ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Condition & Challenge : เงื่อนไขและคำท้า
ตอนที่ 1 : Condition & Challenge
ณ บ้านหลังหนึ่งริมชายหาดที่ดูเหมือนจะเป็นบ้านพักตากอากาศของบุคคลทั่วไป บริเวณบ้านมีต้นไม้ร่มรื่น บ้านมีลักษณะเป็นไม้ 2 ชั้น หลังคาสีน้ำเงินกลมกลืนกับสีครามของท้องฟ้า บรรยากาศร่มรื่นและสงบเงียบเหมาะแก่การพักผ่อนทั้งทางร่างกายและจิตใจที่เหนื่อล้าจากการทำงาน
“ไม่ยอม......ยังไงก็ไม่ยอม =_=”เสียงเด็กสาวตะโกนลั่นทำลายบรรยากาศอันเงียบสงบ
“อย่าทำตัวดื้อแบบนี้นะแพท” เสียงชายคนหนึ่งพูดขึ้นดังพอๆกัน
“จริงๆนะลูก ฟังพ่อเขาบ้างซิ” เสียงของหญิงคนหนึ่งพูดเพื่อยุติการสนทนา
“ถ้าแม่ชอบแม่ก็แต่งเองซิ”
“ยังไงพ่อก็ไม่ยอมลูกอีกแล้ว งานนี้ลูกต้องฟังพ่อ”
แพท หรือ เพททิน่า แจ๊คเคนสัน อายุ17 ปี ผมดำเงาสาวปะบ่า มีดวงตาสีฟ้าน้ำทะเล รูปร่างสูงโปร่ง เป็นลูกสาวคนเล็กของนายเจฟและนางเฮเลน แจ๊คเคนสัน ประธานบริษัทผลิตอัญมณีชื่อดัง ZIRCON ของประเทศซีเบอร์ร่า จัดได้ว่าเป็นเศรษฐีคนหนึ่ง นิสัยของเจ้าหล่อนย่อมไม่ธรรมดาเหมือนหญิงทั่วไป นิสัยเอาแต่ใจ ทำตัวแก่นแก้วและฉลาดเกินตัว เธอมักก่อเรื่องวุ่นวายไม่รู้จักจบจักสิ้น เช่นเมื่อตอนอายุ10 ขวบ ก็ไปชกต่อยกับเด็กผู้ชายข้างห้องโทษฐานมามองหน้าเธอ ตอนอายุ12 ขวบ หลังวิชาว่ายน้ำ เจ้าหล่อนมักจะแอบเอากางเกงนักเรียนของเพื่อนไปซ่อนไว้หลังสระ ทำให้เพื่อนไม่ได้เข้าเรียนวิชาต่อไปได้ จนถูกอาจารย์ลงโทษและด้วยความที่จ้าหล่อนฉลาดและมีนิสัยปกป้องคนที่อ่อนแอกว่า เลยทำให้เป็นที่ชื่นชอบของเพื่อนๆในโรงเรียนไป
“พ่อคะ หนูเพิ่งอายุ 17 จะให้แต่งงานได้ไง หนูไม่เอาด้วยหรอก”
“ใครบอกว่าให้แต่งงาน แค่หมั้นเฉยๆ” เจฟพูดจบก็ทรุดตัวลงนั่งกับโซฟาหลังจากที่ยืนเถียงมาเกือบชั่วโมง
“เออ....ที่รักคะเดี๋ยวไปเอาน้ำมาให้นะ” เฮเลนรีบลุกออกไปจากห้องนี้ เพราะไม่อยากอยู่ระหว่างการทำสงครามประสาทของพ่อลูกคู่นี้
“จ้ะที่รัก” เจฟตะโกนตามหลังเฮเลนไป แล้วหันหน้ามาคุยกับลูกต่อ
“ถึงจะหมั้นก็ไม่เอาทั้งนั้น” แพทเริ่มตะโกนอีกครั้ง แต่เจฟกลับหันมามองด้วยสายตาดุดัน
“มันจะอะไรกันนักหนา เราก็รู้จักกับพี่จัสตินมาตั้งแต่เด็กๆแล้วนิ ก็รู้นิสัยพี่เขาอยู่แล้ว”
“แล้วทำไมต้องแต่งงานกับพี่เขาด้วยล่ะ หนูไม่ได้รักพี่เขาสักหน่อย”
“ไม่ชอบคนพี่ หรือจะแต่งกับคนน้องล่ะ” เจฟพูดเย้าแหย่แพทเล่น
“ไม่เอาทั้งคู่เลย พ่อชอบก็เชิญแต่งไปคนเดียวเถอะ” แพทเริ่มอารมณ์เสียมากขึ้น
“เราจะทำตัวแก่นเกินไปแล้ว พ่อห่วงลูกมากแค่ไหนรู้ไหม ยังไงก็ตามงานนี้พ่อไม่ยอมลูกอีกแล้ว ตามใจกันมามากพอแล้ว” เจฟลุกขึ้นอีกครั้ง คราวนี้สีหน้าเปลี่ยนไป ดูเหมือนคราวนี้จะเอาจริง
“หนูรู้แต่หนูไม่แต่งกับใครทั้งนั้น” แพทตะโกนสุดเสียงก่อนหมุนตัวรีบวิ่งขึ้นห้องที่อยู่ชั้น2และปิดประตูเฮเลนซึ่งออกมาจากครัวพร้อมแก้วน้ำมองลูกสาวตามจนเธอเข้าห้องไป
โครม!!!!!!!!!
“ดูลูกสิ จะปิดประตูให้มันเบากว่านี้ก็ไม่ได้” เจฟลุกจากโซฟาออกไปโทรศัพท์
“ที่รักคะ น้ำค่ะ” เฮเลนวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะก่อนนั่งลงที่โซฟา
“ขอบคุณนะ” เจฟหันมาบอกก่อนคุยโทรศัพท์ เมื่อเขาคุยโทรศัพท์เสร็จก็กลับมานั่งข้างภรรยาแล้วดื่มน้ำ
“ที่รักคะ ฉันว่าคุณทำเกินไปนะ ลูกต้องไม่ยอมแน่ที่มาบังคับแกอย่างนี้”
“เฮเลนที่รัก คุณคิดดูสิว่าลูกของเราดื้อแค่ไหน” เจฟวางแก้วน้ำลงแล้วมาคุยกับภรรยาของตน
“แต่การบังคับไม่ใช่วิธีที่ถูกต้องนะคะ”
“ผมรู้ แต่ผมอยากหาคนที่ไว้ใจได้มาดูแลลูกของผลตอนที่ผม..........ไม่อยู่แล้ว-_-!” เจฟพูดด้วยสีหน้าที่เศร้าหมอง
“ที่รัก.......หรื...อ.......ว่า....ผลตรวจ......” เฮเลนพูดด้วยหน้าที่ซีด
เจฟเข้ามากอดภรรยาของตน “ช่างมันเถอะเวลาของผมเหลือน้อยแล้ว ถึงจะรักษาแต่ก็คงได้แค่ยืดเวลาของผมออกไปเท่านั้น” เจฟสีหน้าไม่สู้ดีในขณะที่กอดภรรยาของตนที่กำลังจะปล่อยโฮ
“ที่รักคะ คุณบอกลูกหรือยัง” เฮเลนถามขึ้น
“ผมบอกไม่ได้ ลูกอาจจะไปก่อเรื่องที่โรงพยาบาลแน่ คุณก็รู้ลูกไม่ยอมอยู่เฉยแน่ แล้วผมเห็นสีหน้ายิ้มแย้มของแกมากว่าสีหน้าเศร้าหมองของแก บอกไปตอนนี้แกคิดมากเปล่าๆ”
“แต่............”
“ไม่มีแต่ที่รัก ตอนนี้ที่ผมทำได้คือ หาสิ่งที่ดีที่สุดไว้ให้ลูกๆกับคุณก่อนที่ผมจะไป ผมต้องหาคนที่ดูแลลูกเราได้ คุณเอาเขาไม่อยู่หรอก” เจฟบอกเฮเลนแล้วปล่อยเธออกจากอ้อมอก
“ที่รักคะ ฉันดูแลลูกได้” เฮเลนแย้งขึ้น
“คุณดูแลแกไม่ได้หรอก ไหนจะงานของบริษัทที่ยุ่งจะตาย คุณก็น่าจะรู้นะว่าโรคหัวใจของคุณมันจะกำเริบเหมือนไหร่ก็ไม่รู้ ผมไม่อยากสร้างความลำบากให้กับคุณและลูกๆ”เจฟเข้าไปกอดเฮเลนอีกครั้งแต่ครั้งนี้แน่นกว่าเก่าเหมือนเขาจะกลัวว่าจะไม่มีโอกาสกอดเธออีกแล้ว
“ค่ะ ฉันเข้าใจ แต่ถ้าคุณไม่บอกเหตุผลที่แท้จริง แกก็ไม่ยอมทำตามแน่นอน”
“ผมทำได้แน่ ผมจะให้เขาแต่งงานกับจัสติน เด็กคนนั้นเขานิสัยดีถึงน้องเขาจะเกไปนิดก็เถอะ เป็นคนสุขุม เรียนก็ดี พ่อแม่เขาก็เป็นเพื่อนรักกับเรา ผมไว้ใจพวกเขาจะดูแลลูกขๆองเราได้แน่นอน” เจฟบอกภรรยาด้วยสีหน้าที่คลายทุกข์
“ค่ะ พวกเขาเป็นคนดี แต่ว่าลูกเราจะ......”เฮเลนออกจากอ้อมอกของเจฟ
“คอยดูต่อไปเถอะ ผมจัดการได้แน่” เจฟกุมมือภรรยาไว้ทั้งสองข้างเพื่อสร้างความมั่นใจ
“เอ....แต่ลูกเราทำอะไรอยู่ทำไมเงียบผิดปกติ” เฮเลนมองขึ้นไปชั้นบน
“วางแผน” เจฟตอบพลางดื่มน้ำอีกครั้ง เหมือนเตรียมตัวจะพูดต่ออีกยาวเป็นชั่วโมง
“แผน?? แผนอะไรคะ” เฮเลนหันมามองเจฟอีกครั้ง
“แผนล้มเลิกงานแต่ง ลูกผมคิดอะไรอยู่ผมรู้หมด ผมก็เลยคิดแผนซ้อนขึ้นมาเรียบร้อย” เจฟวางแก้วลงและนั่งพิงโซฟาอย่างสบายใจ
“อะไรกันเนี่ยพ่อลูกคู่นี้” เฮเลนมองเจฟแล้วมองไปชั้นสอง แล้วถอนหายใจเบาๆ
โครม!!!!!!!ตึง.......ตึง........ตึง.......ตึง
“เจ้าตัวร้าย มาโน้นแล้ว” เจฟแกล้งทำเป็นไม่สนใจแพทที่เดินลงมาเสียงดังโครมคราม
“ที่รักทำไงดี ลูกมาแล้ว” เฮเลนดึงชายเสื้อเจฟเพื่อเตือนเขาว่าลูกกำลังมาทางนี้
“ผมจัดการได้แน่นอน” เจฟบอกเฮเลนอีกครั้ง
แพทพยายามแกล้งทำท่าโมโหฉุนเฉียวและเดินเสียงดังเพื่อให้พ่อและแม่หันมาดู ‘คอยดูเถอะจะต้องทำให้พ่อยกเลิกเรื่องหมั้นให้ได้’ ขณะที่แพทอยู่บนห้องได้พยายามคิดแผนการอันแยบยลที่จะมาจัดการพ่อให้อยู่หมัด ( เด็กบ้า!-_-! อกตัญญูจริงๆเลย : alice_df ) เธอคิดว่าลองไปคุย (เถียง) กันก่อนอีกรอบ กวนประสาทพ่อนิดๆ ถ้าพ่อยังไม่ใจอ่อนอีกล่ะก็จะหนีออกจากบ้านแน่ๆ ค่อยดูเถอะ สำเร็จแน่ แหม...จะฉลาดอะไรปานนี้แพททินา^_^ แล้วแพทจึงเดินเสียงดังมาหาพ่อของเธอ
“พ่อคะ ยังไงหนูก็ไม่แต่ง” แพทแกล้งตะโกนให้สุดเสียง
“แพท ฟังแม่ลูกพ่อเขาหวังดีนะ พ่อเขาอยากให้มีคนดูแลลูกก่อนที่.....”
“ก่อนอะไรคะแม่”แพทหันมาถามแม่ เฮเลนหันหน้าหนีไม่สบตากับแพท
“เปล่า...ลูก...ไม่มีอะไร”
“จะอะไรก็ช่าง พ่อคะหนูไม่แต่ง”
ตึง!!! เจฟทุบโต๊ะอย่างแรงด้วยท่าทางที่หงุดหงิดแล้วแพทก็อ่านสายตาของเจฟออก
“มันจะมากไปแล้ว จะอวดดีเกินไปแล้ว คิดว่าตัวเองเป็นใคร”
“หนูจะเป็นใครก็ช่าง แต่หนูก็ไม่ยอมพ่อแน่”แพทเริ่มมีชัยนิดๆ เพราะคราวนี้พ่อโกรธหนักกว่าเดิมมากแล้วเดี๋ยวเขาก็เลิกไปเอง
“ดี...ไม่อยากแต่งใช่ไหม” เจฟถามลูกอีกครั้ง
“ค่ะพ่อ” นั่นไงเป็นไปตามแผนของเราเลย พ่อยอมเราแล้ว
“ตกลง......ไม่แต่งก็ไม่แต่ง” เจฟพูดจบแล้วนั่งลงกับโซฟา
ในที่สุดก็ชนะ ไชโย ^V^ แต่ในแวบเดียวเท่านั้น แพทสังเกตเห็นว่าพ่อแอบยิ้มเหมือนมีเงื่อนงำอะไรสักอย่างซึ่งไม่น่าไว้ใจ
“ไม่แต่งก็ได้แต่.....”คราวนี้เจฟยิ้มอย่างมีชัยเหนือความคาดหมายของแพท ตายล่ะสิทำไงดีแพททินา ใจเย็ยไว้
“อะไรคะพ่อ” นั่นไงลางร้าย ทำไมพ่อยิ้มที่มุมปากอย่างงั้นล่ะ
“ลูกต้องใช้ชีวิตเป็นผู้ชายเป็นระยะเวลา 1 ปีหลังจากวันนี้เป็นต้นไป โดยที่ไม่ทำให้ใครจับได้แม้แต่คนเดียว ถ้าถูกจับได้ล่ะก็ต้องกลับมาแต่งงานกับพี่จัสตินโดยไม่มีข้อต่อรอง” เจฟยื่นคำขาดและกลับไปนั่งที่โซฟา
“อะไรนะพ่อ” แพทร้องขึ้น
“จะรับคำท้าพ่อหรือเปล่า ขอบอกไว้ก่อนนี่เป็นวิธีเดียวที่จะทำให้พ่อยอมรับในตัวเรา”เจฟยิ้มอย่างมีชัย คราวนี้ลูกเสร็จแน่
“หนูไม่รู้ว่าพ่อไปเอาความคิดพิเรนนี้มาจากไหน แต่หนูไม่ยอมแพ้แน่ ตกลงค่ะพ่อ” แพทตอบด้วยความมั่นใจแต่ที่แท้แล้วเธอก็หวั่นเหมือนกันว่าจะทำอย่างไรดี คิดแต่ว่าถ้าไม่รับคำท้านี้พ่อก็ไม่ยอมยกเลิกงานหมั้นแน่
*****************************************************************************************
แล้วคราวนี้เจ้าตัวยุ่งจะทำอย่างไรล่ะเนี่ย เจ้าหล่อนจะเข้าใจพ่อเขาหรือเปล่า พ่อเขามีแผนอะไรอีกหรือเปล่าที่จะทำให้ลูกสาวยอมแพ้ มาติดตามกันต่อตอนต่อไป
ขอฝากผลงานเรื่องแรกไว้ด้วย หวังว่าคงจะถูกใจกันบ้างนะ และนี่เป็นฉบับแก้ไข ยังไงก็ช่วยติชมด้วย .........alice_df
ณ บ้านหลังหนึ่งริมชายหาดที่ดูเหมือนจะเป็นบ้านพักตากอากาศของบุคคลทั่วไป บริเวณบ้านมีต้นไม้ร่มรื่น บ้านมีลักษณะเป็นไม้ 2 ชั้น หลังคาสีน้ำเงินกลมกลืนกับสีครามของท้องฟ้า บรรยากาศร่มรื่นและสงบเงียบเหมาะแก่การพักผ่อนทั้งทางร่างกายและจิตใจที่เหนื่อล้าจากการทำงาน
“ไม่ยอม......ยังไงก็ไม่ยอม =_=”เสียงเด็กสาวตะโกนลั่นทำลายบรรยากาศอันเงียบสงบ
“อย่าทำตัวดื้อแบบนี้นะแพท” เสียงชายคนหนึ่งพูดขึ้นดังพอๆกัน
“จริงๆนะลูก ฟังพ่อเขาบ้างซิ” เสียงของหญิงคนหนึ่งพูดเพื่อยุติการสนทนา
“ถ้าแม่ชอบแม่ก็แต่งเองซิ”
“ยังไงพ่อก็ไม่ยอมลูกอีกแล้ว งานนี้ลูกต้องฟังพ่อ”
แพท หรือ เพททิน่า แจ๊คเคนสัน อายุ17 ปี ผมดำเงาสาวปะบ่า มีดวงตาสีฟ้าน้ำทะเล รูปร่างสูงโปร่ง เป็นลูกสาวคนเล็กของนายเจฟและนางเฮเลน แจ๊คเคนสัน ประธานบริษัทผลิตอัญมณีชื่อดัง ZIRCON ของประเทศซีเบอร์ร่า จัดได้ว่าเป็นเศรษฐีคนหนึ่ง นิสัยของเจ้าหล่อนย่อมไม่ธรรมดาเหมือนหญิงทั่วไป นิสัยเอาแต่ใจ ทำตัวแก่นแก้วและฉลาดเกินตัว เธอมักก่อเรื่องวุ่นวายไม่รู้จักจบจักสิ้น เช่นเมื่อตอนอายุ10 ขวบ ก็ไปชกต่อยกับเด็กผู้ชายข้างห้องโทษฐานมามองหน้าเธอ ตอนอายุ12 ขวบ หลังวิชาว่ายน้ำ เจ้าหล่อนมักจะแอบเอากางเกงนักเรียนของเพื่อนไปซ่อนไว้หลังสระ ทำให้เพื่อนไม่ได้เข้าเรียนวิชาต่อไปได้ จนถูกอาจารย์ลงโทษและด้วยความที่จ้าหล่อนฉลาดและมีนิสัยปกป้องคนที่อ่อนแอกว่า เลยทำให้เป็นที่ชื่นชอบของเพื่อนๆในโรงเรียนไป
“พ่อคะ หนูเพิ่งอายุ 17 จะให้แต่งงานได้ไง หนูไม่เอาด้วยหรอก”
“ใครบอกว่าให้แต่งงาน แค่หมั้นเฉยๆ” เจฟพูดจบก็ทรุดตัวลงนั่งกับโซฟาหลังจากที่ยืนเถียงมาเกือบชั่วโมง
“เออ....ที่รักคะเดี๋ยวไปเอาน้ำมาให้นะ” เฮเลนรีบลุกออกไปจากห้องนี้ เพราะไม่อยากอยู่ระหว่างการทำสงครามประสาทของพ่อลูกคู่นี้
“จ้ะที่รัก” เจฟตะโกนตามหลังเฮเลนไป แล้วหันหน้ามาคุยกับลูกต่อ
“ถึงจะหมั้นก็ไม่เอาทั้งนั้น” แพทเริ่มตะโกนอีกครั้ง แต่เจฟกลับหันมามองด้วยสายตาดุดัน
“มันจะอะไรกันนักหนา เราก็รู้จักกับพี่จัสตินมาตั้งแต่เด็กๆแล้วนิ ก็รู้นิสัยพี่เขาอยู่แล้ว”
“แล้วทำไมต้องแต่งงานกับพี่เขาด้วยล่ะ หนูไม่ได้รักพี่เขาสักหน่อย”
“ไม่ชอบคนพี่ หรือจะแต่งกับคนน้องล่ะ” เจฟพูดเย้าแหย่แพทเล่น
“ไม่เอาทั้งคู่เลย พ่อชอบก็เชิญแต่งไปคนเดียวเถอะ” แพทเริ่มอารมณ์เสียมากขึ้น
“เราจะทำตัวแก่นเกินไปแล้ว พ่อห่วงลูกมากแค่ไหนรู้ไหม ยังไงก็ตามงานนี้พ่อไม่ยอมลูกอีกแล้ว ตามใจกันมามากพอแล้ว” เจฟลุกขึ้นอีกครั้ง คราวนี้สีหน้าเปลี่ยนไป ดูเหมือนคราวนี้จะเอาจริง
“หนูรู้แต่หนูไม่แต่งกับใครทั้งนั้น” แพทตะโกนสุดเสียงก่อนหมุนตัวรีบวิ่งขึ้นห้องที่อยู่ชั้น2และปิดประตูเฮเลนซึ่งออกมาจากครัวพร้อมแก้วน้ำมองลูกสาวตามจนเธอเข้าห้องไป
โครม!!!!!!!!!
“ดูลูกสิ จะปิดประตูให้มันเบากว่านี้ก็ไม่ได้” เจฟลุกจากโซฟาออกไปโทรศัพท์
“ที่รักคะ น้ำค่ะ” เฮเลนวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะก่อนนั่งลงที่โซฟา
“ขอบคุณนะ” เจฟหันมาบอกก่อนคุยโทรศัพท์ เมื่อเขาคุยโทรศัพท์เสร็จก็กลับมานั่งข้างภรรยาแล้วดื่มน้ำ
“ที่รักคะ ฉันว่าคุณทำเกินไปนะ ลูกต้องไม่ยอมแน่ที่มาบังคับแกอย่างนี้”
“เฮเลนที่รัก คุณคิดดูสิว่าลูกของเราดื้อแค่ไหน” เจฟวางแก้วน้ำลงแล้วมาคุยกับภรรยาของตน
“แต่การบังคับไม่ใช่วิธีที่ถูกต้องนะคะ”
“ผมรู้ แต่ผมอยากหาคนที่ไว้ใจได้มาดูแลลูกของผลตอนที่ผม..........ไม่อยู่แล้ว-_-!” เจฟพูดด้วยสีหน้าที่เศร้าหมอง
“ที่รัก.......หรื...อ.......ว่า....ผลตรวจ......” เฮเลนพูดด้วยหน้าที่ซีด
เจฟเข้ามากอดภรรยาของตน “ช่างมันเถอะเวลาของผมเหลือน้อยแล้ว ถึงจะรักษาแต่ก็คงได้แค่ยืดเวลาของผมออกไปเท่านั้น” เจฟสีหน้าไม่สู้ดีในขณะที่กอดภรรยาของตนที่กำลังจะปล่อยโฮ
“ที่รักคะ คุณบอกลูกหรือยัง” เฮเลนถามขึ้น
“ผมบอกไม่ได้ ลูกอาจจะไปก่อเรื่องที่โรงพยาบาลแน่ คุณก็รู้ลูกไม่ยอมอยู่เฉยแน่ แล้วผมเห็นสีหน้ายิ้มแย้มของแกมากว่าสีหน้าเศร้าหมองของแก บอกไปตอนนี้แกคิดมากเปล่าๆ”
“แต่............”
“ไม่มีแต่ที่รัก ตอนนี้ที่ผมทำได้คือ หาสิ่งที่ดีที่สุดไว้ให้ลูกๆกับคุณก่อนที่ผมจะไป ผมต้องหาคนที่ดูแลลูกเราได้ คุณเอาเขาไม่อยู่หรอก” เจฟบอกเฮเลนแล้วปล่อยเธออกจากอ้อมอก
“ที่รักคะ ฉันดูแลลูกได้” เฮเลนแย้งขึ้น
“คุณดูแลแกไม่ได้หรอก ไหนจะงานของบริษัทที่ยุ่งจะตาย คุณก็น่าจะรู้นะว่าโรคหัวใจของคุณมันจะกำเริบเหมือนไหร่ก็ไม่รู้ ผมไม่อยากสร้างความลำบากให้กับคุณและลูกๆ”เจฟเข้าไปกอดเฮเลนอีกครั้งแต่ครั้งนี้แน่นกว่าเก่าเหมือนเขาจะกลัวว่าจะไม่มีโอกาสกอดเธออีกแล้ว
“ค่ะ ฉันเข้าใจ แต่ถ้าคุณไม่บอกเหตุผลที่แท้จริง แกก็ไม่ยอมทำตามแน่นอน”
“ผมทำได้แน่ ผมจะให้เขาแต่งงานกับจัสติน เด็กคนนั้นเขานิสัยดีถึงน้องเขาจะเกไปนิดก็เถอะ เป็นคนสุขุม เรียนก็ดี พ่อแม่เขาก็เป็นเพื่อนรักกับเรา ผมไว้ใจพวกเขาจะดูแลลูกขๆองเราได้แน่นอน” เจฟบอกภรรยาด้วยสีหน้าที่คลายทุกข์
“ค่ะ พวกเขาเป็นคนดี แต่ว่าลูกเราจะ......”เฮเลนออกจากอ้อมอกของเจฟ
“คอยดูต่อไปเถอะ ผมจัดการได้แน่” เจฟกุมมือภรรยาไว้ทั้งสองข้างเพื่อสร้างความมั่นใจ
“เอ....แต่ลูกเราทำอะไรอยู่ทำไมเงียบผิดปกติ” เฮเลนมองขึ้นไปชั้นบน
“วางแผน” เจฟตอบพลางดื่มน้ำอีกครั้ง เหมือนเตรียมตัวจะพูดต่ออีกยาวเป็นชั่วโมง
“แผน?? แผนอะไรคะ” เฮเลนหันมามองเจฟอีกครั้ง
“แผนล้มเลิกงานแต่ง ลูกผมคิดอะไรอยู่ผมรู้หมด ผมก็เลยคิดแผนซ้อนขึ้นมาเรียบร้อย” เจฟวางแก้วลงและนั่งพิงโซฟาอย่างสบายใจ
“อะไรกันเนี่ยพ่อลูกคู่นี้” เฮเลนมองเจฟแล้วมองไปชั้นสอง แล้วถอนหายใจเบาๆ
โครม!!!!!!!ตึง.......ตึง........ตึง.......ตึง
“เจ้าตัวร้าย มาโน้นแล้ว” เจฟแกล้งทำเป็นไม่สนใจแพทที่เดินลงมาเสียงดังโครมคราม
“ที่รักทำไงดี ลูกมาแล้ว” เฮเลนดึงชายเสื้อเจฟเพื่อเตือนเขาว่าลูกกำลังมาทางนี้
“ผมจัดการได้แน่นอน” เจฟบอกเฮเลนอีกครั้ง
แพทพยายามแกล้งทำท่าโมโหฉุนเฉียวและเดินเสียงดังเพื่อให้พ่อและแม่หันมาดู ‘คอยดูเถอะจะต้องทำให้พ่อยกเลิกเรื่องหมั้นให้ได้’ ขณะที่แพทอยู่บนห้องได้พยายามคิดแผนการอันแยบยลที่จะมาจัดการพ่อให้อยู่หมัด ( เด็กบ้า!-_-! อกตัญญูจริงๆเลย : alice_df ) เธอคิดว่าลองไปคุย (เถียง) กันก่อนอีกรอบ กวนประสาทพ่อนิดๆ ถ้าพ่อยังไม่ใจอ่อนอีกล่ะก็จะหนีออกจากบ้านแน่ๆ ค่อยดูเถอะ สำเร็จแน่ แหม...จะฉลาดอะไรปานนี้แพททินา^_^ แล้วแพทจึงเดินเสียงดังมาหาพ่อของเธอ
“พ่อคะ ยังไงหนูก็ไม่แต่ง” แพทแกล้งตะโกนให้สุดเสียง
“แพท ฟังแม่ลูกพ่อเขาหวังดีนะ พ่อเขาอยากให้มีคนดูแลลูกก่อนที่.....”
“ก่อนอะไรคะแม่”แพทหันมาถามแม่ เฮเลนหันหน้าหนีไม่สบตากับแพท
“เปล่า...ลูก...ไม่มีอะไร”
“จะอะไรก็ช่าง พ่อคะหนูไม่แต่ง”
ตึง!!! เจฟทุบโต๊ะอย่างแรงด้วยท่าทางที่หงุดหงิดแล้วแพทก็อ่านสายตาของเจฟออก
“มันจะมากไปแล้ว จะอวดดีเกินไปแล้ว คิดว่าตัวเองเป็นใคร”
“หนูจะเป็นใครก็ช่าง แต่หนูก็ไม่ยอมพ่อแน่”แพทเริ่มมีชัยนิดๆ เพราะคราวนี้พ่อโกรธหนักกว่าเดิมมากแล้วเดี๋ยวเขาก็เลิกไปเอง
“ดี...ไม่อยากแต่งใช่ไหม” เจฟถามลูกอีกครั้ง
“ค่ะพ่อ” นั่นไงเป็นไปตามแผนของเราเลย พ่อยอมเราแล้ว
“ตกลง......ไม่แต่งก็ไม่แต่ง” เจฟพูดจบแล้วนั่งลงกับโซฟา
ในที่สุดก็ชนะ ไชโย ^V^ แต่ในแวบเดียวเท่านั้น แพทสังเกตเห็นว่าพ่อแอบยิ้มเหมือนมีเงื่อนงำอะไรสักอย่างซึ่งไม่น่าไว้ใจ
“ไม่แต่งก็ได้แต่.....”คราวนี้เจฟยิ้มอย่างมีชัยเหนือความคาดหมายของแพท ตายล่ะสิทำไงดีแพททินา ใจเย็ยไว้
“อะไรคะพ่อ” นั่นไงลางร้าย ทำไมพ่อยิ้มที่มุมปากอย่างงั้นล่ะ
“ลูกต้องใช้ชีวิตเป็นผู้ชายเป็นระยะเวลา 1 ปีหลังจากวันนี้เป็นต้นไป โดยที่ไม่ทำให้ใครจับได้แม้แต่คนเดียว ถ้าถูกจับได้ล่ะก็ต้องกลับมาแต่งงานกับพี่จัสตินโดยไม่มีข้อต่อรอง” เจฟยื่นคำขาดและกลับไปนั่งที่โซฟา
“อะไรนะพ่อ” แพทร้องขึ้น
“จะรับคำท้าพ่อหรือเปล่า ขอบอกไว้ก่อนนี่เป็นวิธีเดียวที่จะทำให้พ่อยอมรับในตัวเรา”เจฟยิ้มอย่างมีชัย คราวนี้ลูกเสร็จแน่
“หนูไม่รู้ว่าพ่อไปเอาความคิดพิเรนนี้มาจากไหน แต่หนูไม่ยอมแพ้แน่ ตกลงค่ะพ่อ” แพทตอบด้วยความมั่นใจแต่ที่แท้แล้วเธอก็หวั่นเหมือนกันว่าจะทำอย่างไรดี คิดแต่ว่าถ้าไม่รับคำท้านี้พ่อก็ไม่ยอมยกเลิกงานหมั้นแน่
*****************************************************************************************
แล้วคราวนี้เจ้าตัวยุ่งจะทำอย่างไรล่ะเนี่ย เจ้าหล่อนจะเข้าใจพ่อเขาหรือเปล่า พ่อเขามีแผนอะไรอีกหรือเปล่าที่จะทำให้ลูกสาวยอมแพ้ มาติดตามกันต่อตอนต่อไป
ขอฝากผลงานเรื่องแรกไว้ด้วย หวังว่าคงจะถูกใจกันบ้างนะ และนี่เป็นฉบับแก้ไข ยังไงก็ช่วยติชมด้วย .........alice_df
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น