึงแม้ไอดินจะออกความคิดเห็นอย่างไร หญ้าก็เห็นว่า การซื้อของขึ้นอยู่กับความพอใจของผู้ซื้อมากกว่า ในเมื่อเธอมีจำนวนเงินมากพอ ก็ไม่ผิดอะไรที่เธอจะซื้อของชิ้นนี้  ไอดินแอบถอนใจเล็กน้อย  เงินพันกว่านั่นเป็นค่าใช้จ่ายกับข้าวทั้งเดือนของที่บ้านเขาได้เชียวนะนั่น ไอดินมักจะแอบเปรียบเทียบระหว่างหญ้ากับเมฆฝนอยู่เสมอ  และเขามักจะตบท้ายด้วยคำถามที่ว่า ทำไมเธอทั้งสองช่างต่างกันอย่างนี้  เมฆฝนดูเป็นคนง่ายๆ สบายๆ ไม่ยากเลยที่จะตกหลุมรัก  ในสายตาไอดินตอนนี้ เมฆฝนช่างน่ารัก กว่าใครๆ

" ไม่สนุกเหรอ พี่ดิน" หญ้าถามหลังจากส่งข้าวของที่เธอเพิ่งถลุงเงินซื้อมาให้ดินช่วยถือ

"อ่อ พี่ไม่ชอบ shopping นะครับ"   ใช่แล้ว ไอดินยังไม่เคยไป shopping กับเมฆฝนเลยซักครั้งเดียว มีเพียงแค่ช่วยเลือกซื้อของใช้เล็กๆน้อยๆ แล้วก็ของขวัญที่ เมฆฝนจะซื้อให้เพื่อน  หญ้าถลุงเงินไปเกือบหมื่นกว่า ภายใน สามชั่วโมง  เธอเข้าร้านเสื้อผ้าทุกร้านในสยาม ดิส  แล้วเสื้อผ้าที่ซื้อมาแต่ละชุดนั้น  ไปกันคนละ style เลย  เธอคงเป็นคนที่มี character หลากหลายละมั้ง

" งั้น เอาไว้วันหลัง หญ้า พาพี่ไปกินข้าวดีกว่า   อุ๊ย niky คู่นั้นสวยนะรุ่นใหม่ด้วย ไม่กี่พันเอง พี่ดินไม่สนใจเหรอ"

" พอดีพี่ยังไม่เบื่อ adda คู่นี้อะครับ"   หญ้าพยักหน้า

"อื้ม adda ก็นิ่มดีนะพี่  พี่เมฆฝน ก็ใส่ตอนอยู่บ้าน แต่ว่ามันสีไม่สวยอะ ไม่น่ารัก หญ้าเลยไม่ชอบ กะว่าจะเอา roxy คู่นี้ใส่ตอนอยู่บ้าน"  ดินได้แต่ยิ้มแหะๆ  เขาแอบโทรเข้ามือถือเมฆฝนหลาย รอบ แต่มือถือเธอไม่เปิดเลยตั้งแต่เมื่อคืน

"เอ่อ  แล้วเมื่อไหร่พี่จะได้เจอ พี่เมฆฝนละหญ้า"    หญ้าทำตาโตเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้

"อุ๊ย ตายจริง ลืมๆ  สงสัยป่านนี้กลับบ้านแล้วมั้ง แหะๆ โทษทีคะ เอางี้ พี่ก็ถือซะว่ามา shopping เป็นเพื่อนหญ้าฆ่าเวลาละกันนะ"

        กลับมาที่บ้านหลังเดิม เวลาประมาณห้าโมงเย็น   หญ้าเดินหอบหิ้วของพะรุงพะรัง เข้ามาในบ้าน พร้อมกับไอดิน โชที่อ่านหนังสืออยู่เงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อยแล้วส่ายหัว  หญ้าสังเกตุเห็นพฤติกรรมพี่ชายตัวเองเหมือนกัน แต่เธอก็ไม่สนใจ 

"ว่าไงนาย มาส่งหญ้าเหรอ"  โชเอ่ยปากทักดิน  ดินทำหน้าเจื่อน

"ป่าวๆ มาหาเมฆฝนหนะ พอดีกลางวันมาแล้ว เมฆไม่อยู่"

"อื้ม นู่นแหนะ อยู่บนห้อง เด๋วเรียกให้แล้วกัน เพิ่งกลับมาตอนบ่าย"  แล้วไม่กี่นาทีต่อมาเมฆฝนก็ลงมาด้วยสีหน้างวงเงีย

เมฆฝนกับไอดินหลบไปคุยกันอยู่ในสวนหลังบ้านซักพักแล้วก็กลับเข้ามาในบ้าน ไอดินอารมณ์เสียพอสมควรที่ เมฆฝนโดน Jack ยึดตัวไปทั้งคืน ถ้าทำได้ ไอดินก็อยากจะสำรวจทุกซอกทุกมุมของเธอว่าโดนทำมิดีมิร้ายอะไรรึปล่าว

"แหม ไม่มีอะไรหรอกน่า  เมฆฝนไม่ยอมให้เขาทำอะไรง่ายๆ อยู่แล้ว"

" โถ่เมฆ วันหลังจะไปไหนกับใครก็โทรบอกเราด้วยดิ  เป็นห่วงนะรู้ปล่าว"   เมฆฝนพยักหน้าอย่างว่าง่าย

             บ่ายวันศุกร์หลังจากวันเกิดเมฆฝนไม่กี่สัปดาห์  รถ ferrari สีแดงสดที่ขับเข้ามาวิ่งวนอยู่ในมหาวิยาลัยช่างเด่นเรียกร้องสายตาคนดูเหลือเกิน  ดูท่าทางเจ้าของรถจะชินฉากับการมีคนสอดส่องสายตาเข้ามามองเขาแล้วละมั้ง  หลายคนที่เห็นรถราคาแพงคันนี้วิ่งผ่านถึงกับจ้องตาไม่กระพริบ  ราคาของมันก็ใช่ว่าจะถูกๆเท่าไหร่ เกือบยี่สิบล้านเห็นจะเป็นได้ ไหนจะคนขับที่หน้าตาคมคาย ชวนให้น่ามองอีก     แล้วก็ดูเหมือนว่า เจ้าของรถคันนี้จะพบเป้าหมายที่เขาวิ่งวนหามาเป็นเวลานาน เสียงแตรรถดังขึ้น 3 ครั้ง  มันเป็นสัญญาณที่รู้กันว่า เขาบีบแตรเรียกใครซักคนบนทางเดิน  ทุกคนหันมามองอย่างพร้อมเพรียงกัน   กระจกรถลดลงมา เผยให้เห็นชายหนุ่มอายุ 20 นิดหน่อย เจ้าของรถ    Jack ยื่นหน้ายื่นตาออกมา แล้วตะโกนเรียกชื่อ "เมฆฝน"      หญิงสาวเจ้าของชื่อแทบจะรีบมุดหัวไปไกลๆ สายตาผู้คน  หลายคนคงอยากรู้ว่าใครกันรู้จักกับเศรษฐีหนุ่มคนนี้หนอ

"เมฆฝนๆ คุณเห็นผมมั้ย!!  เดี๋ยวผมจะพาไปเที่ยว  อ้าว เฮ้ๆ"   เมฆฝนส่ายหัวแล้วเดินหนีไปอีกด้าน   ทันทีที่เมฆฝนก้าวออกไป รถคันนี้ก็ตามไปอย่างไม่รอรี

"นี่คุณ หนีผมเหรอ ผมมาดีนะ ขึ้นรถสิ"  เมฆฝนขมวดคิ้ว

"นายจะบ้าเหรอ  พรุ่งนี้คนในคณะทุกคนต้องถามฉันแน่ๆ ว่ารู้จักนายได้ไง นายเป็นใคร โอ๊ย"

"เอ้างั้นก็ขึ้นรถสิ จะได้รีบไป หรือจะให้เขามองรถผมต่อ"   เมฆฝนไม่มีทางเลือก ได้แต่จำใจกระโดดขึ้น ferrari คันนั้น

ไม่กี่วินาทีหลังจากเมฆฝนขึ้นไปนั่งในรถ  โทรศัพท์ของเมฆฝนก็ดังขึ้น

"ฮัลโหล?"

"เมฆเหรอ  เลิกแล้วใช่มั้ย เดี๋ยวเราจะไปหาที่มหา'ลัย นะ เจอกันที่ร้านนมได้มั้ย"

"อ่า  ไม่เป็นไรดิน คือเมฆ ... เห้ย!!"

"Hi! man   who are you?"  Jack แย่งโทรศัพท์มาจากเธอ

"ฮัลโหล เมฆๆ   นั่นใครวะ"

"แล้วคุณละครับ ใครเอ่ย"   Jack ยิ้มเจ้าเล่ห์ ให้ เมฆฝน    เธอส่ายหัว "ทุเรศจริงๆ"

"เฮ๊ย มึงอย่ามากวนกู  มึงเป็นใคร ยุ่งอะไรกับโทรศัพท์แฟนกู"  Jack หันหน้าไปมองเมฆฝน แล้วทำหน้าเหมือนมี question mark ตัวเบ้อเริ่มอยู่ตรงหน้า แล้วเขาก็หันกลับไปพูดต่อ "อ่อ  ไม่ยักรู้นะเนี่ยว่ามีแฟน  เมฆฝนแฟนคุณนี่ เยี่ยมจริงๅ"

"Jack เอามานี่ ขอร้อง" เมฆฝนจ้องหน้าเขา

"ก็ได้ๆ   แฟนคุณดุจังเลยเมฆฝน" Jack โยนโทรศัพท์คืนเธอ แล้วหัวเราะ

"ฮัลโหล ดินเหรอ เมื่อกี้ เพื่อนเมฆล้อเล่นหนะ"

"ไอ้นั่นใครเหรอเมฆ"

"เพื่อนเราไง"

"ไม่อะ   เมฆอยู่ไหนเนี่ย" 

"อยู่ในรถกับ Jack กำลังจะไปเที่ยวกัน นายจะไปด้วยมั้ย" Jack ตะโกนใส่โทรศัพท์   เมฆฝนแทบจะกัดเขาเข้าให้

"โอเค ดิน อย่าไปฟังอีตานั่นนะ    ไม่มีอะไรจริงๆ เชื่อเรานะ"

" อ๋อ หมอนี่มันคนที่พา เมฆฝนไปวันนั้นใช่มั้ย"

"เอาน่า ไม่มีอะไรจริงๆ ดิน แค่นี้ก่อนนะ เย็นนี้เจอกัน"

"อื้อ  เย็นนี้ผมจะไปหานะ"          แล้วเมฆฝนก็ตัดสายลง Jack ทำท่าอารมณ์ดีจนน่าหมั่นใส้

"มีอะไรยะ"

"แฟนคุณโมโหร้ายจังนะ"

"เค้าหวงฉันหนิ"

"หือ  งั้นถ้าเลิกกันเมื่อไหร่ อย่าลืมผมละกัน" Jack ยิ้มกว้าง

         “เมฆ!!”  ดินร้องเรียกทันทีที่เห็นเมฆฝนเดินเข้าบ้านมา    เขาวิ่งมาหาเธอ

“ไปไหนมา”

“อ่า     หมอนี่พาไปที่บริษัทเขาหนะ”    เมฆฝนเหล่ตาไปหา Jack ที่กำลังเดินตามเธอมา  ไอดินไม่เห็น Jack มาก่อน เขาพอจะรู้จาเมฆฝนมาว่า Jack เป็นลูกฝรั่งเศรษฐี ที่เป็นเจ้าของบริษัท และผู้ร่วมหุ้นของบริษัทใหญ่โตต่างๆ รวมทั้งบริษัทของเมฆฝน (นั่นแหละ ก็บริษัทที่ไอดินเองกินเงินเดือนอยู่)

“ไงนาย แฟนเมฆฝน  ชื่ออะไรนะ?” Jack เริ่มเปิดฉากสนทนากับไอดิน

“ไอดิน”  Jack ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ ไอ้ดิน?”

“หาเรื่องเหรอ”

“ไม่ๆๆ  Jack เขาคงไม่เข้าใจคำว่าไอมั้ง”  เมฆฝนเริ่มทำหน้าที่ทูตเพื่อคอยห้ามไม่ให้เกิดสงครามในบ้านขึ้น

“ ไอดิน ไม่ใช่ไอ้”

“ไอ คืออะไร?”

“ เออๆ you ไม่เข้าใจหรอก มันอธิบายยาก  เอ่อ I can’t  explain อะเข้าใจมั้ย”   เมฆฝนกับ Jack มองไอดิน แล้วปล่อยเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ

“ผม เข้าใจภาษาไทย ยกเว้นคำบางคำที่ยากๆ คุยกันได้ๆ” ไอดินพยักหน้าหน้า   ดูท่าทางความแตกต่างระหว่างภาษาจะทำให้อารมณ์ของทั้งสองคนดีขึ้น จากจะหาเรื่อง ก็กลายเป็นว่า ทั้งสามคนมานั่งคุยกัน  เมฆฝนรู้สึกโล่งอกแทบตาย เมื่อเห็นทั้งสองคนทำท่าว่าจะเข้ากันดี  แล้วทั้งสองก็คุยกันถูกคอจริงๆ ทั้งดินและ Jack   เหมือนเขาเคยรู้จักกันมาก่อน  (แต่ที่จริงไม่)     2 ชั่วโมงผ่านไป ดินรู้สึกตัวว่าเขาต้องกลับบ้านแล้ว เลยขอบายกลับก่อน  

“ hey man  see ya”  Jack โบกมือบ๊ายบายเขา  ดินยิ้มให้ ดู Jack เป็นคนที่เป็นมิตรมากทีเดียว

“ยังไงก็แล้วแต่    ผมยังไม่เลิกหวังในตัวเมฆฝนหรอกนะ   ระวังไว้ดีๆหละ” Jackกระซิบใส่หูดินก่อนที่เขาจะเดินออกมา