เทวีเฮสเทีย Miss Cleaning แห่งยอดเขาโอลิมปัส~Extended

ลำดับตอนที่ #11 : ขอพร มีประโยชน์อะไร

ตกบ่ายวันนั้น ชั้นเดินทางไปยังครีตเพื่อไปเดินสายต่อ ที่นี้เป็นเมืองหนึ่งที่ชั้นไม่ค่อยชอบค่ะ ผู้คนมีศีลธรรมน้อยมากๆ แต่ยังไง้ยังไงชั้นก็ต้องไปอวยพรเด็กเกิดใหม่อยู่ดีค่ะ

วันนี้มีเด็กเกิดใหม่ที่มารับพรจากชั้นเพียงIIคนเท่านั้น หลังจากชั้นอวยพรเสร็จชั้นก็ไปวิหารเวสต้าประจำเกาะครีต ที่นี้เป็นวิหารชั้นที่เดียวที่ไม่มีสาวพรหมจรรย์ประจำอยู่ เมื่อชั้นเข้าไปในวิหารที่แทบจะอยู่ภายในซอกหลืบของเกาะ เฮ้อ...เกาะครีตสวยงามก็จริงค่ะ แต่ภายในเมืองก็ยังมีจุดซ่อมซออีกมากมาย และวิหารชั้นก็เป็นหนึ่งในนั้นค่ะ

วิหารนั้นมีรูปปั้นแกะสลักวางระเกะระกะ ใยแมงมุมที่มาเกาะแสดงถึงความรกร้าง เศษซากไฟ รอยเปื้อนกองอ้วก กองฉี่ เกิดจากพวกวัยรุ่นชอบมามั่วสุ่มที่นี้ค่ะ ชั้นน่ะโกรธมากๆพอรู้ความจริง ชั้นจึงได้สาปวิหารชั้น หากมนุษย์หน้าไหนมันมามั่วสุ่มในทางที่ไม่ดีกันที่นี้ ชั้นก็สาปให้กลายเป็นหนู กระนั้นก็ยังมีผู้กระทำผิดมากมาย แหม๋ นี้ถึงขนาดไม่อายแม่พระอย่างชั้นเลยซะนี้

ชั้นถอนหายใจขณะที่เห็นพวกหนูวิ่งไปมาในวิหารชั้น ไหนๆก็ไหนๆ ชั้นถอนคำสาปให้พวกเขาลาะกัน พวกเขาคงทุกข์ทรมานมามากแล้ว ชั้นเสกเวทย์มนตร์ไปยังพวกมัน และแล้วฝุ่นสีม่วงก็บังเกิดพร้อมกับร่างมนุษย์ชายหญิงจำนวนVคน นอนเบียดอยู่ในสภาพโป้

"พวกเจ้าเป็นอิสระแล้ว ทีหลังอย่ามาทำมิดีมิร้ายในวิหารของข้าอีกล่ะ"ชั้นบอกพวกมนุษย์

"โอ้ว ขอบคุณค่ะท่านเฮสเทีย"พวกเขาโค้งคำนับให้ชั้น ก่อนจะรีบวิ่งแจ้นออกไปนอกวิหารชั้น ซึ่งหลังจากนั้นชั้นก็ได้ยินเสียงวี้ดว้ายดังจากข้างนอกค่ะ เหล่ามนุษย์ที่ชั้นพึ่งคืนร่างให้คงจะลืมไปว่าตนเองไม่ได้เสื้อผ้าอยู่ค่ะ

ชั้นเริ่มลงมือทำความสะอาดวิหารชั้น ขณะที่ชั้นกำลังกำจัดฝุ่นที่เขรอะตามรูปปั้น ก็มีมนุษย์ผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งแจ้นมาหาชั้นทันที

"ท่านเฮสเทียขา... ช่วยอิฉันด้วยเถอะค่ะ"

ชั้นมองผู้หญิงคนนี้ด้วยสายตาเมินมอง "ว่าปัญหาของเจ้ามาซิ"ชั้นพูดลอยๆ ขณะที่เริ่มปัดฝุ่น

"อิฉันเป็นแม่บ้านทำความสะอาดมานานแล้วค่ะ แต่ทำได้ไม่ค่อยดีเลย อิฉันอยากให้ท่านให้พรอิฉันเพื่อที่จะทำความสะอาดได้ดีค่ะ"นางพูดพร้อมกับส่งสายตาอออดอ้อนมากทางชั้น

"โธ่ ถ้าข้าให้พรเจ้าไปแล้วได้ผลจริงๆ ป่านนี้ข้าก็เป็นเทวีชั้นสูงสุดแล้วซิ"ชั้นตอบอย่างเซ็งๆ "ให้พรอย่างเดียวน่ะไม่พอหรอก ต้องให้ "เพียร" กับเจ้าด้วย"

แหม๋...มันยังไม่ยอมแพ้ค่ะ ไม่ได้พรแล้วทำหน้าเสีย แต่แล้วก็กลับหน้าด้านขึ้นมาอีกค่ะ

"งั้นขอของนำโชคที่ช่วยให้ทำความสะอาดดีขึ้นหน่อยค่ะ"

ดูดู๋ มันหน้าด้านขอเลยเหรอเนี้ย

"ข้าไม่มีของที่ว่าให้เจ้าหรอก จะมาหวังเล่นของอะไรข้าไม่มี"ชั้นตอบอย่งเซ็งเต็มที่

ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะเสียหน้า นางโกรธจนหน้าแดง พร้อมกับเดินออกไปอย่างไม่พูดไม่จา

ความจริงก็คือ ชั้นไม่มีทั้งพรทั้งของนำโชคหรอกค่ะ ใครอยากเก่งความสะอาดแบบชั้นก็ไปเรียนโรงเรียนการครัวเรือนกับชั้นได้ ฝึกๆหลายๆปีก็เก่งเองค่ะ แม้แต่เทพเองก็ยังใช้เวลาฝึกพอๆกับมนุษย์ เพียงแต่บรรดาเทพจะมีเวลาฝึกได้นานกว่ามนุษย์(เพราะมนุษย์จะตายเมื่อไหร่ก็ได้) เห็นไหมค่ะ ถ้าฝึกเพียรก็ได้ไปแล้ว ดีกว่ามานั่งขอพรขออย่างนู้นอย่างนี้ พึ่งตัวเองดีที่สุดค่ะ...