ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : วิธีป้องกันคำตื้อจากผู้ชาย
"เฮสเทีย ได้โปรดเถอะ...!!! อภัยให้ข้าเถอะ"
เหล่ามนุษย์ที่เดินไปมาด้านหน้าวิหารเวสต้าประจำเมืองอัตติกา ต่างจ้องมองเทพโพไซดอน จ้าวแห่งท้องทะเล ซึ่งบัดนี้ได้มายืนอยู่หน้าประตูทางเข้าวิหารเวสต้า โพไซดอนดูเหมือนกำลังจะอ้อนวอนใครบางคนอยู่
"ไม่ได้ค่ะ ท่านโพไซดอน!!!"
สาวกเวสต้าIIคนเดินมาขวางยังหน้าประตูทางเข้าวิหาร ราวกับจะกั้นไม่ให้โพเข้าไปวิหาร
"พวกเจ้า!!! หลีกทางไปซะ!!! ไม่งั้นข้าจะสาปพวกเจ้า!!!"โพตะคอกเสียงดัง พลางยกตรีศูลซึ่งเป็นอาวุธประจำตัวของจ้าวสมุทรผู้นี้ ชี้ใส่หน้าสาวกเวสต้า
"หยุดได้แล้ว!!!"
ชั้นเดินออกมายังหน้าประตูวิหารด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์อย่างยิ่งเพื่อที่จะกำราบพี่ชายตัวดีของชั้น
"เฮสเทีย!!! ข้าสำนึดผิดแล้ว อภัยให้ข้าด้วยเถอะ..."โพร้องครวญครางต่อหน้าชั้น
"ไม่! โพ!"ชั้นยืนยันอย่างหนักแน่น ก็ในเมื่อโพกล้าข่มขืนดีมีเตอร์ น้องสาวของชั้นผู้เป็นเทวีแห่งเกษตรกรรมอย่างอุกอาจ ชั้นจึงไม่สามารถยกโทษให้เขาได้ง่ายๆนัก
"เฮสเทีย!!!"เสียงโพยังคงดังในหัวชั้น
"ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย..."
...
"อือๆ..."
ทุกสิ่งอย่างที่มืดมัวไปหมด มองไปทางไหนก็มีแต่ความมืด และที่นอนอยู่บนเตียงเล็กๆนั้นเอง คือเทวีผู้มีเกศาสีเงินผูกด้วยโวสีน้ำตาลอย่างเรียบร้อย นั้นคือชั้นเองค่ะ
และเมื่อชั้นรู้สึกตัวอีกที ชั้นพบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ ตายแล้ว!!! นี้มันกี่โมงแล้วนี่...ชั้นมองไปยังนาฬิกาด้วยความโล่งใจเมื่อเห็นเวลาบอกตีIVอยู่ ใช่ค่ะ...ตอนนี้ยังเช้ามืดอยู่ แต่ชั้นเป็นเทวีที่งานยุ่งตลอดทั้งวัน ชั้นจึงต้องตื่นแต่เช้าเพื่อทบทวนกิจกรรมที่จะทำในวันนี้ไงค่ะ...
แต่ชั้นก็ฉุกคิดขึ้นมาได้...เมื่อกี้นี้ฝันถึงโพอีกแล้ว...แถมคราวนี้ชั้นฝันถึงขั้นเขามาขอตื้อชั้นถึงวิหารเวสต้า ระยะหลังมานี้โพยิ่งมาตื้อชั้นบ่อยๆด้วย ไม่แปลกเลยที่ชั้นจะฝันถึงโพบ่อยๆ
ชั้นตื่นขึ้นมาพร้อมกับรีบจัดแจงตัวเอง ทั้งเสื้อทูนิคสีขาวสะอาดตา การล้างหน้าที่ช่วยให้ชั้นสดชื่นทั้งหน้าตาและจิตใจ ชั้นเดินไปยังครัวใหญ่เพื่อที่จะเตรียมอาหารเช้า ชั้นคว้าสมุดบันทึกเล่มเล็กๆออกมาดู พบว่าวันนี้ชั้นมีสายที่จะต้องเดินไปยังเมืองอัตติกาเพื่อจะอวยพรให้เด็กที่เกิดใหม่ ใช่แล้วค่ะ! ชั้นเป็นเทวีผู้ครองแห่งครัวเรือน เด็กๆที่เกิดใหม่ถ้าได้อยู่ในอาณัติการดูแลของชั้นย่อมต้องมีความปลอดภัยสูงค่ะ ชั้นทำงานอย่างขยันขันแข็งเพื่อให้แน่ใจว่าของบูชาที่ชั้นได้รับ และงานบนโลกมนุษย์ได้สะสางไปอย่างเรียบร้อย
แต่ในใจชั้นยังคงคิดถึงความฝันเมื่อคืน ชั้นเกือบลืมไปเลยว่าเล่นเตะหินกับโพนั้นมันสนุกกแค่ไหน แต่เขาก็กลายเป็นตัวอันตรายไปซะแล้วตอนนี้ ชั้นเจอกะตัวมาเลยค่ะเมื่ออาทิตย์ก่อน ที่เจอดีมีเตอร์ถูกโพข่มขืนจนต้องแต่งงานกับซูสเพื่อรักษาเกียรติ ชั้นโกรธพี่ชายของชั้นจนไม่รู้จะพูดอย่างไรอีกแล้ว เขาทำอะไรตามใจตัวเองอยู่เรื่อยเลย และนั้นก็เป็นฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้ชั้นตัดใจเลิกคบกับโพไปโดยสิ้นเชิง แต่เขายังคงตื้อตลอดเวลาไม่หยุดถึงแม้ชั้นจะบอกเลิกไปแล้ว...
"กริ้งๆ...กริ้งๆ..."จู่ๆโทรศัพท์มือถือของชั้นก็ดังขึ้นมา ไม่ต้องสงสัยค่ะว่าทำไมชั้นถึงมี เทพอย่างเราๆมีอุปกรณ์ไอเทคใช้ก่อนมนุษย์ล่วงหน้าเป็นร้อยๆปีเลยทีเดียวค่ะ และเมื่อไม่นานมานี้ ดีมีเตอร์ก็ได้ประดิษฐ์โทรศัพท์มือถือขึ้นมา เพื่อใช้โทรตามจิกลูกสาวของนางที่เกิดจากซูสนั้นเองค่ะ พวกเราเหล่าเทพเห็นว่ามันสะดวกดีมากจึงนำมาใช้กันบ้าง
เสียงโทรศัพท์ของชั้นดังขึ้นมาจากบนโต๊ะห้องครัว ชั้นรับมันขึ้นมาอย่างหงุดหงิด ชั้นมองไปที่หน้าจอมันแล้วถอนหายใจ โพยังโทรมาตามเคย แถมยังมีไม่ได้รับสายอีกXXXIVสาย แล้วก็มาจากโพทั้งนั้น ชั้นถอนหายใจก่อนจะตัดสินใจรับมัน
"สวัสดีค่ะ...ที่นี้โทรไปที่ไหนโทรมาค่ะ"ชั้นเล่นลิ้นกับโพ
"โธ่เฮสเทียจ๋า..."เสียงโพดังขึ้นมา "ได้โปรดคืนดีกับข้าด้วยเถิด"โพยังตื้อ
ชั้นไม่ตอบ ดูซิว่าโพจะทำยังไง
"น่าน่ะคนดี... เธอยังคงเป็นคนสวยสำหรับชั้นตลอดเวลาเลยน่ะจ๊ะ"โพตอบ ชั้นเริ่มโกรธแล้วสวนทันควัน กรอกปากตัวเองไปยังโทรศัพท์ทันที
"อุ้ยโพ...น่ารักจัง"ชั้นตอบเสียงหวาน "แต่มีคนชมชั้นบ่อยแล้วล่ะว่าสวย นายมาชมอีกชั้นก็ว่างั้นๆแหละ ทางที่ดีนายน่าจะไปชมคุณแม่รีอาจะดีกว่าน่ะ ท่านคงจะดีใจและอายุยืนที่มีลูกน่ารักๆอย่างนาย"ชั้นตอบไปอย่างยิ้มกระหยิ่ม แน่ล่ะ ชั้นได้ยินเสียงโพเข่าอ่อนทันที
"โธ่...เฮสเทีย...อย่าพูดอย่างนี้กับข้าสิ"โพยังตื้อชั้นต่อ "ข้าขอแก้ตัวกับเจ้าพาเจ้าไปเลี้ยงที่ฟูจิสาขาป่าเซเรเนียหน่อยสิจ๊ะ"โพยังคงพูดต่อไป
ชั้นเงียบไปทันที ป่าเซเรเนียที่ว่านี้ทั้งมืดสลัวๆและห่างไกลผู้คน ซึ่งเป็นที่ตั้งของวิหารไดอาน่าของอาร์ทีมิส เชอะ! ชั้นรู้ทันเขาหรอกน่า สถานที่ยังงั้นมันสื่อเจตนาชัดๆ
"น่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ได้โปรด..."โพยังคงอ้อนชั้นอยู่ ชั้นจึงตัดสินใจตอบไปทันที
"โพ..."ชั้นเริ่ม "ทำไมนายต้องมาเลี้ยงชั้นด้วยล่ะ ชั้นไม่ได้มีบุญคุณอะไรกับนายเลยน่ะ ชั้นแทบไม่ได้ทำอะไรให้นายเลย แต่แม่รีอาสิ มาเยี่ยมดูแลนายทุกๆอาทิตย์ ทั้งให้กำเนิดนาย ดูแลนาย มีบุญคุณกว่าชั้นตั้งเยอะ ทางที่ดีนายควรไปชวนคุณแม่รีอาไปกินฟูจิจะดีกว่าน่ะ ท่านคงจะดีใจมากๆที่มีลูกกตัญญูอย่างนาย"ชั้นตอบ
ชั้นได้ยินเสียงโพปิดโทรศัพท์ทันที เชอะ! รู้จักสาวสวยคนนี้น้อยไปซะแล้ว
เหล่ามนุษย์ที่เดินไปมาด้านหน้าวิหารเวสต้าประจำเมืองอัตติกา ต่างจ้องมองเทพโพไซดอน จ้าวแห่งท้องทะเล ซึ่งบัดนี้ได้มายืนอยู่หน้าประตูทางเข้าวิหารเวสต้า โพไซดอนดูเหมือนกำลังจะอ้อนวอนใครบางคนอยู่
"ไม่ได้ค่ะ ท่านโพไซดอน!!!"
สาวกเวสต้าIIคนเดินมาขวางยังหน้าประตูทางเข้าวิหาร ราวกับจะกั้นไม่ให้โพเข้าไปวิหาร
"พวกเจ้า!!! หลีกทางไปซะ!!! ไม่งั้นข้าจะสาปพวกเจ้า!!!"โพตะคอกเสียงดัง พลางยกตรีศูลซึ่งเป็นอาวุธประจำตัวของจ้าวสมุทรผู้นี้ ชี้ใส่หน้าสาวกเวสต้า
"หยุดได้แล้ว!!!"
ชั้นเดินออกมายังหน้าประตูวิหารด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์อย่างยิ่งเพื่อที่จะกำราบพี่ชายตัวดีของชั้น
"เฮสเทีย!!! ข้าสำนึดผิดแล้ว อภัยให้ข้าด้วยเถอะ..."โพร้องครวญครางต่อหน้าชั้น
"ไม่! โพ!"ชั้นยืนยันอย่างหนักแน่น ก็ในเมื่อโพกล้าข่มขืนดีมีเตอร์ น้องสาวของชั้นผู้เป็นเทวีแห่งเกษตรกรรมอย่างอุกอาจ ชั้นจึงไม่สามารถยกโทษให้เขาได้ง่ายๆนัก
"เฮสเทีย!!!"เสียงโพยังคงดังในหัวชั้น
"ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย..."
...
"อือๆ..."
ทุกสิ่งอย่างที่มืดมัวไปหมด มองไปทางไหนก็มีแต่ความมืด และที่นอนอยู่บนเตียงเล็กๆนั้นเอง คือเทวีผู้มีเกศาสีเงินผูกด้วยโวสีน้ำตาลอย่างเรียบร้อย นั้นคือชั้นเองค่ะ
และเมื่อชั้นรู้สึกตัวอีกที ชั้นพบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ ตายแล้ว!!! นี้มันกี่โมงแล้วนี่...ชั้นมองไปยังนาฬิกาด้วยความโล่งใจเมื่อเห็นเวลาบอกตีIVอยู่ ใช่ค่ะ...ตอนนี้ยังเช้ามืดอยู่ แต่ชั้นเป็นเทวีที่งานยุ่งตลอดทั้งวัน ชั้นจึงต้องตื่นแต่เช้าเพื่อทบทวนกิจกรรมที่จะทำในวันนี้ไงค่ะ...
แต่ชั้นก็ฉุกคิดขึ้นมาได้...เมื่อกี้นี้ฝันถึงโพอีกแล้ว...แถมคราวนี้ชั้นฝันถึงขั้นเขามาขอตื้อชั้นถึงวิหารเวสต้า ระยะหลังมานี้โพยิ่งมาตื้อชั้นบ่อยๆด้วย ไม่แปลกเลยที่ชั้นจะฝันถึงโพบ่อยๆ
ชั้นตื่นขึ้นมาพร้อมกับรีบจัดแจงตัวเอง ทั้งเสื้อทูนิคสีขาวสะอาดตา การล้างหน้าที่ช่วยให้ชั้นสดชื่นทั้งหน้าตาและจิตใจ ชั้นเดินไปยังครัวใหญ่เพื่อที่จะเตรียมอาหารเช้า ชั้นคว้าสมุดบันทึกเล่มเล็กๆออกมาดู พบว่าวันนี้ชั้นมีสายที่จะต้องเดินไปยังเมืองอัตติกาเพื่อจะอวยพรให้เด็กที่เกิดใหม่ ใช่แล้วค่ะ! ชั้นเป็นเทวีผู้ครองแห่งครัวเรือน เด็กๆที่เกิดใหม่ถ้าได้อยู่ในอาณัติการดูแลของชั้นย่อมต้องมีความปลอดภัยสูงค่ะ ชั้นทำงานอย่างขยันขันแข็งเพื่อให้แน่ใจว่าของบูชาที่ชั้นได้รับ และงานบนโลกมนุษย์ได้สะสางไปอย่างเรียบร้อย
แต่ในใจชั้นยังคงคิดถึงความฝันเมื่อคืน ชั้นเกือบลืมไปเลยว่าเล่นเตะหินกับโพนั้นมันสนุกกแค่ไหน แต่เขาก็กลายเป็นตัวอันตรายไปซะแล้วตอนนี้ ชั้นเจอกะตัวมาเลยค่ะเมื่ออาทิตย์ก่อน ที่เจอดีมีเตอร์ถูกโพข่มขืนจนต้องแต่งงานกับซูสเพื่อรักษาเกียรติ ชั้นโกรธพี่ชายของชั้นจนไม่รู้จะพูดอย่างไรอีกแล้ว เขาทำอะไรตามใจตัวเองอยู่เรื่อยเลย และนั้นก็เป็นฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้ชั้นตัดใจเลิกคบกับโพไปโดยสิ้นเชิง แต่เขายังคงตื้อตลอดเวลาไม่หยุดถึงแม้ชั้นจะบอกเลิกไปแล้ว...
"กริ้งๆ...กริ้งๆ..."จู่ๆโทรศัพท์มือถือของชั้นก็ดังขึ้นมา ไม่ต้องสงสัยค่ะว่าทำไมชั้นถึงมี เทพอย่างเราๆมีอุปกรณ์ไอเทคใช้ก่อนมนุษย์ล่วงหน้าเป็นร้อยๆปีเลยทีเดียวค่ะ และเมื่อไม่นานมานี้ ดีมีเตอร์ก็ได้ประดิษฐ์โทรศัพท์มือถือขึ้นมา เพื่อใช้โทรตามจิกลูกสาวของนางที่เกิดจากซูสนั้นเองค่ะ พวกเราเหล่าเทพเห็นว่ามันสะดวกดีมากจึงนำมาใช้กันบ้าง
เสียงโทรศัพท์ของชั้นดังขึ้นมาจากบนโต๊ะห้องครัว ชั้นรับมันขึ้นมาอย่างหงุดหงิด ชั้นมองไปที่หน้าจอมันแล้วถอนหายใจ โพยังโทรมาตามเคย แถมยังมีไม่ได้รับสายอีกXXXIVสาย แล้วก็มาจากโพทั้งนั้น ชั้นถอนหายใจก่อนจะตัดสินใจรับมัน
"สวัสดีค่ะ...ที่นี้โทรไปที่ไหนโทรมาค่ะ"ชั้นเล่นลิ้นกับโพ
"โธ่เฮสเทียจ๋า..."เสียงโพดังขึ้นมา "ได้โปรดคืนดีกับข้าด้วยเถิด"โพยังตื้อ
ชั้นไม่ตอบ ดูซิว่าโพจะทำยังไง
"น่าน่ะคนดี... เธอยังคงเป็นคนสวยสำหรับชั้นตลอดเวลาเลยน่ะจ๊ะ"โพตอบ ชั้นเริ่มโกรธแล้วสวนทันควัน กรอกปากตัวเองไปยังโทรศัพท์ทันที
"อุ้ยโพ...น่ารักจัง"ชั้นตอบเสียงหวาน "แต่มีคนชมชั้นบ่อยแล้วล่ะว่าสวย นายมาชมอีกชั้นก็ว่างั้นๆแหละ ทางที่ดีนายน่าจะไปชมคุณแม่รีอาจะดีกว่าน่ะ ท่านคงจะดีใจและอายุยืนที่มีลูกน่ารักๆอย่างนาย"ชั้นตอบไปอย่างยิ้มกระหยิ่ม แน่ล่ะ ชั้นได้ยินเสียงโพเข่าอ่อนทันที
"โธ่...เฮสเทีย...อย่าพูดอย่างนี้กับข้าสิ"โพยังตื้อชั้นต่อ "ข้าขอแก้ตัวกับเจ้าพาเจ้าไปเลี้ยงที่ฟูจิสาขาป่าเซเรเนียหน่อยสิจ๊ะ"โพยังคงพูดต่อไป
ชั้นเงียบไปทันที ป่าเซเรเนียที่ว่านี้ทั้งมืดสลัวๆและห่างไกลผู้คน ซึ่งเป็นที่ตั้งของวิหารไดอาน่าของอาร์ทีมิส เชอะ! ชั้นรู้ทันเขาหรอกน่า สถานที่ยังงั้นมันสื่อเจตนาชัดๆ
"น่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ได้โปรด..."โพยังคงอ้อนชั้นอยู่ ชั้นจึงตัดสินใจตอบไปทันที
"โพ..."ชั้นเริ่ม "ทำไมนายต้องมาเลี้ยงชั้นด้วยล่ะ ชั้นไม่ได้มีบุญคุณอะไรกับนายเลยน่ะ ชั้นแทบไม่ได้ทำอะไรให้นายเลย แต่แม่รีอาสิ มาเยี่ยมดูแลนายทุกๆอาทิตย์ ทั้งให้กำเนิดนาย ดูแลนาย มีบุญคุณกว่าชั้นตั้งเยอะ ทางที่ดีนายควรไปชวนคุณแม่รีอาไปกินฟูจิจะดีกว่าน่ะ ท่านคงจะดีใจมากๆที่มีลูกกตัญญูอย่างนาย"ชั้นตอบ
ชั้นได้ยินเสียงโพปิดโทรศัพท์ทันที เชอะ! รู้จักสาวสวยคนนี้น้อยไปซะแล้ว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น