เดิมพัน

ลำดับตอนที่ #4 : Bad day : วันที่เลวร้าย

ตอนที่ 4 : Bad day

    เช้าวันใหม่กับอากาศที่สดใส  ลมพัดอ่อนๆพอปะทะทะเลเกิดเป็นคลื่นลูกเล็กรอบชายฝัง  แสงแดดอ่อนๆกระทบโขดหินเล็กใหญ่ที่เรียงตัวขว้างแนวชายหาด  ปูลมวิ่งหลบลงรูภายใต้ทรายเม็ดละเอียดเพื่อหลบน้ำทะเลที่ขึ้นลงตามธรรมชาติ  และเป็นเช้าวันใหม่ของแพท  แพทยืนมองตัวเองอยู่ที่กระจก  ตั้งแต่หัวจรดเท้า “นี่เราหรอเนี่ย’ ผมที่ถูกตัดให้สั้นลงอย่างเห็นได้ชัดทำให้ดูเหมือนผู้ชายยิ่งนักเหมาะกับร่างกายที่สูงเกือบ 175และเสื้อผ้าที่ใส่อยู่  เสื้อยืดตัวใหญ่สีเขียว  กางเกงขาสั้นพอดีเข่าสีขาว  ทำให้ดูเหมือนผู้ชายมากกว่าเดิม “เอาวะ =_=^ เป็นยังไงก็เป็นกัน  สู้เค้าแพททินา” แพทยืนให้กำลังใจตัวเอง  และเดินไปนั่งริมหน้าต่างเพื่อชื่นชมอากาศของเช้าวันใหม่

“อรุณสวัสดิ์ค่ะแม่” เจนนี่เข้ามากอดเฮเลนที่กำลังง่วนอยู่ในครัว

“ตื่นแต่เช้าเลยนะลูก” เฮเลนหันมาหอมแก้มเจนนี่

“ก็ต้องออกไปทำธุระในเมืองแต่เช้าแล้วแม่ทำอะไรอยู่คะ” เจนนี่หันมาดูกระดาษที่แม่ของตนกำลังจดยิ้กๆ

“อ๋อ...รายการอาหารน่ะลูก  วันนี้เรามีแขก”

“ใครคะ” เจนนี่ลากเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆมานั่งใกล้ๆ พร้อมกับแก้วน้ำหนึ่งใบ

“ก็ลุงฟิลลิป  ป้านาเดีย จัสตินแล้วก็น้องเค้าไงลูก”

“ใค....ใครนะคะO_o!!”เจนนี่สำลักน้ำและหันมามองเฮเลนทันทีที่ได้ยินจบ

“ก็ครอบครัวแมคควีนไงลูก” เฮเลนไม่ได้สนใจเจนนี่ที่ตอนนี้หน้าซีดเป็นไก่ต้ม

“แล้ว....น้องรู้หรือเปล่าคะ”

“ไม่รู้หรอก เพราะลุงเขาโทรมาหาพ่อตอนที่พวกลูกๆไปข้างนอกกัน”

“ตายล่ะ” เจนนี่ลุกพรวดแล้วรีบวิ่งขึ้นไปชั้น 2

“อะไรของเด็กคนนี้” เฮเลนหันไปมองเจนนี่ที่วิ่งพรวดออกไป  แล้วจึงลุกออกไปจ่ายตลาดกับเจฟที่รออยู่ในรถแล้ว

“แพท!!!!!  แพท ตื่นเร็ว  เปิดประตูหน่อย” เจนนี่เคาะประตูรัวถี่ยิ้บ

“อะไรคะ เสียงดังแต่เช้าเชียว” แพทสะดุ้งตกใจเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูอย่างแรง  จึงลงมาจากเตียงและเปิดประตู  พบเจนนี่ยืนอยู่หน้าประตู  ท่าทางเหนื่อยมากๆ  

“เกิดเรื่องใหญ่แล้ว+_+” เจนนี่ดันตัวเองเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูทันที

“อะไรคะ” แพทปิดประตูแล้วล้มตัวนอนลงบนเตียง

“ลุงฟิลลิปจะมา” เจนนี่นั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะหนังสืออย่างร้อนใจ

“แล้วไงคะ” แพทยังคงนอนอยู่ที่เดิมและเอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่างโดยที่ไม่รู้ถึงหายนะที่เกิดขึ้น

“ก็....โธ่โว้ย  ก็เขามากันทั้งครอบครัว จัสตินก็มาน้องเค้าก็มา”

“แล้วไงคะ”

“ก็....วันนี้จะเป็นผู้ชายได้ไง”

“ก็ไม่แต่ง  เสื้อผ้าผู้หญิงหนูก็มี”

“ก็...เสื้อผ้าผู้หญิงพี่ก็เอาไปบริจาคให้แล้ว -_-^”

“หา!!!!!! ว่าไงนะO_O” แพทกระโดดลุกขึ้นพรวด  

“พี่ว่าไงนะ O_O”

“ก็พี่นึกว่าไม่ต้องใช้  ตอนที่พี่ขึ้นไปหาพ่อกับแม่ที่ชั้น 2 ก็เข้าไปเอาเสื้อผ้าทั้งหมดของแพทออกมาด้วย” เจนนี่นั่งนิ่งและก้มหน้ารู้สึกผิดโดยไม่หันมามองแพทที่ตอนนี้หน้าถอดสีและสบสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“จริงดิ” แพทลุกพรวดไปเปิดตู้เสื้อผ้า  พบว่าเสื้อผ้าที่ตัวเองเอามาใส่ตอนที่อยู่ที่นี่หายไปหมดเหลือแต่ไม้แขวนเสื้อ

“พี่ไม่รู้นี่นาว่าเขาจะมาที่นี่”

“แล้วพี่เอาไปไหน” แพทหันมาหาพี่สาวด้วยหน้าถอดสี

“ก็แมนดี้  เพื่อนพี่เขาอยากได้เสื้อผ้าเก่าๆแลกกับค่าจ้างตัดผม  พี่ก็เลยเอาไปให้เขาเมื่อเช้านี้  พี่ขอโทษ TT_TT”

“เออ...คือ...ไม่เป็นไร... เรามาคิดหาวิธีแก้ไขกันใหม่  หนูไม่โกรธพี่หรอก” แพทเข้ามากอดเจนนี่ที่ดูเหมือนจะร้องไห้ทั้งๆที่ตัวเองอยากจะร้องไห้มากกว่า  ทำไมเราถึงมีพี่สาวอย่างงี้น้า TT_TT

“แล้วพวกเขาจะมากี่โมง”  

“พี่ไม่รู้”

“งั้นรอแป๊บ” แพทหันหลังแล้วลงมือค้นของในถุงที่ซื้อมาเมื่อวาน

“จะทำอะไรน่ะ แพท”

“ก็หาเสื้อผ้าใส่ดิ  ทำไงได้ก็ต้องใส่เสื้อผ้านี้ไปก่อน”

“……อืม.......เอางี้ ตามพี่มา” เจนนี่ลากแพทลงมาจากชั้นบนแล้วเข้าไปในห้องตัวเอง

“พี่ทำอะไรน่ะ” แพทเริ่กถามหลังจากที่เห็นเจนนี่ค้นกระเป๋าตัวเองอย่างเอาเป็นเอาตาย

“เดี๋ยวนะ...เจอแล้ว” เจนนี่หยิบถุงกระดาษใบหนึ่งออกมาแล้วหยิบสิ่งที่อยู่ในถุง

“นั่นอะไรน่ะ” แพทชี้ไปที่เสื้อผ้าที่เจนนี่หยิบออกมา  

“ก็พี่ซื้อมาจะเอามาให้เรา  พอมาที่บ้านก็มีเรื่องยุ่งๆแล้วพี่ก็ลืม”

“ไม่นะ........ไม่ใส่เด็ดขาด”

“แพท.....” เจนนี่เริ่มบ่นออด  แล้วได้ยินเสียงรถมาจอดอยู่หน้าบ้าน “นั่นเสียงรถเข้ามาสงสัยพ่อกับแม่จะกลับมาแล้ว  เอาชุดนี้ไปซะแล้วรีบขึ้นห้องไปก่อนใครเห็นสภาพตอนนี้อายเขาตาย  แล้วก็เอาหมวกคลุมผมคลุมไปก่อนเดี๋ยวพี่จะมาทำผมให้  เอ้ารีบไปสิ” เจนนี่ออกจาห้องแล้วรีบไปเปิดประตู

\"ถึงตายก็ไม่ยอมใส่เด็ดขาด\"แพทเอาหมวกมาคลุมผมแล้วจึงแอบแง้มประตูเพื่อหนีขึ้นห้อง  แต่ไม่ทันเสียแล้ว  เจนนี่ไปเปิดประตูบ้านแต่คนที่เข้ามาไม่ใช่เจฟหรือเฮเลน  แต่เป็น ฟิลลิป  นาเดีย กับลูกชายอีก 2 คน

“ตายล่ะหว่า” แพทรีบปิดประตูห้อง “ทำไมมาเร็วกันอย่างงี้  เอาไงดี” แพทได้ยินเสียงคนคุยกันหน้าห้อง  จึงไปแอบฟังที่ประตู

“สวัสดีค่ะ คุณลุงคุณป้า” เสียงเจนนี่กล่าวทักทาย

“สวัสดีจ้ะ เจนนี่  สบายดีไหม” ฟิลลิปกล่าวทักทายหลานสาว

“สบายดีค่ะ  เชิญด้านในก่อนนะคะ”

“ขอบใจจ้ะ  แล้วคุณพ่อกับคุณแม่ไปไหนกัน  บ้านเงียบเชียว” ฟิลลิปมองไปรอบๆบ้านที่ดูร้างผู้คน

“ไปตลาดในเมืองกันทั้งคู่เลยค่ะ”

“แล้วน้องสาวเราล่ะหายไปไหนจ๊ะ” นาเดียหันไปถามเจนนี่

“เออ.....เออ....อยู่บนห้องค่ะ เดี๋ยวคงมา....เออ  มีอะไรให้หนูช่วยไหมคะ” เจนนี่รีบตัดบท

“เออใช่  ลุงซื้อของทะเลมา  เอาไปเก็บก่อนดีกว่านะ”

“หนูช่วยค่ะ”

“ไม่เป็นไรจ๊ะให้สุภาพบุรุษเขาถือดีกว่านะ  หนูนำทางไปห้องครัวทีนะ”

“ได้ค่ะ” แล้วเจนนี่จึงพาฟิลลิปและนาเดียไปที่ห้องครัว  แพทแอบแง้มประตูเพื่อดูลู่ทางหนีขึ้นห้อง  ก็เห็นเจนนี่พาลุงกับป้าไปห้องครัวและเห็นชายร่างสูงประมาณ 180 เซน  ผมสีดำสนิท  ดวงตาสีน้ำตาล รูปร่างแข็งแรงกำลังหิ้วกระเป๋าเดินทางประมาณ 3 ใบเข้ามาวางในห้องนั่งเล่น

    “จัสติน  เสร็จแล้วเข้ามาที่ครัวทีนะลูก  เรียกน้องมาด้วยนะ” นาเดียตะโกนเรียกชายคนนั้น



    ใช่แล้วชายคนนั้นคือ จัสติน แมคควีนลูกชายคนโตของนายและนางแมคควีน  อายุ 21 ปี ปีนี้เขาก็เรียนจบปริญญาตรีบริหารฯ และได้ทุนไปเรียนต่อที่อังกฤษ  คนอะไรไม่รู้ว่าจะเก่งอะไรขนาดนั้น  ใครๆก็คิดว่าเขาเป็นคุณชายที่เพียบพร้อม  มีทุกสิ่งทุกอย่างทั้งรูปร่างหน้าตา  การศึกษา  ความสามารถด้านกีฬา  ให้ตายสิในโลกนี้ยังมีคนอย่างงี้อีกหรอเนี่ย



      “ครับแม่” จัสตินวางกระเป๋าแล้วเดินออกไปหน้าบ้าน

    แพทมองไปรอบๆ “ ฮิๆ ทางสะดวก” แพทหันไปมองเสื้อผ้าที่จินนี่ซื้อให้ “ก็ได้  แก้ขัดไปก่อนแล้วกัน” แพทถอดหายใจอย่าอ่อนแรงแล้วจึงกลับเข้าไปเอาเสื้อผ้ายัดใส่ถุงแล้วออกมาจากห้อง  ค่อยๆย่องออกมาจากห้องอย่างเงียบที่สุด  แล้วจึงเดินมาเพื่อขึ้นบันไดโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าถูกสายตาคู่หนึ่งจับจ้องอยู่



***************************************************************************************