Fic.ละครปางเสน่หา ศรีตรัง-พอล "ถ้าคุณตบ ..... ผมจูบ"

         ในเวลานั้น พอลนอนไม่หลับ รู้สึกยังมีอะไรค้างคาใจ เขาไม่รู้ว่าศรีตรังโกรธเขาเรื่องอะไร เขาจึงตัดสินใจโทรไปหาศรีตรัง ในขณะเดียวกันศรีตรังก็ยังไม่นอนเพราะนอนไม่หลับเช่นกัน เมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เธอจึงหยิบมันขึ้นมาดูเบอร์ พอเห็นว่าเป็นเบอร์ของพอลก็วางโทรศัพท์ลงทันที กะว่าจะไม่รับ เขาทำให้เธอโกรธ แล้วทำไมจะต้องรับโทรศัพท์จากเขาด้วยล่ะ แต่ศรีตรังเองก็อยากรู้ว่าเขาโทรมาจะพูดอะไร จึงเปลี่ยนใจรับสายทันที

              โทรมามีอะไรไม่ทราบ! คนจะหลับจะนอน

             พรุ่งนี้คุณว่างมั้ย?

             ถ้าว่างแล้วจะทำไม

             ผมจะพาคุณไปทานข้าว

             อ๋อ ถ้าจะพาไปเลี้ยงเพื่อเป็นการขอโทษล่ะก็ ขอบอกว่าไม่ต้อง

             แต่ผม .............

             ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น แค่นี้แหละ ฉันจะนอน

             ผมรู้น่าว่าคุณยังไม่นอน พรุ่งนี้ผมจะไปรับคุณที่ไร่ ตามนี้นะ พูดจบ พอลก็ชิงตัดสายก่อน ศรีตรังเลยได้แต่หงุดหงิด พึมพำกับตัวเอง หนอย! อีตาพอล

             วันรุ่งขึ้น พอลรีบขับรถไปที่ไร่สุขศรีตรัง ขณะขับรถ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากะว่าจะโทรไปหาศรีตรัง แต่เปลี่ยนใจไม่โทร เมื่อถึงไร่สุขศรีตรัง ลงจากรถแล้ว ป้าจุรีออกมาต้อนรับ

             อ้าว สวัสดีค่ะคุณชายเผือก เอ้ย! คุณพอล

             สวัสดีครับ เอ่อ ไม่ทราบว่าศรีตรัง ..........

             อ๋อ มาหาคุณหนูนี่เอง คุณหนูอยู่ข้างในค่ะ เชิญค่ะ

             ครับ ขอบคุณครับ พอลตอบรับแล้วยิ้มให้ เขาเดินเข้าไป เห็นศรีตรังนั่งอ่านหนังสืออยู่ ศรีตรังหันมามองแล้วทำเป็นไม่สนใจ พอลจึงเข้าไปนั่งข้างๆ ศรีตรังก็ทำเป็นไม่สนใจอีก พอลจึงตัดสินใจเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน

             นี่คุณ จะทำเป็นไม่สนผมอีกนานมั้ย

             คุณมาทำไม!?

             ก็มารับคุณไปทานข้าวด้วยกันไง คุณจำไม่ได้หรอ ที่เรานัดกันไว้เมื่อวานนี้น่ะ ศรีตรังจึงปิดหนังสือ แล้วตอบว่า

             เราเหรอ? คุณใช้คำว่า เรา ซึ่งคุณเป็นคนตกลงเองอะไรเอง ทั้งๆที่ฉันยังไม่ตกลงอะไรกับคุณเลยสักคำ พอลถึงกับอึ้งเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับไปว่า

             ไม่ว่าคุณจะตกลงหรือไม่ ยังไงคุณก็ต้องไป

             อ๋อ ความหมายของคุณก็คือ คุณอุตส่าห์ขับรถถ่อสังขารมาถึงที่นี่แล้ว ฉันก็เลยต้องไป ก็ได้ ไปก็ได้ พูดจบ ศรีตรังก็เปิดหนังสืออ่านต่อ พอลจึงบอกว่า

             ไหนคุณบอกว่าจะไป ก็ลุกขึ้นสิ

             ฉันบอกว่าจะไป แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไปตอนนี้สักหน่อย พอลจึงยื่นมือไปปิดหนังสือแล้ววางลงบนโต๊ะ ศรีตรังหันมามองหน้าเขาทันที

             นี่คุณ ....... พอลรวบมือเธอเอาไว้ พร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆก่อนจะพูดว่า

             จะไปไม่ไป

             ปล่อยฉัน!!

             ไม่!! พอลไม่พูดเปล่า กระชากตัวหญิงสาวให้ลุกขึ้นและลากมาที่รถขณะที่เจ้าตัวโวยวายให้ปล่อย พอลเปิดประตูรถแล้วจึงปล่อยมือ

             เชิญ ศรีตรังยอมขึ้นรถแต่โดยดี พอลกำลังเดินไปฝั่งคนขับ ก็เห็นว่าศรีตรังไม่ได้ปิดประตูรถ เขาเดินกลับมาปิด จริงๆเล้ย

              ออกจากไร่ได้ไม่นาน พอลเพิ่งสังเกตว่าศรีตรังไม่ได้คาดเข็มขัดนิรภัย เขาจึงหยุดรถกระทันหัน แล้วเอื้อมมือไปหยิบเข็มขัดนิรภัยมาคาดให้ พร้อมกับกระซิบที่ข้างหูศรีตรังว่า

             ผมขอโทษ ศรีตรังไม่ได้ตอบอะไร คาดเข็มเสร็จ พอลก็ขับรถต่อไป ระหว่างไม่มีใครพูดอะไร จนกระทั่งถึงร้านอาหาร ศรีตรังลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในร้าน พอลรีบตามเข้าไป เลือกโต๊ะนั่งแล้วสั่งอาหาร

              เอ่อ .... ขอเป็น มักกะโรนีผัดกุ้ง 2 ที่ครับ ศรีตรังได้แต่มองหน้าเขา พอเขาหันมามอง เธอก็หันหน้าไปมองทางอื่น พอลรู้สึกอึดอัดใจเลยถามขึ้นมาว่า

              นี่คุณเป็นอะไรของคุณ คุณโกรธผมเรื่องอะไร หรือว่าเรื่องที่ผมสั่งอาหารเมื่อกี้นี้ คุณจะสั่งใหม่ก็ได้นะ หรือจะสั่งอะไรเพิ่มจะอะไรยังไงก็ได้ ศรีตรังยังนั่งนิ่ง ไม่พูดไม่จาอะไร พอลหมดปัญญาจะพูด ขณะนั้นเสียงโทรศัพท์ของพอลดังขึ้น เขาจึงรับสาย

               ครับดาว ......... ไม่ว่างครับ ....... งั้นเดี๋ยวผมโทรกลับนะครับ ............ ครับ พอลเห็นศรีตรังมองหน้าเขาด้วยความโกรธ ไม่ทันที่เขาจะพูดอะไรอาหารที่สั่งก็มาพอดี ศรีตรังจึงกิน กิน กิน อย่างเดียว ไม่สนใจเขา เขาจึงไม่พูดอะไร พอกินเสร็จ ศรีตรังก็เป็นฝ่ายลุกออกไปก่อน พอลจึงลุกไปจ่ายเงินแล้วรีบตามไป

                ศรีตรังออกมารอเขาที่ลานจอดรถ พอลตามมาจึงพูดว่า

                 ดูเหมือนวันนี้คุณจะอารมณ์ไม่ดีนะ ผมว่าเรากลับกันดีกว่า ศรีตรังหันมามองหน้าเขา แต่ก็ไม่พูดอะไร

                 เมื่อกลับมาถึงไร่ ศรีตรังรีบลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในบ้าน และขึ้นไปชั้นบน  พอลแทบจะตามไม่ทัน ศรีตรังรู้ว่าเขาตามมาจึงหันกลับมาพูดว่า

                คุณตามมาทำไม ธุระของคุณก็เสร็จแล้วนี่ คุณก็พาฉันไปทานข้าวแล้ว คุณก็กลับไปสิ พูดจบ ศรีตรังก็เดินต่อ พอลคว้าข้อมือเธอไว้แล้วพูดว่า

                เดี๋ยวสิคุณ นี่คุณโกรธผมเรื่องอะไร ตั้งแต่อยู่ที่ร้านอาหารแล้ว ไม่สิ ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว คุณบอกผมหน่อยได้มั้ยว่าผมทำอะไรผิด ศรีตรังจึงหันกลับมาจ้องหน้าเขาพร้อมกับตอบว่า

                ไม่จำเป็นที่ฉันจะต้องบอกคุณ เพราะคุณน่าจะฉลาดพอ ไม่สิ คุณน่าจะรู้ว่าตัวคุณเองทำอะไรเอาไว้ พอลจึงรวบตัวเธอเข้ามากอด พร้อมกับพูดว่า

                เรื่องปรายดาวใช่มั้ย

                รู้แล้วก็ปล่อยฉันสิ

                แสดงว่าใช่เรื่องนี้จริงๆ

                บอกให้ปล่อย

                ไม่! ถ้าเป็นเรื่องปรายดาวแสดงว่าคุณหึง เมื่อพอลกำลังจะหอมแก้มเธอ ศรีตรังสะบัดหน้าหนีพร้อมกับเหยีบเท้าพอล พอลจึงปล่อยตัวเธอ ศรีตรังหันกลับมาบอกว่า

                คนฉวยโอกาสอย่างคุณ ไม่มีทางที่ ........

                แล้ทำไมคุณจะต้องโกรธผมล่ะ ถ้าคุณไม่ได้หึง ศรีตรังฉุกคิดเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับว่า

                แล้วคุณแคร์ด้วยเหรอ ว่าฉันจะโกรธหรือไม่โกรธ ฮึ

                ถ้าผมไม่แคร์ผมจะถามคุณเหรอว่าคุณโกรธผมเรื่องอะไร

                เล่นละครไง คนอย่างคุณก็ได้แค่เล่นละครหลอกผู้หญิงให้ตายใจ ทั้งๆที่จริงแล้วมันก็แค่โกหก เสแสร้ง ไม่มีใครที่คุณรักอย่างจริงใจหรอก

                มี และก็เป็นคนเดียวด้วย

                อ๋อเหรอ คนคนนั้นคงจะโชคร้ายน่าดูนะ

                ก็คุณไง ศรีตรัง

                นี่คุณ ฉันไปเกี่ยวข้องอะไรกับคุณด้วย ฉันไม่เคยคิดอะไรกับคุณ แล้วก็ไม่มีทางด้วย ไอ้โรคจิต ไอ้ .................... ไม่ทันที่ศรีตรังจะพูดจบประโยค พอลก็หอมแก้มเธอทันที ศรีตรังนิ่งสักพัก พอรู้สึกตัวจึงผลักตัวเขาออก และกำลังเงื้อมมือจะตบ แต่พอลกลับพูดขึ้นมาว่า

                เอาสิ เอาเลย ตบผมเลย ถ้าคุณตบแล้วคุณสบายใจ ถ้าคุณตบแล้วทำให้คุณให้อภัย เพราะผมยอมให้คนที่ผมรักทำร้ายดีกว่ายอมให้เข้าใจผิด ศรีตรังถึงกับอึ้ง ชักมือกลับ ศรีตรังนิ่งคิด เมื่อวานนี้เขาให้เธอไปหา พอเธอไปถึงก็เห็นเขากับปรายดาวนั่งคุยกัน ไม่ทันที่เขาจะให้คำตอบอะไร เธอก็รีบวิ่งออกจากห้องแล้วขับรถกลับมาที่ไร่ เขาอุตส่าห์โทรมาชวนเธอไปทานข้าวเพื่อเป็นการง้อขอโทษ เขาห่วงใยเธอ กลัวเธอเข้าใจผิด ถึงได้ถามว่าเธอโกรธอะไรเขา แล้วทำไมล่ะ ทำไม ทำไมเธอจะต้องโกรธเขา ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องโกรธ ถึงโกรธก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่ให้อภัย เพราะเธอรักเขา ใช่ และเขาก็รักเธอ คิดไปน้ำตาก็เริ่มไหลออกมาด้วยความรู้สึกผิด

               ถ้าผมทำคุณเสียใจ ผม ....... ขอโทษ เพราะเธอแท้ๆเขาถึงเข้าใจผิด เขากล่าวขอโทษเธอแล้ว แล้วเธอล่ะ เธอควรจะทำอย่างไร น้ำตาเจ้ากรรมกลับไหลมากกว่าเดิม ศรีตรังก้มหน้าเดินหนีแต่พอลขวางไว้ เขาเช็ดน้ำตาของเธอด้วยมือของเขาอย่างนุ่มนวล

              อย่าร้องไห้สิ ปกติคุณเป็นคนเข้มแข็ง เถียงกับผมออกจะบ่อย ทำไมกลายเป็นคนเจ้าน้ำตาไปได้ ศรีตรังรู้สึกตัวขึ้นมาทันที จึงเถียงกลับไปว่า

              ฉันไม่ได้เจ้าน้ำตา

              นั่นไง ศรีตรังคนเดิมกลับมาแล้ว

              ช่างเหอะ คุณกลับไปหาคนรักของคุณได้แล้ว

              ก็คนรักของผมอยู่ตรงหน้าผมแล้วไง ผมจะกลับทำไมล่ะ ศรีตรังเริ่มหน้าแดงระเรื่อ ตอบกลับไปว่า

              บอกแต่ว่ารัก ไม่เห็นมีอะไรมาพิสูจน์

              อยากให้พิสูจน์เหรอ

              อ้าว ถ้างั้นคุณก็คงเก่งแต่ปาก พูดจบ พอลก็จัดการประทับรอยจูบบนริมฝีปากของศรีตรัง พอรู้สึกตัวว่าถูกขโมยจูบไปแล้วเธอก็ผลักเขาออก แล้วเบนหน้าหนีไปทางอื่นด้วยความเขิน พอลยิ้มและพูดว่า

               แปลกแฮะ คุณไม่ด่าผม แล้วก็ไม่ตบผมด้วย ศรีตรังหันขวับกลับมา

               อยากให้ตบเหรอคะ พอล ได้ เดี๋ยวจัดให้

               ถ้าคุณตบ! ผมจูบ! พอลยิ้ม ศรีตรังยิ่งเขินหนักเข้าไปใหญ่ สะบัดหน้าหนี พอลจึงเข้ามากอดจากด้านหลัง พร้อมกับพูดว่า

              ผมล้อเล่นน่า แต่จะว่าไปเมื่อกี้คุณทำให้ผมชื่นใจขึ้นเยอะเลย ไม่พูดเปล่า พอลหอมแก้มหญิงสาวอีกครั้ง ศรีตรังสะบัดตัวออก แล้วพูดแก้เขินว่า

บ้า แล้วก็เดินหนีเข้าไปในห้อง

                 อ้าว คุณ รอผมด้วยสิ พอลหยุดคิดสักพัก อย่างน้อยวันนี้เขาก็ได้รู้ว่าที่ผ่านมาศรีตรังก็มีใจให้เขา ถึงเธอจะโกรธ แต่เขาก็ง้อจนสำเร็จ สิบกว่าปีแล้วสินะที่เขารักเธอมาโดยตลอด ไม่เคยลืม และศรีตรังเองก็ยังจำได้ว่าเขาคือ พี่เพชร เวลามันไม่ใช่ปัญหาแต่เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ต่างหากล่ะ คิดพลางก็เดินตามศรีตรังเข้าไปในห้อง ...............  ถึงเวลาแล้วสินะที่เขาจะต้องยอมรับว่าเขาคือ พี่เพชร ของเธอ

                                                                                              To be continue ^^

                                                                                   By    Director Jays Sister

ปล.คิดกันเอาเองนะคะว่าพอลตามศรีตรัง

เข้าไปในห้องแล้วเขาทั้งสองจะทำอะไรกัน!! คริคริ