กล่องดนตีของพระเจ้า

ลำดับตอนที่ #1 : กล่องดรตรีหายนะ

ในเมื่อซาตานของยัยคนนั้นยังมีเพลงที่ฟังเเล้วยังตายได้

พระผู้ศักดิ์ของข้าก็ต้องเก่งกว่าหล่อนเยอะนะยัยเเม่มดเอ้ย.....


                                  ****************************************


"เอ้ะ อ้ะมิ้นลูกจะไปไหนกันจ้ะ"

หญิงสาวดูค่อนข้างมีอายุเเต่ก้อยังดูสวยถามขึ้นเมื่อลูกชายของตนเข้ามาถึงบ้านก็รีบตาลีตาเหลือกเก็บของทันที


"ผมอยู่ไม่ได้เเล้วครับเเม่ผมมีเรื่องด่วนผมรักเเม่นะบาย"มิ้นชายหนุ่มร่างเล็กผมชี้ไม่เป็นทรงหอมเเก้มเเม่ก่อนวิ่งออกไป


"ผมขอโทดฮะเเม่"น้ำตาชายหนุ่มไหลอาบเเก้มตลอดทาง

                                 **********************************************


ร.ร


"มาช้าจังนะ"

หญิงตาผมยาวถึงน่องสีขาวบ่นกระปอดกระเเปดหล่อนมองดูนาฟิกาเเละมองดูหน้ามิ้นชายหนุ่มที่หอบเเฮ่กๆๆอย่างไม่พอใจ


"ฉ ฉันก็ขอเวลาลำราเเม่บ้างสิเเค่นี้ไม่ได้หรือไง"
ร่างเล็กเถียง

"เอาไงก็เอาเถอะฉันขี้เกียจเถียงกับนายไปได้เเละภารกิจรอนายอยู่ตามมา"หญิงสาวส่ายหัวพลางโยนกล่องดนตรีเเสนสวยให้ร่างเล็กเเต่เขากลับสะบัดไม่อย่างขยะเเขยง

"มาสะบัดตอนนี้ก็ไม่ได้อะไรหรอกน่าถ้านายสะบัดให้เร็วกว่านี้ก็คงดีอยู่หรอก หึ..."ร่างงามหัวเราะในลำคอ


ใช่

ถ้าวันนั้น

วันนั้น..

เขาไม่.....


                               ***************************************************

3 วันที่เเล้ว...

"นี่วันนี้เวรฉันกับนายใช่ป่ะมิ้น" ฟันเฟือง ชายหนุ่มหัวทำสีเเดงเเปร้ดถามอย่างไม่สบอารมณ์


"อือ"ร่างเล็กตอบเรียบๆพลางเดินต่อไปราวกับไม่ไยดีผู้ชายน่ารำคาญสุดเเสนเกเรตรงหน้า


"ฉันมีนัดกับสาวนายช่วยทำเเทนได้ป่ะ"ร่างสูงยิ้มเหยียดเพราะรู้ว่าอย่างไงคนตรงหน้าที่อ่อนเเอขี้โรคก็ไม่มีทางขัดขืน


"มานจะมาไปเเล้วนะนายๆๆก็เห็นว่ามิ้นเขาตัวเล็กจะตายเเถมร่างกายไม่เเข้งเเรงอีกเเล้วเขาจะทำไว้ไมล่ะ"อิสตรีร่างเล็กผมดำยาวที่นั่งฟังตาบึ้งตึงอยู่นานโผล่มาด่าเเว้ดๆๆๆ


"ก็ฉันขี้เกียจนี่หว่า"ร่างสูงสวนกลับ

"เเต่คนเดียวใครจะทำไหวล่ะ"ร่างเล็กด่าเเว้ดๆๆ


                                                    
                                              "ฉันทำให้ไหมล่ะค่ะ คุณมิ้น"

เสียงเยียบเย็นดังขึ้นร่างอิสตรีผมสีขาวอย่างสลวยที่นั่งหน้าเรียบริมปากมีรอยยิ้มเย็นๆๆน่าสยดสยอง


"อย่าเลยนะครับคุณ หิมะมันไม่เกี่ยวกับคุณซักหน่อย"มิ้นกล่าวอย่างนอบน้อม


"เเต่ฉันอยากทำนี่ค่ะ"ร่างเรียวยังไม่เลิกละความพยายาม


"อะเอ่องั้นๆๆ"ร่างเล็กคิดไปคิดมาการที่จะให้เขาทำคนเดียวมันก็หนักหนาเกินไปเเต่ถ้าให้รบกวนคนอื่นมานก็ไม่ดีซะด้วยสิ


"เอางี้ล่ะกัน!!"



                                             "ทำมันด้วยกันนะเหละเวรนะ!!!"


                                +++++++++++++++++++++++++++++++

ตกดึก


"เอ่อ คุณหิมะครับที่นี่ใช่ที่ๆๆเราจะทำเวรเหรอครับเเถมนี่มันก็ดึกมากเเล้วนะ"ร่างเล็กพวงหน้าพวงหลังเมื่อเห็นหญิงสาวร่วมห้องอยู่ๆๆดีก็ให้เขาหอบของทำความสะอาดจากห้องเรียนมาห้องดนตีรซะได้


"ไม่ใช่หรอก"ร่างเรียวตอบไม่ไยดี


"ห็!!!เเล้วคุณให้ผมมาทำไมล่ะครับ"มิ้นตะโกนดังลั่น


"เงียบ!!!"


"ก็มาหาของนะสิเเกจัดการหาซะเเล้วเจอก็ไสหัวไป!!!"ร่างอิสตรีที่เคยเป็นเพื่อนรวมห้องธรรมดาเงียบๆๆคนหนึ่งสั่งด้วยอารมณ์ที่น่ากลัวดวงตาสีขาวอมฟ้าของเธอวาวโรจน์อย่างอารมณ์เสียเมื่อได้เจอเสียงดังจาการตะโกน


"ตะเเต่ว่า"มิ้นอึกอัก


"น่ารำคาญนะฉันบอกว่าจะทำคนเดียวนายก็ไม่ให้ทำดันเสือกมาทำด้วยงั้นก็หาไปซะเเล้วอย่าพูดมากก"หญิงสาวหันมาตะคอกอีกครั้งจนมิ้นสะดุ้ง


"ครับๆๆเเล้วของที่ให้หาคือ..."



"กล่องดนตรี"ร่างเรียวชิงพูด



                                                     "กล่องดนตรีของพระเจ้า..."


หญิงสาวยิ้มเหยีดด