ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : introduce
\"เอ้า เงียบๆกันหน่อย วันนี้จะมีเด็กนักเรียนย้ายเข้ามาใหม่ มาอยู่ที่ห้องเรา\"
\"เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายคะ\"
เด็กผู้หญิงคนหนึ่งยกมือถาม
\"ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย\"
\"เป็นกะเทยหรือคะเนี่ย ว้า เสียดายจัง\"
เด็กคนเดิมพูดต่อ ทั้งห้องก็ส่งเสียงหัวเราะดังลั่น
\"เงียบๆหน่อย! อายาเนะ รุริโกะ เธอนี่..ให้มันน้อยๆหน่อยนะ ครูหมายความว่านักเรียนใหม่มีสองคน เป็นผู้หญิงหนึ่งคนและอีกคนก็เป็นผู้ชาย\"
ทั้งห้องส่งเสียงฮือฮาอีกครั้ง ส่วนมากจะคาดเดาเกี่ยวกับหน้าตาของนักเรียนใหม่
\"ว้าว...มีผู้ชายด้วย หล่อหรือเปล่าคะครู\"
\"แล้วผู้หญิงสวยหรือเปล่าครับครู ถ้าเป็นแบบยัยพวกนี้ก็แบ่งๆไปห้องอื่นบ้างก็ได้นะครับ\"
เด็กผู้ชายคนหนึ่งลุกขึ้นพูด แล้วก็ปรายตามองไปที่พวกผู้หญิง ก่อให้เกิดเสียงหัวเราะขึ้นทางฝ่ายชาย ส่วนฝ่ายหญิงได้ยินแบบนั้ก็ตะโกนด่ากลับไป จนเกิดสงครามย่อมๆ
ปึง! ปึง! ปึง!
คุณครูประจำชั้นทุบโต๊ะเสียงดังเพื่อยุติพวกนั้น(ฉันไม่กล้ามีเรื่องกับครูคนนี้แน่ ท่าทางมือหนักน่าดู) ทั้งห้องจึงเงียบกริบขึ้นมาทันใด
\"พวกเธออยู่กันมาจนขึ้นปีสามแล้ว สามัคคีกันหน่อยไม่ได้หรือไง! ไม่อายเด็กใหม่บ้างเหรอ เค้าอุตสาห์ย้ายมาเพราะเห็นว่าโรงเรียนเราดี แล้วก็ไม่ต้องคาดเดาอะไรมากมาย เจอกับพวกเขาเลยแล้วกัน ซึมาบูกิ ฟุคาดะ เข้ามาสิ\"
เราสองคนเดินเข้าไป ทั้งห้องก็ส่งเสียงฮือฮาอีกแล้ว พวกผู้หญิงก็พูดแต่ว่า ~หล่อจังเลย หล่อจังเลย~
พวกผู้ชายก็ผิวปากวี๊ดวิ้วใส่ฉันพร้อมทั้งตะโกนแซว
โทชิส่งสายตาฆาตกรเลือดเย็นไปที่ไอ้พวกนั้น จนเงียบไปทีละคน ไม่มีใครกล้าเปิดปากพูดอีก
\"ทั้งสองคนแนะนำตัวสิ\"
คุณครูประจำชั้นพูดทำลายบรรยากาศที่น่าอึดอัดนั้น ทุกคนจึงค่อยเริ่มกระซิบกระซาบกันใหม่
\"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อฟุคาดะ เอริกะ ยินดีที่ได้รู้จัก\"
ฉันพูดพร้อมกับยิ้มให้ทุกคน อ๊ะ จุนอิจิก็อยู่ห้องนี้ด้วยเหรอเนี่ย เมื่อกี๊ตอนเดินเข้ามาฉันมัวแต่ก้มหน้า เลยไม่ได้มองใคร อื้อหือ เขาช่างดูโดดเด่นจริงๆ
\"ซึมาบูกิ โทชิ\"
โทชิแนะนำตัวห้วนๆ
\"ทั้งสองคนย้ายมาจากโรงเรียนซากุราซากิ ขอให้ทุกคนช่วยดูแลเพื่อนด้วยนะ\"
\"จะช่วยดูแลให้อย่างดีเลยคร๊าบ ใช่ไหม จุน\"
นายมินาโตะที่นั่งอยู่ข้างหน้าจุนอิจิบอกกับครู แล้วหันไปพยักเพยิดกับเขา
\"อ๊า จำได้แล้ว จำได้แล้ว\"
อยู่ๆยัยรุริโกะ (จำเสียงได้) ลุกขึ้นมายืนชี้หน้าโทชิ ทำหน้าตาตื่นเต้นมากๆ
\"เธอ เธอ ซึมาบูกิ โทชิ เจ้าชายปีศาจ ที่..ที่มีมุทสึกิ ริวเฮ เป็นคู่หูปีศาจใช่ไหม ชื่อนี้ สายตาแบบนี้ ไม่ผิดแน่\"
\"จริงเหรอ รุริจัง\"
เพื่อนที่นั่งข้างยัยรุริโกะ ถามเสียงตื่นเต้นพอๆกัน
\"ใช่แน่นอน ถึงเขาจะเป็นคนเก็บตัว แต่ฉันก็เคยเห็นเขา ฉันจำได้แม่นเลย แล้วยิ่งย้ายมาจากซากุราซากิตามที่เคยได้ข่าวมาด้วยแล้ว ไม่ผิดตัวแน่ๆ กรี๊ดดดดดดด นี่ฉันได้เรียนร่วมกับสองไอดอลสุดหล่อเลยเหรอเนี่ย\"
เท่านั้นเองเสียงฮืออาก็ระเบิดขึ้นอีกครั้ง
\"เงียบๆกันหน่อย! เอ้า ซึมาบูกิ เธอไปนั่งข้างฮาเซกาว่า และฟุคาดะ เธอนั่งข้างๆไอซาวะ แล้วกัน\"
เสียงฮือฮาที่ดังอยู่แล้วยิ่งดังมากกว่าเก่า ก็การที่สองไอดอลสุดหล่อนั่งเรียนด้วยกันมันไม่ใช่เรื่องที่จะหาดูกันได้ง่ายๆเลยนี่นา
\"ครูครับ ผมสายตาไม่ดี ผมขอนั่งข้างหน้านี่ดีกว่า\"
0_0 ทำอะไรของนายเนี่ยโทชิ จะให้ฉันไปนั่งข้างจุนอิจิเหรอ สายตาไม่ดีอะไรกันยะ สายตานายดียิ่งกว่าเหยี่ยวซะอีก
ฉันจะทำหน้ายังไงดีนะ ฉันยังอายเรื่องเมื่อเช้าอยู่เลย
\"โทชิ ทำอะไรของนายน่ะ\"
ฉันกระซิบถามโทชิ
\"เอ้า แผนต่อไปไง \'ให้เป็นที่รู้จักมักคุ้น\' \"
โทชิกระซิบตอบมา
\"ตามใจเธอ ถ้าอย่างนั้นฟุคาดะ เธอไปนั่งกับฮาเซกาว่าแล้วกัน\"
โทชิชิงเดินไปนั่งข้างๆผู้หญิงที่ชื่อไอซาวะ ฉันจึงจำเป็นต้องเดินไปหลังห้องตรงโต๊ะข้างๆจุนอิจิ อ๊าย ฉันเห็นรอยลิปติกของฉันยังติดอยู่ที่เสื้อของเขาอยู่เลย
\"อะ..อะไรเหรอ\"
พอฉันนั่งลงจุนอิจิก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ตาเขาจ้องอยู่ที่ริมฝีปากของฉัน ทำอย่างกับจะจูบเลย ว๊าย อย่าบอกนะว่าเขาจะทำอย่างนั้นทั้งๆที่ครูยังอยู่ในห้อง
หน้าของจุนอิจิใกล้เข้ามาจนเกือบจะชิดแล้ว ไม่รู้ทำไมฉันถึงไม่หลบได้แต่หลับตาปี๋>.<
จุนอิจิเอานิ้วแตะที่ริมฝีปากของฉันแรงๆหนึ่งที
\"สีปากจริงเหรอเนี่ย\"
\"0.0?\"
\"ฉันว่าเธอแค่ทาลิปกรอสก็พอแล้วนะ ไม่ต้องทาลิปติกหรอก สีปากเธอสวยอยู่แล้ว\"
\"\\\\>.
เมื่อเช้าที่ชนกัน ปากฉันถูกับเสื้อของจุนอิจิอย่างแรงจนสีลิปติกหลุดออกหมด แล้วฉันก็ไม่มีเวลาจะทาใหม่ด้วย
\"โอ๊ย เสร็จเจ้าจุนอีกแล้ว สวรรค์ทำไมลำเอียงอย่างนี้คร๊าบ ส่งทาคุยะ มินาโตะมาเกิด แล้วทำไมต้องส่ง ฮาเซกาว่า จุนอิจิ มาเกิดด้วย\"
ทุกคนที่กำลังตะลึงกับการกระทำของจุนอิจิพากันหัวเราะนายมินาโตะ ยกเว้นพวกยัยรุริโกะที่ทำปากมุบมิบเหมือนกำลังด่าฉันอยู่
\"รู้ไว้ก็ดีแล้ว ว่าของใครเป็นของใคร หึ หึ\"
อึ๋ย โทชิ ฉันจะทำยังไงกับสถานการณ์ตอนนี้ดี
เฮือก! เจ้าชายปีศาจของขึ้นอีกแล้ว ขนาดเขาไม่ได้มองที่ฉัน ฉันยังหนาวไปถึงกระดูกสันหลังเลย ดีนะ ที่จุนอิจิไม่ได้มองไปทางโทชิ ไม่งั้น โอ๊ย ไม่อยากจะคิด
\"ฮาเซกาว่า เธออย่าไปแกล้งเด็กใหม่สิ เอาล่ะ หมดชั่วโมงโฮมรูมแล้ว ครูไปก่อนล่ะ\"
พอคุณคุณประจำชั้นเดินออกไปพวกยัยรุริโกะก็เข้าไปถามโน่นถามนี่โทชิกันใหญ่ แต่ก็ถูกเขาตวาดไม่ให่มายุ่ง จึงได้เดินกระฟัดกระเฟียดกลับมามองหาเรื่องฉันอีก ฉันไปทำอะไรให้พวกเธอกันยะ ถึงมองฉันแบบจะกินเลือดกินเนื้อแบบนั้น
ส่วนฉันไม่มีใครเข้ามาคุยด้วยเลยนอกจากนายมินาโตะ คงเพราะจุนอิจิพูดไปอย่างนั้น ส่วนตัวเขาน่ะเหรอ นั่งอมยิ้มมองหน้าฉันอยู่ได้ จนฉันทำอะไรไม่ถูกแล้ว
\"เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายคะ\"
เด็กผู้หญิงคนหนึ่งยกมือถาม
\"ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย\"
\"เป็นกะเทยหรือคะเนี่ย ว้า เสียดายจัง\"
เด็กคนเดิมพูดต่อ ทั้งห้องก็ส่งเสียงหัวเราะดังลั่น
\"เงียบๆหน่อย! อายาเนะ รุริโกะ เธอนี่..ให้มันน้อยๆหน่อยนะ ครูหมายความว่านักเรียนใหม่มีสองคน เป็นผู้หญิงหนึ่งคนและอีกคนก็เป็นผู้ชาย\"
ทั้งห้องส่งเสียงฮือฮาอีกครั้ง ส่วนมากจะคาดเดาเกี่ยวกับหน้าตาของนักเรียนใหม่
\"ว้าว...มีผู้ชายด้วย หล่อหรือเปล่าคะครู\"
\"แล้วผู้หญิงสวยหรือเปล่าครับครู ถ้าเป็นแบบยัยพวกนี้ก็แบ่งๆไปห้องอื่นบ้างก็ได้นะครับ\"
เด็กผู้ชายคนหนึ่งลุกขึ้นพูด แล้วก็ปรายตามองไปที่พวกผู้หญิง ก่อให้เกิดเสียงหัวเราะขึ้นทางฝ่ายชาย ส่วนฝ่ายหญิงได้ยินแบบนั้ก็ตะโกนด่ากลับไป จนเกิดสงครามย่อมๆ
ปึง! ปึง! ปึง!
คุณครูประจำชั้นทุบโต๊ะเสียงดังเพื่อยุติพวกนั้น(ฉันไม่กล้ามีเรื่องกับครูคนนี้แน่ ท่าทางมือหนักน่าดู) ทั้งห้องจึงเงียบกริบขึ้นมาทันใด
\"พวกเธออยู่กันมาจนขึ้นปีสามแล้ว สามัคคีกันหน่อยไม่ได้หรือไง! ไม่อายเด็กใหม่บ้างเหรอ เค้าอุตสาห์ย้ายมาเพราะเห็นว่าโรงเรียนเราดี แล้วก็ไม่ต้องคาดเดาอะไรมากมาย เจอกับพวกเขาเลยแล้วกัน ซึมาบูกิ ฟุคาดะ เข้ามาสิ\"
เราสองคนเดินเข้าไป ทั้งห้องก็ส่งเสียงฮือฮาอีกแล้ว พวกผู้หญิงก็พูดแต่ว่า ~หล่อจังเลย หล่อจังเลย~
พวกผู้ชายก็ผิวปากวี๊ดวิ้วใส่ฉันพร้อมทั้งตะโกนแซว
โทชิส่งสายตาฆาตกรเลือดเย็นไปที่ไอ้พวกนั้น จนเงียบไปทีละคน ไม่มีใครกล้าเปิดปากพูดอีก
\"ทั้งสองคนแนะนำตัวสิ\"
คุณครูประจำชั้นพูดทำลายบรรยากาศที่น่าอึดอัดนั้น ทุกคนจึงค่อยเริ่มกระซิบกระซาบกันใหม่
\"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อฟุคาดะ เอริกะ ยินดีที่ได้รู้จัก\"
ฉันพูดพร้อมกับยิ้มให้ทุกคน อ๊ะ จุนอิจิก็อยู่ห้องนี้ด้วยเหรอเนี่ย เมื่อกี๊ตอนเดินเข้ามาฉันมัวแต่ก้มหน้า เลยไม่ได้มองใคร อื้อหือ เขาช่างดูโดดเด่นจริงๆ
\"ซึมาบูกิ โทชิ\"
โทชิแนะนำตัวห้วนๆ
\"ทั้งสองคนย้ายมาจากโรงเรียนซากุราซากิ ขอให้ทุกคนช่วยดูแลเพื่อนด้วยนะ\"
\"จะช่วยดูแลให้อย่างดีเลยคร๊าบ ใช่ไหม จุน\"
นายมินาโตะที่นั่งอยู่ข้างหน้าจุนอิจิบอกกับครู แล้วหันไปพยักเพยิดกับเขา
\"อ๊า จำได้แล้ว จำได้แล้ว\"
อยู่ๆยัยรุริโกะ (จำเสียงได้) ลุกขึ้นมายืนชี้หน้าโทชิ ทำหน้าตาตื่นเต้นมากๆ
\"เธอ เธอ ซึมาบูกิ โทชิ เจ้าชายปีศาจ ที่..ที่มีมุทสึกิ ริวเฮ เป็นคู่หูปีศาจใช่ไหม ชื่อนี้ สายตาแบบนี้ ไม่ผิดแน่\"
\"จริงเหรอ รุริจัง\"
เพื่อนที่นั่งข้างยัยรุริโกะ ถามเสียงตื่นเต้นพอๆกัน
\"ใช่แน่นอน ถึงเขาจะเป็นคนเก็บตัว แต่ฉันก็เคยเห็นเขา ฉันจำได้แม่นเลย แล้วยิ่งย้ายมาจากซากุราซากิตามที่เคยได้ข่าวมาด้วยแล้ว ไม่ผิดตัวแน่ๆ กรี๊ดดดดดดด นี่ฉันได้เรียนร่วมกับสองไอดอลสุดหล่อเลยเหรอเนี่ย\"
เท่านั้นเองเสียงฮืออาก็ระเบิดขึ้นอีกครั้ง
\"เงียบๆกันหน่อย! เอ้า ซึมาบูกิ เธอไปนั่งข้างฮาเซกาว่า และฟุคาดะ เธอนั่งข้างๆไอซาวะ แล้วกัน\"
เสียงฮือฮาที่ดังอยู่แล้วยิ่งดังมากกว่าเก่า ก็การที่สองไอดอลสุดหล่อนั่งเรียนด้วยกันมันไม่ใช่เรื่องที่จะหาดูกันได้ง่ายๆเลยนี่นา
\"ครูครับ ผมสายตาไม่ดี ผมขอนั่งข้างหน้านี่ดีกว่า\"
0_0 ทำอะไรของนายเนี่ยโทชิ จะให้ฉันไปนั่งข้างจุนอิจิเหรอ สายตาไม่ดีอะไรกันยะ สายตานายดียิ่งกว่าเหยี่ยวซะอีก
ฉันจะทำหน้ายังไงดีนะ ฉันยังอายเรื่องเมื่อเช้าอยู่เลย
\"โทชิ ทำอะไรของนายน่ะ\"
ฉันกระซิบถามโทชิ
\"เอ้า แผนต่อไปไง \'ให้เป็นที่รู้จักมักคุ้น\' \"
โทชิกระซิบตอบมา
\"ตามใจเธอ ถ้าอย่างนั้นฟุคาดะ เธอไปนั่งกับฮาเซกาว่าแล้วกัน\"
โทชิชิงเดินไปนั่งข้างๆผู้หญิงที่ชื่อไอซาวะ ฉันจึงจำเป็นต้องเดินไปหลังห้องตรงโต๊ะข้างๆจุนอิจิ อ๊าย ฉันเห็นรอยลิปติกของฉันยังติดอยู่ที่เสื้อของเขาอยู่เลย
\"อะ..อะไรเหรอ\"
พอฉันนั่งลงจุนอิจิก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ตาเขาจ้องอยู่ที่ริมฝีปากของฉัน ทำอย่างกับจะจูบเลย ว๊าย อย่าบอกนะว่าเขาจะทำอย่างนั้นทั้งๆที่ครูยังอยู่ในห้อง
หน้าของจุนอิจิใกล้เข้ามาจนเกือบจะชิดแล้ว ไม่รู้ทำไมฉันถึงไม่หลบได้แต่หลับตาปี๋>.<
จุนอิจิเอานิ้วแตะที่ริมฝีปากของฉันแรงๆหนึ่งที
\"สีปากจริงเหรอเนี่ย\"
\"0.0?\"
\"ฉันว่าเธอแค่ทาลิปกรอสก็พอแล้วนะ ไม่ต้องทาลิปติกหรอก สีปากเธอสวยอยู่แล้ว\"
\"\\\\>.
เมื่อเช้าที่ชนกัน ปากฉันถูกับเสื้อของจุนอิจิอย่างแรงจนสีลิปติกหลุดออกหมด แล้วฉันก็ไม่มีเวลาจะทาใหม่ด้วย
\"โอ๊ย เสร็จเจ้าจุนอีกแล้ว สวรรค์ทำไมลำเอียงอย่างนี้คร๊าบ ส่งทาคุยะ มินาโตะมาเกิด แล้วทำไมต้องส่ง ฮาเซกาว่า จุนอิจิ มาเกิดด้วย\"
ทุกคนที่กำลังตะลึงกับการกระทำของจุนอิจิพากันหัวเราะนายมินาโตะ ยกเว้นพวกยัยรุริโกะที่ทำปากมุบมิบเหมือนกำลังด่าฉันอยู่
\"รู้ไว้ก็ดีแล้ว ว่าของใครเป็นของใคร หึ หึ\"
อึ๋ย โทชิ ฉันจะทำยังไงกับสถานการณ์ตอนนี้ดี
เฮือก! เจ้าชายปีศาจของขึ้นอีกแล้ว ขนาดเขาไม่ได้มองที่ฉัน ฉันยังหนาวไปถึงกระดูกสันหลังเลย ดีนะ ที่จุนอิจิไม่ได้มองไปทางโทชิ ไม่งั้น โอ๊ย ไม่อยากจะคิด
\"ฮาเซกาว่า เธออย่าไปแกล้งเด็กใหม่สิ เอาล่ะ หมดชั่วโมงโฮมรูมแล้ว ครูไปก่อนล่ะ\"
พอคุณคุณประจำชั้นเดินออกไปพวกยัยรุริโกะก็เข้าไปถามโน่นถามนี่โทชิกันใหญ่ แต่ก็ถูกเขาตวาดไม่ให่มายุ่ง จึงได้เดินกระฟัดกระเฟียดกลับมามองหาเรื่องฉันอีก ฉันไปทำอะไรให้พวกเธอกันยะ ถึงมองฉันแบบจะกินเลือดกินเนื้อแบบนั้น
ส่วนฉันไม่มีใครเข้ามาคุยด้วยเลยนอกจากนายมินาโตะ คงเพราะจุนอิจิพูดไปอย่างนั้น ส่วนตัวเขาน่ะเหรอ นั่งอมยิ้มมองหน้าฉันอยู่ได้ จนฉันทำอะไรไม่ถูกแล้ว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น