รัดเกล้า เงาปีศาจ

สวัสดีครับนักอ่านทุกคน

ขอบคุณที่แวะเข้ามานะครับ อวยพรเลย "ขอให้มีความสุขมากๆ นะ (กับนิยายของผม)"

และผมมีเรื่องจะบอก ถ้ายังไม่พร้อมอย่าพึ่งอ่านเลยนะ เพราะกลัวผิดหวัง

เขียนบ้าง ไม่เขียนบ้าง

แต่ถ้าคิดว่าอ่านฆ่าเวลาพอได้ครับ และด่าได้แต่อย่าแรงมาก :)

ขอบคุณที่แวะเข้ามาจริงๆนะ

บทนำ

         “ขอบคุณค่ะแม่” เด็กหญิงตัวน้อยๆ ในชุดนอนสีเหลืองลายดอกไม้ บอกกล่าวแม่ของเธอที่นั่งข้างกายด้วยใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มไร้เดียงสา หลังจากที่แม่ของเธอผูกสร้อยข้อมือที่ร้อยด้วยหินหลากสี เม็ดเล็ก ซึ่งสายสร้อยทำด้วยเชือกคล้ายกับเถาวัลย์เก่าๆ จากนั้นแม่ของเธอก็ก้มลงหอมหน้าผาก

     “ฝันดีนะ ดวงใจของแม่” ด้วยความมืดแพร่ไปทั่วบริเวณ ทำให้เด็กหญิงสนใจเพียงหินเม็ดสีฟ้าเปล่งประกายอ่อนสะท้อนแสงจันทร์ โดยไม่รู้เลยว่าผู้เป็นแม่พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือราวกับเป็นคำสุดท้ายเพื่อกล่าวลา

            เธอยกข้อมือขึ้นมองดูหินเม็ดสีฟ้าเป็นครั้งสุดท้ายของค่ำคืน ก่อนที่จะหลับตาลง จากการสัมผัสอันอบอุ่นที่ลูบไปมาบริเวณผมของเธอ มันเป็นคืนที่พิเศษที่สุดคืนหนึ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของเธอ แต่เด็กสาวต้องอดใจรอให้ถึงวันรุ่งเพื่อจะหอมแก้มขอบคุณ เธอต้องการให้การขอบคุณเป็นเรื่องพิเศษเช่นกัน ซึ่งแท้จริงแล้วมันอาจช้าเกินไป

            ตึงๆๆ ตึงๆ

            “แม่ค่ะ! แม่!” เสียงฝีเท้ากระทบพื้นประสานเสียงเล็กแหลมของเด็กหญิงตัวน้อยพรางสะอื้นดังก้องบ้าน เธอเดินไป เดินมาด้วยท่าทีล้นลาน ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยคราบน้ำตา

            เธอตะโกนพรางกรีดร้องนับครั้งไม่ถ้วน พร้อมกับเดินไปหาทั่วทุกมุมบ้านหวังว่าจะพบแม่ของตน แต่แล้วด้วยความเหนื่อยอ่อนจากการร้องไห้และเรี่ยวแรงที่หายสิ้น ทำให้เธอทรุดลงตรงทางเดิน แล้วก้มลงมองน้ำตาที่หยดลงบนฝ่ามือน้อยๆ จังหวะนั้นเองทำให้เหลือบไปเห็นสร้อยข้อมือที่แม่ให้ไว้ก่อนหายตัวไป ยังไม่ทันหายคิดถึงเธอก็เงยหน้าขึ้นมองประตูหน้าบ้านที่ดูเหมือนมีแขกมาเยือน

            เธอหยุดร้อง และกลั้นเสียงสะอื้น ก่อนที่จะลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู ก้าวไม่ทันถึงหางตาเธอไปเห็นประตูห้องใต้ดินที่ปิดสนิท และเป็นห้องที่ยังไม่ได้เข้าไป