คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : THE DREAMING CHAPTER 4
CHAPTER 4
THE DREAMING
แกร็ก! เฮ้ยแกร...ไม่ได้ล็อกด้วยแหละ!
ผมเปิดเข้ามาข้างในห้องนี้ทันทีที่ประตูกระจกบานเลื่อนห้องผมเลื่อนออกเฮ้อ...โล่ง แต่ผมแอบอยู่หลังม่านแล้วค่อยปิดบานเลื่อนลงเบาๆ หึ หึ ถ้ากล้าตามมาก็เกินไปคนมีมารยาทอย่างพี่เค้าไม่เข้าห้องคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตง่ายๆหรอก
“อะไรน่ะ”
เสียงผู้หญิงถามขู่ตอนเปิดเข้ามายังได้ยินเธอหัวเราะอยู่เลย จะตายไหมวะเนี่ย ออกหรือไม่ออกดีทำไงดี...อะไรปิดหน้าก็ไม่มีแล้วถ้ายัยนี่รู้จักผมละจะทำยังไงก่อนออกขอดูทรวดทรงอกเอวก่อนได้ไหมครับคุณเพื่อนบ้าน
ผมไม่ใช่คนหื่นนะใสๆ
“ถ้าไม่ออกมา จะตีให้ตาย” ห๊ะ!! โหดซะมัดผมค่อยๆเผยหน้าออกไปเฮ้ย...ผ ผี หรือเปล่าว่ะยัยนี่มาร์กหน้า ผมเลยไม่รู้ว่าเธอทำหน้าแบบไหนอยู่ไง ไม่เห็นจะน่ากลัว...
“เอ่อ คือ...”
ผู้หญิงสมัยนี้เขาใส่ชุดนอนอย่างนี้หรอ เสื้อแขนยาวสีขาวบางและสั้นมากกกกก เลยตรงนั้นมาหน่อยๆเองมั้ง หรือยัยนี่สูงเกินไป ประมานจมูกผม แล้วได้ใส่อะไรข้างในปะว่ะอยากเห็น... -_-
แล้วหุ่นเธอบอกได้คำเดียวว่า โคตรเอ็กซ์ โอ๊ยยอยากโดนตีให้ตาย ไอ้ห่าผมเป็นผู้ชายจะไม่ให้มองก็ยังไงๆอยู่ แล้วนั้นเป็นโรคปอดบวมใช่ไหม ผมจ้องหน้าอกเธอสักพักมัน...ใหญ่จริงๆนะ
หน้าผมคงแดงไปถึงหูแล้วมั้งเผลอคิดเรื่องอย่างว่ากับคนข้างห้องที่เพิ่งเจอ
ได้สัมผัสคงจะรู้สึกฟิน
รู้สึกตัวเองเริ่มใจแตก
ผมละสายตาจากนั่น...นั่นแหละนมน่ะ แล้วเลื่อนไปสบตากับเธอที่จ้องมองผมอยู่นานมากแล้วเพราะเห็นแค่ดวงตาเรียวกับริมผีปากผมเลยไม่รู้ว่าเธอทำหน้ายังไงอยู่ แต่ที่แน่ๆ เธออาจจะรู้จัก หรือ รู้จักผมแน่ๆ เพราะเธอมองผมไม่กระพริบ
คงกำลังสงสัยว่าไอ้หน้าหล่อๆนี้ทำมาเท่าไหร่อยู่แน่เลย เสียใจด้วยนะยัยนมโตผมหล่อลากมาตั้งแต่เกิดแล้วละแต่ก่อนอื่นวางไม้เบสบอลก่อนได้ไหมถ้าเธอฟาดผมคงจะเดี้ยงหรืออาจจะตายคาห้องนี้ไปเลยก็ได้
“สวัสดีครับ ผม โอ เซฮุน เป็นเพื่อนบ้านคุณ” ไม่รู้ว่าตัวเองควรทำตัวมีมารยาทตอนนี้ไหม แถมเข้ามาทางหน้าต่างอีกแต่ที่รู้ๆแค่ว่าต่อไปผมคงต้องทำผิดแล้วปีนมาฝั่งนี้บ่อยๆแล้วละ อาหารตาเยอะแยะดี
เงียบ
“เอ่อ...ขอโทษด้วยนะครับที่เข้ามาทางนี้พอดีผมมีปัญหากับพี่นิดหน่อยเอ่อ...ผมขอรบกวนสักพักนะครับ ผมขอร้องละ”
เงียบ
ผมพูดพลางเดินไปหาเธอแล้วเกาะแขนขอร้องอ้อนวอนทันทีตัวนุ่มจังวะ จะคิดว่าผมโรคจิตก็ได้นะ ผมไม่ถือ ผมทำหน้าอ้อนสุดฤทธิ์เพราะมันได้ผลทุกครั้งที่ผมทำไม่ว่าจะกับใคร เธอหันมาหาผมและจ้องมือที่กอดแขนเธอไว้แฟนเชอร์วิสขนาดนี้คงเขินอยู่แหละอยากจะเชอร์วิสมากกว่านี้จังจบนมได้ไหมเอ่ย...
เอ้ย จับผมได้ไหมยาวจริงเลย
ผมสีบรอนด์เทางั้นหรอ
เปล้ง!!
เสียงไม่เบสบอลกระทบพื้นแพ้ลูกอ้อนฉันละสิ
แต่...
“ไอ้ขี้เสือก เมื่อไหร่จะเสล่อหน้าออกไปจากหัวฉันสักที!!”
เชี่ยอะไรว่ะเนี่ย!
ยัยเอ็กซ์นี่กระชากคอเสื้อผมอย่างแรงจนรู้สึกแสบช่วงท้ายทอยเธอผลักแผ่นหลังผมติดกับม่านกระจกที่เพิ่งจะเปิดเข้ามาจนดัง ตึง!
เจ็บชะมัดจะกดฉันหรือไงโอ๊ยยตายแล้วๆ กลัวจังเลยเธอทำอย่างนี้กับไอดอลหน้าหล่อมักเน่ขวัญใจมหาชนได้ไงรีบๆทำฉันก่อนที่ฉันจะทำเธอสิ แล้วจะดันตัวเข้ามาทำไมวะเดี๋ยวของขึ้นมาจะทำยังไงแล้วที่ว่าขี้เสือกคืออะไรยัยเถื่อน ตอบดี๊?
“แล้วฉันไปเสล่อตอนไหน”
ผมเปลี่ยนจากคำพูดอันแสนสุภาพเป็นแบบไม่ทางการทันทีที่ยัยเถื่อนนี่รุนแรงกับผมเกินไป ถึงจะเข้ามาในห้องของเธอแบบไม่อนุญาตก็ไม่ใช่ว่าจะข่มกันได้นะเว้ยคิดว่าห้องกูทำอะไรก็ได้งั้นหรอ!!!ยอมเลยดีไหมวะยิ่งไม่สู้คนด้วย
“ออกไปจากหัวฉันสักที!” มันจะบ้าไปกันใหญ่แล้ว อะไรของเธอวะทั้งเสล่อแล้วยังไล่อีก เธอมาอารมณ์ไหนกันแน่ ตอนเข้ามายังได้ยินเสียงหัวเราะอยู่เลยแต่ตอนนี้มัน...
“ฉันไปทำเขาเธองอกหรือไง มาไล่ทำม่ายยยยย!!!”
ม่านตาเธอแดงก่ำไม่รู้ว่าโกรธหรืออะไรริมฝีปากสีแดงเม้มเข้าหากันเธอเพิ่มแรงดึงที่คอเสื้อมากขึ้น คอผมอาจจะแดงเป็นรอยแล้วแน่ๆแต่ช่างเถอะผมอยากรู้ว่าเธอจะทำยังไงกับผมต่อถ้าเป็นไปได้ก็อยากโดนกดนะ
หุ่นแบบนี้คงจะฟินไปหลายรอบ บ้าจริงคิดอะไรลามกอย่างนี้กับคนอื่นได้ยังไงทั้งๆที่จะตายอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าอะไรนักหนาแค่เข้ามาในห้องต้องโกรธขนาดนั้นเลยหรือไงวะผมเลื่อนมือไปใกล้ใบหน้ายัยเถื่อนกะจะลอกมาร์กหน้าเธอออก เห็นอย่างนี้แล้วใจหายนะคนยิ่งบริสุทธิ์ผุดผ่องอยู่ แต่...
“อิสวย มึงไปกดกันในห้องไป กูจะเล่นเกมส์”
“เชี่ยเซน...!!!”
YOU PART
ฉันสบถด่าอย่างหัวเสียเมื่อแขกไม่ได้รับเชิญโผล่มาพูดจาหยาบคายใส่ ก็กำลังจะกดอยู่นี่ไง แล้วมึงมาทำไมกันตอนนี้ ฉันไม่เข้าใจไอ้บ้านี่เลยจริงๆจู่ๆก็โผล่มาทั้งที่บอก กูจะนอนนนนนนน.... พอมาแล้วยังมาพูดกวนตีนฉันอีก
“มาทำไมตอนนี้..ว่ะ”
“กรี๊ดดดดดดดดดด!” ฉันปล่อยมือออกจากคอเสื้อคนข้างกายแล้วยกมือขึ้นมาปิดหูทันทีที่ไอ้เซนมองหน้าฉันแล้วกรี๊ดออกมา เป็นผู้ชายอะไรกัน กรี๊ดออกมาได้อย่างกับชะนีแสบแก้วหูหมดแล้วเนี่ย...มันบ้าจริงๆ
“มาร์กหน้ากู....นี่ขนาดมาเหยียบถึงที่ยังกล้าใส่เย้ยกูอีก มามึงมาอิสวย! มาตบกัน! ให้ไว้เลยสัส” ไอ้เพื่อนเ_วโครตแมนมันคิดได้ยังไงที่มาท้าผู้หญิงร่างกายน่าถนอมอย่างฉันไปตบกับผู้ชายถึกอย่างมัน
“จะอะไรนักหนาห๊ะ!”
“รู้ไหมแม่กูสั่งจากเมกาแล้วส่งตรงจากปักกิ่งมาเกาหลีเพื่อกูเลยอิเพื้อนเหี้ย!!”
ไร้สาระสิ้นดี
ฉันกระซากคอเสื้อคนข้างๆแล้วลากให้เดินตามมาอย่างง่ายดาย ก่อนจะผลักเขาเข้าห้องนอนของตัวเอง ฉันมีเรื่องมากมายจะคุยไงพอจะปิดประตูไอ้ห่าเซนเหมือนมันจะไม่พอใจที่โดนฉันเมินเลยวิ่งมาดันประตูไว้แล้วยื่นมือมาลอกมาร์กที่อยู่บนหน้าของฉันออกอย่างแรงเจ็บ!แล้วมันยังเอาไปแปะหน้าตัวเองเฉย
เจ็บชะมัด!
“มึงจัดแรงๆเลยนะกูหมั่นไส้อีนี่นานละ”
“อืม...”
มันยังมีหน้ามาพูดกับเซฮุนแล้วไอ้บ้านี่ยังหันไปเออ ออกันกับมันอีก
ให้ตายสิไอ้ห่า!
หลังจากเซนปิดประตูใส่หน้าอย่างเสียงดัง จะพังไหมว๊า ฉันหันไปหาเขาที่จ้องมองอยู่แล้ว ไม่มีคำพูดใดๆฉันนึกอะไรที่อยากจะพูดไม่ออกเลย...เราจ้องตากันอยู่อย่างนั้นอย่างไม่มีใครยอมใคร
ไม่มีอาการตกใจใดๆเพราะฉันเจอเขาบ่อย...ถึงจะแค่ในฝันก็เถอะ แต่ที่อยู่ตรงหน้าคือตัวจริงๆหรือว่าตอนนี้ฉันแค่กำลังฝันอยู่กันแน่ ฉันดีใจที่ได้เจอเขา รอบดวงตารู้สึกร้อนผ่าวทันที
ตอนเจอเขาครั้งแรก ฉันไม่โกรธที่คนเปิดเข้ามาเป็นเขาดีใจด้วยซ้ำ แต่ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้กลัว...กลัวว่าคนที่ยืนอยู่เป็นแค่ฝัน...
แต่เขากับคนในฝัน มันจะเป็นคนเดียวกันได้ยังไง
เซฮุนเดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆฉันไม่ได้หลีกหรือถอยไปไหนยืนอยู่ที่เดิมเขาค่อยๆสวมกอดฉันไว้หลวมแล้วจับหัวฉันให้ซุกลงที่ซอกคอ อบอุ่นเกินไป เขาดูอบอุ่น มันทำให้ฉันยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้ฉันชอบแบบนี้จังมันคนละคนกับไอ้หื่นในฝันฉันไม่กล้ากอดตอบเพราะยังไม่แน่ใจว่า เซฮุน กับ ฉัน เราฝันเหมือนกันหรือเปล่า
“ตัวเธอหอมจัง แรงๆสักรอบไหม”
ที่ฉันเคยบอกไปลืมมันให้หมดเลยนะ! ลบออกไปให้หมดเลย! อบอุ่นบ้าบอคอแตกอะไรกันไม่เคยคิดเลย ตอนนี้ฉันคงกำลังฝันอยู่แน่ๆ แต่ทุกครั้งที่ฉันฝันฉันอยู่แค่กับคนในฝัน ไม่เคยมีคนที่สามมันทำให้ฉันมั่นใจหน่อยๆว่า คนตรงหน้าอาจจะเป็น ความจริง
“ไอ้โรคจิต! ทำอย่างนี้กับคนเพิ่งเจอได้ไง” เซฮุนดูตกใจที่ฉันพูดออกไปแบบนั้นก็ฉันไม่รู้นิว่าเขาจะเป็นเหมือนฉันหรือเปล่า ใช่ไง...คำพูดนั้นฉันโกหกออกไป
“แน่ใจนักหรอ ว่าเพิ่งเจอ” ไอ้บ้าเซฮุนเริ่มกวนประสาทฉันอีกครั้ง เขากระตุกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งอย่างเจ้าเล่ห์ยื่นมือมาลูบแก้มฉันเบาแต่ฉันปัดมันออกอย่างแรง รู้สึกตัวเองตอแหลเก่งก็ตอนอยู่ต่อหน้าผู้ชายคนนี้แหล “แน่ใจขนาดนั้นเชียว”
“ก็เออ ดิวะ”
“อย่าตอแหลสิ ตาเธอมันบอกหมดแล้ว...” ฉันยังไม่แสดงอะไรให้เห็นเลย เซฮุนรู้ได้ยังไงกัน หมอนี่เห็นตอนไหน แล้วคำพูดคำจาของเขา...กล้าว่าตอแหลกับฉันที่เพิ่งเจอเนี่ยนะมันไม่มากไปหน่อยหรอ
“มั่ว! แล้วออกไป! ไปให้พ้นจากห้องฉันได้แล้ว” ฉันตวาดใส่ ก่อนที่จะเก็บอาการเอาไว้ไม่ไหวจริงๆ กลัวตัวเองจะยิ้มตอนนี้ฉันเขินเขานั้นคือเรื่องจริง
“ก็ลากเข้ามาเอง ลืมหรือยังไง”
“ลากเข้ามาแล้วออกไม่ได้ว่างั้น กลับไปได้แล้ว!!”
“อย่าไล่!กัน...นะ” เขาตะคอกใส่แล้วเอ่ยเสียงแผ่วฉันได้ยินชัดเจน ก็เขาอยู่แค่ตรงหน้านิ อยากเขิน เซฮุนนายมันจะหน้าด้านเกินไปแล้วนะเว้ย
เซฮุนเข้ามาประชิดตัวฉันอีกครั้งแล้วกอดรัดไว้แน่นร่างกายเราสัมผัสกันชิดจนรู้สึกถึงอัตราการเต้นของหัวใจของตัวเองและ...เขาก็ไม่ต่างฉัน มันแรงและเร็ว จนรู้สึกหายใจไม่ออกมันใกล้กันเกินไปจนไม่มีช่องที่ลมจะผ่านได้เลยด้วยซ้ำ แล้วทำไม่ฉันไม่ผลักเขาออกละหรือกำลังใจง่ายให้ผู้ชายมากอดหน้าตาเฉย
แลดูแรดเนอะ
“นายทำอย่างนี้กับคนเพิ่งเจอได้ไง ปล่อยดิว่ะไอ้นี่” แล้วฉันพยายามดิ้นให้หลุดออกจากกอดของอีกคนแต่มันไม่ช่วยอะไรเลย ขนาดกระทืบเท้า เซฮุนยังยืนยิ้มตาหยีก่อนจะส่งหน้าตาเฉยนั่นมาเรียกความโมโหได้อย่างดี “ปล่อยเลย”
“บอกว่าอย่าตอแหลไงไม่เนียน หยุดดิ้นได้แล้ว...” พูดได้หน้าตาเฉยมาก มันน่าฟาดหน้าแรงๆสักครั้ง “มันถูหน้าอกฉันไปหมดแล้ว” เวรจริงฉันกำลังต่อสู้กับมนุษย์หื่นอยู่ใช่ไหม
“เนียนเชี่ยไรมึง! ปล่อยอึดอัด!” ฉันตะคอกใส่หน้าเขากี่ครั้งแล้วเนี่ย โอ๊ย ฉันหายใจไม่ออกเมื่อเซฮุนเพิ่มแรงรัดมากกว่าเดิม
“ไม่ปล่อยแล้ว...อะไรของเธอนะ ฉันยังไม่ยัดอะไรใส่เธอเลยอึดอัดได้ไงวะ” เขามีปัญหาในการเรียบเรียงคำพูดหรือคำที่สามารถเข้าใจได้ง่ายๆหรือไง
“อีโรคจิต” ปกติฉันไม่ด่าใครตั้งแต่แรกเจอนะอย่างเซนฉันพูดสุภาพกับมันได้ตั้งประมาณสองชั่วโมงแล้วค่อยด่ากันนะแต่ไอ้บ้านี่ตั้งแต่แรกเจอ ...ให้ตายสิ
“ปากดี....เก็บไว้ครางดีกว่าไหม” ได้...มึงนั่นแหละเซฮุนที่จะได้ครางเรียกชื่อกูตอนตบกะโหลกมากว่านะ ไอ้หื่นยกกำลังมันกำลังคิดเรื่องอุบาทอยู่แน่
“สัส ปล่อยนะ!!”
พูดจบไอ้เซฮุนก็อุ้มฉันในท่ากอดนั่นและพาไปยังเคาเตอร์หน้ากระจกด้านข้างเตียงนอน เขาวางฉันนั่งบนนั้นเบาๆ และใช้มือของตัวเองทาบมือของฉันตึงไว้ทั้งสองข้างก่อนจะแทรกตัวเองเข้ามาระหว่างกลางเรียวขาฉัน
ไอ้เซฮุนมันไม่ดูชุดที่ฉันใส่เลยหรือไงกันวะเห็นไปหมดแล้ว...ฉันอยู่คนเดียวไม่ใส่อะไรเลยก็ยังได้แต่เพื่อนแต่ละคนเริ่มโผล่มาอย่างมีมารยาทมาก!!โดยการปล้นรหัสห้องจากเจ้าของหอฉันเลยไม่กล้าจะแต่งแบบนั้นไง
ใส่ไว้หน่อยก็ดีแล้วไอ้เซนบอกจะนอนแต่ดันโผล่มา และตอนนี้ฉันบอกให้เซฮุนปล่อยทำไมเขาไม่ฟังกัน แล้วยังมีหน้ามาทำท่าติดเรทอย่างนี้อีก เขาละสายตาจากใบหน้าแล้วก้มลงมองกลางตัวฉันพร้อมหรี่ตาก่อนจะยกยิ้มมุมปากมองฉันบ่งบอกชัดเจนว่าเขาชอบอย่างนี้แล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ทำไม
“ฉันจะถามเธอ ตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ ขอความจริงด้วย”
“ทำไมต้องตอบวะ” เอาหน้าหล่อๆนี่ออกไปก่อนไหม ทำไม่ไม่จูบเลยละวะตัวฉันในฝันไม่หื่นหรอกแต่ตัวจริงของฉันนั้นพอที่จะนั่งฟังคำพูดสิบแปดบวกจากปากเพื่อนชายทั้งหลายได้สบาย ก็มีโหมดความคิดเรทอาร์บ้างอะไรบ้างบางครั้ง
“เธอไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ที่มีตัวเลือกนะ ยัยเถื่อน” กล้ามาก กล้าดียังไงมาเรียกฉันว่าเถื่อน
“ไม่! แล้วออกไปได้แล้วนายทำอย่างนี้กับฉันได้ไงห๊ะ”
“ทำอย่างกับไม่เคย” เอ๊ะ ไอ้ห่านี่มันจะมากไปไหมฉันเพิ่งเจอเขาตัวเป็นๆวันนี้เองนะแต่ถ้ากับคนในฝันก็ว่าไปอีกอย่าง
“ฉันไปเคยเจอตอนไหน แล้วออกไปด้วย”
“ตอบคำถามก่อนดิแล้วจะถอย หยุดไล่ได้แล้วไม่ไปหรอก”
“ไม่ตอบ! หน้าด้านจริง” ฉันปากดีทั้งๆที่ใบหน้าและร่างกายของเขาเหนือฉันทุกอย่าง เริ่มรู้สึกรนหาที่ตายก็ตอนริมผีปากนั้นเฉียดเข้ามาใกล้
ที่ไม่ผลักไสเขาอาจเพราะชินและอีกอย่างคือเซฮุนมันทับมือฉันไว้แน่นด้วยจะยกขาถีบก็ยังไงๆอยู่ถ้าทำอย่างนั้นได้เห็นไปหมดแน่
“ไม่ตอบก็ได้นะ แต่...”
“แต่อะไรของนาย” เซฮุนพูดลากเสียงยาวในขณะที่ฉันเริ่มกังวล กับรอยยิ้มที่เผยขึ้นบนใบหน้าหล่อนั่น อย่างท้าทายและไม่น่าไว้ใจในคราวเดียวกัน ผิวเนียนจัง
“แต่ฉันจะเอาเธอมันตรงนี้แหละ”
ความคิดเห็น