คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : บทที่ 11 มันมีบอกในเกมนะ แค่นายต้องอ่านมันออก
บทที่ 11
มันมีบอกในเกมนะ แค่นายต้องอ่านมันออก
“หอคอยนิจนิรันดร์ ที่นายพูดถึงมีรหัสที่เทพพวกนั้นใช้เรียกว่า AX01 ตั้งอยู่ที่ตำแหน่งทะเลเหนือของทวีปอากาเซียร์
เทพแฝดอาลีน่า- -เทพองค์สุดท้ายที่ยังเหลือรอดได้ใช้ความสามารถเดียวที่มีคือ การสะกดจิต ควบคุมสภาพระราชาแห่งทวีปอากาเซียร์ให้ทำการบูรณะหอคอยนี่ขึ้นมาด้วยเหตุผลปลอมที่ยาว 14 หน้ากระดาษ เว้นขอบบนขอบล่างกระดาษซะเยอะเชียว! เหตุผลจริงมีแค่บรรทัดเดียวแท้ๆ”
สะกดคนได้ขนาดชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้แท้ๆ เป็นมิวจะเขียนเหตุผลจริงไปเลย!
“อื้ม ซึ่งเหตุผลจริงที่ว่านั่นก็คือ เธอจะใช้หอคอย01สูบพลังชีวิตของเกียร์มาแปลงเป็นอาวุธทำลายล้างสูง แล้วจะใช้มันพังหอคอยรหัส07 ที่ทูตของลอวก้าใช้ขังเทพแฝดกินไม่เลือกพี่ชายของเธอ
แต่อย่างที่รู้ๆกันว่าดวงน่ะมันมาพร้อมกับระบบสุ่ม ดวงดีมาแล้วสิบวันก็ใช่ว่าวันที่สิบเอ็ดดวงจะดี เทพแฝดนั่นยังไม่ทันจะได้ยิง นายกับเพื่อนก็บุกมารุมตีเธอถึงที่ เธอเลยหอบผู้กล้าคนแรกหนีไปซ่อนในหอคอยหมายเลข 07คงคิดว่าจะปลอดภัย ที่ไหนคุณหมีใช้อาวุธต่อต้านนาเฮม่าที่พวกไลเดียมทิ้งไว้ให้เป่าหอคอยทั้งสองที่พร้อมกัน คุณหมีไม่คิดเหมือนกันว่าปีนมันจะแรงขนาดนี้
อื้ม พลังชีวิตของเกียร์ที่ถูกสูบขึ้นมาเต็มท่อแต่ยังไม่ทันได้ใช้ ไหลกลับลงดินไม่ทันเลยตกลงมาจากฟ้าในรูปแบบฝนสีทอง ฝนสีทองที่ว่านี้คือพลังชีวิตของเกียร์ที่เป็นพลังที่บริสุทธิ์ที่สุด ผู้กล้าดวงเฮงและพรรคพวกที่บังเอิญยืนเหม่ออยู่แถวๆฐานหอคอยจมลงไปในกระแสพลังนี้ ร่างกายเลยเกิดการเปลี่ยนแปลง ไม่มีวันแก่ พลังชีวิตสูง ร่างกายฟื้นฟูตัวเองไว เลยอยู่มาได้จนถึงตอนนี้ แล้วก็น่าจะอยู่ต่อไปได้เรื่อยๆถ้าดาวไม่ดับไปก่อน”
“แหม ตอนนั้นฉันช็อคนี่นาที่เมอาร์ทำแบบนั้น” คิระพยายามแก้ตัวว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะเหม่อ
ว่าแต่ อาวุธต่อต้านนาเฮม่า? พวกไลเดียมทิ้งไว้ให้หมีใช้? เทพแฝดกินไม่เลือกที่ถูกทูตแห่งลอวก้าจับขังในหอคอย? เรื่องยิบย่อยพวกนี้มิวก็ยังอุตส่าไปรู้มาอีกเหรอเนี่ย
ไม่สิ เธอรู้ยันรหัสที่เทพพวกนั้นใช้เรียกหอคอย
คิระสงสัยไม่ต่างจากฟิโอน่าเลยว่า ในเกมมันมีเรื่องพวกนี้บอกด้วยเหรอ??
มิวที่ตีความสีหน้าของคนผิด คิดว่าคิระกำลังอึ้งกับความเทพของเธอหัวเราะอย่างพึงพอใจ- -หรือจะเรียกว่าหัวเราะแบบตัวร้ายก็ได้
ชายหนุ่มคิดว่าถ้าขนาดนี้เรื่องพวกนี้มิวยังรู้ละเอียด เรื่องที่เขากำลังจะเล่าต่อไปนี้มิวก็อาจจะรู้ก็ได้ เขาเลยเล่าเรื่องถัดไป
“หลังจากฝนสีทองตกลงมาก็ได้มีปรากฏการณ์แปลกประหลาดอย่างหนึ่งเกิดขึ้นกับมนุษย์ ก็คือมนุษย์บางคนเกิดมาพร้อมกับปีกสีขาวไม่ก็สีดำ เราเรียกพวกนี้ว่า ‘แองเจิล’ จนถึงตอนนี้ก็ยังหาคำอธิบายการเกิดขึ้นของปีกไม่ได้ ฉันรู้สึกว่ามันต้องเกี่ยวข้องกับฝนสีทอง แต่ฉันไม่มีอะไรมายืนยันความคิดนี้หรอกนะ”
มิวเลิกคิ้วขึ้นด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย เรื่องง่ายขนาดนี้อย่าได้บอกมิวเชียวว่าจะเอามาเป็นภารกิจ
“นายจะให้มิวหาสาเหตุของการเกิดปีกงั้นเหรอเจ้าเฉื่อย งานง่ายยิ่งกว่าภารกิจตามหาหอคอยอีกนะ ช่วยคิดภารกิจที่มันยากคู่ควรกับความสามารถมิวหน่อยได้ไหม ถ้าคำขอคือเรื่องนี้ล่ะก็ภารกิจจะจบตอนนี้แหละ!”
เด็กสาวส่ายหัวอย่างแสนเหนื่อยใจนัก บอกเอ็นพีซีให้เควสไปแล้วแท้ๆว่าให้คิดภารกิจยากๆ เจ้าเฉื่อยนี่ดันเสนอภารกิจที่ง่ายยิ่งกว่าเดิมมาซะงั้น
คิระแสดงอาการประหลาดใจแต่ไม่มากเท่าไหร่ ชายหนุ่มผงกหัวแล้วพูดว่าเขาคิดไว้แล้วว่ามิวต้องรู้คำตอบเรื่องนี้
เกียร์เป็นเกมที่ผู้สร้างเกมไม่บังคับให้ผู้เล่นทำสิ่งที่พวกเขาไม่อยากทำ สังคมภายในเกมแทบไม่ต่างอะไรจากโลกข้างนอก มีทั้งพวกที่เข้ามาหาความสนุก พวกที่เข้ามาระบายอารมณ์ด้วยการท้าต่อยกับอะไรสักอย่าง พวกที่เข้ามาเพื่ออวดความเก่ง และพวกอยากรู้อยากเห็น
มิวจัดเป็นพวกหลังสุด เธอใช้เวลาส่วนมากในการออกเดินทางตามแผนที่เก่าๆเพื่อตามหาดินแดนที่ไม่เคยมีใครพบ ตามล่าหาความจริงของเรื่องราวที่ถูกลืม เดินทางไปยังดินแดนที่เจ้าหมีพวกนั้นไม่กล้าแม้แต่จะก้าวขาเข้าไป นอกจากสมบัติล้ำค่าที่เป็นของติดไม้ติดมือกลับมาแล้ว สิ่งที่มิวได้กลับมาเต็มๆก็คือข้อมูลลับปริมาณมหาศาล แถมเธอยังฉลาดพอจะเอามันมาใช้หาเงินเข้ากระเป๋าตัวเองด้วย
คิระ08บอกเขาว่าไฟล์ข้อมูลของมิวมีขนาดใหญ่กว่าผู้เล่นทั่วไปหลายร้อยเท่า คิระจึงไม่ประหลาดใจนักที่มิวรู้เรื่องที่คนอื่นไม่รู้
แต่เขาสงสัยหน่อยน่ะ หมีพวกนั้นไม่คิดจะเอาข้อมูลอันตรายออกหน่อยเรอะ?
“งานที่ฉันอยากให้เธอทำไม่ใช่เรื่องนี้ ถึงฉันจะอยากรู้ก็เถอะว่าปีกเจ้าปัญหาพวกนั้นสีขาวดำของมันต่างกันยังไง”
ปีกที่ว่ามีสองสี ยังเป็นปริศนามาจนถึงทุกวันนี้ว่าความแตกต่างของมันคืออะไร
“ความแตกต่างมีแค่สีขาวกับสีดำแค่นั้นแหละ นอกนั้นไม่มีอะไรต่าง”
คุณปู่ชำแหละปีกพวกนี้เรียบร้อยแล้ว ไม่มีความลับอะไรทั้งนั้น
“มันใช้บินไม่ได้ด้วย ปีกพวกนี้ไม่สมบูรณ์ มันไม่ใช่ของที่เอาไว้ใช้ที่เกียร์ มีแค่ที่นั่นเท่านั้นปีกถึงจะใช้บินได้”
หรือก็คือมันเป็นของเกะกะและไร้ประโยชน์ที่เกียร์นั่นเอง!
คิระมองหน้ามิวด้วยความเลื่อมใส ปรบมือชมว่าสมแล้วที่พึ่งพาได้ยิ่งกว่าหมี แม้แต่เรื่องปีกแปลกๆเธอก็ยังรู้อีก แต่เขาสงสัยอย่างหนึ่งน่ะ
“เรื่องนี้มีบอกในเกมด้วยเหรอ?”
“มีสิ ห้องสุดท้ายของดันเจียนฟอลเลนแองเจิลไง” มิวแนะนำให้คิระพกไฟไปด้วย ห้องมันมืดไม่หน่อยเท่าไหร่ คิระถามต่อว่าถ้าไปถึงที่นั่นก็จะรู้ความลับของปีกเลยงั้นเหรอ?
“ใช่” เด็กสาวผงกหัวยืนยัน ก่อนจะยิ้ม “ลืมบอกไปว่าต้องอ่านภาษาที่ใช้เขียนออกด้วยนะ พอดีมิวอ่านออกน่ะ!”
ไม่ใช่แค่ต้องไปถึงห้องสุดท้ายของดันเจียนมหาโหดได้แต่ต้องอ่านข้อความในห้องออกด้วย
นี่คือเงื่อนไขสำคัญที่ทำให้แม้แต่พวกหมีก็ยังงงๆว่าปีกเกิดจากอะไรเหมือนกันกับคนสินะ สาเหตุเป็นเพราะหมีพวกนั้นไปถึงห้องสุดท้ายของฟอลเลนแองเจิลได้แต่อ่านตัวหนังสือไม่ออก
แล้วทำไมมิวอ่านมันออกล่ะนั่น?
“ในเกมมีสอนภาษานี้ด้วยเหรอ?” ถ้ามันมี หมีพวกนั้นก็ควรไปเรียนสักหน่อยนะ ตอนนี้เขาชักจะเริ่มสงสัยแล้วว่าพวกหมีที่อยู่ที่นี่มาตั้งแต่ต้นกับมิว ใครรู้เรื่องเกียร์มากกว่ากัน
อื้ม มีความรู้สึกว่ามิวจะรู้มากกว่า- -
มิวผงกหัวตอบว่ามี แถมบอกอีกว่าเธอก็เรียนมาจากในเกมนี่แหละ!
“มีสิ พวกมังกรที่นอนกลางวันอยู่สอนให้ได้ทุกตัว แต่เงื่อนไขแรกคือพวกเขาต้องยอมคุยด้วย!”
ถ้ามังกรไม่ยอมคุยด้วยก็อด!
คิระใช้นิ้วคลึงขมับเบาๆ ยิ่งคุยกับมิวก็ยิ่งรู้สึกปวดหัว- -ภาษาที่เขียนเอาไว้ในห้องสุดท้ายของฟอลเลนแองเจิลเป็นภาษามังกร
มังกรไปเขียนข้อความทิ้งไว้ในห้องสุดท้ายของฟอลเลนแองเจิลทำไมล่ะนั่น?
แต่เดี๋ยวก่อน “ในเกมมีมังกรด้วยเหรอ?”
เกมเกียร์ คือเกียร์ของจริงที่ถูกก็อปปี้เอามาทำเป็นเกม ถ้าในเกมมีมังกร แปลว่าเกียร์ของจริงก็ต้องมีมังกร ไหงเขาไม่เคยเห็นตัวที่หน้าเหมือนมังกรเลยล่ะ
“มีสิ มีหลายตัวด้วย”
มีหลายตัวอีกต่างหาก….
เอาไว้คิระจะลองไปตามหามังกรดู เผื่อพวกมันจะยอมคุยกับเขา ก่อนที่จะปวดหัวไปมากกว่านี้ ชายหนุ่มก็กลับมาเข้าประเด็น
“คือว่าเมื่อสิบปีก่อนที่เซเวน เกิดเหตุการณ์ที่ถูกเรียกว่า ‘บลัดวาเลนไทน์’ ขึ้น แองเจิลเก้าสิบเก้าคนถูกกลุ่มลัทธิที่เรียกตัวเองว่า ‘ผู้ต่อต้านพระเจ้า’ จับพวกเขามาสังหารพร้อมกันกลางเมืองด้วยการจุดไฟเผา มันเป็นเรื่องสะเทือนขวัญที่สุดนับตั้งแต่ก่อตั้งเซเวนขึ้นมาเลย
เหตุการณ์นี้เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เกิดพวกคาเม คาเมอะไรซักอย่างนี่แหละ เรียกว่าพวกกิ้งก่าไปก่อนแล้วกัน พวกนี้น่าจะเป็นญาติพี่น้องของเหยื่อจากบลัดวาเลนไทน์แล้วก็พวกแองเจิลที่โกรธแค้นลัทธินี้ เจ้าพวกกิ้งก่าเรายังไม่ชัวร์ว่ามีจุดประสงค์อะไรกันแน่ ตอนนี้ถือว่าไม่ใช่ศัตรูของเซเวนแต่ในอนาคตก็ไม่แน่”
คิระบ่นว่าสองกลุ่มนี้ตีกันเป็นประจำแต่คนโดนลูกหลงคือเจ้าหน้าที่เซเวนและค่าเสียหายเซเวนก็เป็นคนจ่าย นี่เป็นสถานการณ์ที่แย่มาก
มิวตาโตเธอโวยวายว่าเบ๊พวกนั้นนั่งหลับกันอยู่หรือไง ทำไมไม่เก็บค่าเสียหาย!
“เรื่องนี้ฉันก็สงสัย” คิระเกาหัวอย่างจนใจจะตอบ “ไว้เธอไปถามจากน้องชายฉันแล้วกัน เขาทำหน้าที่เป็น เอ่อ ผู้บริหารที่แท้จริงของเซเวน ก็แบบ”
“เพราะเขาเป็นแค่คนเดียวที่ทำได้” มิวกอดอกพูดต่อให้ พลางชมตัวเองว่ามิวคัดผู้บริหารกิลด์เองกับมือ ผู้บริหารเดวิลย่อมไม่ใช่คนธรรมดา สกิลบริหารจะต้องดีเยี่ยมที่สุดเท่านั้น
“ใช่”
มีแค่อิริคเท่านั้นที่อารมณ์อยู่กับร่องกับรอยและใช้เหตุผลก่อนเสมอ อืม อาจจะยกเว้นเรื่องเด็กในกิลด์ที่หมอนั่นไม่ค่อยจะใช้เหตุผลเท่าไหร่
“นอกจากเจ้าสองกลุ่มนี่แล้วยังมีกลุ่ม ‘แม่มดดำ’ ออกอาละวาดอีกกลุ่ม แม่มดพวกนี้ปรากฏตัวขึ้นเมื่อห้าสิบปีก่อน และตั้งแต่ตอนนั้นมาจนถึงตอนนี้พวกเราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพวกนี้เลยนอกจากจำนวนสมาชิกและหน้าตา แม่มดพวกนี้ร้ายกาจมากเลยล่ะ นอกจากอาวุธเทพแล้วอาวุธอย่างอื่นฟันแทงไม่เข้า จนปัญญาจะจัดการมาก
อืม ผู้ต่อต้านพระเจ้าเราก็ยังตามจับไม่ได้ ส่วนพวกกิ้งก่าก็ไม่รู้วิธีรับมือเหมือนกัน ดังนั้นเพื่อป้องกันไม่ให้บลัดวาเลนไทน์เกิดขึ้นอีกครั้ง ฉันเลยไปพาตัวเธอมาที่นี่ยังไงล่ะ”
“ตั้งห้าสิบปีพวกนายมัวแต่ทำอะไรกันอยู่เนี่ย”
ถ้าเป็นเธอจัดการเจ้าพวกนี้ได้ตั้งแต่ปีแรกแล้ว ไม่อยากจะคุยว่าฉายาเดอะเกรทวิชฮันเตอร์ของมิวไม่ได้มาแบบฟลุ๊คๆหรอกนะ
“ทั้งๆที่เรามีร่างกายที่แข็งแกร่งกว่า มีอำนาจมากกว่า มีกำลังคนอยู่ในมือแท้ๆ แต่เรากลับทำอะไรพวกนี้ไม่ได้ ซ้ำยังถูกเล่นงานครั้งแล้วครั้งเล่าจนคนพากันอพยพลงไปอยู่เมืองข้างล่างกันหมด คือ ฉันไม่ได้หมายความว่าเด็กสามคนนั้นกับเพื่อนฉันห่วยหรอกนะ เพียงแต่” เขาพยายามแก้ตัวให้พวกนั้นแต่ยิ่งพูดยิ่งเหมือนด่าพวกตัวเอง
“อาวุธของพวกนายใช้กับพวกนั้นไม่ได้ผล” มิวสรุปให้ เด็กสาวหัวเราะชั่วร้ายแล้วเอ่ย “จะบอกให้นายรู้ไว้เรื่องหนึ่ง ที่มิวบอกว่าตัวเองเพียบพร้อมกว่าคนอื่นร้อยเท่า มันไม่ใช่แค่เรื่องเตะต่อยหรอกนะ แต่ว่าชัยชนะของมิวน่ะมันไม่ได้มาจากฝีมืออย่างเดียว”
มิวส่ายนิ้วไปมา
“มันมาจากข้อมูลที่มิวรู้แต่คนอื่นไม่รู้ต่างหากล่ะ”
“ฉันก็คิดว่าเธอเป็นคนเดียวที่จัดการเรื่องนี้ได้” คิระชมด้วยสีหน้าเฉื่อยชาไม่เปลี่ยนจนมิวอดคิดไม่ได้ว่าเขาตั้งใจชมเธอจริงๆหรือเปล่า
“ฉันต้องการให้เธอหาความสัมพันธ์ ไม่สิ สิ่งที่เรียกว่าจุดร่วมของแม่มดดำ ผู้ต่อต้านพระเจ้าและ อะ เอ่อ เจ้ากิ้งก่า โทษทีฉันจำชื่อไม่เก่งน่ะ ถึงทั้งสามกลุ่มจะมีเป้าหมายคือแองเจิลเหมือนกันแต่ฉันรู้สึกว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น”
“นายอยากได้อะไรกันแน่น่ะ” มิวมองเขาตาขวาง “เอาเป็นว่ามิวจะขุดทุกสิ่งทุกอย่างของเจ้าพวกนี้มาให้ก็แล้วกัน แล้วนายค่อยไปคิดว่าจะทำยังไงต่อหลังจากนั้น เอาตามนี้ไหม?” เธอเสนอ
“แบบนั้นก็ดีเหมือนกัน” คิระพยักหน้ารับ เขาสัมผัสได้แต่ไม่สามารถอธิบายเรื่องนี้ออกมาเป็นคำพูดได้ ฟังแล้วจึงเหมือนเขาพูดวนไปวนมา ช่างดีจริงๆที่มิวเสนอตัวเลือกให้
“แล้วจะให้จัดการด้วยไหม?”
“เอ เธอจัดการได้งั้นหรอ ฉันไม่มีสมบัติอะไรจะใช้จ้างเธอแล้ว” ชายหนุ่มพูด สีหน้าดูจนปัญญามาก ค่าจ้างมิวนี่แหละคือปัญหาใหญ่ เป็นปัญหาระดับที่หมีพวกนั้นก็ยังเครียดกับเรื่องนี้
ทว่าเด็กสาวกลับโบกมือแล้วบอกว่าไม่ต้องหรอกอย่างใจกว้าง
“เพราะพวกนายใช้ทวารแห่งการกำเนิดกับมิว มิวเลยใจดีกับพวกนายเป็นพิเศษ ไม่ต้องเอาอะไรมาเพิ่มแล้วล่ะ นี่ถือว่าเป็นของแถม”
“ฟิโอน่าบอกเธอเรื่องนี้แล้วเหรอ ไม่โกรธหรอกเหรอ?” คิระประหลาดใจไม่น้อย และชักจะเริ่มคิดว่าหรือพวกเขาจะไปล้อเล่นกับของอันตรายเข้าให้แล้ว มิวลดแลกแจกแถมให้เพราะพวกเขาใช้ทวารแห่งการกำเนิดกับเธอ
นี่มันผิดปกติ ผิดปกติมากๆ
“ร่างกายที่สร้างจากของนั่นมันมีอะไรดีๆซ่อนอยู่สินะ”
“เหลือเชื่อเลยที่พวกนายไม่รู้จักมันแต่ก็อุตส่าใช้มันได้ถูกวิธี นี่นึกว่ามิวจะโกรธเหรอ เข้าใจล่ะเพราะสภาพร่างกายตอนออกมาจากทวารแห่งการกำเนิดมันอ่อนแอยิ่งกว่ามนุษย์ปกติใช่ไหม พวกนายเลยกลัวว่ามิวจะไม่พอใจ”
“ใช่ แล้วก็เรื่องสีผมด้วย”
มิวชอบสีชมพูที่สุด รองลงมาคือสีพาสเทล ฟิโอน่าพยายามยังไงก็เปลี่ยนสีผมมิวไม่ได้ ตอนนี้คงหาวิธีได้แล้วมั้งผมมิวถึงได้เป็นสีพาสเทลสมใจ
เธอโวยวายว่าไม่ใช่นะ
“สีผมคือสิ่งที่ทำให้มิวอารมณ์ดีที่สุดต่างหากล่ะ ไม่ต้องกังวลหรอก ร่างกายนี้จะอ่อนแอกว่ามนุษย์ในตอนแรก แต่เดี๋ยวมันจะแข็งแกร่งขึ้นเอง”
“ปลายทางของมันแข็งแกร่งกว่าร่างเดมิก็อดสินะ เธอเลยไม่โกรธ” แถมยังลดแลกแจกแถมให้พวกเขาอีก
“ถูกต้อง!”
แข็งแกร่งกว่าจนไม่สามารถเทียบกันได้เลยล่ะ!
คิระทำท่ามันงี้นี่เอง เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมมิวดูอารมณ์ดีนัก ในเมื่อมิวรู้เรื่องร่างกายของเธอดีงั้นก็ไม่มีปัญหาแล้วล่ะ เขากลัวว่าจะโดนเผาเพราะเอาดวงจิตเธอไปใส่ของแปลกๆนี่แหละ
มิวพอใจ เขาก็ยินดีด้วย ยินดีด้วยมากจริงๆ
“ออ อีกเรื่องหนึ่งฉันมีข้อห้ามสามข้อเท่านั้นที่ขอให้เธอทำตาม เธอจะทำอะไรก็ได้ยกเว้นแค่สามอย่างนี้เท่านั้นที่เธอห้ามทำเป็นอันขาด” คิระพูดเสียงเข้มที่ไม่มีความน่ากลัวแม้แต่นิดเดียว
“แค่สามข้อเองหรอ น้อยจัง!”
“ข้อห้ามมากกว่านี้ถ้าเธอไม่จำก็คงทำเป็นมองไม่เห็นมันแน่ๆแค่สามข้อก็พอ ข้อแรกห้ามทรยศพวกเราเป็นอันขาด ต่อให้อีกฝ่ายจะมีเกราะฟีนิกส์ก็ห้ามทรยศ”
“นี่นายซื่อบื้อหรือไง มิวต้องจัดการอัดสั่งสอนเจ้าพวกที่กล้าดีมาขโมยชุดเกราะของมิวไปอยู่แล้ว” มิวโวยวาย
อย่างมิวน่ะถ้ามีของสองอย่างให้เลือก เธอต้องเลือกสองอย่างพร้อมกันอยู่แล้ว!
“เอ่อ”เห็นได้ชัดว่าคิระถึงกับอึ้งไป แบบนั้นมันเหมือนพวกตัวร้ายเลยนะ แต่ช่างเถอะ
“ข้อสองห้ามฆ่าคนที่ไม่ใช่ศัตรู ถึงจะไม่พอใจแค่ไหนถ้าพวกเขาไม่ใช่ศัตรูจะฆ่าไม่ได้นะ”
“งั้นอัดสั่งสอน โยนทิ้งทะเล ล่อให้เรดบอสมากัด ยุให้ตีกันเองได้ใช่ไหม?”
“ถ้าทำแบบนั้นก็อย่าให้ใครจับได้ว่าเป็นฝีมือเธอก็พอมั้ง” คิระเกาหัวอย่างจนปัญญาจะห้าม
เด็กสาวทำท่าพอใจที่เขาเข้าใจอะไรง่ายๆ ระดับเธอจะทิ้งร่องรอยให้คนจับได้ได้ยังไง
“และข้อสุดท้ายเป็นข้อที่สำคัญที่สุด” ชายหนุ่มเอ่ยกับเธอด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่จริงจังกว่าทุกครั้ง
“สำคัญกว่าห้ามให้ใครจับได้อีกหรอ” มิวทำท่าสนใจใคร่รู้
เขาผงกหัวรับแล้วเอ่ยกฎข้อสุดท้ายออกไป
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอห้ามตายเป็นอันขาด”
ชุดเกราะฟีนิกส์: จิ๊บ จิ๊บ (แปล: คิดถึงองค์ชายจัง)
ประกาศ
- วันนี้จะอัพ 11-30 เราแจ้งแตือนได้แค่สามตอน ก็จะตั้งที่ 11, 16, 30 เริ่มอัพ 11.30 ใครที่ยังไม่เห็นตอนใหม่ให้รอสักพักแล้วรีเฟรชใหม่ดูค่ะ แล้วทยอยอัพไปทีละบท ต้องใช้เวลานิดนึง
- ตอนที่ 11-15 จะอัพเลยค่ะ ถือเป็นการชดเชยที่เราไม่ได้มาอัพตามสัญญา ให้กดอ่านต่อไปได้เลย
- ตอนที่ 16-30 จะติดอัพล่วงหน้า ใครอยากได้ฟาสแทร็คก็กดซื้อมาอ่านก่อน ใครไม่สะดวกก็รออ่านหลังมันปลดล็อคได้เลยค่ะ
- ตอนที่ 31-50 จะอัพอาทิตย์หน้า
- ตอนที่ 51-70(น่าจะนะยังแก้ไม่ถึง) จะอัพต่อจากนั้น
- เนื้อหาทั้งหมดจะจบพาร์ท 1/3 แบบสมบูรณ์ในตัวเอง แต่ถ้าใครเก็บรายละเอียดดีๆก็จะเดาความเกี่ยวข้องระหว่างเรื่องนี้กับซัมมอนเนอร์แล้วก็ทวินเทลได้ เราให้มันเป็นอีสเตอร์เอ้กสนุกๆแล้วกันสำหรับสายชอบอ่านวนซ้ำ
สวัสดีวันหยุด! ขอโทษที่หายไปเลย มันเป็นผลมาจากการไม่ได้จัดตอนและหน้ากระดาษดีๆ เวลาขี้เกียจเราก็จะพิมพ์อัดกันไปเลยตอนเดียวห้าสิบหน้า ร้อยหน้าอะไรแบบนี้ แล้วมันเป็นห้าสิบหน้าร้อยหน้าแบบตัวหนังสือ 14 พอเอามาจัดหน้านิยายเนื้อหามันก็ล้น ตัดยากมาก แก้ยากมาก ก็ต้องไล่ตัดบทใหม่แก้ใหม่ให้มันสมูธ แล้วก็ไปทำอีบุ้คเรื่องอื่น แล้วก็ไปฟาร์มเงินด้วย ชีวิตตอนนี้ยังไม่เข้าที่เลยค่ะ หวังว่าจะมีเวลาอัพทวินเทลได้ ยังไม่แก้ต้นฉบับเลยอ่ะ /ร้องไห้
ความคิดเห็น