ไอดิน กับ กลิ่นเมฆ

ลำดับตอนที่ #2 : ไอดิน

2.

                                     ย้อนหลังกลับไป 3 วัน ชายหนุ่มวัย 22 ปีคนหนึ่งนั่งอยู่ในร้านนมย่านสยามแสควร์ รอคอยอะไรบางอย่าง  เขาดูดน้ำจากแก้ว ครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่งเธอมา

"กินอะไรมั้ยสาเดี๋ยวดินเลี้ยง" หญิงสาวที่เพิ่งเดินเข้ามาส่ายหัว

"มานานรึยังคะ" เธอถามเขากลับ เขาส่ายหัว แต่ที่จริงแล้ว ไอดิน นั่งรอเธออยู่นานร่วมครึ่งชั่วโมงแล้ว

"ดินก็อย่างนี้นะ  ดีกับสาประจำเลย"  หญิงสาวที่ชื่อว่าสา ก้มหน้าหลบตาเขา

" เอ่อ กินน้ำหน่อยมั้ย" สาส่ายหัวอีกครั้ง

" คือ ... สาคิดว่า "  เธอนิ่งเงียบไปสักพัก

"ครับ?" 

" ดิน ... เราเลิกกันเถอะ "  ดินขมวดคิ้ว  เลิกกันเถอะ อะไรกัน เขาทำผิดอะไรต่อเธอ ทำไมเธอถึงทำร้ายจิตใจเขาได้ขนาดนี้  ดินคบกับสามาปีกว่าแล้ว และเขาก็หวังว่าความสัมพันธ์ระหว่าง เขาและเธอ จะเป็นเช่นนี้ตลอดไป

"ไม่เอาน่าสา อย่าพูดเล่นสิ"  สีหน้าของไอดินเริ่มเปลี่ยนไป

" ดิน  สาพูดจริงนะ     ดินดีเกินไป "    ดิน เงยหน้าขึ้นมามองสา ดีเกินไป?  ผู้หญิงบอกเลิกเขาแบบนี้มา สี่คนแล้ว ด้วยเหตุผลเดียวกัน ดีเกินไป

"สา  ผมไม่ดีตรงไหน?" เป็นเวลานานพอสมควรกว่าประโยคข้างหน้านี้จะหลุดปากออกมาจากชายหนุ่ม

" ไม่  ดินไม่ผิด  สาผิดเอง  สาไม่อยากให้ดิน . . .. "  ...

                  "เห้ยน้อง 8 บาท "   เสียงจากภายนอกกระแทกโสดประสาทของไอดินเข้าอย่างจัง เขาตื่นจากภวังค์ทันที  ผ่านมาสามวันแล้วสินะ ที่เขาโดนบอกเลิกจากแฟนสาวที่เขาคิดว่าเขารักเธอจริงๆ และทุ่มเทให้เธอมาก   แถมในวันเดียวกันนั้น เขาก็โดนบอกปฎิเสธจากบริษัท ที่ 12 ที่เขาไปสมัครงานมา  โลกนี้ช่างไม่เข้าข้างเขาเอาเสียเลย อุตส่าเรียนดีมาแต่เด็กๆ ประวัติการเรียนก็ดี เกรดก็ดี กิจกรรมก็สูง แต่ทำไมนะ จึงไม่มีที่ไหนต้องการรับเขาเข้าทำงาน  ดินคงจะหมดอาลัยตายอยากจนแทบฆ่าตัวตายถ้าไม่มี แม่ ที่คอยให้กำลังใจ   พ่อของไอดินจากไปหลังจากเขาเข้ามหาวิทยาลัยได้เพียงปีเดียว ก่อนหน้านั้น พ่อกับดิน ทะเลาะกันเรื่องคณะที่ดินจะเรียน พ่ออยากให้ดินเป็นหมอ เพราะคิดว่ามันมั่นคง พ่อคงไม่อยากให้ดินลำบาก แต่สุดท้าย ดินก็เข้าสถาปนิก ทำในสิ่งที่เขาถนัด   เขาไม่เคยรุ้สึกผิดที่เลือกเรียนในสิ่งที่เขาต้องการ เพียงแต่ดินเสียใจที่ต้องผิดใจกับพ่อก่อนพ่อจะจากไป  ดินคิดเสมอว่า การเรียนที่ดี ประวัติการเรียนที่ดี จะทำให้ชีวิตของเขามั่นคง มีความสุข แต่ปล่าวเลย  เขาเพิ่งรู้สัจธรรมเมื่อสามวันที่แล้วเองว่า ถึงเขาจะได้เกรดที่เท่าไหร่ งานกับผู้หญิง ก็ไม่ให้ความสำคัญกับเขาอยู่ดี     แต่เอาเถอะ ก็ยังดีกว่า ไม่สนใจเรียน ไม่ทำกิจกรรม    พวกนั้นดีกว่าดินเพียงแค่มีแฟนเท่านั้นแหละ  นอกนั้นคงไม่มีอะไรดีนักหรอก

"ไงดิน หางานได้ยังหละมึง" เสียงทักทายจากเพื่อนของเขาดังออกมาจากในร้าน

" ยัง  เอ้อ แต่เกือบได้แล้วหละ ตอนสายๆ เจอของดีมา"

" ของดีอะไรวะ?"

" ก็ มึงจำไอ้เฮาได้ป่าว  กูคุยกับแฟนมันมา เห็นว่าบริษัทของที่บ้านกำลังหาคนอยู่"

" เห้ย พูดเล่นน่า  เขาจะเอามึงไปล้างส้วมรึปล่าว" เพื่อนของเขากล่าวอย่างอารมณ์ดี

" เตี่ยมึง  ท่าทางเขาจะเอาจริงนะโว้ย" เพื่อนของเขาพยักหน้า

" ข้าว่า มึงมาช่วยข้าขายของก็พอมีตังหละวะ  ถ้าโดนเขาหลอกมา มึงก็ต้องเกาะพ่อแม่กินต่อไปนะเว้ย"  สิ้นเสียง ดินก้มหน้าเงียบ

" กูก็ไม่ได้อยากเกาะพ่อแม่แดกหรอก... ถ้าคราวนี้กูไม่ได้อีก สงสัยกูต้องถ่อมาช่วยมึงจริงๆแล้วหละ" ชายหนุ่มถอนหายใจ

"เอาน่าๆ มึงก็สู้สู้หน่อย งานมันก็หายากนี้หละวะ"

" พูดเหมือนเคยหางานเลยนะมึง   ยศพล ลูกชายเจ้าของร้านหนังสือใหญ่โต   เรียนจบมาก็มาช่วยบ้านทำงาน "

" ก็ช่วยไม่ได้นี่หว่า กูอยู่กับหนังสือจนกูตัวจะเป็นหนังสือแล้วเนี่ย"

" เออยศ  สามันบอกเลิกกูหวะ"

"หา!!"

                        เย็นวันเดียวกัน ชายหนุ่มคนเดิมนั่งอยู่ริ่มบ่อปลาที่บ้าน เขาดูเหนื่อยล้าเหลือเกิน นานเท่าไหร่แล้วนะที่เขาไม่ได้มานั่งนับปลาเล่นแบบนี้ หลายปีก่อน พ่อเป็นคิดให้ขุดบ่อเลี้ยงปลาขึ้นมา ด้วยความที่บ้านของเขาอยุ่นอกตัวเมือง บ้านเดี่ยวขนาดกลางหลังนี้จึงเป็นบ้านสวนที่สงบร่มรื่น โชคร้ายที่พ่อต้องจากไปด้วยอุบัติเหตุ ไม่งั้นตอนนี้ ข้างกายเขาคงจะมีชายสูงอายุนั่งนับปลาอยู่ด้วยกัน

"เอ้า กินสิเปาเปา"  ดินเลี้ยงเต่าไว้ตัวหนึ่งในบ่อน้ำ มันเป็นเต่าตัวเล็กๆ เชื่องช้า เศร้าซึม ที่ชื่อเปาเปา  ดินซื้อมันมาตอนเขาต้องไปซื้อผงซักฟอกให้แม่ แฟนของเปาๆ เพิ่งตายไป สองอาทิตย์ ดินเผลอคิดว่า เปาเปากับเขาคงมีดวงเหมือนกัน เจ้าเปาเปาผู้น่าสงสาร ว่ายน้ำอยู่ตัวเดียว

"ดิน กินข้าว" พี่สาวของดินตะโกนเรียกมาจากระเบียงบ้าน  ดินมีพี่สาวอยู่คนเดียวชื่อ ทราย แม่เคยเล่าให้ฟังว่าเมื่อวานเกือบตั้งชื่อให้ทั้งสอง ว่าดินทราย กับ ดินร่วน  แม่คิดว่ามันเป็นความคิดที่ดีทีเดียว  ดินร่วนปลูกพีชได้ดี น่าจะตั้งให้กับดิน  แต่ท่าทางพ่อจะไม่ให้ด้วยกับไอเดียประหลาดนั่น    ดีแล้วหละที่เป็นเช่นนั้น  เขาไม่อยากจะคิดเลยว่า ถ้าเขาชื่อดินร่วน เพื่อนจะเรียกเขายังไง หรือไม่ ถ้าเขามีน้องอีกคน คงชื่อดินเหนียวเป็นแน่ เฮ้อ น่าสงสารยิ่งนัก  ทราย เป็นพี่สาวที่แก่กว่า ดิน 3 ปี เธอเรียนเก่งน้อยกว่าดิน นิด นึง แต่ด้วยความขยัน ทำให้เธอเรียนดีเฉกเช่นเดียวกับดิน แต่ทว่า โชคกลับเข้าข้างพี่สาวของดินมากกว่า ไม่กี่เดือนหลังจากพี่สาวของดินจบ เธอก็ได้งานพิเศษทำคือสอนเด็กๆตามบ้าน แล้วก็เป็นครูพิเศษที่โรงเรียนกวดวิชา  ทำให้ทราย พี่สาวของเขา หางานได้เยอะ  ตอนนี้ เธอกำลังเก็บเงินเพื่อนไปเรียนต่างประเทศอยู่  ส่วนดินนะหรือ ไอ้อยากไปหนะมันก็ยากอยู่ แต่จะให้เอาเงินจากไหนไปหละ ลำพังเงินใน ธนาคาร ที่มีอยู่และกำลังร่อยหลอลงทุกวันๆ ก็คงไม่พอเป็นแน่ ไอ้จะให้ไปขอเงินแม่ มันก็กระไรอยู่ เดี๋ยวจะโดนหาว่าเป็นปลิงดูดเลือดดูดเนื้อชาวบ้านเขาซะปล่าวๆ 

" ไงละนายดิน  ไม่ได้งานอีกแล้วเหรอ หน้าเศร้าเชียว เห็นนั่งคุยอยู่กับเปาเปา อยู่นานแล้ว"

" โถ่พี่ ไม่ได้คุยกันนานมันก็ต้องอย่างนี้แหละ เป็นธรรมดา"

"แล้วตกลงแกได้งานรึปล่าวยะ"

" ก็ ตามเคยหละพี่  แต่เนี่ย คราวนี้คิดว่าชัวร์แล้ว เพราะลูกสาวประธานบริษัทเขาบอกผมกับตัวเลยนะ ว่าเขาต้องการคน" ดินสาธยาย

"มันก็จริงนะลูก แต่แม่ว่า..."

"คนที่เขาต้องการมันจะเป็นแกเหรอวะไอ้ดิน" ไม่ทันที่แม่จะพูดจบ พี่สาวของเขาก็ช่วยต่อประโยคให้

"แหมๆ ระดับผมแล้ว"

"นี่อย่าบอกนะว่าแก ไปจีบเค้านะ  แล้วแกเอาสาไปไว้ไหน พี่ว่าน้องสาเค้าน่ารักดีออก"  สุดเสียงทราย ดินส่ายหัว แล้วทำหน้าเศร้า

" เลิกกันแล้ว"

" อ้าวตายจริง ทำไมละลูก" แม่ถามอย่างเป็นห่วง

" สาเขาบอกว่าผมดีเกินไป"  ดินพูดจบ พี่สาวของเขาก็จ้องหน้า แล้วขมวดคิ้ว

" ดีเกินไป  แกเนี่ยนะดี  หน้าตาก็งั้นๆ มีดีแค่สูงหน่อย  ไม่มีความเท่เล๊ย ชั้นว่า เค้าหาเรื่องทิ้งแกมากว่า"

"ดินก็ว่างั้นแหละ"

" ไม่น่าหละ แม่เห็นดินซึม เชียว"

" โอ๊ย ไอ้ดินเอ๊ย งานก็ไม่มี แฟนก็ไม่มี "

                                          ดินตัดสินใจโทรศํพท์ไปตามเบอร์โทรในนามบัตร  " ธัญเรศ  รามวงศ์" เขาบันทึกชื่อนั้นไว้เป็นส่วนหนึ่งของความทรงจำ

"ตู๊ด............ตู๊ด................"   ไม่มีคนรับสาย ดินขมวดคิ้ว  สงสัยจะแห้วอีกตามเคยแฮะ   เขาคิดในใจว่า เขาช่างโง่เหลือเกิน ใครหละจะได้งานมาง่ายๆแบบนี้ ขนาดเดินไปทั่วทั้งวันมาแล้ว ยังไม่ได้งานเลย ดินทิ้งโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ แล้วเดินเข้าห้องน้ำ