คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Lamentarsi (บทรำพันของฮารุ)
Lamentarsi (บทรำพันของฮารุ)
'คนเรา ปิดหู ปิดตา ไม่รับรู้อะไรบางอย่างก็ท่าจะดีเหมือนกันนะฮาฮิT.T '
บ้านของสึนะ
"เคียวโกะจังรอใครอยู่เหรอคะ?" เสียงของหญิงสาววัยแรกรุ่นที่แจ๊ด(?)ออกมาบ้างในบางที เอ่ยถามสาวน้อยผมสีน้ำตาลที่เป็นดั่งพระอาทิตย์ของบอสแห่งวองโกเล่ ที่ทำแกงหก ตก ไหม้ หลายรอบด้วยความสงสัย พร้อมแอบคิด
'ใครได้กินแกงหม้อนี้ พี่แกคงจะซวยน่าดูเลยสินะคะ'
"รอซือคุงอยู่น่ะจ้ะ เห็นว่าวันนี้ไปทำภารกิจสำคัญด้วย ถึงขนาดเสี่ยงตายเลยล่ะ!! ฉันกลัวมากเลยล่ะฮารุจัง" เคียวโกะจังเอ่ยตอบด้วยท่าทีตื่นเต้นปนห่วง ที่ทำให้ฮารุถึงกับอึ้ง!!
'วันนี้คุณสึนะเค้าไปเจรจาเรื่องคุณฮิบาริไม่ใช่หรือไงคะ ฮาฮิ!!'
"ฮารุจัง อย่าเครียดไปเลยนะ ซือคุงต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน!!" ฝ่ายเพื่อนรักเมื่อเห็นว่าคนได้รับคำตอบถึงกับหน้าเครียด ก็นึกว่าคงจะเป็นห่วงสึนะมาก เลยพูดปลอบใจออกมา ซึ่งมันก็ทำให้เพื่อนรักหน้าเหวอไปตามๆกัน!!
"ฮะ...ฮารุไม่ได้เครียดหรอกค่ะ แค่รู้สึก...เอ่อ...มันก็คงจะเป็นเครียดล่ะค่ะ ฮาฮิ" ฮารุพูดด้วยอาการอ้ำอึ้ง ไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะบริสุทธิ์ใสซื่อได้ถึงเพียงนี้!!
'ต้องไปโวยคุณสึนะซะหน่อยแล้ว!!'
"อา...นึกว่าจะมาไม่ถึงบ้านซะแล้ว~" ร่างของผู้เป็นนายเดินเอ่ยออกมาอย่างผ่อนคลาย พร้อมกับเหน็บแหนมลูกน้องตนเองอีกคน ที่กำลังทำหน้าเจี๋ยนเจี้ยม ถึงจะขอโทษไปกี่ครั้ง แต่รุ่นที่ 10 ของเขาก็ยังไม่เลิกประชดเสียที เหตุผลก็แค่ระหว่างทางกลับบ้าน ดันบังเอิญไปเจอกับเบียงกี้เข้าให้ เล่นเอารถเกือบคว่ำ
'สงสัยต้องเรียนขับรถไว้มั่งซะแล้ว...'
"ซือคุง~ กลับมาแล้วเหรอ!!" เสียงเรียกของหญิงสาวผู้เป็นที่(แอบ)รักของวองโกเล่ จากที่ทำหน้าเซ็งๆ ก็กลายเป็นหน้ากระปรี้กระเปร่าอย่างรวดเร็ว ราวกับ...จิ้งจกเปลี่ยนสี
"อื้อ!! ว่าแต่เคียวโกะจัง ทำอะไรอยู่เหรอ"
"อ๋อ...กำลังทำกับข้าวอยู่น่ะ ซือคุงจะลองชิมดูไหมล่ะ" หญิงสาวชักชวนให้ชายหนุ่มชิมอาหารฝีมือตน ซึ่งชายหนุ่มเหลือบไปมองเพียงนิดเดียวโดยที่ไม่ทันมีใครได้เห็น ก่อนจะเอ่ยขึ้นมา พร้อมรอยยิ้มอันเป็นเอกลักษณ์
"ขอโทษนะ เคียวโกะจัง พอดีผมรับประทานอาหารตอนประชุมไปแล้วล่ะ ตอนนี้อิ่มมากเลย"
"ว้า~ งั้นโกคุเทระคุงก็ต้องทานแทนน่ะสิจ๊ะ!!" คำพูดของหญิงสาวทำเอาฮารุหน้าเหวอ เพราะเธอพอจะรู้ถึงเบื้องลึก เบื้องหลังของแกงหม้อนี้แล้ว ซึ่งมัน...
"ไม่ล่ะ ฉันยังไม่หิว!!" จบคำพูดของมือขวา ผู้เป็นนายก็แอบมองด้วยสายตาอาฆาตที่ไม่มีใครเห็น สัญญาณที่เหมือนจะรู้กัน
'เอ็งกินเอ็งไม่ตาย เอ็งไม่กินเอ็งตาย'
"ตะ...แต่กินหน่อยก็ดี" หลังจากได้รับสัญญาณอันตราย เขาก็รีบปฏิบัติหน้าที่ครั้งสุดท้ายของเขาโดยทันที
"ฮาฮิ!" ฮารุอดอุทานด้วยความตกใจไม่ได้ คุณสึนะคิดจะฆ่า...คนเลยเหรอคะ
"อะไรเหรอ ฮารุจัง"
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่เหนื่อยๆนิดหน่อยค่ะ"
ช่วงเวลาแห่งการลุ้นของฮารุมาถึงแล้ว!!
คนๆนี้ เธอไม่ชอบหน้า
คนๆนี้เธอเกลียดขี้หน้า
คนๆนี้ นิสัยไม่ดี
คนๆนี้ ใจร้าย
คนๆนี้ เธอว่าเขาปากเสีย
แต่เจ้านี่ก็ยังเป็นคน!!
ช่วยดีไหมหนอ...
และ
ช่างมันเถอะ สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม แถมเรายังมีเรื่องต้องเคลียร์กับคุณสึนะด้วยนี่นา
ผลสุดท้าย...
"แกงนี่มัน รสชาติแปลกๆนะคะ...รับ" เขาก็กินเข้าไปจนได้ และ...
"รุ่นที่ 10 ครับ อุก!! ดะ...เดี๋ยวผมขอไป...ขะ...เข้าห้อง...นะ...น้ำก่อนนะครับ อุ๊บ!!"
"เอะ...เอ๋!! ซือคุง โกคุเทระคุงเขาเป็นอะไรไปน่ะ!!"
"คงไม่ค่อยสบายน่ะ เห็นทำหน้าไม่ดีมาตั้งแต่อยู่ในรถแล้วล่ะ" บอสของวองโกเล่เอ่ยตัดเพราะกลัวหญิงสาวจะคิดว่าเป็นความผิดของตน (อนึ่ง เขาขี้เกียจปลอบด้วย)
อยากรู้ไหม ว่าทำไมสึนะ(ที่เคยเป็น)จอมห่วยถึงไม่กินแกงหม้อนั้น เฉลย...
'ลางสังหรณ์ของวองโกเล่ มันก็มีประโยชน์ในด้านอื่นๆเหมือนกันนี่นา~'
เมื่อเห็นว่า คนๆนั่นที่ทำให้ฮารุปั่นป่วนใจจากไปแล้วไปเข้าห้องน้ำ ด้วยอาการไม่สู้ดีแล้ว เธอก็รีบเข้าไปหาผู้ชายคนเดียวในบ้านพร้อมทั้งเอ่ยขึ้น...
"เอ่อ... คุณสึนะคะ ฮารุขอคุยด้วยหน่อยได้ไหมคะ"
"อ๋อ!! ได้สิ" สึนะตอบรับ และชักชวนหญิงสาวไปคุยที่ห้องนั่งเล่น โดยบอกให้เคียวโกะรอในห้องครัวไปก่อน
"มีอะไร ฮารุ" ทันทีที่พ้นสายตาเคียวโกะ สึนะก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน เล่นเอาคนตรงหน้ารับมือไม่ถูก
"อะ...เอ่อ... คือ... ทำไมคุณสึนะไปโกหกคเคียวโกะจังว่าไปเสี่ยงตายล่ะคะ รู้ไหมคะว่าเธอเป็นห่วงคุณมาก" หลังจากรวบรวมความกล้าได้ เธอก็(ว่า)ใส่ไม่ยั้ง
"หา!! จริงเหรอ เคียวโกะจังเป็นห่วงเราด้วยนี่ หึหึ"
"ประเด็นมันไม่ได้อยู่ตรงนั้นค่ะ ประเด็นอยู่ที่ว่า ไปโกหกคุณเคียวโกะให้เป็นห่วงทำไม ต่างหากล่ะคะ"
"ฮารุ..." เสียงที่ปนมากับจิตสังหาร (ปกติฮารุเค้ารับรู้จิตสังหารด้วยเรอะ : ไรท์เตอร์) ทำเอาหญิงสาวรู้สึกไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่
'ฮาฮิ นี่ใช่คุณสึนะจริงๆหรือเนี่ย โกหกกันใช่ม้ายยยยยยยยย...'
"ถ้าเธออยากมีชีวิตอยู่ต่อโดยที่มีฉันเป็นเจ้าชายในฝันน่ะนะ เธอก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไว้เถอะ"
"ค...ค่ะ..."
"แต่ถ้าเธออยากรู้ความจริงล่ะก็ บางทีเธออาจจะสูญเสียเจ้าชายในฝันของเธอนา~"
'รวมทั้งสูญเสียชีวิตด้วยชิมิคร๊ะ T_T' ฮารุแอบคิดในใจ ประเมินจากสายตาของ(อดีต)เจ้าชายของเธอ
"เอาล่ะ!! เราไปหาเคียวโกะจังกันดีกว่าเนอะ!! ป่านนี้เคียวโกะจังรอแย่" และแล้วหน้ากากปีศาจอันนั้นก็หายไป ทำให้ฮารุรับรู้สัจธรรมของชีวิตว่า...
จบไปอีกตอน (ทำไมตอนนี้มันสั้นจังฟระ -*-) เหอะๆ เมื่อไหร่จะถึงฉากที่ 2795 ออกมาสวีทวี้ดวิ้วกันบ้างล่ะ (ไรท์เตอร์ถามตัวเอง อย่าใส่ใจ)
nu eng
ความคิดเห็น