คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ ปฏิบัติการขโมยตัวผู้กล้า(อย่างเป็นทางการ)เริ่มได้!
บทนำ
ปฏิบัติการขโมยตัวผู้กล้า(อย่างเป็นทางการ)เริ่มได้!
ที่เมืองแอนดิเออร์ เมืองที่ได้รับการขนานนามว่าเมืองหลวงแห่งเทคโนโลยี มีถนนห้าแยกที่โด่งดังมาก ที่นั่นอยู่กึ่งกลางระหว่างสถานศึกษาชื่อดัง ห้างใหญ่ ร้านค้า และสถานที่สำคัญอีกมาก เรียกได้ว่าเป็นจุดที่มีฝูงชนมหาศาลเดินผ่านทุกวัน
และสิ่งที่คนแถวนั้นชอบทำก็คือดูว่าหน้าจอใหญ่ยักษ์ที่ลอยอยู่เหนือห้าแยกนี้จะเป็นเรื่องอะไร
หัวข้อวันนี้คือเกมชื่อดังที่เปิดมาสิบปีแล้วความนิยมไม่เสื่อมลงเลย
เกียร์
เนื้อเรื่องอันเข้มข้น สภาพแวดล้อมสมจริง ระบบการต่อสู้สุดมันส์ที่เหมือนได้สู้กันจริงๆ ทำให้เกียร์กลายเป็นเกมอันดับหนึ่งที่ยากจะโค่นลงได้
จุดแข็งที่สุดของเกียร์ก็คือทันทีที่คุณสมแว่นตาพอร์ทัลคุณจะไม่ได้กำลังเล่นเกมแต่คุณจะรู้สึกเหมือนถูกทหารหมีหน่วยลับผู้เชี่ยวชาญด้านงานลักพาตัวผู้กล้าต่างโลก ลักพาตัวคุณไปใช้ชีวิตต่างโลกจริงๆ
และภาพโปรโมตของเกียร์ก็คือการต่อสู้สุดมันส์ระหว่าง ‘ราชินีของเดวิล’ จุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหารของเกียร์ ไม่มีใครอยู่เหนือเธออีกแล้ว- -ถึงมีเดี๋ยวเธอก็จะลากลงมา นี่คือราชินีอารมณ์แปรปรวนที่คนนอกเกมรัก คนในเกมไม่รักเท่าไหร่แต่ทำอะไรไม่ได้
เพราะของหายากกว่าครึ่งที่ผู้เล่นสามารถผลิตได้มีขายแค่เฉพาะที่กิลด์ของเธอเท่านั้น
เรียกว่าเกลียดยังไงก็ต้องเอาเงินไปยื่นให้
ส่วนอีกฝ่ายก็คือ ‘ราชาของเคเอส’ อันที่จริงเขามักจะถูกเรียกว่าราชาเก๊ เพราะนอกจากดาบที่เขาถือแล้วทรัพย์สมบัติในเกมไม่มีสักอย่าง ยืนยันนอนยันมาจากเพื่อนในกิลด์ของเขาเอง ความยากจนของเขานั้นโด่งดังพอๆกับฝีมือการต่อสู้
เขาคือผู้เดียวที่สามารถรับมือราชินีของเดวิลได้
ที่หน้าซุปเปอร์มาร์เก็ตชื่อดังที่อยู่ที่ชั้นหนึ่งของห้างใหญ่ ผู้คนกำลังพูดคุยกันเรื่องราชาและราชินีของเกียร์กันอย่างออกรส จอภาพยักษ์ด้านบนก็ฉายภาพการต่อสู้อันแสนตระการตาราวกับไม่ใช่การต่อสู้ของมนุษย์ปกติไปเรื่อยๆ
บ้างก็ว่าราชินีของเกียร์เป็นมนุษย์ต่างดาวความคิดเธอถึงได้ไม่เหมือนมนุษย์มนาขนาดนี้ บ้างก็ว่าคิงของเคเอสเป็นสุดยอดสุภาพบุรุษเลยอ่อนข้อให้เธอ ไม่ก็คงแพ้ความสวย บ้างก็ว่าจริงๆเธอไม่ใช่ราชินี คนในกิลด์เรียกเธอว่าเจ้าหญิง บ้างก็ว่าความโหดร้ายในจอเป็นเพียงแค่บทบาทการแสดงตัวจริงเธอคือสาวน้อยช่างฝันผู้หวาดกลัวโลกภายนอกเลยขังตัวเองไว้ในเกม
“เหอะ สาวน้อยช่างฝัน อย่าพูดให้ขำหน่อยเลย”
ถ้าเขาบอกว่าตัวจริงยิ่งกว่าในเกมจะเชื่อกันไหม?
เด็กหนุ่มร่างสูงใหญ่อกผายไหล่ผึ่งส่ายหัวกับข่าวลือแปลกๆพวกนั้น แฟนคลับยัยนั่นก็ช่างคิดหาข้อแก้ตัวให้กับนิสัยไม่ดีของไอดอลของตัวเองจริงๆ เขายังไม่เคยคิดจะแก้ตัวให้เลยนะ
ถึงแม้เขาจะสวมชุดเครื่องแบบนักศึกษาของภาควิชาสถาปัตยกรรมแต่ก็สามารถมองเห็นเค้าโครงร่างกายเต็มไปด้วยกล้ามเนื้ออย่างคนออกกำลังกายได้อย่างชัดเจน
เด็กหนุ่มดูโฆษณาเกมเกียร์ไปพร้อมกับดื่มกาแฟร้อนไปด้วย นี่เป็นช่วงสอบของมหาวิทยาลัยแห่งชาติแอนดิเออร์ มหาวิทยาลัยรัฐอันดับหนึ่งของประเทศ ห้างแห่งนี้อยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัย มันจึงเต็มไปด้วยนักศึกษาที่พากันออกมาพักผ่อนสายตาไม่ก็จับกลุ่มอ่านหนังสือ
เขาเองก็ไม่ได้กลับบ้านมาหลายวันแล้ว การสอบยังไม่จบเขาจึงไปติวที่ห้องเพื่อน แต่วันนี้เขาตั้งใจจะกลับบ้านไปดูหน่อยว่าน้องเวรพวกนั้นมันไม่ได้ก่อเรื่องใช่ไหมตอนเขาไม่อยู่
“อาร์มนายมาทำอะไรอยู่นี่ รอจีซัสเหรอ”
เสียงเรียกที่คุ้นเคยมาพร้อมกับการเดินโบกมือเข้ามาด้วยรอยยิ้มสดใสของเด็กหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาหมดจด รูปร่างสูง คนๆนี้ไม่ได้หล่อมากจนคนต้องเหลียวหลังมอง แต่ก็มีความโดดเด่นบางอย่างที่ทำให้ผู้คนรู้สึกประทับใจและจำหน้าเขาเสมอ
หมอนี่ชื่อไมรอน เขาคือตัวจริงของราชา(เก๊)ผู้แสนโด่งดังในเกมเกียร์
อาร์มจะช่วยคนอื่นในกิลด์ยืนยันว่าไมรอนเป็นราชาเก๊ของจริง เมื่อวานหมอนี่ไม่สามารถวาร์ปได้เพราะไม่มีเงินจ่ายค่าวาร์ป อนาถสุดๆไปเลย
ส่วนราชินีของพวกเดวิลที่ใครๆก็พูดว่าเธอเป็นราชินีของจริง เพราะสมบัติหายากครึ่งหนึ่งในเกียร์ล้วนเป็นของเธอ อาร์มก็จะยืนยันว่ามันไม่จริง ถ้าสมบัติครึ่งหนึ่งเป็นของยัยนั่นจริง คงไม่มานอนดิ้นดราม่าทุกครั้งเวลามีคนคว้าสมบัติที่หมายตาไปก่อนหน้าหรอก
แต่ถ้าพูดว่าสมบัติครึ่งหนึ่งในเกมราชินีเดวิลรู้จักมันหมด อันนี้อาร์มไม่ถียง เรื่องจริงล้วน
เห้อ และความลับที่เขาไม่อยากให้ใครรู้ที่สุดก็คือเขาสนิทกับทั้งราชาเก๊และราชินีอารมณ์แปรปรวนของเดวิลทั้งคู่ เลิกคบไม่ได้ทั้งคู่ และไม่สามารถปล่อยให้สองคนนี้เจอกันได้ทั้งคู่
อันตรายมาก!
“โย่ ไมรอน สอบเป็นไงบ้าง” อาร์มยิ้มกว้าง รู้สึกสบายใจที่ได้เจอเพื่อน
“เหลือพรุ่งนี้อีกวัน สอบเสร็จฉันกะว่าจะกลับบ้านเลย นายล่ะ”
ไมรอนยิ้มแล้วยกมือแตะไหล่เพื่อนสนิทอย่างอาร์ม พวกเขาสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก เรียนด้วยกันมาตลอด เพิ่งมาแยกตึกเรียนกันนี่เอง อาร์มเป็นเพื่อนแท้และเพื่อนตายของเขา
อาร์มส่ายหัว โยนแก้วกาแฟเปล่าลงถังขยะตอบว่าเขายังเหลืออีกหลายวัน แต่วันนี้ว่าจะกลับบ้าน เขามีลางสังหรณ์ว่าน้องเวรพวกนั้นมันรวมหัวกันทำอะไรสักอย่าง มั่นใจมากๆเลยด้วย
นี่คือเซ้นส์ของพี่ชายมืออาชีพ!
ไมรอนไม่รู้จะทำหน้ายังไง น้องชายทั้งสองของอาร์มนั้นเป็นเด็กหนุ่มรูปงามฉลาดเฉลียวสมกับเป็นคุณชายน้อยของตระกูลมหาเศรษฐี แต่ปัญหาก็คือ เด็กสองคนนั้นคิดอะไรไม่เหมือนมนุษย์ทั่วไป แล้วก็ เอ่อ ชอบเล่นอะไรกันแปลกๆ ไมรอนไม่แปลกใจเท่าไหร่ที่เพื่อนสนิทเขาจะชอบกลับไปตรวจดูน้องชายบ่อยๆ
แต่ถ้าจำไม่ผิดอาร์มเหมือนจะมีน้องสาวไม่แท้อีกคนรึเปล่านะ?
“ฉันซื้อของเสร็จแล้วเรียกยานมาเลย ไง ไมรอน”
และผู้ที่กำลังเรียกสายตาจากทุกผู้ทุกคนให้จับจ้องเขาเป็นตาเดียวก็คือจีซัส ถึงกับมีคนกล่าวว่าหากคณะกฏหมายของมหาวิทยาลัยแห่งชาติแอนดิเออร์ดังแล้ว เอาความดังคูณไปอีกสามจะได้เท่ากับความโด่งดังของ จีซัส เซลเวเกอร์ เจ้าของฉายา ‘เจ้าชาย’
ซึ่งก็ไม่ผิดไปจากความจริงนัก ตาของจีซัสเป็นเจ้าชายของแท้ ถึงประเทศนั้นจะไม่มีระบอบกษัตริย์แล้ว แต่ก็นั่นแหละ ถือว่าเขามีสายเลือดสีน้ำเงินอยู่ดี
แต่เรื่องหน้าตานี่ไมรอนว่าเขาได้รับมันมาจากพ่อที่เป็นนายแบบชื่อดังมากกว่านะ พ่อของจีซัสมีหน้าตางดงามจนเป็นที่เลื่องลือ และเขาก็ได้รับมันมาทั้งหมด
เพียงแค่เดินแกว่งถุงใส่ของในมือไปมาเขาก็เด่นกว่าคนทั้งแยกแล้ว
“ฉันจะเรียกยานมาเดี๋ยวนี้ ซื้อแค่นี้เหรอ?” อาร์มประหลาดใจมากเมื่อเห็นขนาดของถุงชอปปิ้งในมืออีกฝ่าย ใบหน้างดงามผงกรับแล้วเอ่ยว่าน้องชายเขาแวะกินข้าวนอกบ้านกันทั้งคู่ ซื้อไปกินกันแค่สองคนพอ
น้องเวรสองคนนั้นมันจะกินข้าวที่ไหนก็ช่างเถอะ อาร์มอยากถามว่ายัยนั่นล่ะจะกินอะไร แต่ติดที่ไมรอนยืนอยู่ด้วยนี่สิ เขาไม่อยากให้ไมรอนรู้ว่ายัยนั่นอยู่บ้านตรงข้ามกับหมอนี่
“ยังไม่ตื่น ตื่นแล้วค่อยคิด” จีซัสยิ้มอ่อนอย่างเข้าใจในตัวอาร์ม
เขาหันไปบอกไมรอนที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก คุ้นเคยกันพอสมควรว่าขอตัวก่อน วันนี้ต้องกลับไปจัดการอะไรหลายอย่างในบ้าน ไมรอนโบกมือบอกตามสบาย มีอะไรมาเรียกเขาที่บ้านได้ เขาจะแวะไปเอาของที่ทำงานพ่อแล้วค่อยกลับ
ทั้งสามอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆที่ตั้งอยู่บนชั้นสูงสุดของตึกที่พักอาศัยชื่อดัง อันที่จริงเรียกว่าเปิดประตูบ้านมาก็เจอหน้ากันแบบนี้ดีกว่า ตอนบอกลาสองคนนี้ไมรอนเลยรู้สึกแปลกๆ
แบบว่าเปิดประตูบ้านไปคุยกันก็ได้มั้ง?
จีซัสและอาร์มขึ้นยานกลับบ้าน ส่วนไมรอนก็เดินข้ามถนนไปเรียกยานเพื่อจะเดินทางไปยังที่ทำงานของพ่อเขา แบลร์ซอฟต์- -บริษัทผู้ให้บริการเกมเกียร์
ถึงในเกมเขาจะยากจนมากแต่นอกเกมเขาไม่ค่อยยากจนเท่าไหร่
หน้าจอด้านบนก็ยังคงฉายภาพการต่อสู้อันดุเดือดของราชาและราชินีของเกียร์ต่อไป โดยไม่มีใครรู้สิ่งมีชีวิตเล็กหน้าตาเหมือนตุ๊กตาหมีกำลังแอบซุ่มมองพวกเขาทั้งสามมาจากรอบด้าน
ทันทีที่พวกเขาขยับ พวกมันก็ขยับตามทันที
.
.
อีกด้านหนึ่งในร้านอาหารหรูริมแม่น้ำ ดนตรีอันไพเราะและแสงสีส้มสลัวทำให้บรรยากาศในร้านผ่อนคลายมาก เสียแต่มองเห็นของกินไม่ค่อยชัดนี่สิ
เด็กหนุ่มหน้าตาดีสองคนกำลังทานอาหารค่ำที่มุมหนึ่งของร้าน พวกเขาทั้งสองหน้าตาดีเสียจนทำให้คนหันไปแอบมองบ่อยๆ ดูจากการแต่งกายและบุคลิกคงไม่แคล้วว่าเป็นพวกคุณหนูบ้านรวย
หน้าตาก็ดี ฐานะก็ดี นี่เป็นคุณสมบัติที่ใครๆก็ชื่นชอบ
ทว่าพวกเขาไม่ได้สนใจคนอื่นเลย ถึงจะเห็นตำตาว่าผู้จัดการร้านกระวนกระวายขนาดใหญ่ที่วันนี้จู่ๆเจ้าของร้านก็มาตรวจสอบกิจการ แถมยังนั่งกันอยู่นานไม่ยอมลุกด้วย
“สรุปว่ามิวส่งนายมาทำอะไรที่นี่นะ” เด็กหนุ่มผู้เป็นพี่ชายเอ่ยถาม
เขามีผมสีน้ำตาลทองเหมือนพ่อ แต่หน้าตาไม่เหมือนทั้งพ่อและพี่นั่นแหละ เขาหน้าตาดีที่สุดในบ้านด้วย! ถามไปด้วย มือก็ตัดอาหารทานไปด้วย แม้จะกินอย่างเร่งรีบเพราะเขาหิวแต่ก็ยังดูดี
ฝ่ายที่ถูกถามเป็นน้องชาย เขามีผมสีเทาเหมือนแม่ เป็นลูกผสมที่ลงตัวของพ่อกับแม่ ได้หน้าตาดีมาจากแม่ ความสง่างามมาจากพ่อ ส่วนสมองเขาได้รับมาจากสวรรค์ เขาถึงได้ฉลาดที่สุดในบ้าน
อาหารบนจานไม่พร่องลงเลย เขาทำเพียงแค่นั่งเฉยๆ
มาเพื่อนั่งเฉยๆอย่างแท้จริง
ติ๋ง
ตอนนั้นเองเลือดกำเดาก็ไหลออกมาจากจมูกข้างหนึ่งของเด็กหนุ่ม การที่จู่ๆเลือดกำเดาก็ทะลักออกมาหากเป็นคนอื่นคงตกใจโวยวายไปแล้ว ทว่าเด็กหนุ่มผมเทาทำเพียงแค่เช็ดออก ราวกับเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นนับไม่ถ้วน มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร
“โพรงแมวเปิด”
!
“ใครเปิด มีแมวแถวนี้ด้วยเหรอ?” เด็กหนุ่มผมทองรู้สึกประหลาดใจมาก เขาไม่ได้สนใจเลือดกำเดาของน้องชายเลย เขาอยากเจอแมวพวกนั้นตัวเป็นๆ
“หมี”
ไม่ใช่แมวแต่เป็นหมีล่ะ
โอ้ พวกเขามาแล้วสินะ ดวงตาของเด็กหนุ่มเปล่งประกายวาบ พวกหมีมุดมาที่นี่ด้วยเหตุผลเดียวเท่านั้น มาเพื่อลักพาตัวผู้กล้ากลับไปช่วยเกียร์
ใครกันที่พวกหมีเล็ง
มิว?
“ไม่ใช่พวกเรา แล้วก็ไม่ใช่มิว พวกเขาไล่ตามพวกพี่กับไมรอน”
!
ฉิบหายแล้ว
มิวอาละวาดแน่นอน!
เด็กหนุ่มผมทองซบหน้าลงกับฝ่ามือราวกับเห็นวันสิ้นโลกมาเยือน เขาพึมพัมว่าหมีพวกนั้นสมองกลับรึไงเนี่ย!
ช่วยลักพาตัวให้ถูกคนหน่อยได้ไหม?!
อีกฝ่ายตอบว่าพวกหมีอาจจะพิจารณาเรื่องความเป็นคนดีด้วยก็ได้ คุณสมบัติทุกด้านของมิวสูงกว่าเจ้าสามคนนั้นมัดรวมกันแบบไม่สามารถเทียบกันได้เลย แต่สิ่งที่พวกนั้นมีแต่มิวไม่มีคือ
ความเป็นคนดี
“มันคือปฏิบัติการณ์ลักพาตัวผู้กล้านี่นะ” เด็กหนุ่มผมเทาเอ่ย
เลยเอาความดีเป็นหัวข้อใหญ่
“จะไหวเหรอ…”
ความดีไม่ช่วยอะไรตอนต่อสู้นะ...
“ถ้าไม่ไหวเดี๋ยวหมีพวกนั้นก็กลับมารับมิวเองนั่นแหละ”
หา
แต่น้องชายลงมือทานข้าว ไม่เปิดโอกาสให้เขาซักถามแล้ว เด็กหนุ่มผมทองลุกขึ้นมานั่งกอดอก ทำท่าใช้ความคิด เขาถาม
“พวกเราควรรีบกลับไปไหม?”
พวกเราก็อาจจะถูกเล็งเอาไว้ก็ได้
“ไม่จำเป็น” เด็กหนุ่มผมเทาตอบชัดเจน “ถ้าพวกเราเป็นเป้าหมายไม่ต้องขยับตัวหรอก พวกเขาจะมาเอง”
ก็จริง
มิวต้องโมโหมากแน่ งั้นพวกเขานั่งตรงนี้กันต่อไปแล้วกัน
.
.
“เป้าหมายหนึ่ง เคเอส-ไมรอนเรียบร้อยแล้วครับท่านพลโท”
“เป้าหมายสอง เคเอส-อเลสเตอร์เรียบร้อยแล้วครับ”
“เป้าหมายสาม เดวิล-จีซัส เรียบร้อยแล้วเหมือนกันครับ”
พลเอกร็อบ 01 แห่งสายพิเศษตอบกลับว่าดีเพียงสั้นๆ เขายืนเอามือไพล่หลังมองดวงตะวันที่กำลังจะลับทะเลไป
ตรงที่เขายืนอยู่คือหาดแอนดิเออร์ มันเป็นจุดที่มิติบางที่สุด พวกเขามุดเข้ามาจากตรงนี้แหละ นี่เป็นความรู้ที่ได้จากการลองผิดลองถูกของทีมปฏิบัติการในชุดก่อนที่ทำทีมโดย นายพลซูซูอิน28 ผู้เป็นตำนาน
ในครั้งนั้นยานแตกเพราะชนเข้ากับมิติที่หนามาก แต่ด้วยอัจฉริยะภาพของท่านนายพลซูซูอิน28นอกจากเขาจะต่อยานใหม่ได้แล้ว ยังลักพาตัวผู้กล้าคนแรกมาได้สำเร็จอีกด้วย
ทิวทัศน์ที่ท่านนายพลเห็นจะเหมือนกับที่เขาเห็นในวันนี้ไหมนะ?
แล้วก็- -เขาแหงนหน้าขึ้นไปมองยังชั้นบนสุดของตึกที่พักอาศัยชื่อดังในย่านนี้ ชั้นบนสุดนั้นบ้านที่แพงที่สุดในตึกตั้งเรียงกันอยู่
เธออยู่บนนั้นสินะ
น่าเสียดายจริงๆที่ไม่ได้เจอ
ท่านายพลกดปีกหมวกลงทำให้ไม่เห็นว่าสีหน้าเขาเป็นอย่างไร ทหารหนุ่มไฟแรงที่เพิ่งเข้าหน่วยมาเองก็แหงนขึ้นไปมองเหมือนกัน คนอื่นๆก็เช่นเดียวกัน
ก่อนที่ท่านนายพลจะยกหมวกลงแล้วค้อมหัวให้เธอผู้นั้นด้วยความเคารพหมดหัวใจ
เขารู้สึกขอบคุณอย่างไม่รู้ว่าจะกล่าวคำขอบคุณยังไง
“เวลา 06:07 พายุอ่อนกำลังลงแล้วครับ”
ได้เวลากลับบ้านแล้ว
พวกเขาพากันเดินขึ้นยานที่มีชื่อเล่นว่า ‘ธันเดอร์เบิร์ด’ ยานปฏิบัติการลำเดียวที่สามารถเดินทางข้ามมิติได้ ท่านนายพลแนบหมวกใบนั้นตรงตำแหน่งหัวใจ
หวังว่าความปรารถนาสุดท้ายของท่านนายพลซูซูอิน28จะเป็นจริง
“ทำการเปิดมิติ ปฏิบัติการขโมยตัวผู้กล้าครั้งที่สองเสร็จสิ้นแล้ว พวกเราจะเดินทางกลับเกียร์”
หวังว่าพวกเขาจะได้มีโอกาสขอบคุณเธอ
เดี๋ยวมาลงต่ออีกสิบตอนค่ะ ถ้าคืนวันที่ 29 ไม่ทัน ก็รอวันที่ 30 ทั้งวันได้เลยค่ะ
เป็นคนชอบเล่นใหญ่ ลงทีลงสิบตอนไปเลย ลงทำไมตอนสองตอน
ความคิดเห็น