คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
สวัสดีครับผู้อ่านทุกท่านก่อนอื่นต้องขอบอกไว้ก่อนเลยนะครับว่าเรื่องนี้ทั้งหมดเกิดจากจินตนาการล้วนๆ
บ่ายวันอาทิตยที่ 17 มีนาคม xxxx ช่างเป็นวันที่สุดแสนจะร้อนจนผมอยากได้น้ำแข็งใสสักหนึ่งถ้วยมากินเพื่อคลายความร้อนที่เกินบรรยาย วันนี้เป็นวันที่ผมจะต้องไปเข้าค่ายที่เกาะเมริเมริด้าแต่ว่าผมซิไม่อยากไป๊ไม่อยากไปแต่จะให้ทำไงได้ล่ะครับเพราะว่าเพื่อนในห้องเรียนของผมไปกันหมดถ้าจะให้ตอบปฏิเสธว่าไม่ไปก็กะไรอยู่ ผมเลยจำใจต้องไปที่ท่าเรือนางิปปเพื่อที่จะรอขึ้นเรือ ในระหว่างที่ผมนั่งรออยู่นั้นเพื่อนก็ค่อยทยอยมาทีละสอง สามคน
“ไงเท็ตสึ ทำไมมานั่งตรงนี้คนเดียวล่ะ” เท็ตสึ จินิมะ นั้นก็คือชื่อจริงของผมเองครับแต่เพื่อนในห้องเรียนของผมเรียกผมว่าเท็ตสึ ส่วนคนที่มาทักผมนั้นมีชื่อ ริกะ นายาเสะ เธอเป็นเพื่อนสมัยเด็กของผม หน้าตาของเธอนั้นที่ว่าค่อนข้างจะสวยเลยทีเดียวแต่ว่ามีอยู่อย่างหนึ่งที่ทำให้เธอไม่ได้รับความนิยมนั่นก็คือเธอค่อนข้างจะซุ่มซ่ามนะครับ เฮ้อ เรื่องนี้เรื่องเดียวล่ะที่ผมเป็นห่วงที่สุด
“อือ ช่างชั้นเถอะน่า ปกติในห้องเรียนชั้นก็อยู่คนเดียวอยู่แล้วนี่”
“ยังมีชั้นอยู่นะ เธอนี่ละก็”
อ้าว งอนเข้าให้แล้วไง แม่นี่น่าช่างขี้งอนเสียจริงแถมทำหน้าแบบนั้นอีก เอา เอาเข้าไป
“คร้าบ คร้าบ ผมผิดไปแล้ว”
หลังจากคุยกันนานสองนานเพื่อนในห้องเรียนของผมทั้งหมดก็มาครบแล้วพวกเราจึงรีบขึ้นเรือกันจากนั้นก็มุ่งสู่เกาะเมริ เมริด้ากัน
ในขณะอยู่บนเรืออยู่นั้นทุกคนก็พากันต่างสนุกสนานคงมีแต่ผมเท่านั้นล่ะที่น่าเบื่ออยู่คนเดียวอาจจะเพราะนิสัยและหน้าตาผมถึงไม่ค่อยมีเพื่อนอยากคบเท่าไหร่ก็เป็นได้มั้ง
สวรรค์เอ๋ยทำไมถึงเป็นแบบนี้ละหนอ โอ้ ToT
“เอาล่ะเพื่อนที่รักทุกท่านเข้าสู่กิจกรรมที่หนึ่งของค่ายนี้กันเลยแล้วกันนะขอรับ กิจกรรมแรกก็คือการร้องเพลงระหว่างอยู่บนเรือขอรับโดยเรือนี้จะไปถึงอีกฝั่งอีกสักประมาณสามชั่วโมงขอให้ใช้ช่วงเวลานี้ให้คุ้มค่าแล้วกันนะขอรับ”
คนที่พูดเมื่อกี้มีชื่อว่า โคทาระ เคียวโตะเขาเป็นคนนิสัยร่าเริง สามารถทำให้คนอื่นหัวเราะได้เสมอและยังปลอบใจคนอื่นได้ด้วยแถมยังเป็นหนุ่มหล่อที่เป็นที่นิยมของสาวๆ นี่แหละครับผู้อ่านทุกท่านผมอยากเป็นแบบนี้ซะจริง
“ท้องฟ้าสีคราม ชั้นคิดถึงเธอ ขอให้เธอเคียงข้างชั้นไปตลอดกาล
อย่าปล่อยมือชั้น ได้โปรดอยากจากชั้นไป ได้โปรดอย่าทำร้ายชั้นเลย”
เพลงแรกจบไปคนร้องนั้นก็คือ เรียวตะ โคสุเกะ เป็นหนุมร็อคของห้องผมเลยก็ว่าได้ ผมจะบอกไว้ก่อนเลยนะไอ้หมอนี่มันเป็นร็อคแบบลูกทุ่งสไตล์ไม่ใช่ร็อคที่ทุกท่านคิดหรอกนะครับ
พอไล่ไปเรื่อยจนถึงคนสุดท้ายไม่สิเป็นคนก่อนสุดท้ายเพราะคนสุดท้ายก็คือผมนี่แหละครับอยู่ดีๆโคทาระก็แย่งไมค์จากคนร้องสุดท้ายแล้วก็พูดขึ้น
“เอาล่ะสหายเอ่ยใกล้จะถึงฝั่งแล้วเรื่องร้องเพลงเอาไว้แค่นี้ล่ะ ไปเตรียมตัวกันได้แล้ว”
เฮ้อ กะแล้วว่าจะต้องโดนลืมมันก็เป็นซะแบบนี้ล่ะทำกับว่าผมไม่มีตัวตนซะอย่างนั้นล่ะ
พอถึงฝั่งผมก็เดินไปหยิบกระเป๋าสัมภาระของตัวเองลงจากเรือทันทีแต่ว่านั้นเป็นข้อผิดพลาดอันใหญ่หลวงเลยล่ะครับเพราะว่าเกาะที่ผมลงไปนั้นไม่ใช่เกาะที่เป็นเป้าหมายที่แท้จริงมันเป็นเกาะก่อนที่จะถึงเกาะเมริ เมริด้า ส่วนเพื่อนของผมก็อยู่บนเรือนั้นล่ะเหมือนจะไม่มีใครสนใจผมเลย
“เฮ้ย เดี๋ยว”
ผมพึ่งรู้สึกตัวว่ามันไม่ใช่เกาะที่เราจะไปเข้าค่ายกันและในขณะที่ผมจะหันหลังกลับไปเดินขึ้นเรือก็พบว่าเรือมันออกไปแล้ว ช่างเป็นเรื่องที่โหดร้ายที่สุดในสามโลกเลยและขอบอกไว้อย่างว่าผมไม่ได้พกมือถือไปด้วยเพราะลืมอยู่ที่บ้านจึงไม่สามารถติดต่อเพื่อนบนเรือได้ ด้วยเหตุนี้เองผมจึงต้องจำใจหาที่พักค้างคืนก่อนเพราะว่ามันใกล้จะมืดแล้ว
ผ่านไปห้าชั่วโมงผมที่พึ่งหาที่พักได้ก็เดินไปตระเวณสถานที่ต่างๆภายในเกาะพบว่าเกาะที่ผมอยู่ในตอนนี้มีชื่อว่ารางุรางุและในวันนี้ก็มีงานฮานะฮารุเป็นงานเทศกาลที่จัดขึ้นต้อนรับหน้าร้อนของเกาะนี้ด้วยเหตุฉะนี้เองผมจึงไปเดินดูงานนี้เพื่อฆ่าเวลาเล่น
“ทาโยยากิหนึ่งชุดครับ คุณยาย”
“รอแปปนะจ้ะ คุณลูกค้าเป็นนักท่องเที่ยวหรือจ้ะไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย”
“ใช่ครับพอดีผมลงผิดเกาะ กะว่าพรุ่งนี้ผมค่อยเดินทางต่อพรุ่งนี้อะครับ”
“หรอจ้ะ มีที่พักรึยังล่ะจ้ะ”
“อ่อ มีแล้วล่ะครับ”
“พักอยู่ไหนล่ะจ้ะ”
“เอ่อ โรงแรมเมอีทาริโคครับ”
“พักอยู่โรงแรมของชั้นงั้นเรอะนี่ ฮะฮะ เดี๋ยวจะแวะไปหานะจ้ะ”
“งั้นหรอกหรอครับเนี่ย ชั้นบังเอิญจังนะครับเนี่ย”
หลังจากที่คุยเรื่องต่างๆจนเสร็จผมก็เดินชมงานจนดึกจากนั้นก็กลับเข้าที่พัก เมื่อผมมาถึงก็พบว่าคุณยายขายทาโยยากิกับสาวน้อยอีกคนหนึ่งที่น่ารักมากยืนอยู่ข้างๆ
“ไงจ้ะ งานสนุกมั้ย”
“ครับสนุกมากเลยล่ะครับ แล้วว่าแต่คนที่อยู่ข้างๆคุณยายคือใครกันครับ”
“อาโออิ โอริจิยะจ้ะ อ้อลืมไปเสียซะสนิทเลยชั้น มิบุ โอริจิยะจ้ะ อาโออิเป็นหลานของยายเอง”
“หรอครับ ยินดีที่ได้รู้จัก ผมเท็ตสึ จินิมะครับ”
“นี่ก็ดึกแล้ว อาโออิไปส่งพี่เขาหน่อยสิ”
“ค่ะ คุณยาย”
อาโออิพาผมไปส่งถึงห้องที่ผมพักจากนั้นเธอก็ขอตัวกลับไปนอนพัก ส่วนผมก็เข้าไปอาบน้ำจากนั้นก็ปิดไฟเข้านอน
“เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ค่อยคิดอีกทีว่าจะทำอะไรต่อดีดีกว่า”
ความคิดเห็น