Dangerous Lover รักอันตรายของเจ้าชายหมาป่า

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

ผมชื่อเวสท์…

อ่า…ใช่ เวสท์ที่แปลว่าทิศตะวันตกนั่นแหละ

ที่มาของชื่อน่ะเหรอ 

ก็แค่บ้านเกิดผมอยู่ทิศตะวันตก เขาก็เลยตั้งชื่อผมว่าเวสท์ ก็แค่นั้นแหละ

แต่ผมสูญเสียครอบครัวของผมไปตอนอายุ…รู้แค่ว่าเด็กมาก เพราะถูกมนุษย์ล่า…

อาจจะเริ่มสงสัยว่าผมไปทำอะไรให้พวกมนุษย์อย่างพวกคุณ อันที่จริงพวกเราก็แทบไม่ได้สนใจการ ' ล่า ' มนุษย์เหมือนดั่งเทพนิยายแล้วล่ะ เพราะมนุษย์ก็เป็นแค่ "สัตว์ที่มีความรู้มากกว่าสัตว์อื่นๆในโลก" เท่านั้น พวกเราจึงไม่ได้ให้พวกคุณเป็น "เหยื่อ" แต่เป็น "ญาติห่างๆ" ของพวกเราแทน

 

แต่ดูเหมือนว่ามนุษย์จะไม่ได้คิดแบบนั้น…

ทุกสิ่งบนโลกนี้ หากไม่ใช่มนุษย์ 100% ก็จะถูกเรียกว่า "ปีศาจ"

เช่นแวมไพร์ ที่เป็นเผ่าพันธุ์เดียวกับค้างคาว หรือซอมบี้ ที่แม้แต่พวกผมเองก็ไม่รู้ว่ามันเป็นญาติกับตัวอะไรบนโลกใบนี้ อะมีบาก็ไม่น่าจะใช่ แต่ผมรู้แค่ว่า มันเกิดง่ายและตายได้ง่ายเช่นกัน แพร่พันธุ์ได้เร็วอีกด้วย…

 

รู้สึกว่าผมกำลังนอกเรื่องสินะ… 

 

ต่อก็ได้…ขึ้นชื่อว่าเป็น "ปีศาจ" ต่อให้ไม่ทำร้ายใครก่อนก็มีสิทธิ์โดนกำจัดทิ้ง พวกปีศาจบางกลุ่มก็เลยคิดว่า "ไหนๆก็จะตายเพราะมนุษย์ งั้นก็ขอ 'ฆ่า' มนุษย์เป็นการแลกเปลี่ยนเลย" ซึ่งผมว่าคิดผิด เพราะพวกมนุษย์ก็มีอาวุธมากมายที่สามารถฆ่าพวกเราได้เช่นกัน ผมจึงนับว่าเป็นการ ' ตายฟรี ' ซะมากกว่า

 

แต่ผมก็อยากบอกพวกคุณเหมือนกันว่า ปีศาจน่ะมีเยอะกว่าที่คุณคิด และมันก็ฉลาดพอที่จะไม่เผยร่างจริงของมันให้คุณรู้ มันจะปลอมตัวเป็นมนุษย์และใช้ชีวิตแอบแฝงไปกับพวกคุณ ไม่แน่นะ เพื่อนๆของคุณสักคนอาจจะเป็น ' ปีศาจ ' ที่ปลอมตัวมาก็ได้…

 

สิ่งที่ผมเกลียดคือ ' พระจันทร์ '

ถึงมันจะเป็นสิ่งสวยงามของมนุษย์ แต่พระจันทร์นี่แหละคือตัวปลุกสัญชาตญาณนักล่าของพวกผม ถ้ามาถึงขั้นนี้แล้วคุณยังไม่รู้ว่าผมคืออะไรอีกล่ะก็ ผมจะบอกให้ก็ได้นะ

ผมคือมนุษย์หมาป่า

 

เอกลักษณ์ของพวกผมคือมักจะมีผมสีเทา ส่วนจะเทาอ่อนหรือเทาเข้มก็แล้วแต่กรรมพันธุ์

ส่วนของผมจะสีเทาอ่อนๆ แต่ครอบครัวของผมจะมีสีเข้มกว่าสักสองระดับเห็นจะได้

 

ถ้าพูดถึงเพื่อนของผม ผมก็มีอยู่คนนึง ชื่อมอร์กัส

นิสัยหมอนี่คือชอบเที่ยวกลางคืน สีที่มันชอบคือสีแดง สัตว์เลี้ยงคือค้างคาว

อืม…ใช่ มันเป็นแวมไพร์

…แถมเป็นเพลย์บอยด้วย

 

ส่วนเรื่องที่ว่ารู้จักกันได้ยังไงนี่มันก็ยาวเอาเรื่องเลยนะ ผมขอปฏิเสธที่จะเล่า…

เพราะผมขี้เกียจรื้อฟื้นความทรงจำ…

 

ผมเองก็เคยได้ยินมอร์กัสเล่าให้ฟังบ่อยๆว่าเลือดมนุษย์มีรสชาติที่ดีที่สุด ผมเองก็อยากลองนะ ลองฆ่ามนุษย์สักคน… แต่มันจะเป็นการผิดกฎที่ว่าห้ามทำร้ายมนุษย์ก่อนยกเว้นกรณีคอขาดบาดตายเท่านั้น หรือมนุษย์เป็นฝ่ายขอ แต่หาได้ยาก ไม่งั้นผมก็จะโดนสาปให้กลายเป็นหมาป่าธรรมดาๆตัวนึง อ้อ ห้ามพูดโกหกเกินความจำเป็นด้วย

 

ถามว่าผมอยากมีความรักมั้ย

ก็อยาก…แต่จะมีใครที่จะยอมรับตัวตนที่แท้จริงของผมได้ล่ะ

จะมีรึเปล่าเถอะ สักหนึ่งในล้านน่ะ

แต่ถึงผมจะรู้แบบนั้น

 

แต่ผมก็ยินดีที่จะรอ แต่รอแบบไม่คาดหวัง

ก็ในเมื่อผมลองฆ่ามนุษย์ไม่ได้ งั้นผมก็จะลอง ' รัก ' มนุษย์แทน

มันจะมีความสุขอย่างที่เขาลือกันรึเปล่านะ…