ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : start!!!
เฮือก!!
หญิงสาวสะดุ้งลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ปาดเหงื่อรอบใบหน้า
\"ทำไมฝันเรื่องนี้ได้เนี่ย หรือว่า...เพราะถึงเวลาแก้แค้นแล้ว\"
ปัง!
\"ที่ร๊าก รีบอาบน้ำแล้วไปโรงเรียนกันเถอะ ^_^\"
\"นี่! ใครเป็นที่รักของนายกันยะ -_-^แล้วคำว่ามารยาทมันไม่อยู่ในสมองของนายเลยหรือไง ถึงได้เปิดประตูเข้ามาโดยไม่เคาะอย่างนี้ -_-^\"
\"เธอยังไม่ชินอีกเหรอ ^^ ฉันเข้ามาแบบนี้มาหนึ่งปีกับอีกสิบเอ็ดเดือน บอกรักเธอและก็เรียกเธอว่าที่รักมาตั้งสองปีแล้วนะ\"
\"จะให้ชินได้ยังไง ฉันเป็นผู้หญิงนะ มีผู้หญิงคนไหนอยากจะให้คนอื่นเห็นสภาพที่ดูไม่ได้ตอนเพิ่งตื่นกันบ้างล่ะ\"
\"คนอื่นที่ไหนกัน แล้วฉันก็ไม่เห็นสนใจเลยว่าหน้าตาเธอจะเป็นยังไง\"
\"แต่เราก็ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน นายเข้ามาแบบนี้ฉันว่ามันดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่\"
\"งั้นเธอก็ตอบตกลงเป็นแฟนฉันซะทีสิ ฉันรักเธอมาตั้งนานแล้ว อุตส่าห์ผ่านด่านคุณว่าที่พ่อตาแม่ยายได้เข้ามาปลุกเธอทุกเช้า แต่เธอไม่ยอมรับรักฉันซะที ใจแข็งจริงๆ\"
\"ก็บอกแล้วไงวว่า................\"
\"ว่าขอดูใจไปก่อน และขอแก้แค้นให้เสร็จก่อน\"
ชายหนุ่มแทรกขึ้นมาอย่างรู้ทัน จะไม่ให้รู้ได้ยังไง ไอ้ประโยคนี้หญิงสาวตรงหน้า พูดกรอกหูมาตลอดสองปีที่เขาได้รู้จักกับเธอ
\"รู้แล้วยังจะพูดอีกทำไมล่ะ\"
\"แล้วมันเป็นความผิดของฉันหรือไง ที่เกิดมาหน้าตาดีเหมือนหมอนั่นที่ทำให้เธอไม่ไว้ใจคนหล่อ\"
\"เฮอะ! ชมตัวเองเฉยเลยนะ =_=\' มันไม่ใช่ความผิดของนายหรอกที่เกิดมาหน้าตาดี แต่ผิดที่นายมารักคนที่มีความแค้นฝังใจกับคนหน้าตาดีอย่างฉันเอง\"
สีหน้าเธอหมองลงเล็กน้อยเมื่อนึกถึงภาพในอดีตที่ฝันเมื่อเช้า
\"บอกเป็นครั้งที่เจ็ดร้อยสามสิบเอ็ดนะว่าฉันจะเป็นคนปลดปล่อยเธอเอง แล้ววันนี้ก็เป็นวันแรกของการแก้แค้นของเธอไม่ใช่เหรอ\"
หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อนึกถึงแผนการแก้แค้นที่รอคอยมาถึงสองปี ในวันนี้
\"วันนี้แล้วซินะ\"
\"ใช่ ^0^ วันนี้แล้ว เพราะฉะนั้นเธอต้องรีบไปอาบน้ำแต่งตัวให้สวยๆ เพื่อไปทำภารกิจของเธอให้เสร็จ แล้วจะได้มาเป็นที่รักจริงๆของฉันซะที\"
\"ไม่เคยลืมเลยนะเรื่องนี้น่ะ\"
หญิงสาวมองค้อนก่อนจะตอบ
\"แน่นอนสิ ก็ฉันรักเธอนี่\"
เขาเอามือลูบแก้มเธอเบาๆทำให้เธอหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที
\"ฉันจะลงไปรอข้างล่างนะ\"
เขาพูดแล้วก็เดินออกไป
\"อีตานี่หนิ //>.
เธอเอามือลูบแก้มตรงที่เขาสัมผัส
ที่จริงไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้สึกอะไรเลยกับเขา \"ซึมาบูกิ โทชิ\" ผู้ชายหล่อที่เข้ามาในวันที่เธออกหักและอยู่ในอารมณ์แค้นผู้ชายหน้าตาดี เขาจึงไม่อยู่ในสายตาของเธอเลย แต่เขากลับบอกชอบเธอตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน ทั้งยังเสนอตัวช่วยเธอแก้แค้นไอ้ผู้ชายเฮงซวยคนนั้น ช่วยป็นกำลังใจให้เธอ แลกเปลี่ยนกับการที่เธอจะลืมอดีตและรับรักเขา
แต่ความรักของโทชิก็ยังไม่สามารถแทรกซึมเข้าไปในใจของเธอได้มากนัก อาจเพราะกำแพงที่เธอได้สร้างป้องกันตัวเองไว้หลังจากผิดหวังครั้งที่แล้ว หรืออาจเป็นเพราะคนคนนั้นยังอยู่ในความทรงจำของเธออยู่ตลอดมา เธอจึงยังให้ได้เพียงความรู้สึกดีๆเท่านั้น และจะเพราะสาเหตุอะไรก็ตาม เธอก็ยังตอบตัวเองไมได้และไม่เคยคิดหาคำตอบ เพราะคิดว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ดีอยู่แล้ว
\'ฟุคาดะ เอริกะ\'เธอไม่เคยคิดเลยว่าแผนการแก้แค้นที่กำลังจะเริ่มนั้น มันจะเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งทุกอย่างในตอนนี้ ทุกๆผลลัพท์ที่ตั้งใจให้เป็น มันไม่ได้จบด้วยคำว่า Happy Ending เสมอไป................
...............................................................................................................................................
เสื้อผ้า....โอเค
หน้าผม...โอเค
ถุงเท้า....โอเค
กระเป๋า..โอเค
สวยแล้ว...ไปได้ สู้ๆคนสวย ^.^
\"เสร็จแล้ว ไปโรงเรียนกันได้แล้วจ้า\"
\"ที่รัก เธอเหมาะกับเครื่องแบบโรงเรียนนี้จริงๆ\"
\"โทชิก็เหมือนกัน\"
ฉันคิดอย่างนั้นจริงๆนะ ดูสิ เสื้อเชิ๊ตสีขาว ผูกเนคไทสีเทาลายตราโรงเรียน กางเกงขายาวสีเทา มีเสื้อสูทสีเทาที่ติดเข็มกลัดสัญลักษณ์โรงเรียนสวมเข้าไปอีก โอ้ว เท่มั่กๆ
\"เด็กๆ อย่ามัวแต่ชมกันอยู่ รีบไปโรงเรียนได้แล้ว เพิ่งย้ายมาแล้วไปสายมันจะดูไม่ดีนะ\"
\"ครับ\"
\"ค่ะ\"
\"แน่ใจนะว่า ไม่ต้องให้แม่ไปส่ง\"
\"แม่คะ พวกหนูโตกันแล้วนะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก\"
\"แม่ไม่ได้ห่วงแก แม่ห่วงโทชิต่างหาก สุดหล่อถ้ายัยเอรี่ทำอะไรขายหน้า รีบเดินออกห่างๆเลยนะ ทำเป็นไม่รู้จักเลยก็ได้\"
\"แม่คะ! //0.0//\"
\"ฮะ ฮะ ฮ่า รับทราบครับผม ฮะ ฮ่า ฮ่า\"
\"หนูไปล่ะค่ะ -_-;\"
\"ไปก่อนนะครับคุณแม่ คิก ^^ คิก\"
หญิงสาวสะดุ้งลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ปาดเหงื่อรอบใบหน้า
\"ทำไมฝันเรื่องนี้ได้เนี่ย หรือว่า...เพราะถึงเวลาแก้แค้นแล้ว\"
ปัง!
\"ที่ร๊าก รีบอาบน้ำแล้วไปโรงเรียนกันเถอะ ^_^\"
\"นี่! ใครเป็นที่รักของนายกันยะ -_-^แล้วคำว่ามารยาทมันไม่อยู่ในสมองของนายเลยหรือไง ถึงได้เปิดประตูเข้ามาโดยไม่เคาะอย่างนี้ -_-^\"
\"เธอยังไม่ชินอีกเหรอ ^^ ฉันเข้ามาแบบนี้มาหนึ่งปีกับอีกสิบเอ็ดเดือน บอกรักเธอและก็เรียกเธอว่าที่รักมาตั้งสองปีแล้วนะ\"
\"จะให้ชินได้ยังไง ฉันเป็นผู้หญิงนะ มีผู้หญิงคนไหนอยากจะให้คนอื่นเห็นสภาพที่ดูไม่ได้ตอนเพิ่งตื่นกันบ้างล่ะ\"
\"คนอื่นที่ไหนกัน แล้วฉันก็ไม่เห็นสนใจเลยว่าหน้าตาเธอจะเป็นยังไง\"
\"แต่เราก็ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน นายเข้ามาแบบนี้ฉันว่ามันดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่\"
\"งั้นเธอก็ตอบตกลงเป็นแฟนฉันซะทีสิ ฉันรักเธอมาตั้งนานแล้ว อุตส่าห์ผ่านด่านคุณว่าที่พ่อตาแม่ยายได้เข้ามาปลุกเธอทุกเช้า แต่เธอไม่ยอมรับรักฉันซะที ใจแข็งจริงๆ\"
\"ก็บอกแล้วไงวว่า................\"
\"ว่าขอดูใจไปก่อน และขอแก้แค้นให้เสร็จก่อน\"
ชายหนุ่มแทรกขึ้นมาอย่างรู้ทัน จะไม่ให้รู้ได้ยังไง ไอ้ประโยคนี้หญิงสาวตรงหน้า พูดกรอกหูมาตลอดสองปีที่เขาได้รู้จักกับเธอ
\"รู้แล้วยังจะพูดอีกทำไมล่ะ\"
\"แล้วมันเป็นความผิดของฉันหรือไง ที่เกิดมาหน้าตาดีเหมือนหมอนั่นที่ทำให้เธอไม่ไว้ใจคนหล่อ\"
\"เฮอะ! ชมตัวเองเฉยเลยนะ =_=\' มันไม่ใช่ความผิดของนายหรอกที่เกิดมาหน้าตาดี แต่ผิดที่นายมารักคนที่มีความแค้นฝังใจกับคนหน้าตาดีอย่างฉันเอง\"
สีหน้าเธอหมองลงเล็กน้อยเมื่อนึกถึงภาพในอดีตที่ฝันเมื่อเช้า
\"บอกเป็นครั้งที่เจ็ดร้อยสามสิบเอ็ดนะว่าฉันจะเป็นคนปลดปล่อยเธอเอง แล้ววันนี้ก็เป็นวันแรกของการแก้แค้นของเธอไม่ใช่เหรอ\"
หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อนึกถึงแผนการแก้แค้นที่รอคอยมาถึงสองปี ในวันนี้
\"วันนี้แล้วซินะ\"
\"ใช่ ^0^ วันนี้แล้ว เพราะฉะนั้นเธอต้องรีบไปอาบน้ำแต่งตัวให้สวยๆ เพื่อไปทำภารกิจของเธอให้เสร็จ แล้วจะได้มาเป็นที่รักจริงๆของฉันซะที\"
\"ไม่เคยลืมเลยนะเรื่องนี้น่ะ\"
หญิงสาวมองค้อนก่อนจะตอบ
\"แน่นอนสิ ก็ฉันรักเธอนี่\"
เขาเอามือลูบแก้มเธอเบาๆทำให้เธอหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที
\"ฉันจะลงไปรอข้างล่างนะ\"
เขาพูดแล้วก็เดินออกไป
\"อีตานี่หนิ //>.
เธอเอามือลูบแก้มตรงที่เขาสัมผัส
ที่จริงไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้สึกอะไรเลยกับเขา \"ซึมาบูกิ โทชิ\" ผู้ชายหล่อที่เข้ามาในวันที่เธออกหักและอยู่ในอารมณ์แค้นผู้ชายหน้าตาดี เขาจึงไม่อยู่ในสายตาของเธอเลย แต่เขากลับบอกชอบเธอตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน ทั้งยังเสนอตัวช่วยเธอแก้แค้นไอ้ผู้ชายเฮงซวยคนนั้น ช่วยป็นกำลังใจให้เธอ แลกเปลี่ยนกับการที่เธอจะลืมอดีตและรับรักเขา
แต่ความรักของโทชิก็ยังไม่สามารถแทรกซึมเข้าไปในใจของเธอได้มากนัก อาจเพราะกำแพงที่เธอได้สร้างป้องกันตัวเองไว้หลังจากผิดหวังครั้งที่แล้ว หรืออาจเป็นเพราะคนคนนั้นยังอยู่ในความทรงจำของเธออยู่ตลอดมา เธอจึงยังให้ได้เพียงความรู้สึกดีๆเท่านั้น และจะเพราะสาเหตุอะไรก็ตาม เธอก็ยังตอบตัวเองไมได้และไม่เคยคิดหาคำตอบ เพราะคิดว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ดีอยู่แล้ว
\'ฟุคาดะ เอริกะ\'เธอไม่เคยคิดเลยว่าแผนการแก้แค้นที่กำลังจะเริ่มนั้น มันจะเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งทุกอย่างในตอนนี้ ทุกๆผลลัพท์ที่ตั้งใจให้เป็น มันไม่ได้จบด้วยคำว่า Happy Ending เสมอไป................
...............................................................................................................................................
เสื้อผ้า....โอเค
หน้าผม...โอเค
ถุงเท้า....โอเค
กระเป๋า..โอเค
สวยแล้ว...ไปได้ สู้ๆคนสวย ^.^
\"เสร็จแล้ว ไปโรงเรียนกันได้แล้วจ้า\"
\"ที่รัก เธอเหมาะกับเครื่องแบบโรงเรียนนี้จริงๆ\"
\"โทชิก็เหมือนกัน\"
ฉันคิดอย่างนั้นจริงๆนะ ดูสิ เสื้อเชิ๊ตสีขาว ผูกเนคไทสีเทาลายตราโรงเรียน กางเกงขายาวสีเทา มีเสื้อสูทสีเทาที่ติดเข็มกลัดสัญลักษณ์โรงเรียนสวมเข้าไปอีก โอ้ว เท่มั่กๆ
\"เด็กๆ อย่ามัวแต่ชมกันอยู่ รีบไปโรงเรียนได้แล้ว เพิ่งย้ายมาแล้วไปสายมันจะดูไม่ดีนะ\"
\"ครับ\"
\"ค่ะ\"
\"แน่ใจนะว่า ไม่ต้องให้แม่ไปส่ง\"
\"แม่คะ พวกหนูโตกันแล้วนะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก\"
\"แม่ไม่ได้ห่วงแก แม่ห่วงโทชิต่างหาก สุดหล่อถ้ายัยเอรี่ทำอะไรขายหน้า รีบเดินออกห่างๆเลยนะ ทำเป็นไม่รู้จักเลยก็ได้\"
\"แม่คะ! //0.0//\"
\"ฮะ ฮะ ฮ่า รับทราบครับผม ฮะ ฮ่า ฮ่า\"
\"หนูไปล่ะค่ะ -_-;\"
\"ไปก่อนนะครับคุณแม่ คิก ^^ คิก\"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น