คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : THE DREAMING CHAPTER 5
CHAPTER 5
THE DREAMING
“โอ เซฮุน!!”
“ยู!!”
เขารู้ชื่อฉัน งั้นหรอ
พี่ๆเขาอาจจะบอกก็ได้เกือบคิดไปเองแล้วไหมล่ะ
หลังจากพูดจบเซฮุนก็พุ่งหน้ามาเพื่อจะฉกริมฝีปาก แต่ฉันเบี่ยงหลบเลยทำให้ใบหน้าเขาอยู่ตรงคอฉันแทนแต่มันต่ำกว่านั้นฉันรู้สึกแสบช่วงล่างคอหมอนี่ทำอะไรกับฉัน ขยับก็ไม่ได้
ฉันเริ่มมึนและสับสนว่านี่ฝันอยู่หรือเปล่า เพราะคนในฝันถึงจะหื่นขนาดไหนแต่เขาไม่เคยล่วงเกินหรือบังคับฉัน ไม่สิ... ฉันไม่ยอมต่างหาก แต่ไอ้บ้าตัวเป็นๆทำไมถึงบังคับเอาอย่างนี้ละ หมอนี่ตัวจริง หื่นกว่าในฝันงั้นหรอ บ้าจริง ฉันรู้ตัวอีกครั้งก็ตอนรู้สึกถึงลมหายใจและริมผีปากร้อนผ่าวประทับอยู่บนเนินอก....เหี้ยแล้วไง
ไอ้หื่น
“ยอมๆๆ แล้วเว้ย!!”
“ยอมแล้วหรอ งั้นก็ไปบนเตียง”
“ฉันหมายถึง ยอมตอบก็ได้”
“พูดแต่แรกก็คงไม่เปลืองตัว” เซฮุนหน้าแดงและฉันคิดว่าหน้าฉันก็ไม่ต่างกับเขาหรอก เขาพูดแล้วติดกระดุมเสื้อของฉันที่ด้านบนถูกปลดตอนไหนก็ไม่รู้ มือเซฮุนสั่น เขาคงจะมีอาการแน่เลย ฉันมั่นใจ... เพราะรู้สึกตัวเองก็เริ่มมีอาการเหมือนกัน
พอฉันจะลงจากเคาเตอร์เขาก็กลับมาทำท่าเดิม
“ก็บอกว่าจะตอบไง ฟังไม่รู้เรื่อง!”
“ท่านี้แหละ ฟินดี”
“ไม่ต้องยื่นหน้าเข้ามาใกล้ สายตาอย่างนั้นหยุดมองเหอะสะอิดสะเอียนถามมาได้แล้ว”
“เธอรู้จักฉันไหม”
“ประสาท! นักร้องไง” พอฉันพูดจบเซฮุนก็ประทับริมผีปากลงมาทันทีและผละออกไป อะไรของมันฉันอยากตบมันจริงๆ เฮอะ! อย่าปล่อยมือฉันอีกละ
“ฉันบอกเธอว่าไง ตอบแค่ ใช่ กับ ไม่”
“เออ รู้แล้วน่า” เขาทำมันอีกครั้ง
“เพิ่งบอกทำไม่ไม่จำวะ” และอีกครั้ง
“นี่มันจะมากไปแล้วนะเว้ย มึงอยากตายไง” อีกครั้ง
“บอกไม่จำ ต้องโดนอย่างนี้แหละยั่วฉันหรือไงกัน อย่าปากดีให้มาก เคยได้ยินป่ะ ปลาหมอตายเพราะปากอ่ะ”
เคยสิ...ก็ฉันเคยพูดกับคนในฝันไง หรือว่าเขา...
“ฉันรู้ว่าเธอรู้ อย่าเสแสร้งสิ” เขาจ้องเข้ามาในดวงตาฉันมันดูจริงจังจนฉันกลัว “ทำหน้าอย่างนั้นทำไมฉันไม่ฆ่าเธอหรอก”
“ยังไม่มีคนรักใช่ไหม”
“ใช่” จะให้บอกว่ารักกับคนในฝันหรือไงเซฮุนคงคิดว่าฉันประสาทพอเลื่อนไปสบสายตากับเขาฉันเหมือนต้องมนต์ ละสายตาไปจากเจ้าของใบหน้านี้ไม่ได้ มีคนหล่อมาทำอย่างนี้ด้วยก็ฟินอยู่หรอก…อร๊ายฉันหื่นหรอเนี่ย
“แล้วเคยรักคนในฝันหรือเปล่า”
“........!” ตรงเกินไปแล้วนะ
“เพื่อนเป็นผู้หญิงนะ ปล่อยให้อยู่กับผู้ชายคนอื่นสองต่อได้ไง”
“แต่เป็นผัวมันนะ อะไรของมึง”
“ยูยังไม่มีแฟนนิ”
“เอ๊ะไอ้นี่ บอกว่าผัวไง ไม่ฟัง!”
“แต่นายก็อยู่ ด้วยนิ...”
“ก็กูเล่นเกมส์ไงห่า! จะให้ไปนั่งดูพวกมันกดกันหรือไง”
“แล้วพวกเขาอยู่ไหนกัน”
“จัดกันอยู่ในห้องอ่ะ ไปตามดิมึง”
SEHUN PART
ผมเริ่มมั่นใจว่าผม ไม่ได้ฝัน เพราะทุกครั้งที่ผมแตะต้องเธอ จะมีคนมาทำให้ผมตื่นเสมอตอนอยู่ในฝันอย่างมากผมทำได้แค่จูบเธอ แต่ตอนนี้ผมจะทำทุกอย่างเลยก็ยังได้แม้กระทั่งเรื่องนั้น
ดวงตาเรียวสวยนี้เป็นของผมใบหน้าสวยริมฝีปากที่พกความปากดีไว้เต็มเปี่ยมก็ของผม ร่างกายนี้มันก็จะเป็นของผมรวมถึงนมด้วยนั่นก็ของผมตอนนี้คนตรงหน้าอยู่กับผมและที่สำคัญผมรอคำตอบของเธออยู่
ทำไม่ต้องทำหน้าตาสวยใส่วะแค่ในฝันผมก็หื่นอยู่แล้วพอได้เจอตัวเธอจริง ผมเป็นมากกว่าเดิม ต้องขอบคุณเพื่อนยูที่ลอกมาร์กหน้าเธอออกอย่างแรงผมตกใจที่เป็นยูและตกใจที่เธอทำหน้าเจ็บแสบอย่างนั้น แต่สับสนว่าที่เจอกันมันบังเอิญไปหรือกำลังฝันอยู่มันไม่เหมือนในฝันที่ผมจะพูดหรือทำอะไรไปก็ได้เพราะที่นั่นไม่มีบุคลที่สาม และที่นั่นผมคือ โอ เซฮุนของเธอ ไม่ใช่ เซฮุน exo ของทุกคน
ตอบฉันหน่อยสิ จะให้อยู่ท่านี่นานๆ สายตาฉันยิ่งอยู่ไม่สุขด้วย
บน
และ
ล่าง
เท่ากับ
ลูกไม้สีดำ
ผิวเธอเหมือนผมเลย
ไม่มองก็ควายแล้ว!!ผมเห็นตอนริมฝีปากประทับไปเรื่อยๆจะถึงเนินภูเขาไฟนั่นและก็ไม่รู้ว่ากระดุมหลุดไปตอนไหนแน่นอนมันเป็นฝีมือผมรอยซ้ำแดงยาวตรงเนินเนื้อนี้ด้วยมันเป็นศิลปะอันแท้จริง
ผมเป็นผู้ชายนะจะให้เบือนหน้าหนีหรือไม่ทำอะไรเลยได้ไง...ยิ่งกับสาวในฝันด้วยให้เผยความเป็นสุภาพบุรุษกับผู้หญิงที่อุนมสมบูรณ์เอ็กซ์แตกในชุดเศษผ้าคงจะทำอยู่หรอกผมไม่แมนขนาดนั้นว่ะของดีๆอยู่ข้างหน้าจะมาสุภาพอะไรกัน ไม่สร้างภาพนะครับ
ยัยนี่เอ็กซ์โครตเป็นนางเอกเอวีได้สบายเลยจริงๆเดี๋ยวผมจะลดตัวไปเป็นนักแสดงนำให้ไม่คิดสักวอนแถมถ่ายได้ยาวๆตั้งแต่เช้ายันอีกวันแลดูหื่นนะเนี่ย ก็เธอทำผมใจแตกแล้วไง
“ตอบมาได้แล้ว เงียบอะไรนักหนาอยากอยู่ท่านี้นานๆหรือไงกัน เร็วสิ เดียวทนไม่ไหว”
“......” เงียบๆๆๆ
“งั้นเอานะ”
“ค คือ... ”
“เฮ้ย! อย่าเพิ่งเอากัน โหย...เด็ดสัส!! อิสวยมึงจะเล่นกันตรงนั้นไง? จะเจ็บเอาง่ายๆนะเว้ย”
ผมรีบดึงเธอลงมาแล้วให้ไปอยู่ด้านหลังผมแทน มีผู้ชายหน้าหล่อมาหาเธออีกแล้วหรอ อะไรกัน!วะเนี้ย คนหนึ่งที่ชื่อเซนสำเนียงเปล่งๆแต่ด่าชัดถ้อยชัดคำสุดๆ อีกคนมาใหม่แฟนเธอหรือเปล่านะ หล่อเหี้ยๆ แถมยังส่งรอยยิ้มมาให้ผมหรืออาจจะส่งให้เคนข้างๆที่เดินมาอยู่นี่ตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้บังไว้แล้วยังจะโชว์
“ทำไมมีแต่เพื่อนผู้ชาย”
“เสล่อ...” ทำไมเธอปากดีอย่างนี้นะ มันไม่แปลกไปหน่อยหรือไงมีผู้ชายหน้าหล่อมาหาดึกๆดื่นๆตอนแรกก็อยากจะคิดว่าเป็นแฟนนะแต่มีผู้หญิงบ้าที่ไหนลากชายอื่นเข้าห้องต่อหน้าแฟนตัวเองกัน
“มามีไรอะชางมิน” ชางมินสินะ ทำไมต้องยิ้มอย่างนั้นเวลาคุยอยากตั๊นหน้าแมร่งแรงๆเข้าใจว่าหล่อแต่มันหมั่นไส้ไง
“ก็ไม่มีอะไรทำเลยตามไอ้เซนขึ้นมาไง”
“แล้วมึงมาทำไมเซน”
เป็นผู้หญิงทำไมพูดจาอย่างนั้นสองมาตรฐานเธอหันมาหาอีกคนพร้อมถ้อยคำที่เปลี่ยนไปใบหน้าเฉยชาจนดูออกยากนี่เหมือนไม่คิดอะไร เธอตรงนี้กับในฝันไม่เหมือนกันเลยสักนิด
“ก็บอกว่ามาเล่นเกม จำไม่ได้ไงวะ ไอ้ห่านี่ทำมึงค้างหรือไง” พอๆกันเลยแล้วยังมีหน้ามาด่าผมทั้งๆที่มันนั้นแหละโผล่มาแล้วทำให้ผมค้างมากว่าอีก
“กำลังกดกันหรอ” ไอ้หล่อสัดนี่เริ่มพูดเข้าหูแฮะ “แดกไอดอลเดี๋ยวก็ได้เป็นอมตะหรอกยู” ฟังดูแหม่งๆวะ
“ใครไอดอลวะ ไอ้หล่อนี่อ่ะนะ ทำไมกูไม่รู้จัก” ก็ว่าทำไมไม่ตกใจตอนเจอผม “นี่มึง เป็นไอดอลหรอกหรอ”
“ใช่ครับ ผม เซฮุน exo” เซนมันดูตกใจตอนที่ผมพูดว่าเอ็กโซ ผมเลือกที่จะไม่ปิดบังเพราะยังไงพวกเขาก็คือเพื่อนภรรยาในฝันถ้าเรื่องแพร่ออกไปผมก็จะจัดการกับคนข้างๆนี่แหละ
“อ่อ กูรู้จักอยู่เห็นพวกมึงที่ห้องอาหารบ่อยๆ กูรู้จักพวกพี่มึงนะจงอินอะมันบอกเป็นพี่มึงเลยทำให้มันไม่เป็นน้องวันนั้นกูแดกไก่แข่งกับมันอยู่แมร่งแพ้สัด! กูเซน เด็กปักกิ่ง” เหมือนพี่ลู่หานเลยแฮะ คนจีนสินะแต่หมอนี่ดูเถื่อนกว่าแต่หน้าตาไม่ให้เลย เหมือนพวกโลกสวย ชอบปลูกป่า รักเด็ก มากกว่า แล้วมันจะร่ายยาวให้ผมฟังทำไมวะ
“สวัสดีครับผัวเพื่อน เราชางมิน วิศวคอม ม.โซล อยู่ที่นี่ชั้นห้าเพื่อนเมียนาย” โอ๊ยยย ถูกชะตาอย่างแรง ผมชอบคำพูดเชี่ยนี่จริง
“เรียนพร้อมกันมึงไม่ต้องพูดสุภาพนะเซฮุน กูไม่ชอบ ไอ้ห่านี่มันไม่พูดกูมึงหรอกพ่อแม่มันเป็นผู้ดี ต้องรักษาภาพที่สร้าง”
“เออ กูจะพูดกับพวกมึงอย่างนี้เหมือนกันอีกอย่างทำไมเมียกูมีแต่เพื่อนผู้ชายวะ” ก็ผมอยากรู้นิคงไม่แปลกที่จะถาม
“อ่าวนายไม่รู้หรอ ในสาขาเธอคนเดียวที่เป็นผู้หญิง” อะไรกันว่ะเนี่ย ผมก็ขี้หึงอยู่นะแล้วมีผู้ชายอยู่รอบตัวเธอขนาดนี้ คงไม่หวั่นไหวหรอกใช่ไหม?
“เออ กูสอนมึงอย่างดิเซฮุน” อะไรของมันอีกเนี่ย “ทำไม่มึงปล่อยให้อีสวยนั่นกดวะแมร่งเสียเชิงชายหมด มันไม่ใช่แนวของชายนะเว้ย”
“เฮ้ย!...จริงดิเซน”
“เออดิ กูเห็นไอ้เซฮุนโดนผลักติดกระจกเลยนะโว๊ยยยชางมิน”
“น่าอายวะเซฮุน”
“กูไม่สู้คนหนะ” เซนมันคงเข้าใจผิดไปไกลแล้วมั้งนะ ผมขี้เกียจอธิบายแล้วอีกอย่างเธอหายไปไหน ผมยืนคุยกันกับพวกนี้จนเพลิน ลืมคนข้างๆได้ยังไงกัน
“หาอะไร หลับไปนานแล้ว” ห๊ะ อะไรหลับตอนไหน “บนเตียงนั่นไง เซนออกไปก่อนเหอะนาย”
“มึงก็ออก ไม่ใช่กูคนเดียวเซฮุนรีบออกมานะมึงปล่อยมันไว้นั่นแหละพากูไปหาไอ้จงอินด้วยจะท้าแม่งแข่งเกม”
“เออ เดี๋ยวตามไป” เรื่องอะไรละ ผมตรงไปปิดประตูห้องหลังจากสองคนเดินออกไปแล้วจัดการล็อกกลอนทันทีจะปล่อยโอกาสอย่างนี้หลุดไปได้ไงหว่า
“นายคิดว่า เซฮุนจะออกมาหรอ”
“ไม่ว่ะ กูตอแหลไปงั้นแหละ เชี่ยแมร่งตีหนึ่งห้าสิบ”
“กลับห้องเราเถอะ”
“เรา ลาว อะไร ไอ้เหี้ย!กูขนลุกสัส”
“ฉันก็ไม่ได้พิศวาสนาย นะ ควาย”
“มึงคิดกูรู้”
“กูชอบเพศแม่!”
“ครับๆ อย่าหยาบคายสิ ผู้ดี ท่องไว้”
“ ไม่กลัวมันทำอะไรเพื่อนหรอ”
“กูตั้งกล้องจิ๋วไว้ไงตอนคุยอิห่ามึงไม่ได้มองหรอ เดี๋ยวพรุ้งนี้กลับมาเปิดดู”
“จะเห็นหรอ”
“เชี่ย โหมดกลางคืนบวกพาโนรามาสัส เห็นไปหมด!”
“แล้วจะดูเพื่อนจัดกันหรอ”
“ถามมากจริงกูก็เปิดให้สองคนมันดูไงจากนั้นกูจะบอกให้พ่อเก็บเชี่ยนั่นซะ”
“จะเก็บทำไม”
“กูจะกลับแล้ว! ไอ้ห่า คำถามร้อยแปด เก็บทำไมก็เรื่องของกู”
“กลับไปเหอะฉันไม่กลับจะนอนอีกห้องห่วงเพื่อน”
“เป็นคนดีหรอ มึงอ่ะเลวกว่าใครเลยไอ้เสือ แล้วแต่ละกัน”
ความคิดเห็น