ลาฟลอร่า สุดป่วนก๊วนเจ้าหญิงกับเจ้าชายในฝัน season 2

ลำดับตอนที่ #7 : การแข่งขันรอบที่ 2 !! ปัญหาเข้าตัวแล้วสินาซิสซ่า !(100%)

โฮ้ย ! เพราะมีนักอ่านที่น่ารักของไรเตอร์ ไรเตอร์เลยจัดให้จ้าา ^U^
--------------------------------------------------------------------------------

ทีนี้ก็ผ่านไปเป็นเวลา 2 วันก็ได้กำหนดการการแข่งขันรอบที่ 2 ขึ้นมา ทุกคนดูท่าจะดีใจกันใหญ่เลยเพราะจะได้ไม่ต้องอยู่นิ่งๆบนเรือสำราญขนาดใหญ่แต่ไม่มีอะไรสนุกๆให้ทำซะงั้น โดยกติกาการแข่งขันครั้งนี้ถึงกับทำให้ทุกๆคนเหงือตกทันที !! เมื่อรู้ว่ากติกาคือ....!!

   "อะแฮ่มๆ กรุณาฟังกติกาในครั้งนี้ด้วยนะครับทุกคน ประเทศต่อไปเป็นประเทศนิวซีแลนด์ โดยกติกาคือต้องจับคู่กับคู่เต้นรำในงานลีลาศกระชับมิตรครั้งก่อน..."กัปตันเรืออธิบาย

   "หาาา !!! O[]o"เจ้าหญิงเจ้าชายอุทานขึ้นมาโดยมิได้นัดหมาย

   "เพราะว่าพวกเราจะต้องหาสมบัติกันแต่ถ้าให้อยู่กันเป็นทีมก็รู้คำตอบกันง่ายๆเราเลยจัดการโดยการจับคู่เจ้าชายเจ้าหญิงยังไงล่ะ"

   "ล..แล้วต้องเป็นแบบนี้ทุกรอบเลยหรือเปล่าเจ้าค่ะ"ยูริถาม

   "แน่นอนต้องเป็นแบบนั้นตลอดทุกรอบครับ"

   "O[]O||'|"ทุกคน

   "หึ ฉันน่ะสบายอยู่แล้วเพราะยังไงหัวสมองฉันก็คงไวกว่าหัวสมองของลิงหรอกนะ"กียุลว่า

   "นายว่าใครเป็นลิงยะ !!"ทิวาตวาดกลับทันที

   "เอ๋าๆ ก็จริงนี่นา"

   "หน็อย นายตี๋ปากจัด !! ย้ากก !!"ว่าแล้วทิวาก็ใส่ท่า วานรสยายปีก(ลิงมีปีกด้วยเหรอ ! =[]=)

แล้วคงไม่ต้องบอกนะว่าเกิดอะไรขึ้น ใช่แล้วทั้งสองคนทะเลาะกันยกใหญ่เลยน่ะสิ แต่เอาเถอะมันเป็นธรรมชาติของเรื่องนี้อยู่แล้วนี่นา ถ้าทิวากับกียุลไม่ทะเลาะกันนั่นแหละวันนั้นโลกแตก!

   "งั้นฉันก็ต้องจับคู่กับ..."นาซิสซ่าหันไปหาชายที่ยืนอยู่ข้างหลังที่กำลังยิ้มแย้มอยู่

   "ครับ ผมเอง^^"นาซิสซ่าหันกลับมาแล้วก็ต้องถอนหายใจ เฮ้อ ทันที - -

   "อั๊วต้องคู่กับอาฮอรัสสิน่อ"เหมยฮัวบอก

   "ครับ ฝากตัวด้วยนะครับ"ฮอรัสบอกเหมยฮัว

   "ส่วนยูริก็ต้องคู่กับคุณคริสคุงสินะเจ้าค่ะ ^^"ยูริหันไปหาคริสแล้วก็ยิ้ม

   "ยูริจังพวกเรามาเล่นเป็นฮีโร่ตามหาสมบัติกันเถอะนะ!"คริสเสนอ

   "โอ๊ส!! ได้อยู่แล้วเจ้าค่ะ ><"

ฮ่ะๆ แต่ละคู่ดูลงเอยกันได้ดีทุกคู่เลยนะ แต่คู่ที่จะเด่นมากที่สุดในตอนนี้คือ.....!!


 นาซิสซ่าเดินเข้ามาในห้องและนอนลงบนเตียงสีม่วงสดใสถึงเธอจะทำเป็นยิ้มแต่ในนัยน์ตาสีม่วงของเธอนั้นกลับเต็มไปด้วยความเศร้าสร้อย เพราะอะไรกันนะ..

   "เฮ้อออ..."นาซิสซ่าถอนหายใจ

   "ตอนนั้นตอนที่เราถูกจับตัวไปที่ทะเลในตอนนั้น...ดันเต้มาช่วยเราไว้สินะ"นาซิสซ่าหลับตาลง(ปล.ใครที่ยังไม่รู้เรื่องไปอ่านลาฟลอร่า สุดป่วนก๊วนเจ้าหญิงกับเจ้าชายในฝัน ภาคแรกตอน เดตแรกที่แสนจะวุ่นวายสิค่ะ ^^)แล้วเธอก็นึกถึงตอนที่เลตัสและสามีพยายามจะฆ่าเธอ

   'พ่อของเธอทำสามีฉันไว้เจ็บแสบ และได้เคืองแค้นมาตั้งแต่ตอนนั้น'

คำพูดของเลตัสยังค้างคาอยู่ในหัวของเธอทั้งที่ผ่านมาตั้งหลายเดือนแล้วแท้ๆ

   "พ่อของฉันไปยิงที่แขนของแฟนยัยเลตัสนั่นทำไมกันนะ"ยิ่งคิดก็ยิ่งง่วงแล้ว"แล้วทำไมยัยเลตัสถึงเกลียดชังแม่คาร่ามาตั้งแต่อนุบาลกันนะ"

แล้วนาซิสซ่าก็หลับไป.....

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

   "คุณนาซิสซ่าขออนุญาตินะครับ...อ้าว !"ดันเต้เดินเข้ามาในห้องของพวกเจ้าหญิง

   "แหม.. ใบหน้าตอนหลับน่ารักมากเลยนะครับคุณนาซิสซ่า"ดันเต้บอกแล้วยิ้ม"แต่ตอนนี้เราอย่าพึ่งให้คุณนาซิสซ่าอ่านจดหมายฉบับนี้ดีกว่า"

...........เมื่อถึงวันที่ต้องไปนิวซีแลนด์

   "คำใบ้ในรอบนี้คือ เมฆลอยฟุ้งไปทั่วท้องฟ้า"กัปตันเรือบอกก่อนจะให้พวกเราลงคู่ละสถานที่

ตอนนี้คู่ของคนอื่นอย่าพึ่งสนนะตอนนี้ มาดูคู่นี้ดีกว่า.. ดันเต้กับนาซิสซ่า

   "คำใบ้อะไรคืออะไรกันนะ"นาซิสซ่าทำท่าครุ่นคิด ดันเต้เลยเดินเข้ามาจับไหล่ของนาซิสซ่า

   "ค่อยๆคิดก็ด้ครับ"

   "นายเป็นคู่แข่งของฉันในตอนนี้นะ อย่ามาช่วยกันให้ยากกว่าเดิมเลย"นาซิสซ่าปัดมือของดันเต้ออก

   ดันเต้ได้แต่ยิ้มแห้งๆให้แล้วคิดว่า 'เราจะให้คุณนาซิสซ่าอ่านจดหมายฉบับนี้ดีมั้ยนะ จดหมายของคนที่ลักพาตัวคุณนาซิสซ่าไปเมื่อ 4 เดือนที่แล้ว..'

   "อ..เอ่อ คุณนาซิสซ่าครับ"แล้วดันเต้ก็ตัดสินใจให้นาซิสซ่าอ่าน

   "หือ อะไรยะ ถ้าเป็นเรื่องคำใบ้ฉันไม่บอกหรอก...นะ"นาซิสซ่าเว้นวรรคคำพูดเมื่อดันเต้ยื่นจดหมายให้ นาซิสซ่าหลงนึกว่าจดหมายรัก -*- แต่ก็สลัดความคิดนั้นไปทันที แล้วก็เปิดอ่านจดหมายฉบับนั้น

   "..."

   "..."

บรรยากาศเงียบงันเมื่อนาซิสซ่าบรรจงอ่านข้อความในจดหมาย เมื่อนาซิสาซ่าอ่านจบ...

พรึบ !!
จดหมายปลิวออกไปตามแรงลมนาซิสซ่ายืนอยู่ในท่าอ่านจดหมายนั้นทั้งที่จดหมายได้ปลิวออกไปแล้ว

   "นาย.. ได้รับจดหมายนี้ตอนไหน"นาซิสซ่าถามดันเต้โดยไม่หันหน้าไปมอง

   "เมื่อวานก่อนนั้นครับ"

   "ทำไมไม่เอาให้ฉันก่อนหน้านั้น"

   "ผมกลัวว่าคุณนาซิสซ่าจะอาการไม่ดีน่ะครับ"

   "หึ...! นายมันบ้าที่สุดเลย ...แต่ก็ขอบใจที่ให้ฉันอ่านจดหมายนี้"นาซิสซ่าหันมาหาดันเต้ แล้วหยิบจดหมายคืนดันเต้

Nasissa's say

งานเข้าแล้วสิเรา ยัยเลตัสยังไม่เลิกราที่จะต้องการตัวของฉันอีกหรือไงกันนะ แต่ตอนนั้นก็น่าจะโดนจับไปแล้วนี่ทำไมถึงยังออกมาได้กันนะ !

  
'Your father's , mother's Dead  and You !!'
'KILL'
                                                                                Kilmu letus

พ่อ,แม่ของเธอ และ เธอ ต้องตาย !

ตาย !
                                                                             คิวมู เลตัส

 

นี่คือข้อความในจดหมาย ที่ทำให้ใจของฉันสะเทือนมาก ฉันต้องรีบไปช่วยพ่อกับแม่ ตอนนี้ฉันไม่สนแล้วว่าการแข่งขันจะเป็นอย่างไร สำคัญที่ตอนนี้คือต้อง จัดการยัยเลตัส !!

   ติ๊ดๆๆ

เสียงข้อความในโทรศัพท์ของดันเต้ฉันจึงสงสัยว่าใช่ยัยเลตัสหรือเปล่า

   "ใช่ยัยนั่นหรือเปล่า"

   "ใช่แล้วครับเป็นคุณเลตัสจริงๆ"

   "มันเขียนว่าอย่างไร !"

   "ฉันเฝ้าดูเธออยู่นะ คุณหนู"

หา ! เฝ้าดูแสดงว่ายัยนั่นอยู่แถวนี้ แล้วทำไมต้องเข้าเครื่องของดันเต้ด้วย แล้ว ไปเอาเบอร์มาจากไหนเนี่ย(ขนาดฉันยังไม่รู้เบอร์เลย >.,<:เฮ้ยๆ นาซิสซ่าของฉัน -*-)

   ติ๊ดๆ

   "จุดยืนของทุกคนในเมืองแห่งนี้"ดันเต้อ่านข้อความ

   "คำใบ้เหรอ"

-------------------------

ช่วยไรเตอร์ด้....วย...TOT ไรเตอร์ปวดหัวขอคอมเม้นท์สักนิดนึงก็ยังดี..อี..อี.
(ฟอร์มมัน -*-)
--------------------------

   "อาจจะเป็นอย่างนั้นก้ได้นะครับ"

   "นายเอามือถือนายมานี่ นายเชิญไปแข่งขันต่อเถอะ ฉันจะหายัยนั่นให้เจอ"ฉันบอกดันเต้แต่ดันเต้ไม่ยอมให้มือถือฉันแถมยังบอกว่า...

   "ผมก็จะช่วยด้วยเหมือนกัน"

   "อะไรนะ ! นายไม่ต้องมาช่วยฉันเลยนะ"

   "ถ้างั้นผมก็จะไม่ให้มือถือนะครับ"

   "ฮึ่ย !"ฉันกัดฟันเพราะไม่อยากให้ดันเต้มาพัวพันกับชีวิตที่เสี่ยงอัตรายขนาดนี้

   "งั้นก็ได้ !!"

   "จุดยืนของทุกคนในเมืองแห่งนี้ อาจจะเป็นผืนแผ่นดินก็ได้นะครับ"

   "ไม่ใช่ ถ้าเป็นผืนแผ่นดิน ยัยนั่นจะไปอยู่ไหนได้ล่ะ"

   "เอ๋า! จริงด้วยสินะ งั้นมันคืออะไ...."

   "หอนาฬิกา"

   "เอ๋"

   "หอนาฬิกาแน่นอน เพราะจุดยืนก็เปรียบเสมือนกาลเวลาในการดำรงชีวิตของทุกคนและในเมืองนี้ก็คงจะหมายถึงสถานที่ที่หอนาฬิกาอยู่นั่นไง"ฉันที่อยู่ๆก็รู้คำตอบบพูดออกมา

   "โฮ่! คุณนาซิสซ่าสุดยอดมากครับ"ดันเต้ทำท่าตกใจแล้วก็ปรบมือให้ฉัน

   "หอนาฬิกาที่เมืองนี้มีที่เดียว"

แล้วฉันกับดันเต้ก็พยักหน้าให้กันพร้อมวิ่งไปที่เป้าหมายทันที !

Nasissa's say End

ทางด้านทิวา VS กียุล

   "เมฆลอยฟุ้งไปทั่วท้องฟ้า"ทิวาพึมพัม

   "เหมือนจะเคยได้ยินแฮะ"กียุลพูด

   "อ๊ะ ! นั่นแกะนี่นา โอโหอยู่ในทุ่งหญ้ากว้างแถมยังมีขนปุกปุยเหมือนเมฆอีกต่างหาก..."ทิวาพูดขึ้นเมื่อเจอน้องแกะหลายตัวบนทุ่งหญ้าสีเขียว
   แล้วทิวาก็ชะงักไปแถมยังพูดพร้อมกับกียุลอีกว่า...

   "ใช่แล้ว !! แกะคือเมฆ"

กลับมาที่นาซิสซ่า VS ดันเต้

ในที่สุดก็มาถึงหอนาฬิกาสักทีนาซิสซ่ากับดันเต้รีบขึ้นไปชั้นบนของนาฬิกาและก็เป็นไปตามที่คิดไว้เพราะเลตัสอยู่ที่นั่น

   "ฮาโล่ เจอกันอีกแล้วนะค่ะ คุณหนู"

   "ปล่อยพ่อแม่ของฉัน เดี๋ยวนี้!!"

   "เสียใจ ฉันได้ติดตั้งระเบิดไว้ที่บ้านของเธอหลายลูกแล้ว"

   "ยัยปีศาจ"

   "ฉันยอมรับค่ะ เพราะฉันมันปีศาจ"

   "เธอต้องการอะไร"

   "เงิน เงิน และเงินเท่านั้นค่ะ"

   "แล้วทำไมต้องมาลงที่พ่อแม่ฉันล่ะ !"

   "เพราะว่า ฉันเกลียดยัยคาร่าน่ะสิ !"

   "!!!"

โปรดติดตามตอนต่อไป


 
     

ไรเตอร์ไปก่อนนะ น้องชายมันงับหัว