> > เจ้าหญิงปากร้าย กะ เจ้าชายปากหมา < <

ลำดับตอนที่ #4 : + + ความเป็นจริงอันโหดร้าย ToT + +

ตึกๆๆฉันวิ่งมาที่ประตูรถเพื่อให้ลูกน้องของพ่อเปิดประตูให้ โฮ่ๆ!เป็นไงล่ะ ลูกมาเฟียก็เงี้ย! \^o^/
"เชิญครับ คุณหนู - -^^"
นายลูกน้องนั่นเปิดประตูรถเก๋งคันยาวสีดำให้ฉัน ฉันเลยรีบกระโดดเข้าไปนั่งด้วยความหมั่นไส้ ความใฝ่ฝันที่ฉันอยากให้มันเป็นจริงที่สุดในตอนนี้ก็คือ อยากให้อีตาลูกน้องนี่ยิ้มมั้งก็ดี ดีแต่ตีหน้าขรึมๆ หมั่นไส้ชะมัด - -
ปึ่ง!!อีตาลูกน้องของพ่อปิดประตูเสียงดังชะมัด!! เดี๋ยวบั๊ดฆ่าให้ตายเลยนี่  อ๊ากกก!!
"วันนี้คุณผู้ชายบอกว่ามีเรื่องจะคุยกับคุณหนูครับ เดี๋ยวถึงบ้านแล้วให้ขึ้นไปหาคุณผู้ชายเลยนะครับ"
อีตาลูกน้องพูดกับฉันที่นั่งอยู่เบาะหลังของรถ ส่วนอีตานั่นเป็นคนขับรถน่ะ ฮิๆ^o^
"พ่อมีเรื่องอะไรกัน"
ฉันถามอีตาลูกน้องอย่างสงสัย??
"ไม่รู้สิครับ"
เอ๊ะ!กวนชะมัด (อ่าว!ก็พี่เค้าไม่รู้น่ะเธอ : คนแต่ง) ฉันไปถามเองก็ได้วะ! 
"อื่ม...ขอบใจสำหรับคำตอบที่ดีมากกกก"
ฉันพูดแดกดันอีตาลูกน้องนั่น หึ!สมน้ำหน้า! ระหว่างทางกลับบ้าน ฉันก็พล่อยหลับไปอย่างง่ายดาย ก็คนมันง่วงนี่หว่า! แง่มๆๆ เดี๋ยวขอสักงีบนะเออ _ _ zzz
"นี่ๆ ถึงบ้านปลุกฉันด้วย ง่วงอย่างแรง อย่าลืมปลุกนะ ไม่งั้นหัวนายไม่อยู่ติดกับคอนายเป็นแน่เเท้ _ _zzz"
"ครับๆๆ"
ฉันไม่สนละน้า!! เจอกันตอนถึงบ้านนะเออ......
' ณ คฤหาสน์สำราญวงศกุล ' 
"คุณหนูครับๆ ถึงบ้านแล้วครับ คุณหนูๆๆๆๆๆ"
ถืกกกๆๆ โอยย!!นี่นายเขย่าขวดลิโพบ้านนายรึไง หา! หัวฉันจะหลุดแล้วเนี่ย โฮกกก... ฉันคิดแผนดีๆออกแล้ว ฮิฮะ!!
"งืมๆๆ ง่ำๆๆ เอ๋!ไอ่กาแป๋งงงงง"
ฉันแกล้งละเมอเตะอีตาลูกน้องนั่นกระเด็นไปติดกรงเจ้าบับเบิ้ล สุดที่รักของพ่อฉัน 
"โอยยย!! คุณหนูคร้าบบบ!! ตื่นเถอะคร้าบบบ ToT"
"อือออ... อ่า.... "
ตึ่งงงงง!!! ฉันแกล้งละเมอถีบอีตานั่นอีกรอบ แล้วแกล้งละเมอเดินไปชกหน้าอีตาลูกน้องอีกรอบ ฮู๊ๆ!หนุกจางเยย^0^
"เอะอะอะไรกันน่ะ อ่าว!ลูกแจแจ นั่นทำอะไรไอ่เอ็ดดี้ล่ะลูกนั่น!"
พ่อรีบวิ่งมาดึงฉันออกห่างจากไอ่..เอ๊ดดี้ ละมั้ง โฮ่ๆ หน้าเหมือนผีเลย ฮ่าๆๆ เอ๊ดดี้ ผีน่ารัก เปลี่ยนเป็น เอ๊ดดี้ ผีน่าเตะ ฮ่าๆๆ
"ง่ำๆ อ่าว!ถึงบ้านแล้วเหรอเนี่ย อ่า.. สวัสดีค่า พ่ออออ -o-"
ฉันแกล้งสะลึมสะลือ ฮ่าๆๆ อีตาผีน่าเตะนั่นตาบวมเหมือนส้มโอแปดลูกโปะตาก็ไม่ปาน
"เอ่อ..คะ.."
อีตาผีน่าเตะกำลังจะฟ้องพ่อช้านนน!! ต้องรีบพาพ่อหนี โฮ่ๆๆ
"เอ่อ... พ่อเข้าบ้านไปคุยกับหนูจะดีกว่านะ พ่อมีเรื่องอะไรจะคุยนะ"
"อื่มๆๆ พ่อมีเรื่องจะคุยด้วยพอดีเลยล่ะ เอ๊ดดี้ เอารถไปเก็บด้วยนะ"
พูดเสร็จฉันก็ลากพ่อเข้าบ้านไป ตกลงพ่อหรือฉันกันแน่ที่มีเรื่องด่วนกว่ากันเนี่ย โฮ่ๆ ^o^
ฉันฉุดกระชากลากถูพ่อที่มัวแต่ห่วงอีตาผีน่าเตะนั่น นี่อย่าบอกนะว่าพ่อเป็นโฮโม อ๊างๆๆๆ T-T(แม้แต่พ่อมันนะ:คนแต่ง)
ฉันพาพ่อมานั่งที่ห้องโถง เพื่อหลบหลีกอีตาผีน่าเตะนั่นให้ไกลที่สุด อ๊างๆๆ
"พ่อมีเรื่องอะไรจะคุยเหรอ - -^^"
"คือ... แจแจ ลูกอย่าตกใจนะ คือว่า.."
"อะไรเล่าพ่อ นี่หนูจะต้องขึ้นไปทำการบ้านนะ - - ^^"
พ่อนี่ก็...เดี๋ยวบั๊ดจิ้มพุงแตกเลยนี่ โฮกกกก...- -^^^
"ลูกก็รู้ใช่ไหมว่าพ่อเคยเป็นมาเฟียอันดับหนึ่งของเมืองไทยน่ะ"
"อื่ม... ใช่ค่ะ"
ทำไมต้อมีคำว่า 'เคย' ด้วยหว่า ตงิดๆขึ้นมาแล้วสิ ฉันนึกถึงอีตากระแป๋งเฮงซวยนั่นขึ้นมาแล้วล่ะสิ โฮกกก...
"ตอนนี้เจ้านายของพ่อกลับมาจากเมืองจีนแล้ว พ่อแค่ครองตำแหน่งรอเจ้านายเฉยๆน่ะลูก T-T"
"หา!นั่นก็หมายความว่า... พ่อก็เป็นแค่รองมาเฟียเหรอ ตอนเนี้ยยย!! ToT"
โอ้!บุดด้า ม่ายเจงงงงง ToT!!!
"ใช่แล้วลูก แต่พ่อก็ยังเป็นมาเฟียอยู่นะลูกนะ ไม่ต้องตกใจไป"
"แต่พ่อเป็นแค่รองนะพ่อ!"
งั่กๆ แล้วที่ฉันไปเถียงกับอีตากระแป๋งเฮงซวยนั่นล่ะ ต้องเป็นพ่อของอีตานั่นแน่เลยอ่ะ แง้!!
"พ่อเห็นว่า ลูกชายของคุณสมชาติก็เรียนโรงเรียนเดียวกับลูกนี่ เห็นว่ากำลังมาเข้าใหม่ปีนี้ ลูกเห็นเจ้าคิมรึยังล่ะ ^o^"
โฮกกก... จริงด้วยยยย!! อ๋า!เห็นแล้วค่ะพ่อขา~ เห็นชัดมากๆ TOTเลยค๊า!!
"หะ..เห็นค่ะ เห็นชัดมากๆเลยอ่ะ TOT"
"เหรอลูก... แหมๆ รู้จักกันไว้ซะก็ดีนะ เผื่อจะเป็นประโยชน์ในภายหน้า เอ่อ..พ่อไปดูเจ้าเอ๊ดดี้ก่อนนะ ขึ้นไปทำการบ้านได้ละ ^_^"
ดะ..เดี๋ยวก่อนสิพ่อ ที่พ่อว่าเป็นประโยชน์ในภายหน้านั้น หมายความว่าไงอ่ะหา!! OoO แต่ก็ไม่ทันซะแล้ว... พ่อเดินไปแล้ว อ๊ากกก!!เดี๋ยวดีตาผีน่าเตะต้องฟ้องพ่อแน่ๆ โอ้ว!พระเจ้า!! ฉันรีบขึ้นห้องไปดีกว่า อยากจะนอนแบบไม่ตื่นมาอีกเลย โฮกกกก....

**** ติดตามตอนต่อไปนะจ๊า! เจอกันจ้า ^___^ ****