คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 : ตามป๊ะป๋าไปทำงาน
ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว
ถ้าชากะ หนึ่งในลูกน้องของผมที่ออฟฟิศเทศนาผมด้วยคำนี้อีกที ผมจะจับมันโกนหัวแล้วเอาไปบวชเป็นพระแทนพนักงานออฟฟิศจริงๆจังๆแล้ว
เพราะผมทำดีแต่ได้ชั่วกลับมาแทน อยู่ในตอนนี้
เมื่อสองสามเดือนก่อน ผมเซอรไพร์ตภรรยาสุดที่รักด้วยลูกแมวน่ารัก ซึ่งต่อมาได้ชื่อว่า เจ้าโคโค่ แต่ทุกวันนี้ โคโค่ กลับกำลังมีบทบาทพิเศษมากขึ้นในบ้านแบบก้าวกระโดด! แต่ผมขอเดาเลยว่าบทบาทที่มันชอบที่สุดคือ เบียดเบียนหัวหน้าครอบครัวของบ้านแน่ๆ ซึ่งพลังอำนาจยิ่งใหญ่ที่สุดในบ้านได้สิงสถิตอยู่กับมัน อะไรนะเหรอ
มนุษย์เมีย
“ซากะคะ” เสียงของดิเต้นั้นน่ารัก แต่เมื่อมันขัดขึ้นขณะที่ผมกำลังนั่งอยู่บนโซฟาเตรียมดูบอลรอบชิงชนะเลิศแล้วมันเหมือนเป็นน้ำผึ้งอาบยาพิษแปลกๆ เอาเถอะ ภรรยาของผมค่อนข้างตามใจผมเป็นพิเศษ ถึงเธอจะคอยบ่นนู้นนี่นั้น เธอก็ทำไปทั้งหมดด้วยความเป็นห่วงเป็นใยทั้งนั้น ดูบอลไปกอดร่างนุ่มนิ่มน่ารักไปด้วย มันก็ไม่เลวหรอกนะ
“เปิดจี้ สวีทโฮม ให้โคโค่ดูหน่อยสิคะ” .......ผมขอถอนคำพูด บางทีภรรยาของผมอาจจะตามใจผม แต่เธอตามใจแมวของเธอมากกว่า!
“ฮะ”ผมยิ้มกระตุกด้วยสีหน้าออดอ้อนที่ละลายความใจแข็งของผม แต่นี่มันคนละเรื่องกัน รู้มั้ยว่าผู้ชายกับบอล มันเป็นพรมลิขิตต่อกันขนาดไหน
“เย็นนี้มีแข่งบอลนะ ดิเต้”ผมเตือนด้วยน้ำเสียงนุ่มๆเผื่อว่าเธอจะลืมไป แต่ไม่เลย เธอรู้....
“นะคะ แค่ตอนเดียวก็ยังดี” ดิเต้เริ่มขยับเข้ามามองผมด้วยสายตาที่ผมพ่ายแพ้มากขึ้น และ มากขึ้น รู้มั้ย ว่ามันไม่ดีต่อระดับการเต้นหัวใจของผมเลย ดิเต้น่ารักทุกวัน อันนั้นผมไม่เถียง แต่เวลาที่เธอน่ารักเป็น พิเศษ ตั้งแต่เราแต่งงานกั น มันก็น้อยลงเพราะเธอต้องทำงานบ้านให้ผมเยอะแยะไปหมดจนผมอยากให้เธอพักมากเท่าที่จะมากได้
“ดิเต้” เกือบไปแล้ว....เกือบจะใจอ่อนแล้ว ไม่มีทางหรอก งานนี้ถึงจะงอนกันสักคืน ผมก็ไม่ยอม นี่มันรอบชิงนะดิเต้ เธออย่าทำแบบนี้กับผมนะ.... แต่เหมือนภรรยาของผมจะรู้จักผมดีมากจนเกินไป เธอเลยตัดสินใจใช้ไม้ตายทันที
“นะ ฉันก็อยากดูทีวีกับซากะด้วย”
“ตกลง” ผมกดปุ่มปรับเข้าหน้าจอที่มีแมวสีเทาหน้าแบ๊วๆส่ายหัวไปมา ทันใดนั้นเจ้าโคโค่ก็กระโจนขึ้นมาบนโต๊ะเล็กๆหน้าทีวี เบิกดวงตาสีฟ้าโต๊โตของมันมองภาพการ์ตูนตาไม่กระพริบ ส่วนผมนะเหรอ .....
โดนรอยจูบที่แก้มของภรรยาพร้อมอ้อมกอดที่อยู่บนหน้าตักทำให้ผมเคลิ้มไปแทบทั้งคืน การได้ใกล้ชิด และ แลกไออุ่นผ่านร่างของซึ่งกันและกันสร้างความชื่นฉ่ำในหัวใจผมจนจะล้น และเป็นผมเองที่กดรีโมทอนุญาติให้โคโค่ดูการ์ตูนตอนต่อไปและต่อไปเนื่องจากไม่อยากให้ที่รักของผมลุกจากที่ แต่ก็เหมือนถูกฟ้าผ่ากลางกะบาลเมื่อเสียงนาฬิกาตอนเที่ยงคืนร้องขึ้น ผมเลยอุ้มทั้งคนทั้งแมวไปห้องนอนด้วยสภาพน้ำตาตกใจ พร้อมได้บทเรียนอย่างดีข้อหนึ่ง
ราคาของความอุ่นใจมีค่าเท่า ฟุตบอลรอบชิงชนเลิศที่คุณเชียร์หนึ่งนัด....
เป็นเพราะเจ้าแมวแท้ๆเลย....
ผมไม่ต้องใช้นาฬิกาปลุกมานานแล้ว เพราะเป้นคนตื่นเช้า แต่บางทีมันก็ยากที่จะละออกจากอ้อมกอดหอมกรุ่นนุ่มนิ่มอ่อนโยนของคนที่ใส่แหวนคู่คู่กับคุณ เฮ้อ อยากจะให้ถึงวันหยุดไวไวจริงๆเลย ผมจะได้นอนกอดร่างนี้นานๆ จนแสงอาทิตย์ทำให้เห็นใบหน้าอ่อนเยาว์นี้อย่างชัดเจนก็ยังดี ผมจูบแก้มเธอด้วยความรักก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นช้าๆ ผ่านดวงตาของผม มีโมเสจเบลอก้อนขาวๆที่ปลายเท้าอยู่ ดังนั้น สภาวะจิตใจในวันนี้จึงค่อนข้างดีเป็นพิเศษ
ครู่ใหญ่ๆผมก็บิดก็อกน้ำปิดลงก่อนจะใช้ผ้าเช็ดตัวผืนสะอาดซับตัวให้แห้ง บางครั้งผมรู้สึกว่า ภรรยาของผมอาจจะมีเวทยมนต์ ของทุกอย่างถูกเสกให้สะอาดเรียบร้อยและมีกลิ่นหอมอ่อนๆของดอกไม้วางอยู่อย่างเป็นระเบียบเสมอๆ ถึงแม้เธอจะดูเหมือนใช้เวลาส่วนมากไปกับการเล่นกับก้อนขนสีขาวของเธอ นั้นทำให้ผมอุ่นใจมากเมื่อคิดถึงใบหน้าที่จัดเตรียมทุกอย่างขึ้นมานี้ ผมยิ้มกว้างขึ้นเรื่อยๆ อันที่จริงตอนนี้ผมโกนหนวดตัวเองได้ยากสุดๆ ใบมีดโกนอันใหม่ก็คมมากซะด้วย แต่เวลาอบอุ่นหัวใจ ผมไม่ค่อยอยากจะขัดความสุขจินตนาการของตัวเองสักเท่าไหร่ โดยหารู้ไม่ว่า การที่มีพื้นที่หน้าคลี่ออกด้านข้างเยอะขึ้นแบบนี้ มารตัวน้อยที่ย่องเตาะแตะเข้ามาในห้องน้ำ จะรู้สึกอยากทดลองทางวิทยาศาสตร์กับมือที่ขยับโกนขนบนคางของผมมากเป็นพิเศษ
“ม๊าววววววววววววววววววววววววววว”
ควับ
“โคโค่ !!!!” ผมร้องลั่นจนแน่ใจว่าได้ยินเสียงกระเด้งออกจากเตียงซ้ำด้วยเตะอะไรบางอย่างปลิวของภรรยาสุดที่รักที่วิ่งตรงมาหา เจ้าตัวแสบตาใสที่มีเลือดสีแดงที่ไหลจากรอยเล็บบนคางผมหยดลงอุ้งมือ วิ่งหนีสวนออกไป แน่ละ ฆาตกรที่ไหนจะอยุ่ให้ตำรวจจับผิด แต่คนเป็นศพแบบผมนี่สิ ผลดีข้อเดียวที่หาได้ของการเลือดอาบรับอรุณวันนี้คือ การที่ผมได้นั่งเหมือนตาแก่ที่มีผ้าเช็ดตัวเสริมรอยเท้าแมวพันรอบเอวบนเก้าอี้ที่ภรรยาเอามาให้ ขณะที่เธอค่อยๆบรรจงทำแผลให้อย่างเบามือ ผมเข้าใจเหล่าทหารในสงครามไครเมียแล้วว่ารู้สึกเช่นไรกับฟรอเร้นท์ ไนติงเกล อ่า.....นางฟ้าของผมก็เป็นแบบนี้แหละ
อย่างไรก็ตามวันนี้คือวันแรกในประวัติการทำงานของ เจมินี่ ซากะ ที่ มา – ทำ – งาน – สาย แถมยังเข้ามาในสภาพที่แต่งตัวไม่เรียบร้อยเท่าไหร่ มีพลาสเตอร์สีฟ้ารูปปลาของภรรยาแปะคาง และหอบก้อนเสื้อนอกเข้ามาวางบนโต๊ะทำงานเหมือนสัมภาระชิ้นหนึ่ง ไม่ใช่เครื่องแบบความเรียบร้อย
เรื่องของเรื่องคือจากหลังผมตวาดเสียงด้วยความตกใจสุดความดัง เจ้ามารขนปุยก็หายวับราวกับมีจินนี่เสก เล่นเอาผมกับภรรยาต้องไล่หาทั้งบ้าน แต่กระนั้นก็ยังหาตัวไม่เจอ ครั้นใบหน้าสวยหวานน่ารักที่สดใสอยู่ทุกวันหมองคล้ำลงเพราะความกังวล ให้ตายสิ การก้าวขาออกจากบ้านวันนี้ มันยิ่งกว่าเอามีดมาเชือดกันให้ตายซะอีก ถึงจะกอด จะอุ้ม จะหอม จะจูบหน้าผากขนาดไหน อีกฝ่ายก็ยังมีแววเศร้าเล็กๆแฝงอยู่ในตา ดิเต้ไม่ค่อยแสดงอาการให้ผมกังวลนักตั้งแต่เราแต่งงาน สิ่งเดียวที่ผมสามารถโทษได้คือ เจ้าแมวผีที่หายไปไหนก็ไม่รู้ตัวเดียว ให้ตายสิ จริงๆถ้ามันหายไปเลย ผมก็อาจจะลางานหัวหน้าชิออนสักสามสี่วัน พาภรรยาไปพักผ่อนจิตใจให้ดีขึ้น ความเป็นจ้าวบ้านของผมคงจะกลับมา.....หายไปเลยก็ได้นะ เจ้าแมวผี
ถึงกระนั้นผมก็ไม่คิดว่ามันจะหายไปจริง เพราะยังไงซะโคโค่ไม่เคยถูกอนุญาติให้ออกจากบ้านเลยตั้งแต่เราสองคนเริ่มเลี้ยงมัน และผมมั่นใจว่า สุดที่รักของผมบังคับให้ทำทุกวิถีทางในการป้องกันไม่ให้เกิดกรณีแมวหนีเที่ยว ไม่เช่นนั้นนี่อาจจะเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นอนาคตอีกด้านถ้าหากผมเป็นคนเที่ยวกลางคืน เสพสุรา หลีผู้หญิงเหมือนในทีวีสักช่อง ดิเต้คงจะนั่งจ้องหน้าประตูรอ เหมือนที่เธอคงรอโคโค่กลับบ้าน ต่างก็แค่วรรณะการลงโทษคนทำผิดของมนุษย์เมียต่อสามีและแมวต่างกันมากนัก ผมเห็นตัวเองต้องโดนทรมาณทรกรรมด้วยการไตร่สวนของศาลบ้านขั้นสูงสุด และจบลงด้วยสภาพที่คุณก็น่าจะคิดออก... แต่แมวบ้านั้นมีสิทธิ์พิเศษด้วยคำว่า ‘มันเป็นสัตว์ มันไม่รู้เรื่อง’ จะถูกอุ้มเข้ามากอดเพื่อดูว่ามีส่วนไหนของร่างกายที่เป็นแผล ถูกความสกปรก หรือ อื่นๆ หรือไม่
เฮ้อ..... ผมไม่สามารถบรรยายความรู้สึกใดๆในช่วงเช้าได้อีกจนกระทั้งเหยียบที่ทำงานด้วยหัวใจที่ถูกทำร้ายไปครึ่งดวงกับความคิดเหล่านี้
กลับมาที่ปัจจุบัน ผลกระทบของการมาสายครั้งนี้ทำให้คนครึ่งออฟฟิศ เช่น มู หรือ ไอโอเลีย ที่หอบเอกสารมาจากห้องถ่ายเอกสารอย่างสบายๆ ทำทุกอย่างในมือตกลงพื้นเหมือนห่าฝนเล็กๆห่าหนึ่งก่อนจะมีตัวดีอย่างมิโร่ ที่เห็นเป็นเรื่องสนุกประจำออฟฟิศ ตีหวย ทำนายดวง ต่างๆนาๆ เป็นเดือดเป็นร้อนให้ คาน่อน ผู่ที่ผมไม่ขออธิบายอะไรทั้งสิ้น ลากไปเก็บห่างจากสายตาที่กำลังเปลี่ยนเป็นสีแดงชาดของผม อย่างไรก็ตาม ทุกความรู้สึกดับวูบเพราะคนที่ไม่รู้สึกอะไรเลยอย่างเพื่อนสนิทผม ไอโอรอส เพราะเขาทำให้ผมรู้สึกหน่ายจนไม่อยากจะสนใจอีกต่อไปกับประโยคที่ทำให้ไอ้หน้าแมวสีขาวโผล่ขึ้นมาในสมองผม
“เฮ้ย ซากะ เมื่อวานนะ แมนยู...” ไอ้ฆาตกร.........ผมด่าในใจพร้อมรู้สึกถึงมีดเป็นพันเล่มที่เฉือนดวงใจที่เหลืออยู่ครึ่งเดียวกลายเป็นแค่ก้อนเนื้อ ผมรู้สึกเหมือนไอโอรอสทำหน้าซาดิสวิ่งเอามีดมาปักเองด้วยซ้ำ เอาตรงๆนะ ผมแทบไม่อยากคิดถึงเรื่องเมื่อคืน ไม่อยากฟื้นฝอยหาตะเข็บเลย
“เป็นไรวะ....หน้ายังกับจะฆ่าใคร” ผมถอนหายใจด้วยความรู้จักแฟมมิลี่แมนคนนี้ดีมากจนเกินไป ถ้าไม่ตอบให้เคลียร์ผมคงไม่ได้เป็นสุขอย่างแน่นอน เฮ้อ
“ไม่มีอะไร....เมื่อวานแค่สละทีวีให้....แมว” ผมรู้สึกกระดากคอนิดๆที่ต้องพูดคำนี้ แต่มันเรื่องจริง......
“หา” ไอโอรอสร้องขึ้นเป็นรีแอ็คชั่นปกติที่ต้องการคำอธิบายมากกว่านี้ ให้ตายสิ อีกหน่อยเมียนายต้องมาถามผมแน่ๆว่านายคิดอะไรอยู่ อยากจะโขกหัวตัวเองกับโต๊ะจริงๆเลย
“ดิเต้ให้เปิดการ์ตูนให้แมวดู.....โอเคนะ” อืม....อย่างน้อยความกระจ่างที่ได้รับก็ทำให้ผมได้เห็นสีหน้าแปลกๆที่เปลี่ยนไปมาของไอโอรอส นั้นทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นนิดนึง ถึงผมจะต้องทำเป็นไม่ได้ยินเสียงหัวเราะพรืดของน้องชายฝาแฝดที่ดังแว่วๆเข้ามาก็แล้วกัน แม้เราจะถูกคั่นด้วยแผ่นฟิวเจอร์บอร์ดแผ่นเดียวก็ตาม
“เป็นหนักนะ เมียนายเนี่ย”ไอโอรอสกลั้นยิ้ม ผมจะเข้าใจว่า ถ้าเรื่องนี้เกิดในหนังสือแก๊กสักเรื่อง ผมก็จะหัวเราะเหมือนกัน ผิดที่ตัวซวยคือผมนี่แหละ เฮ้อ
“หนักไม่หนักไม่รู้ ฉันน่าจะเชื่อที่นายพูดเมื่อตอนนั้น” ผมคิดแบบนั้น แต่เอาเข้าจริง คิดถึงใบหน้าที่น่ารักกอดก้อนขนกลมๆกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงของเรา ผมก็รู้สึกเหมือนยอมได้ทุกอย่าง แค่นั้น....แค่ให้คนคนนั้นมีความสุข ดิเต้จะรู้บ้างมั้ยว่า แค่รอยยิ้มของเธอแว่บเดียว ก็ทำผมเป็นเอามากแล้ว หรือนี่จะเป็นวงเวียนวงกรรมอย่างที่ชากะพูด ความรู้สึกนี้ที่มีให้ดิเต้ ดิเต้เลยเกิดขึ้นกับแมว......แต่ผมว่าผมไม่ได้เบียดเบียนใครนะ เซอร์ไพร์ดทุกครั้ง ก็มาจากโอทีของผมเอง มีแต่มันนะแหละ เบียดเบียนผม ตอนนี้ผมอยากเดินไปที่โต๊ะทำงานฟากตรงข้ามผมที่สุดแล้วถามชากะว่า ถ้าแมวสร้างความเบียดเบียนกับคน ชาติต่อไปของมันจะเกิดมาเป็นอะไร? หรือผมจะได้คำตอบเป็น มันเกิดเป็นคน แล้ว ผมเกิดเป็นแมว ? ไม่.....ดิเต้ต้องไม่เป็นเมียแมวไม่ว่าชาตินี้หรือชาติหน้า....
“แม๊วววววววววววววววววววววววววววววววว”ที่สุดของความน่าสะพรึง เสื้อโค๊ทที่ไอโอรอสเท้าแขนขณะคุยกับผมร้องออกมาลั่น คาดว่าเจ้าเทพบุตรหวงน้องน่าจะไปทับหางของก้อนขนที่หายไปเมื่อเช้าเข้า.....นรกจะกินกะบาล ทันทีที่ผมเห็นสิ่งแปลกปลอมดุ๊กไปดิ๊กมาใต้เสื้อทำงาน พร้อมกับไอโอรอสที่เด้งตัวด้วยความตกใจ ผมตรงเข้าตะคลุบทันที แต่ช้าไป!
ตุบ
“เฮ้ย!” ทั้งออฟฟิศหันควับมาที่ผมกับไอโอรอสทันที ก่อนจะสอดสายตามองก้อนขนสีขาวพันธ์เปอร์เซียที่ซนเป็นลิง หลบหลีกมือที่พยายามอุ้มมันขึ้นมาของผม ก่อนจะกระโจนตัวอลาวาทไปทั่วออฟฟิศ ไม่รู้ทำไมแต่งานนี้ผมคงช่วยขอขึ้นเงินเดือนให้บ้านสกอเปี้ยนฐานที่รีบปิดประตูกันแมวหนีสักหน่อย แต่อยากจะตัดเบี้ยเลี้ยงของไอ้คนที่พยายามเทศนาแมวดังขึ้นผ่านไมโครโฟนประชาสัมพันธ์จับใจ
“สัตว์เอ๋ยสัตว์โลก จะก่อกรรมทำเข็นกันด้วยกรรมเพื่ออะไร.....” จับความได้แค่นี้ผมก็รู้สึกว่าลูกน้องตัวเองไม่ค่อยจะปกติเท่าไหร่ ถึงควรจะรู้สึกนานแล้วก็ตาม.... ไอโอเลียวิ่งกันโคโค่ที่วิ่งพล่านไม่ให้เข้าใกล้ห้องของหัวหน้าชิออนเช่นเดียวกับชูร่า ขนาดที่อันเดบารันกับมู ใช้ไส้กรอกล่อเจ้าตัวแสบให้ออกมาจากใต้ตู้เอกสาร
นี่ถ้าพวกเอ็งจะสามัคคีกันแบบนี้เวลาทำงานบ้าง บริษัทเราคงแจกโบนัสทุกเดือนไปแล้ว ผมละอยากร้องไห้
โคโค่มีข้อดีที่ไม่ใช่แมวเห็นแก่กิน ผมโล่งใจไปเปราะเพราะต่อให้มันหายออกจากบ้าน มันคงไม่ไปกินอาหารผสมยาเบื่อเข้า ทว่ามันเป็นแมวบ้าเล่น! นิ้วเรียวของมูที่ส่ายไปมาเรียกร้องความสนใจนั้นเปรียบเสมือนหญ้าหางแมวที่ไหวตรงหน้าดวงตากลมโตสีฟ้าสด เจ้าตัวแสบกระโจนขึ้นหวังจะงับนิ้วเรียว แต่ถูกจับหมับโดยอัลเดบารันที่รออยู่แล้ว เท้าเล็กๆของโคโค่ตะกุยไปมาพยายามจะหนีออกจากอุ้งมือนั้น ดูเผินๆ สาวออฟฟิศในห้องนั้นอาจจะรู้สึกว่า แมวอาจจะตัวหักหรือถูกบีบได้ แต่โดยธรรมชาติคนร่างใหญ่คนนี้อาจจะเป็นคนที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม และรักสัตว์ที่สุดในออฟฟิศประหลาดๆแห่งนี้เลยก็ว่าได้
ครืดดดดด.......
“ซากะ.....”ถ้าอันนั้นเรียกร้องไห้ อันนี้คงต้องเรียกว่าต่อมน้ำตาพัง! คนปกติได้ยินเสียงนี้แล้วมักจะยิ้มนิดๆให้กับหัวหน้าชิออน ผู้เป็นคนจริงจังกับงานอันดับหนึ่งของบริษัท แต่วันนี้ผมรู้สึกเหมือนเสียงนี้มาจากผีที่เปิดฝาโลงออกมากวักนิ้วเรียกด้วยท่าทางข่มขู่จนกายละเอียดผมกลับเป็นเด็กห้าขวบที่ขี่จักรยานสามล้อเล่นกับคาน่อน
“เข้ามาพบฉันหน่อยสิ” น้ำเสียงนั้นไม่ได้ต่างไปจากทุกวัน แต่ผมถึงกับสาปแช่งโคโค่เป็นครั้งแรกในใจก่อนจะเดินตัวลีบเข้าไปนั่งในห้องสี่เหลี่ยมอันเหมือนลานประหารกรายๆนั้น ผมนั่งตรงหน้าหัวหน้าชิออนท่ามกลางความเงียบที่อึดอัดต่างจากทุกที แม้หัวหน้าจะเป็นคนที่มีคอสโม่อ่อนโยนแต่น่าศรัทธาคนหนึ่ง แต่เขากลับอ่านอะไรจากหัวหน้าไม่ออกเลยแม้แต่นิดเดียว ทันใดนั้นเอง มือถือเจ้ากรรมที่มีริงโทนเป็นเสียงเรียกของภรรยาว่า ‘ซากะคะ ซากะคะ รับหน่อยคะ’ ก็ดังขึ้นทำลายความรู้สึกคายไม่เข้ากลืนไม่ออกเป็นความอับอายแทน ผมเห็นหัวหน้าชิออนเลิกคิ้วจุดกลมๆนั้นมองผมที่หยิบมือถือออกมาแล้วคลี่ยิ้มจางๆ
“รับโทรศัพท์สิ ซากะ”หัวหน้ายิ้มนิดๆด้วยท่าทางใจดี แต่หัวหน้ารู้มั้ยครับ นั้นทำให้ผมเครียดทบเท่าทวีมากกว่าเดิม ดิเต้ไม่เคยโทรมารบกวนเวลางานเลย นั้นเพราะเธอเคยทำงานที่นี่มาก่อน และเป็นที่เอ็นดูของหัวหน้าชิออนคนหนึ่ง เธอจึงรู้กฏระเบียบดีว่า เวลาไหนคือเวลางาน เวลาไหนคือเวลาพัก ทำให้ริงโทนนี้ไม่เคยดังต่อหน้าใครมาก่อน แต่ผมก็จะขออนุญาติหัวหน้ารับจริงๆ เพราะผมคิดว่าคงมีเรื่องด่วนมาก ดิเต้ถึงทำแบบนี้
“คะ คะ รับ.....”ผมรับคำของหัวหน้าก่อนจะก้มหน้าเอามือป้องปากตอบรับโทรศัพท์
“ฮัลโหล ดิ....”
“ซากะะะะะะะ คะ โคโค่หาย โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ” เป็นครั้งแรกจริงๆที่ผมถึงกับสะดุ้งแล้วต้องเอาโทรศัพท์ออกไปห่างๆ แม้จะเป็นเสียงที่ผมรักที่สุด แต่ผมไม่ใช่คนซาดิสชอบฟังเสียงเศร้าโศกของภรรยาตัวเองสักหน่อย
“ใจเย็นๆนะที่รัก มันอยู่กับผม”
“หา หมายความว่าไงคะ” ดิเต้ร้องเสียงหลงทันทีที่ได้ยินคำตอบเรียบๆของผม ผมเผลอจินตนาการใบหน้าเหร่อหราน่ารักเวลาดิเต้ตกใจแล้วก็อมยิ้ม ก่อนจะตอบ
“คือ....”
“คุณแกล้งขโมยลูกสาวฉันเหรอคะ”ผมกลืนคำอธิบายลงคอก่อนจะหัวเราะเบาๆ น่ารักอะไรแบบนี้ ดิเต้
“ดิเต้...โคโค่มันตัวผู้” ผมตบมุขด้วยความรู้สึกที่ชุ่มชื้น แต่แล้ว ภาพจินตนาการสาวน้อยแก้มป่องที่กำลังโล่งใจก็มลายหายวับไปกับคำพูดประโยคต่อไปทันที
“ฉันไม่ตลกคะ”
ฟุบ
ตัดสายไปทั้งอย่างนั้น........ดิเต้ เธอจะรู้มั้ย ตั้งแต่รู้จักกันมา นี่เป็นการเสียมารยาทครั้งแรกที่เธอทำต่อผม แต่ว่า ผมไม่ได้โกรธเลย.......ผม
รู้สึกตายทั้งเป็น
จินตนาการตอนนี้ผมเหมือนชายหนุ่มที่ถูกทรมาณมายาวนานในห้องมืดมิดและกำลังโดนคนรักของตัวเองแล่เนื้อเป็นชิ้นๆด้วยบรรยกาศแบบหนังสยองขวัญสักเรื่องที่เคยดูเมื่อก่อนนี้ อ่า......
น้ำตาลูกผู้ชายมันจะไหล......
เพราะเจ้าหน้าขนตัวเดียว .......ถึงกับตัดสายโทรศัพท์สามีตัวเอง....ดิเต้ ......ผมรักคุณมากกว่าแมวอีกนะ แล้วผมก็ได้แต่ช้ำในอยู่ในอกคนเดียว กลับมาที่ความจริง หัวหน้าชิออนเป็นคนใจดีกว่าที่ผมคิดมากนัก ทั้งๆที่คิดว่าต้องโดนตักเตือนแน่ๆ แต่หัวหน้าทำแค่ตบบ่าผมเบาๆแล้วกลืนคำพูดที่อาจทำให้อยากกระโดดตึกตาย เป็นมอบหมายงานให้กับผมอย่างที่เคยเป็นทุกวันแทน ทั้งๆที่คิดว่าคงจะต้องใช้เวลาในห้องหัวหน้ามากกว่าชม.แน่ๆ เลยกลับกลายเป็นเพียงยี่สิบนาทีกว่าๆเท่านั้น หัวหน้าชิออนก็ส่งผมออกจากห้องด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มและคำให้กำลังใจ
“ซากะ” ไอโอรอสมีใบหน้าเป็นห่วงผมรอผมอยู่แล้วตั้งแต่โดนเรียกเข้าไป ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น ถึงผมไม่อยากบอกใคร แต่สิ่งที่ทำลายหัวใจผมที่สุดย่อมเกี่ยวกับดิเต้ทั้งสิ้น ถึงจะนิดเดียว แต่ก็อย่างที่ไอโอรอสบอกเสมอๆ ผมมันทาสเมีย...... แบบนี้อาจจะเป็นความรู้สึกเดียวกับดิเต้ที่เป็นทาสแมวแล้วคิดว่าสูญเสียโคโค่ไปก็ได้ เฮ้อ เอาเถอะ ยังไงความรักของดิเต้ก็ให้ผมมาทั้งหมดอยู่แล้ว หากเธอจะรักแมวตัวนี้ ก็ไม่เป็นไร ผมจะพยายามดูแลมันในส่วนที่ผมทำได้ก็แล้วกัน
“โคโค่ละ ไอโอรอส” บางทีสวรรค์ก็พยายามทำอะไรบางอย่างโดยเราไม่รู้ตัว ใช่แล้ว โชคชะตาของคนกับสัตว์บางครั้งมันก็มีรูปร่างแปลกๆ แต่ไม่ใช่ว่ามันไม่ดีหรอก บางครั้งสิ่งที่เราคิดว่าเป็น ตัวซวย ก็เป็นกาวติดแปะอะไรๆที่เคยขาดไปแล้วหนหนึ่งได้เกินกว่าที่เราจะคาดคิด
“มันอยู่นี่” เสียงนั้นทำให้ผมแปลกใจ ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องที่ เจ้าแมวศัตรูในบ้านของผม กำลังนั่งหลับอย่างเรียบร้อยบนตักของศัตรูโดยธรรมชาติของผม คาน่อน หรือเรื่องที่เพิ่งรู้ว่าคาน่อน เข้ากับแมวได้ดีกันแน่ ผมอาจจะยืนงงอยู่อย่างนั้นนานจนคนเป็นน้องถลึงตาใส่อย่างมาดร้าย
“มันยอมนายด้วยเหรอ เหลือเชื่อ นอกจากดิเต้ ไม่เคยมีใครหยุดมันได้เลย” ผมยังยืนอยู่ที่โต๊ะของผม เหมือนที่เขายังนั่งอยู่บนเก้าอี้ของเขา แต่เรากำลังสื่อสารกัน
“ฉันเชื่อ”คาน่อนว่าพรางเสมองไปทางนิ้วของอัลเดบารันที่กำลังทำแผลอยู่ ก็นะ....ว่าแล้วผมก็ลูบพลาสเตอร์ที่คางเบาๆ ยินดีด้วยอัลเดบารัน นายได้รับรู้รสคมเล็บของแมวอีกคนแล้วสินะ
ผมกับคาน่อนไม่ได้คุยกันเลย ตั้งแต่ผมแต่งงาน จริงๆแล้วมีคำทักทายสั้นๆปรากฏขึ้นบ้างแต่ผมไม่สามารถนับว่าเป็นการคุยกันได้ ถึงชีวิตผมที่ไร้การสรรหาคำมายั่วยุเส้นเลือดใต้ขมับผมจะเป็นชีวิตที่อบอุ่นเต็มไปด้วยเรื่องราวของดิเต้ แต่ถ้ามองกลับไป บางมุม แม้จะรักภรรยามากแค่ไหน แต่ผมยังมีความต้องการบางอย่างที่เป็นความต้องการของดิเต้ด้วยเหมือนกันอยู่
ผมกับน้องไม่ถูกกัน....มาก นั้นเป็นความคิดอย่างหนึ่งที่ทุกคนยอมรับ แม้จะเคยมีคนพยายามแก้ไข แต่ลึกๆ มีบางอย่างที่ได้ขาดสะบั้นไปเมื่อเราเริ่มโตจากกัน คาน่อนและผมใช้ชีวิตช่วงวัยรุ่นแยกห่างกัน และมีเพียงสุดสัปดาห์ที่ได้พบกัน นานวันก็เป็นเพียงช่วงปิดเทอม ต่างจากไอโอเลียกับไอโอรอส ผมถึงรู้สึกอิจฉาและนับถือสองคนนั้นไปพร้อมๆกันในบางครั้ง แม้สูญเสียบิดามารดา แต่ทั้งสองก็ใช้ชีวิตที่มีกันและกันได้อย่างพี่น้องที่รักกันดีคู่หนึ่ง
ดิเต้เคยบอกว่าความสัมพันธ์ของผมกับคาน่อนเป็นพี่น้องที่ชอบกัดกันเอง เพราะงั้นเมือคาน่อนแทบไม่เคยมาก่อกวนที่บ้านผมอีกเลยตั้งแต่แต่งงาน นั้นเลยเป็นความเหงาลึกๆอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้น
ผมถอนหายใจเบาโดยไม่ให้อีกฝ่ายผิดสังเกตุแล้วเท้าคางมองสิ่งที่หลับปุ๋ยพุงกางเพราะไส้กรอกของมูบนตักคาน่อน ถ้าผมไม่เคยมองข้อดีของโคโค่นอกจากที่ทำให้ดิเต้มีความสุข วันนี้มันก็ทำอะไรให้ผมบางอย่าง แมวตัวหนึ่ง ได้เอาฟิวเจอร์บอร์ดที่กั้นระหว่างฝาแฝดคู่หนึ่งลงได้ และเรียกบทสนทนาที่ไม่ค่อยเกิดให้ยืดยาวได้ตลอดบ่าย จนผมต้องขับรถมาตบรางวัลเป็นอาหารแมวรสเลิศหนึ่งกระป๋องให้กับมันเพื่อที่จะได้ไม่รู้สึกตกค้างและสามารถด่ามันในใจได้ต่อไป
ในที่สุดก็กลับบ้านสักทีผมทิ้งเรื่องของคาน่อน และอื่นๆแค่หน้าประตู ก่อนจะอุ้มมารหน้าขนเข้ามาด้วยใบหน้าที่ติดจะร่าเริง ทันใดนั้นร่างของคนที่เป็นหัวใจทั้งดวงก็สาวเท้าเข้ามาด้วยความรวดเร็ว ผมวางกระเป๋าลง อ้าแขนเหยียดเต็มที่เพราะเชื่อว่าจะได้รับความอบอุ่นที่ผมหลงไหลให้ชื่อใจ แต่ว่า.....กรรมของผมมันคงหนักหนาเอาเรื่อง
“โคโค่!” ดิเต้ไม่ใช่แค่ไม่ทักผม เธออ้อมแขนหยืบตัวโคโค่ออกมาอุ้มด้วยความรักและความทนุถนอมก่อนจะจุ๊บแก้มเจ้าแมวนั้นเบาๆ เธอเคยคิดรึเปล่าว่าหนวดของมันมีเชื้อโรคแค่ไหน ดิเต้ ! ถึงผมจะยอมให้ริมฝีปากของเธอถ่ายทอดเชื้อโรคนั้นบนใบหน้าผม แต่ถ้ามันทำให้เธอไม่สบาย เกิดโรค ติดเชื้อ เป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไงงงงงงงงงงงง
“ดิเต้ ละ แล้ว....กอดของผมละ” อย่างที่คุณก็คงเดาได้ พ่อบ้านอย่างผมทำได้แค่ท้วงติงขอความรักจากแม่ภรรยาสุดที่รักโดยไม่สามารถลูกนอกไส้คนละสายพันธุ์ของผมออกจากคนรักผมได้เลย
“หึ”
........
วันนี้คงเป็นวันสิ้นชื่อของเจมินี่ ซากะ ผมใช้เวลาเกือบทั้งเย็นจนโดนทัพพีงามๆนั้นพาดเอาให้ที่หัว ผมถึงเลิกประดิษฐานตัวเอง เป็นเทวรูปอ้าแขนอยู่หน้าบ้าน และรับความจริงที่ถูกภรรยางอนเชิดใส่เป็นครั้งแรก.....
เพราะไอ้แมวผีตัวเดียวเลย!
ความคิดเห็น