ลาฟลอร่า สุดป่วนก๊วนเจ้าหญิงกับเจ้าชายในฝัน

ลำดับตอนที่ #4 : เต้นได้แล้ว แต่... หมดหวัง! ความฝันของฉัน

"ทิวา เธอตั้งใจซ้อมหน่อยสิ"เจ้าชายที่ใส่แว่นบ้าอะไรไม่รู้บ่นเจ้าหญิงจอมซนของเรา กียุลนั่นเอง เจ้าชายจากเกาหลี กำลังฝึกทิวาเต้นลีลาศเพื่อให้ทิวาสอบผ่านวิชาลีลาศ(เอ๊ะ!หรือมีจุดประสงค์อื่นกันแน่)
"นายก็พูดมากอยู่ได้นะ ฉันล่ะเซ็งนายจริงๆเลย"ทิวาก็บ่นใส่กียุลเหมือนกัน
"เธอก็ตั้งใจซ้อมหน่อยสิ นี่ฉันหวังดีนะเนี่ย"โหย กียุลของเราหวังดี๊หวังดีน่อ
"หวังดีกับผีอะไรเล่า เล่นเข่นขู่ฉันเต้นอยู่ได้ นี่ชีวิตฉันจะต้องมาจบลงแบบนี้เหรอเนี่ย ม่ายยยยยย"ทิวาบ้าแล้ว ทิวาจ๋าใจเย็นๆสิจ้ะ(คนเขียนปลอบเจ้าหญิงแสนซนอยู่นะจ้ะ)
แล้วอยู่ๆทิวาก็วิ่งหนีไปนั่นทำให้กียุลต้องวิ่งตามไปพร้อมตะโกนเรียกทิวา

"ยัยลิง เธอจะไปไหนฮะ"
"จะไปดูโปงลางของไทยน่ะสิ"
"เธอจะไปเสียเวลากับเรื่องไร้สาระได้ไงฮะ" อู้! กียุลใจร้ายมากๆมาหาว่าโปงลางของไทยไร้สาระอย่างงั้นเหรอ แงงงงงงง(คนเขียนนี่ถ้าจะบ้า) นั่นก็ทำให้ทิวาโกรธมากจนทิวาพุ่งทยานตะคอกกียุลอย่างแรง
"นายมาหาว่าโปงลางไร้สาระได้ไงกันหา นายมันโลกแคบ ไม่ยอมเปิดใจรับสิ่งใหม่ๆแล้วอย่างนี้ยังมีหน้ามาสอนคนอื่นงั้นเหรอ! โลกแคบๆๆๆๆๆๆๆ"นั่นทำให้กียุลถึงกับเข้าโหมดบรรยากาศไม่เป็นปกติแล้วสิ
...เราน่ะเหรอ โลกแคบ ไม่จริงใช่มั้ยเนี่ย เราก็แค่ไม่อยากเสียเวลากับสิ่งไร้สาระ...
...แต่มาคิดดูลองไปดูวัฒนธรรมของยัยลิงดูดีกว่า...
"ตกลงงั้นไปดูก็ได้.."นั่นก็ทำให้ทิวาตาเป็นประกาย

"ว่าแต่...ทามมายช้านต้องมาใส่อ้ายยหน้ากากติ้งต๊องอย่างเง้ด้วยหา~~~~~~~~"
กียุลโวยวาย"แล้วทำไมเธอถึงไม่เข้าไปดูล่ะ"กียุลถามทิวาที่นั่งหลบๆซ่อนๆอยู่แถวหน้าโรงซ้อมโปงลางของไทย
"ก็..ก็.."ทิวาพูดไม่ออก แล้วกียุลก็จับมือทิวาเดินเข้าไปในโรงซ้อม

พอทุกคนเห็นอย่างนั้นทำให้ทุกคนตกใจบ้างก็บอกว่าจะมาบุกการซ้อม จะมาอาละวาดเหรอ อะไรประมาณนี้
"เอะอะอะไรกัน"คุณพี่ที่คุมการซ้อมโงลางถาม"อ้าว นั่นทิวาเหรอ คนที่พังงานเละไม่เป็นท่าน่ะเหรอ"พี่เขาถาม อ้อ!ใช่ลืมไปสนิทเลยคุณพี่คนนี้ชื่อพรหล้า
"-___-ll'^^"นี่คือสีหน้าทิวาในตอนนี้แล้วพี่พรหล้าก็หัวเราะนั่นทำให้ทิวายิ่งทำหน้าหนักเข้าไปใหญ่
"พี่ขอโทษจ้ะ พอดีมันอดขำไม่ได้น่ะ"
"ค่ะ หนูชินแล้ว อ้ะ! นี่คือเพื่อนหนูเองค่ะชื่อ คิมกียุล"ทิวาแนะนำแถมบอกว่าเป็นเพื่อนอีกด้วยนะ
"สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รูจักครับ เอ่อ..ไอ้นั่นคืออะไรเหรอครับ"กียุลถามพรหล้า
"ไห จ้ะใช้ในการแสดงโปงลาง อ้ะจริงสิ กียุลลองเซิ้งโปงลางเอามั้ย"
"เอ๊ะ จริงเหรอค่ะงั้นได้เลยค่ะ >__<"ทิวาตอบแทนกียุล...ทีนี้เราก็แสดงให้เจ้าแว่นนั่นว่าเราก็มีความสามารถ ฮ่าๆๆๆๆๆ...
แล้วทีนี้พรหล้าก็เริ่มสอน แต่ทิวาชิ่งตัดหน้าเซิ้งไปก่อน ทุกคนดูแล้วซุบซิบว่า ลิงเซิ้งชัดๆ กียุลเห็นอย่างนั่นเลยถามว่า
"ทำไมเธอเต้นคล่องจังทั้งที่เธอไม่ได้เรียน"
"ก็ไม่รู้สิคงเพราะชอบมั้ง"
...ชอบงั้นเหรอ..นั่นก็ทำให้กียุลฉุดคิดขึ้นมาได้
"ทิวาเธอชอบกินอะไร"
"ภามทำไม"
"เถอะน่า"แล้วทิวาก็เริ่มตอบ กียุลก็จับมือทิวาเต้นลีลาศไปด้วยนั่นทำให้พรหล้าคิดได้
"อย่างนี้นี่เองถ้าไปกังวนกับท่าก็จะทำไม่ได้สินะ"แล้วพรหล้าก็ปรบมือ"เก่งมากจ้ะ แต่ว่าทิวาเป็นคนไทยนา จะไปเต้นลีลาศก็ไม่แฟร์นะ เอางี้มาเซิ้งโปงลางกับพวกเราเอามั้ยจ้ะ"
นั่นทำให้ทุกคนคัดค้านกันยกใหญ่ทำให้ทิวาปฏิเสธแล้ววิ่งหนีไปนั่นทำให้กียุลต้องตามไป
"ทิวา ทิวา"แล้วทิวาก็หยุดเดิน
"ทำไมเธอถึงไม่ตอบตกลงล่ะ ความฝันของเธอไม่ใช่เหรอ"ทิวาส่ายหัวพร้อมกับดึงผมม้าที่มัดไว้ทำให้ผมยาวสลวยของทิวาปลิวไปตามสายลม และบอกว่า
"ฉันจะตอบตกลงได้ยังไงกันล่ะ ก็คนอื่นเขาไม่ต้องการนี่นา จริงมั้ย ^_^"ถึงทิวาจะยิ้มแต่ภายในใจเธอนั้นแสนเจ็บปวด
"ฉันน่ะถ้าต้องทำให้คนอื่นเดิอดร้อนฉันไม่เอานะ ฉันยอมตกเลยจะดีกว่า"นั่นทำให้กียุลอึ้งและอึ้ง
"ขอบใจนายมากนะ ไว้เจอกันในวันงานวันมะรืนนี้ล่ะกันนายไม่ต้องสอนฉันเต้นแล้วล่ะ บ๊ายบาย"ทิวาโบกมือและวิ่งจากไป
..เธอเป็นคนดีจริงๆนะทิวา ยอมให้ความฝันตนหมดหวังเพื่อทุกคน...
แล้วรอยยิ้มเล็กๆก็ปรากฏบนใบหน้าของเจ้าชายกียุล..


          ขอบใจจริงๆนะค่ะ ที่ติชมผลงานของฉัน ฉันยังแต่งไม่ค่อยเก่งหรอกค่ะเพราะอยู่แค่ ป.5 เอง แฮะๆ เม้นๆ กันด้วยน้าค้า แล้วจะอัพให้ค่า