คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เวรมรณะ100%
กรี๊ด
เสียงกรีดร้องของบรรดาเด็กผู้หญิงที่พากันส่งเสียงร้องดังสนั่นทั่วทั้งโรงเรียนทั้งที่บรรยากาศตอนเช้าน่าจะทำให้สาวๆพวกนี้ไม่มีแรงแม้แต่จะพูดด้วยซ้ำ
"ชิน"
สาวน้อยทั้งร่างบางและใหญ่ต่างสามัคคีกันตะโกนเสียงดังออกมา เมื่อเด็กหนุ่มเจ้าของชื่ออายุ 17 ที่ตอนนี้กำลังเป็นที่โปรดปรานของโรงเรียนเดินลงมาจากรถคันหรู
กรี๊ด
เฮ้อหนวกหูจัง ยัยพวกนี้กรี๊ดมาได้ไม่เปลืองพลังงาน
เจคิดขณะที่กำลังอ่านหนังสือประวัติศาสตร์นาม สงครามโลก อยู่ผ่านแว่นที่หนาเตอะและมีรอยแตก เธอส่ายหัวอย่างหน่ายใจก่อนที่จะหันมาสนใจสิ่งที่ดีกว่า แต่ไม่ทันที่เด็กสาวจะได้อ่านอะไรเพิ่มเติม เธอก็ได้ยินเสียงใสแจ๋วของเพื่อนสนิทมาแต่ไกล
"เจจ๋า!!!"
"เฮ้อ!มีอะไร"
เด็กสาวเงยหน้ามามองเพื่อนสนิทที่ลากเก้าอี้มานั่งตรงข้ามกับเธอที่เมื่อเห็นหนังสือประวัติศาสตร์ที่หนาขนาด แฮรี่ พอตเตอร์เล่ม5ยังชิดซ้ายก็เบ้ปากอย่างขยะแขยง
"นี่!วันๆเอาแต่อ่านหนังสือเนี่ย แว่นมันเลยหนาขึ้นทุกวัน ใช้ชีวิตเหมือนที่วัยรุ่นคนอื่นเขาใช้กันบ้างสิ"
"ก็มันไร้สาระนี่"
เจ ตอบเรียบๆแต่ได้ใจความแถมยังชวนให้เพื่อนสนิทอยากกระโดดเตะหน้าเล่นอีก
"หน็อย!นี่มันคำพูดของเด็กวัยรุ่นเหรอ"
"ก็เฉพาะกับบางคนที่รู้จักโตเป็นผู้ใหญ่และควรทำตัวให้เหมาะสมเท่านั้นแหละ"
"นะ นี่เธอ...โอ๊ย!ช่างเถอะ เถียงกับเธอทีไร มันต้องปวดหัวทุกทีซิน่า"
"อืม รู้แล้วก็อย่าเถียงดิ"
คำพูดของเด็กสาวเรียกสีหน้าไม่พอใจของเพื่อนสนิทได้อย่างดี แต่เธอก็ยอมเดินกระทืบเท้าเข้าโรงอาหารอย่างปกติ ส่วนเจที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ก็อ่านหนังสือตามปกติ
แอ็ด
กรี๊ด
และเสียงของบรรดาสาวๆก็ต้องดังกระหึ่มขึ้นอีกครั้ง ทำให้เจที่เพิ่งอ่านหนังสือไม่กี่ตัวอักษรต้องถอนหายใจแรงอย่างเบื่อหน่าย
เฮ้อ!ทำไมฉันต้องอยู้ห้องเดียวกับตานี่ด้วยนะ
เจคิดในใจในขณะที่สายตามองไปยังชินที่ตอนนี้นั่งอยู่บนเก้าอี้ของตัวเอง แล้วเธอก็ตัดสินใจเพ่งสมาธิไปยังหนังสือของเธอต่อ และเมื่อออดเรียนดังขึ้น ห้องเรียนแห่งนี้ก็เริ่มเข้าสู่การเรียนกันอย่างแท้จริง จนเมื่อถึงเวลาพักกลางวัน ที่ทุกคนต่างพากันเข้าโรงอาหารรวมถึงการประกาศผู้ที่ทำเวรประจำวันด้วย
<เอาล่ะครับ!เราจะเริ่มประกาศจากชั้นม.ต้นปี1ห้อง1กันนะครับ คือ.....และม.ปลายปี2ห้อง4 คือ นักร้องชื่อดังี่พวกเรากำลังชอบกันอยู่นะครับ>
เมื่อผู้ประกาศบอกได้แค่นั้นก็เริ่มมีเสียงฮือฮาดังขึ้นมานที ทำให้เจที่กำลังนั่งกินอาหารกับซี เพื่อนสนิทก็บ่นอย่างโมโหขึ้นมาทันที
"โอ๊ย!กรี๊ดกันอยู่ได้พวกนี้นี่ นับวันจะยิ่งน่ารำคาญ"
"น่า!พวกเขาเป็นวัยรุ่นนี่ นี่ก็เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว จะมีก็แต่มาผิดผีอยู่แค่คนเดียว"
คำพูดของเพื่อนสนิทเรียกสีหน้าบึ้งๆจากเจ้าตัวได้เป็นอย่างดี และเสียงก็ต้องเงียบลงเมื่อผู้ประกาศพูดต่อ
<ส่วนผู้โชคดีคือ...เมธินี เฉลิมเนตรครับ!!!>
เหมือนคำพูดของผู้ประกาศจะเป็นคำพูดจากนรกสำหรับเด็กสาวที่กำลังนั่งกินอาหารอยู่ เจรีบตรวจเช๊คที่อกเสื้อตัวเองทันทีทั้งที่รู้อยู่แล้ว และเธอก็ต้องหน้าซีดอีกเมื่อรับรู้ว่าชื่อที่พ่อ แม่ตั้งให้เธอคือ เมธินี!!!
"เจ"
"..."
"เป็นอะไรรึเปล่า"
ผู้เป็นเพื่อนถามขึ้นมาอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นสีหน้าน่ากลัวของเพื่อนเมื่อได้ยินเสียงประกาศ เจค่อยๆหันมามองเพื่อนสนิและพูดเสียงสั่นว่า
"สวรรค์กลั่นแกล้งฉัน"
"เจ"
"เธอคิดว่าฉันควรลากลับบ้านครึ่งวันดีมั๊ย"
"....."
"สวรรค์แกล้งฉันแน่ๆ ที่ให้ฉันต้องทำเวรกับคนที่ฉันไม่อยากยุ่งด้วยที่สุด"
"มันไม่แย่ขนาดนั้นหรอกน่า"
ซีพยายามปลอบใจเพื่อนี่ตอนนี้ดูเหมือนสติแตกไปแล้ว
"ไม่เหรอ เธอคิดว่าเวรกับตานั่นแล้วจะไม่มีใครมานินทา หรือแกล้งรึเปล่าล่ะ"
"เอ่อ..."
"จบกันชีวิตที่สงบสุขของฉัน"
เจพูดอย่างหมดอาลัยตายอยากทำให้เพื่อนสนิทเริ่มรู้สึกห่วง
"เอาน่า!เธอก็แค่ทำเวรนี่นา ไม่ได้ทำอะไรเกินเลยสักหน่อย ยัยพวกนั้นก็คงรู้แหละ ก็เขาจับคู่ให้อย่างนี้นี่"
ก็ขอให้เป็นอย่างนั้นเถอะ
เจคิดในใจก่อนจะเริ่มทานอาหารต่อไป และในที่สุดเวลาเย็นก็มาถึงภายในเวลารวดเร็ว เจรีบเก็บของและหยิบไม้กวาดจากหลังห้องมาจัดแจงกับพื้นห้องทันที ในขณะที่ชายหนุ่มที่อยู่มุมห้องก็เริ่มจัดแจงกับโต๊ะในห้อง ในขณะที่บรรยากาศกำลังมาคุ ชินก็เริ่มพูดขึ้น
"เธอชื่อเพราะดีนะ เมธินี"
เอาแล้วมั๊ยล่ะ
เด็กสาวกรีดร้องในใจแต่ก็ยอมตอบไป
"ขอบใจ"
"เธอนี่ขรึมดีจังนะ ในห้องก็ทำตัวไม่เด่นเลย ความจริงมันก็ดีไปอย่าง"
"..."
คำพูดของชายหนุ่มเรียกสีหน้างงๆของเจ แต่เธอก็ไม่ได้สนใจจนเมื่อเธอกวาดพื้นมาใกล้ๆกับชิน ขาเธอก็ดันไปสะดุดกับขาโต๊ะทำให้เจเผลอล้มทับชิน แว่นของเธอกระเด็นหลุดไปข้างๆ
"ระวังหน่อยสิ"
ชินพูดเรียบๆ เมื่อเจสติกลับมา เธอก็รีบลุกขึ้นทันที
"ขะ ขอโทษ"
เธอพูดอย่างอายๆ และรีบหยิบแว่นขึ้นมาสวมทันที แต่ในขณะเธอกำลังจะไปทำเวรต่อ
ความคิดเห็น