ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : An Important Reason ; เหตุผลสำคัญ
Examination ; สอบ (ยากๆง่ายๆ)
เมื่อเวลายังคงไม่หยุดพัก เหล่ามนุษย์ยังคงทำหน้าที่ของแต่ละคน ตามระยะเวลาที่มีอยู่ เมื่อเวลาของคนผู้นั้นหมด นั่นแหละคือการหยุดพัก หากเวลาของเรายังไม่หมด จงทำให้ชีวิตมีค่า ใช้เวลาที่มีอยู่ให้ดีที่สุดเถอะ และแล้วเวลาสอบก็มาถึง (บรรยายซะขนาดนี้...แต่ก็มาเข้าเรื่องต่อดีกว่านะ)
+ วันที่ 23 ธันวาคม
- วิชาที่ 1 วิทยาศาสตร์
“โห !!! ยากเป็นบ้าเลย” เนิสพูดออกมาด้วยเสียงอันดังสนั่น
“ครู...โหดสุดๆ...โหดมากๆ...จะฆ่านักเรียนให้ตายในห้องสอบรึไงนะ” เนิสยังคงบ่นต่อไม่หยุดด้วยเสียงอันดัง
“ว่าไหม” เนิสถามเพื่อนๆที่อยู่ด้านหน้าตน แต่เพื่อนๆกลับเงียบไม่กล้าตอบ
“แทนที่จะมาโทษครู...ไปอ่านวิชาต่อไปไม่ดีกว่ารึ” คนเสียงใหญ่ที่ยืนอยู่หลังเนิสมานานสองนานพูดขึ้น
“ค...คะ...คะ...ครู....ตีฟเฟรอล” เนิสพูดเสียงสั่น
“55555555” เพื่อนๆหัวเราะเนิสกับท่าทีของเธอตอนนี้กับตอนที่กำลังนิทาครูอยู่
“ไปอ่านหนังสือดีกว่าเนอะ” เนิสทำเสียงอ่อยแล้วรีบเดินไปหยิบหนังสือของตน และแล้วครูตีฟเฟรอลก็เดินจากไป
“นี่พวกเธอ...ทำไมไม่บอกฉันก่อนล่ะ...ว่าครูมา” เนิสโทษเพื่อนๆแบบว่าคนโน้นทีคนนี้ที ในที่สุดเนิสก็ยังไม่ได้อ่านวิชาต่อไป
- วิชาที่ 2 คณิตศาสตร์
“เป็นไงอลิซ...ยากไหม” พอลถาม
“ก็ได้บ้างไม่ได้บ้าง...แต่รวมๆก็...OK…”
“แต่เราว่ายากออก...ยากมากๆด้วย” วีสขัดอลิซที่กำลังจะพูดต่อ
“ก็นายเกลียดเลขไม่ใช่หรอ” พอลพูดอย่างรู้ทัน
“สอบทีไรก็คาบเส้นทุกที...ครูเค้าช่วยปัดขึ้นให้ก็บุญแล้ว” พอลพูดต่อ วีสก็หน้าแดงอย่างอายๆที่พอลเอาเรื่องของตนมาแฉต่อหน้าอลิซ อลิซก็ขำกับอาการอายที่ไม่เหมือนใครของวีสเช่นกัน เพราะปกติวีสจะเป็นฝ่ายชอบแกล้งคนอื่นมากกว่า ที่จะโดนคนอื่นแกล้ง พอลก็ขำด้วยเช่นกัน
- วิชาที่ 3 วิชาศิลปะ
“ฉันชอบวิชานี้ที่สุดเลย” แมรี่พูด
“แหวะ...ให้ตาย...ฉันไม่ถนัดการวาดรูปเลย...”ลอยเดลพูด
“ทำไมล่ะ...สอบวาดรูปง่ายสุดๆแล้วนะ”
“แต่ก็ไม่มีใครสวยเท่ารูปที่อลิซวาด...เป็นรูปนางฟ้าที่สวยมากๆเลย” แมรี่ชมเมื่อแอบเห็นผลงานการสอบของอลิซ
“เราว่าของจอยก็สวยเหมือนกันนะ” อลิซชมจอยต่อจากแมรี่
“อา...โหะ...อา...โหะ...ก็แน่อยู่แล้วฝีมืออย่างฉัน...ต้องเลิศเสมอย่ะ” จอยหัวเราะอย่างแม่มดแล้วก็เข้าข้างตัวเองแบบหน้าด้านๆ
- วิชาที่ 4 ภาษาอังกฤษ
“วิชานี้ก็ยากเอาการเหมือนกันนะ….ให้แต่งนิทานเป็นภาษาอังกฤษ...อย่างน้อย 2 หน้า” เอฟบ่นหลังจากออกจากห้องสอบ
“เราใช้ไวยากรณ์มั่วไปหมดเลย” ออฟพูด
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+ วันที่ 25 ธันวาคม
- วิชาที่ 1 ประวัติศาสตร์
“เมื่อวานอุสาห์อ่าน...อ่าน...ๆ...ๆ...ๆ...แต่ออกง่ายกว่าที่คิดไว้เยอะ” จอยพูดขึ้น
“จริงด้วย...ตอนเรียนดูเหมือนยากนะ” เรสวินพูด
“แต่ข้อสอบง่าย” จอยพูดอย่างอารมณ์เสีย เพราะวันที่ให้อ่านหนังสือสอบจอยอ่านประวัติศาสตร์มากที่สุด (มากกว่าวิชาอื่น) แต่ข้อสอบกลับง่ายแบบอ่านผ่านๆยังได้เต็ม
- วิชาที่ 2 ศาสนา
“ให้เล่าความเป็นมาของศาสนาที่ตัวเองนับถือ...โอ้...ช่างง่ายกระไรเช่นนี้” วีสพูดอย่างอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ผิดจากวันก่อนลิบลับ
“LA…LA…LA” วีสดีใจจนร้องเพลงออกมา แต่คนรอบข้างกลับแทบจะวิ่งหนี
- วิชาที่ 3 ภูมิศาสตร์
“ง่ายอีกแล้ว” ริลริดี้พูด
“วิชานี้...ง่ายทุกปีแหละ” เคทพูดต่อ
“เราก็ว่างั้น”
- วิชาที่ 4 พละ , สุขศึกษา
“ยากมาก” แนนบ่น
“ฉันต้องตกแน่ๆเลย” เนิสพูดต่อ
การสอบของนักเรียนชั้น ม.4 ก็จบสิ้นลง ณ วันนี้ บางคนก็เดินออกจากโรงเรียนอย่างมีความสุข แต่บางคนก็เดินออกจากโรงเรียนด้วยสีหน้าหม่นหมอง ทั้งนี้แล้วแต่ ความพร้อมและการเตรียมตัวของแต่ละบุคคล พยายามมากย่อมได้มาก หรือ คนที่เรียนไม่เก่งก็ควรจะคิดว่า พยายามอ่านให้ได้มากกว่าคนที่เก่ง หรือ ไม่มีใครฉลาดตั้งแต่อยู่ในท้องแม่หรอก ถึงนักเรียน ม.4 ห้องอื่นๆจะกลับบ้านกันไปหมดแล้ว แต่ ม.4 ห้อง 2 ยังคงประชุมกันอยู่ภายในห้องเรียน
“หลังจากนี้ก็หยุดเทอมแล้วนะนักเรียน...แต่ห้องของเรา...พิเศษกว่าห้องอื่น...คือ...วันที่ 14 กุมภาพันธ์ เราจะได้ไปแสดงใน เรือ ACT BOAT ครูยังไม่ค่อยรู้รายระเอียดอะไรมาก...ให้แมรี่...พูดต่อดีกว่านะคะ” ครูเนสซีเรียพูดขึ้นอย่างค่อนข้างเป็นกันเอง
“เราจะไปแสดงกันในงาน โชว์ คริสตอลสีขาวใสบริสุทธิ์ ของโรงแรม ทามเมเนอร์” แมรี่อธิบาย
“ครั้งนี้...มีการเปลี่ยนแปลงบทนิดหน่อย...เพื่อให้เรื่องยาวขึ้นจาก 30 นาที...เป็น 1 ชั่วโมง...ซึ่งฉันได้แก้ไขเพิ่มเติมบทเหล่านั้นให้แล้ว...บทบาทและหน้าที่ของทุกคนยังคงเหมือนเดิม...แต่ฝ่ายฉากคงต้องทำงานหนักกว่าเดิมหน่อย...เพราะต้องสร้างฉากที่มีขนาดใหญ่...แต่ไม่ต้องห่วงเรื่องทุน...เพราะทางโรงแรมได้ส่งเงินเพื่อช่วยเป็นทุนให้ห้องเรา 8,000 บาท”
“ส่วนเรื่องการซ้อมการแสดง...ตอนนี้คิดว่ายังไม่ต้องรีบมากนัก...เพราะเพิ่งสอบกันมาคงยังเหนื่อยๆกันอยู่” ครูเนสซีเรียพูดต่อ
“การซ้อมจะเริ่มภายในอีก 2 อาทิตย์ ฝ่ายฉากจะทำทุกๆวันจันทร์ถึงอังคาร ฝ่ายแสดงจะซ้อมทุกๆวันพุธและพฤหัส เวลา 9.00 – 15.00 น. ”
“ถ้าสงสัยก็โทรมาหาฉันได้...แต่ฉันก็ได้เตรียมตารางการฝึกซ้อมให้ทุกคนแล้ว”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตารางการฝึกซ้อม
วันที่ 23 ธ.ค. สอบ
วันที่ 25 ธ.ค. สอบ
วันที่ 26 ธ.ค. – 4 ม.ค. หยุดพักผ่อน
วันที่ 5 – 6 ม.ค. ทำฉาก
วันที่ 7 – 8 ม.ค. ซ้อมการแสดง
วันที่ 12 – 13 ม.ค. ทำฉาก
วันที่ 14 – 15 ม.ค. ซ้อมการแสดง
วันที่ 19 – 20 ม.ค. ทำฉาก
วันที่ 21 – 22 ม.ค. ซ้อมการแสดง
วันที่ 26 – 27 ม.ค. ทำฉาก
วันที่ 28 – 29 ม.ค. ซ้อมการแสดง
วันที่ 2 – 5 ก.พ. ทำฉาก + ตรวจความเรียบร้อย
วันที่ 4 - 5 ก.พ. ซ้อมการแสดง
วันที่ อังคาร ที่ 10 ก.พ. ซ้อมใหญ่
*** หากมีข้อสงสัยติดต่อเบอร์ 01- 5656565 ***
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
An Important Reason ; เหตุผลสำคัญ
“ก็อย่างที่ได้รับแจกกันไปนะ...ถ้ามีการเปลี่ยนแปลงจะแจ้งให้ทราบแล้วกัน”
“วันไหนเป็นหน้าที่ของใครต้องมา...ก็ขอให้มาตามเวลาที่กำหนด”
“ส่วนทีมจัดฉาก...หากต้องการใช้เงินก็เบิกที่แมรี่ได้...”
“วันนี้ก็ไม่มีอะไรแล้ว”
“เชิญนักเรียนทุกคนพักผ่อนได้...เตรียมแรงให้พร้อม...แล้วค่อยมาลุยงานกัน...”
“วันนี้แค่นี้ละกัน...สวัสดีจ้า”
นักเรียน ม.4 ห้อง 2 เริ่มทยอยกลับบ้าน บางคนก็มีนัดที่จะไปฉลองการสอบเสร็จ บางคนก็มีนัดที่จะไป Shopping บางคนก็นัดกันไปแตะบอล หรือกีฬาอื่นๆ บางคนก็นัดกันไปถ่ายรูปเป็นที่ระลึก บางคนก็ไปดูหนัง นี่แหละความสุขของพวกเขา
“แมรี่...ครูขอบใจเธอมากนะ...เธอเป็นผู้กำกับที่ดีมากเลยนะ” ครูเนสซีเรียคุยกับแมรี่ซึ่งกำลังกลับบ้านอย่างเป็นกันเอง
“ช่วยครูเบาแรงได้เยอะเลย”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...ครูก็เป็นครูประจำชั้นที่หนูปลื้มมากเช่นกันค่ะ”
“ไปก่อนนะคะ”
“สวัสดีค่ะ”
*********************************************************************
“ดีจังเลย....ได้หยุดตั้ง 10 วัน” พอลพูดขึ้นขณะกำลังเดินออกจากโรงเรียน พร้อมเพื่อนๆ
“นี่พวกเรา...ไปเล่น ICE กันป่ะ” วีสชวน ตอนนี้หัวสมองของวีสไม่มีเรื่องอื่นเลยนอกจากการไปเที่ยว เล่นบอล นอน ดูหนัง ฯลฯที่ไร้สาระ
“อืม...ฉันไม่ว่าง...ไว้วันหลังละกันนะ” เคทพูดขึ้น ความจริงเธอว่างแต่หุ่นของเคทไม่เหมาะสำหรับเล่น ICE
“งั้นวันนี้ฉันกลับก่อนนะ” เคทพูดพร้อมกับเดินจากไป ท่าเหมือนตุ่มมีขายังไงยังงั้น
“ฉัน...ฉัน...ก็ไม่ไปนะ...บาย” ลอยเดลพูดขึ้นแล้วก็เดินกลับบ้านไป
“เนิส...เธอว่าไงล่ะ” วีสถาม
“ไม่อ่ะ...ฉันต้องไปช่วยแม่ทำงาน...นี่ก็ช้าแล้ว...แล้วเจอกันวัน...เอ่อ...วันนั้นละกัน (นึกวันที่ไม่ออก) ” เนิสพูด
“เหลือกันแค่นี้เอง...ว่าไงล่ะ...พอล...เรสวิน...แมรี่...เอฟ...ออฟ...จอย...อลิซ...จะไปไหม”
“ฉันไม่มีปัญหาอยู่แล้ว” แมรี่พูด
“เราสองคนก็ไม่มีปัญหา” เอฟกันออฟพูดพร้อมกัน
“ฉันก็ได้เสมอ” เรสวินพูด
“เราก็ไปได้” พอลพูด
“พอลไป...หรอ...งั้นฉันไปด้วย” จอยรีบพูดขึ้นมาทันที
“อ้าว...อลิซล่ะ...จะไปไหม” วีสถามอลิซซึ่งยืนเฉยๆ
“ไปด้วยกันเถอะนะ...อลิซ” แมรี่ขอร้อง
“ไปเถอะ...หลายๆคนสนุกออก” เอฟกันออฟช่วยกันพูด
“ไม่เห็นต้องไปขอร้องเลย...ไม่อยากไปก็ไม่ต้องไปซิยะ...” จอยพูดอย่างรำคาญ
“โธ่ !!! … เงียบอยู่ได้ ...เอ้...หรือว่าจะเล่นไม่เป็น” จอยพูดต่อ
“ได้...ฉันจะไป” อลิซพูด
“เฮ้” ทุกคนยกเว้นจอยร้องขึ้นมาพร้อมกัน
“แต่...จะตามไปทีหลัง” อลิซพูดขึ้นต่อ
“พวกเราไปกันเถอะ...รถแท็กซี่มาแล้ว” วีสพูด ทุกคนก็ทะยอยขึ้นรถ 2 คัน
“จะไปไหนหรออลิซ” พอลถามขึ้นก่อนที่จะขึ้นรถ
“ความลับ” อลิซตอบ แต่ก็ยิ้มให้พอล
“เปิดมือถือไว้นะ...เพื่อหากันไม่เจอ…” พอลพูดและก้าวขึ้นรถแท็กซี่
“แล้วเจอกันนะอลิซ...ต้องไปให้ได้นะ” แมรี่พูด
เมื่อรถทั้งสองคันขับออกไปจากหน้าโรงเรียนแล้ว ร่างของชายคนหนึ่งก็ปรากฏขึ้น
“ไปกันเถอะอลิซ” ชายคนนั้นพูด
“อืม” อลิซพูด
*********************************************************************
- - ที่โรงพยาบาล ห้อง 2666 - -
“แม่...อลิซมาเยี่ยมนะ...” อลิซพูดกับแม่ของเธอ ซึ่งอลิซก็ไม่รู้ว่าแม่ของเธอจะได้ยินหรือไม่ คำตอบนี้มีเพียงคนเดียวที่จะตอบได้ นั่นคือ แม่ของอลิซนั่นแหละ แทนจัดการเอาดอกไม้ที่ตัวเองเตรียมมาจัดใส่แจกัน
“ต่อไป...อลิซอาจจะไม่ค่อยได้มาหาแม่นะ”
“อลิซต้องไปทำงาน...หลายๆอย่าง”
“อลิซดูนี่สิ...เป็นไงเราจัดดอกไม้สวยไหม” แทนพูดขึ้น แล้วยกดอกไม้ให้อลิซดู มันเป็นการจัดดอกไม้ที่ค่อนข้างแปลกมากทีเดียว ดูไม่สมดุล เว้าๆแหว่งๆ
“5555…แทนนายจะจัดให้คนดู...หรือนายจะจัดให้คนคิดว่าเป็นขยะ” อลิซขำกับดอกไม้ฝีมือของแทนมากๆ
“เพราะอย่างนี้สิ...นะถึงปลอมตัวไม่ได้เรื่อง” อลิซพูด และก็ยังขำอยู่
“อลิซ...เลิกว่าเราเรื่องการปลอมตัวเถอะ...อย่าว่าแต่จัดดอกไม้เลย...เรียนวิชาศิลปะ...ฉันจะตกม้าตายก็วิชานี้แหละ…ถ้าวิชาอื่นฉันไม่แพ้ใครอยู่แล้ว” แทนพูดอย่างมั่นใจ
“นี่อลิซ...ถามจริงๆนะ...เธอเอาเงินที่ได้จากการทำงาน...มารักษาแม่ใช่ไหม” แทนถาม
“อืม” เสียงหัวเราะหายไปจากอลิซทันที
“มันต้องใช่เงินมากๆเลยสินะ”
“อืม”
“เฮ้อ...เธอเป็นผู้หญิงแท้ๆ...ต้องมาทำงานหนักขนาดนี้...แย่จังเลยนะ”
“ว่าไงนะ...ผู้หญิงทำงานอย่างนี้ไม่ได้หรอ”
“นายว่าฉันอ่อนแอใช่ไหม”
“เปล่าจ้า...เปล่า”
“นั่นสิ...ใครทำอลิซโกรธ...คนนั้นก็โง่เต็มทีเลย”
“ทำไมล่ะ”
“ก็อลิซโกรธ...น่ากลัวที่สุดในโลกเลย”
“ตาบ้า” อลิซว่าแทน แต่เธอก็อารมณ์ดีขึ้นแล้ว
“อลิซ...ว่าแต่เธอต้องไป...เล่น ICE กันพวกนั้นไม่ใช่หรอ” แทนพูดเตือนอลิซ
“เออ...ลืมไปเลย”
“ทำไมอลิซต้องไปยุ่งกับพวกนั้นด้วย…ฉันไม่ค่อยชอบเลย...โดยเฉพาะเจ้านักสืบนั่น”
“ก็พวกนั้น...มาตามตื้อฉันเองนะ...ฉันไม่ค่อยอยากยุ่งด้วยหรอก(จริงอ่ะเปล่า)...”
“วันนี้ถ้ายัยจอยไม่ท้าฉัน...ฉันก็ไม่ไปให้เหนื่อยหรอก”
“งั้นไปก่อนนะ...สายมากๆแล้ว”
“อืม...บาย”
BOW & ICE
หลังจากที่อลิซลาแทนเสร็จ อลิซก็เรียกแท็กซี่เพื่อเดินทางไปตามที่นัดหมาย และแล้วภายในเวลา 20 นาที ก็ถึงลาน ICE SKATE ซึ่งอยู่ชั้นบนสุดของห้างสรรพสินค้าใหญ่นามว่า I LAN TI CON CENTER
“ตายแล้ว…เรามาสายมากแล้วนะเนี่ย” อลิซพูดพลางมองนาฬิกาพลาง ตอนนี้อลิซอยู่ที่ลาน ICE SKATE แล้ว
“คนเยอะมากๆ...แล้วพวกนั้นอยู่ไหนล่ะเนี่ย”
ตี๊ด ๆ ๆ ๆ เสียงโทรศัพท์มือถือของอลิซดังขึ้น
“Hello”
“อลิซ...มาถึงรึยัง” พอลพูด
“มาแล้ว...พวกนายอยู่ไหน”
“คนเยอะมากๆเลย...พวกเราก็เลยมาโยน Bowling”
“งั้นอลิซรออยู่ที่หน้าลาน ICE SKATE นะ เดี๋ยวเราไปรับ”
“ไม่ต้อง”
“เดี๋ยวฉัน...ไปหาพวกนายเองดีกว่า...”
“ว่าแต่...นายช่วยไปยืนอยู่หน้าประตูทางเข้า Bowling hall ด้วยนะ...ขีเกียจเดินหา”
“อืม...ได้”
“OK” อลิซตอบตกลงแล้วก็วางสายลงทันที
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อลิซ...ทางนี้” พอลกวักมือเรียกอลิซ ไม่นานอลิซกับพอลก็เดินเข้าไปใน Bowling hall
“อ้าวอลิซ...มาช้าจัง...นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว” วีสพูด อย่างอารมณ์ดี ซึ่งในมือกำลังถือลูก Bowling อยู่
“อลิซ...ลองโยนดูไหมล่ะ” วีสชวน
“นายเล่นไปก่อนเถอะ...ขอพักก่อน...ฉันมาเหนื่อยๆ”
“ฮึม...สงสัยจะโยนไม่เป็น...” จอยแดกดัน
“มานี่...ฉันจะโชว์ฝีมือให้ดู...คอยดูมืออาชีพนะ” จอยพูดพร้อมกับหยิบลูก Bowling จากมือของวีส พร้อมกับเดินไปที่ลานโยน Bowling และแล้ว 3...2...1 จอยก็โยนลูกออกไป ลูก Bowling กลิ้งเป็นเส้นตรง และแล้ว ปั่ง !!! ล้มไป 9
“ดีเหมือนกันนี่จอย” วีสชม เพราะวีสไม่แม่นเอาซะเลย มักจะล้างท่อเอาบ่อยๆ
“เชอะ...กระจอกสิ้นดี...นี่หรอมืออาชีพ” อลิซพูด
“ทำไม...เธอหนะเก่งนักหรอ” จอยเถียงขึ้นอย่างอารมณ์เดือดสุดๆ แต่อลิซก็เงียบทำเป็นไม่สนใจ จอยเห็นก็ยิ่งโกรธ แต่อลิซก็ไม่สนกับท่าทีของจอยเลยแม้แต่น้อย
“ถ้าเก่งจริง...ก็อย่านั่งเฉยๆสิ...” จอยท้าเพราะรู้ว่าถึงอลิซจะเงียบๆ แต่ถ้าใครท้า อลิซก็จะลุกขึ้นสู้อย่างไม่ท้อถอย จอยคิดว่าอลิซต้องไม่เคยเล่นแหงๆ อลิซเมื่อมีคนท้า แน่นอนอลิซต้องสู้อยู่แล้ว เธอเดินหยิบลูก Bowling ขึ้นมาด้วยท่าทางสุขุม เดินไปที่ลาน พร้อมกับเล็งและโยนด้วยท่าทางที่มั่นใจสุดๆ ลูก Bowling กลิ้ง..............กลิ้ง.............กลิ้ง.............กลิ้ง.............กลิ้ง.............กลิ้งไปเรื่อยๆ...........และแล้วก็...........................กลิ้งต่อ............................กลิ้ง...............................ๆ.......................กลิ้ง............................กลิ้ง..................................แล้วก็กลิ้งต่อ...........................................
ปั่ง !!! ……. แถว 1 ล้ม ...........
“นั่นไงว่าแล้ว...ท่าสวยแต่มือห่วย” จอยหัวเราะอย่างมีชัย
“เดี๋ยว” พอลพูดขึ้นและแล้ว จากแถว 1 ก็ล้มไปจนถึงแถวสุดท้าย ทั้งหมด 10 ตัว ในขณะที่อลิซนั่งลงที่เก้าอี้พอดี
“วาว...สุดยอด” วีสตาค้างอย่างตะลึง แต่จอยกลับยิ่งโกรธมากขึ้น
“อลิซเก่งมากๆเลย” แมรี่ชม
“ไง...จอย...คงต้องเปลี่ยนคำพูดแล้วนะ” แมรี่พูด
“เป็น...ท่าสวย...มือดี...หุ่นสวย...น่ารัก...เลิศ” วีสพูดแบบเล่นๆ
“เฮ้ย...สองคำแรกก็พอ” พอลพูดขึ้น
“นี่เราว่าป่านนี้แล้ว...ลาน SKATE คนคงน้อยลงแล้วล่ะ” เอฟพูดเพื่อหยุดสงคราม
“ฉันก็อยากเล่นแล้ว...ไปกันเถอะ” ออฟพูดต่อ
“งั้นไปกันเถอะพอล” จอยควงพอลแล้วก็ฉุดให้เดินคู่กับเธอ สีหน้าแห่งความโกรธลดลงจากเดิม พอลเองก็ไม่ทันตั้งตัว แต่ก็ปล่อยให้เลยตามเลย แต่ก็มีท่าทีขัดขืนบ้างตามระหว่างทางเดิน แต่จอยก็สามารถแก้ไขสถานการณ์ได้ พอลไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน กลัวว่าอลิซจะโกรธอีก เพื่อนๆพอเห็นท่าทีของพอลก็หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน โดยที่ไม่รู้เลยว่าคนคนหนึ่งได้หายไปจากกลุ่มนี้แล้ว ที่ลาน ICE SKATE
“อ้าว...อลิซหายไปไหนล่ะ” เรสวินพูดขึ้นเมื่อหาอลิซไม่เจอ
“เฮ้ย...ไม่อยู่จริงๆด้วย” พอลพูด
“ไปเข้าห้องน้ำมั้ง” วีสพูดต่อ
“งั้นเค้าก็ต้องบอกพวกเราสิ” แมรี่พูดอย่างสงสัย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“นี่” หญิงสาวเสียงใสในชุดพนักงานต้อนรับทักชายหนุ่ม
“ครับ” ชายผู้นั้นตอบ
“คุณหาใครอยู่หรือคะ” หญิงสาวถาม
“เปล่า...ครับ...เฮ้ย !!! ...หายไปไหนแล้ว” ชายหนุ่มพูด
“ไหนบอกไม่ได้หาใครอยู่ไง...คุณแทน” อลิซในร่างของสาวพนักงานต้อนรับพูดขึ้น
“เฮ้ย” แทนร้องอย่างตกใจ
“ฮิ..ๆ...จับได้อีกแล้ว...ไม่เคยพลาดเลยนะอลิซ” แทนพูดอย่างอายๆที่ไม่สามารถหลอกสายตาอันเฉียบคมของอลิซได้
“ก็แน่อยู่แล้ว...นายตามมาตั้งแต่ฉันขึ้นรถแท็กซี่แล้วงั้นสิ”
“อืม...อลิซรู้ตั้งนานแล้วหรอ”
“แน่นอน”
“ว่าแต่...แทนตามอลิซมาทำไมหรอ”
“เอ่อ...ไม่รู้สิ...เรารู้สึกว่า...ไม่ค่อยไว้วางใจพวกนั้นยังไงก็ไม่รู้”
“ทำไมล่ะ”
“ก็ดูผู้หญิงคนที่ชอบท้าอลิซสิ...เค้าต้องเกลียดอลิซมากๆแน่เลย”
“จอยหนะหรอ”
“...อืม...”
“แล้วไง...ฉันดูแลตัวเองได้...แค่ผู้หญิงขี้อิจฉาคนเดี่ยว...ไม่มีอะไรง่ายกว่านั้นอีกแล้ว”
“ก็นั่นสิ...อลิซเก่งออกนี่” แทนพูดเสียงอ่อย
“โธ่...ไม่เป็นไรหรอก...ฉันไม่โกรธแทนหรอกน่า...นายเป็นห่วงเราใช่ไหมล่ะ...ก็เลยตามมา...ไหนๆก็มาแล้ว...ไปเล่น ICE SKATE กันไหม”
“แต่จะให้ฉันไปเล่นกันพวกนั้นได้หรอ”
“ได้สิ...แต่สัญญาก่อนว่า...ต้องไม่ทำให้พวกนั้นผิดสังเกต”
“ได้สิ...สัญญา...ด้วยชีวิตเลย”
“ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอก”
“งั้นสัญญาเฉยๆก็ได้”
“ก่อนอื่นมาตกลงกันก่อนนะ”
“อืม”
“แทนคือเพื่อนสมัยเด็กของฉัน...แล้วมาเจอกันที่นี่โดยบังเอิญ...OK...ไหม”
“อืม...สบม (สบายมาก)” แทนพูดอย่างมีความสุข
“งั้นไปกันเถอะ”
เมื่อเวลายังคงไม่หยุดพัก เหล่ามนุษย์ยังคงทำหน้าที่ของแต่ละคน ตามระยะเวลาที่มีอยู่ เมื่อเวลาของคนผู้นั้นหมด นั่นแหละคือการหยุดพัก หากเวลาของเรายังไม่หมด จงทำให้ชีวิตมีค่า ใช้เวลาที่มีอยู่ให้ดีที่สุดเถอะ และแล้วเวลาสอบก็มาถึง (บรรยายซะขนาดนี้...แต่ก็มาเข้าเรื่องต่อดีกว่านะ)
+ วันที่ 23 ธันวาคม
- วิชาที่ 1 วิทยาศาสตร์
“โห !!! ยากเป็นบ้าเลย” เนิสพูดออกมาด้วยเสียงอันดังสนั่น
“ครู...โหดสุดๆ...โหดมากๆ...จะฆ่านักเรียนให้ตายในห้องสอบรึไงนะ” เนิสยังคงบ่นต่อไม่หยุดด้วยเสียงอันดัง
“ว่าไหม” เนิสถามเพื่อนๆที่อยู่ด้านหน้าตน แต่เพื่อนๆกลับเงียบไม่กล้าตอบ
“แทนที่จะมาโทษครู...ไปอ่านวิชาต่อไปไม่ดีกว่ารึ” คนเสียงใหญ่ที่ยืนอยู่หลังเนิสมานานสองนานพูดขึ้น
“ค...คะ...คะ...ครู....ตีฟเฟรอล” เนิสพูดเสียงสั่น
“55555555” เพื่อนๆหัวเราะเนิสกับท่าทีของเธอตอนนี้กับตอนที่กำลังนิทาครูอยู่
“ไปอ่านหนังสือดีกว่าเนอะ” เนิสทำเสียงอ่อยแล้วรีบเดินไปหยิบหนังสือของตน และแล้วครูตีฟเฟรอลก็เดินจากไป
“นี่พวกเธอ...ทำไมไม่บอกฉันก่อนล่ะ...ว่าครูมา” เนิสโทษเพื่อนๆแบบว่าคนโน้นทีคนนี้ที ในที่สุดเนิสก็ยังไม่ได้อ่านวิชาต่อไป
- วิชาที่ 2 คณิตศาสตร์
“เป็นไงอลิซ...ยากไหม” พอลถาม
“ก็ได้บ้างไม่ได้บ้าง...แต่รวมๆก็...OK…”
“แต่เราว่ายากออก...ยากมากๆด้วย” วีสขัดอลิซที่กำลังจะพูดต่อ
“ก็นายเกลียดเลขไม่ใช่หรอ” พอลพูดอย่างรู้ทัน
“สอบทีไรก็คาบเส้นทุกที...ครูเค้าช่วยปัดขึ้นให้ก็บุญแล้ว” พอลพูดต่อ วีสก็หน้าแดงอย่างอายๆที่พอลเอาเรื่องของตนมาแฉต่อหน้าอลิซ อลิซก็ขำกับอาการอายที่ไม่เหมือนใครของวีสเช่นกัน เพราะปกติวีสจะเป็นฝ่ายชอบแกล้งคนอื่นมากกว่า ที่จะโดนคนอื่นแกล้ง พอลก็ขำด้วยเช่นกัน
- วิชาที่ 3 วิชาศิลปะ
“ฉันชอบวิชานี้ที่สุดเลย” แมรี่พูด
“แหวะ...ให้ตาย...ฉันไม่ถนัดการวาดรูปเลย...”ลอยเดลพูด
“ทำไมล่ะ...สอบวาดรูปง่ายสุดๆแล้วนะ”
“แต่ก็ไม่มีใครสวยเท่ารูปที่อลิซวาด...เป็นรูปนางฟ้าที่สวยมากๆเลย” แมรี่ชมเมื่อแอบเห็นผลงานการสอบของอลิซ
“เราว่าของจอยก็สวยเหมือนกันนะ” อลิซชมจอยต่อจากแมรี่
“อา...โหะ...อา...โหะ...ก็แน่อยู่แล้วฝีมืออย่างฉัน...ต้องเลิศเสมอย่ะ” จอยหัวเราะอย่างแม่มดแล้วก็เข้าข้างตัวเองแบบหน้าด้านๆ
- วิชาที่ 4 ภาษาอังกฤษ
“วิชานี้ก็ยากเอาการเหมือนกันนะ….ให้แต่งนิทานเป็นภาษาอังกฤษ...อย่างน้อย 2 หน้า” เอฟบ่นหลังจากออกจากห้องสอบ
“เราใช้ไวยากรณ์มั่วไปหมดเลย” ออฟพูด
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+ วันที่ 25 ธันวาคม
- วิชาที่ 1 ประวัติศาสตร์
“เมื่อวานอุสาห์อ่าน...อ่าน...ๆ...ๆ...ๆ...แต่ออกง่ายกว่าที่คิดไว้เยอะ” จอยพูดขึ้น
“จริงด้วย...ตอนเรียนดูเหมือนยากนะ” เรสวินพูด
“แต่ข้อสอบง่าย” จอยพูดอย่างอารมณ์เสีย เพราะวันที่ให้อ่านหนังสือสอบจอยอ่านประวัติศาสตร์มากที่สุด (มากกว่าวิชาอื่น) แต่ข้อสอบกลับง่ายแบบอ่านผ่านๆยังได้เต็ม
- วิชาที่ 2 ศาสนา
“ให้เล่าความเป็นมาของศาสนาที่ตัวเองนับถือ...โอ้...ช่างง่ายกระไรเช่นนี้” วีสพูดอย่างอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ผิดจากวันก่อนลิบลับ
“LA…LA…LA” วีสดีใจจนร้องเพลงออกมา แต่คนรอบข้างกลับแทบจะวิ่งหนี
- วิชาที่ 3 ภูมิศาสตร์
“ง่ายอีกแล้ว” ริลริดี้พูด
“วิชานี้...ง่ายทุกปีแหละ” เคทพูดต่อ
“เราก็ว่างั้น”
- วิชาที่ 4 พละ , สุขศึกษา
“ยากมาก” แนนบ่น
“ฉันต้องตกแน่ๆเลย” เนิสพูดต่อ
การสอบของนักเรียนชั้น ม.4 ก็จบสิ้นลง ณ วันนี้ บางคนก็เดินออกจากโรงเรียนอย่างมีความสุข แต่บางคนก็เดินออกจากโรงเรียนด้วยสีหน้าหม่นหมอง ทั้งนี้แล้วแต่ ความพร้อมและการเตรียมตัวของแต่ละบุคคล พยายามมากย่อมได้มาก หรือ คนที่เรียนไม่เก่งก็ควรจะคิดว่า พยายามอ่านให้ได้มากกว่าคนที่เก่ง หรือ ไม่มีใครฉลาดตั้งแต่อยู่ในท้องแม่หรอก ถึงนักเรียน ม.4 ห้องอื่นๆจะกลับบ้านกันไปหมดแล้ว แต่ ม.4 ห้อง 2 ยังคงประชุมกันอยู่ภายในห้องเรียน
“หลังจากนี้ก็หยุดเทอมแล้วนะนักเรียน...แต่ห้องของเรา...พิเศษกว่าห้องอื่น...คือ...วันที่ 14 กุมภาพันธ์ เราจะได้ไปแสดงใน เรือ ACT BOAT ครูยังไม่ค่อยรู้รายระเอียดอะไรมาก...ให้แมรี่...พูดต่อดีกว่านะคะ” ครูเนสซีเรียพูดขึ้นอย่างค่อนข้างเป็นกันเอง
“เราจะไปแสดงกันในงาน โชว์ คริสตอลสีขาวใสบริสุทธิ์ ของโรงแรม ทามเมเนอร์” แมรี่อธิบาย
“ครั้งนี้...มีการเปลี่ยนแปลงบทนิดหน่อย...เพื่อให้เรื่องยาวขึ้นจาก 30 นาที...เป็น 1 ชั่วโมง...ซึ่งฉันได้แก้ไขเพิ่มเติมบทเหล่านั้นให้แล้ว...บทบาทและหน้าที่ของทุกคนยังคงเหมือนเดิม...แต่ฝ่ายฉากคงต้องทำงานหนักกว่าเดิมหน่อย...เพราะต้องสร้างฉากที่มีขนาดใหญ่...แต่ไม่ต้องห่วงเรื่องทุน...เพราะทางโรงแรมได้ส่งเงินเพื่อช่วยเป็นทุนให้ห้องเรา 8,000 บาท”
“ส่วนเรื่องการซ้อมการแสดง...ตอนนี้คิดว่ายังไม่ต้องรีบมากนัก...เพราะเพิ่งสอบกันมาคงยังเหนื่อยๆกันอยู่” ครูเนสซีเรียพูดต่อ
“การซ้อมจะเริ่มภายในอีก 2 อาทิตย์ ฝ่ายฉากจะทำทุกๆวันจันทร์ถึงอังคาร ฝ่ายแสดงจะซ้อมทุกๆวันพุธและพฤหัส เวลา 9.00 – 15.00 น. ”
“ถ้าสงสัยก็โทรมาหาฉันได้...แต่ฉันก็ได้เตรียมตารางการฝึกซ้อมให้ทุกคนแล้ว”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตารางการฝึกซ้อม
วันที่ 23 ธ.ค. สอบ
วันที่ 25 ธ.ค. สอบ
วันที่ 26 ธ.ค. – 4 ม.ค. หยุดพักผ่อน
วันที่ 5 – 6 ม.ค. ทำฉาก
วันที่ 7 – 8 ม.ค. ซ้อมการแสดง
วันที่ 12 – 13 ม.ค. ทำฉาก
วันที่ 14 – 15 ม.ค. ซ้อมการแสดง
วันที่ 19 – 20 ม.ค. ทำฉาก
วันที่ 21 – 22 ม.ค. ซ้อมการแสดง
วันที่ 26 – 27 ม.ค. ทำฉาก
วันที่ 28 – 29 ม.ค. ซ้อมการแสดง
วันที่ 2 – 5 ก.พ. ทำฉาก + ตรวจความเรียบร้อย
วันที่ 4 - 5 ก.พ. ซ้อมการแสดง
วันที่ อังคาร ที่ 10 ก.พ. ซ้อมใหญ่
*** หากมีข้อสงสัยติดต่อเบอร์ 01- 5656565 ***
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
An Important Reason ; เหตุผลสำคัญ
“ก็อย่างที่ได้รับแจกกันไปนะ...ถ้ามีการเปลี่ยนแปลงจะแจ้งให้ทราบแล้วกัน”
“วันไหนเป็นหน้าที่ของใครต้องมา...ก็ขอให้มาตามเวลาที่กำหนด”
“ส่วนทีมจัดฉาก...หากต้องการใช้เงินก็เบิกที่แมรี่ได้...”
“วันนี้ก็ไม่มีอะไรแล้ว”
“เชิญนักเรียนทุกคนพักผ่อนได้...เตรียมแรงให้พร้อม...แล้วค่อยมาลุยงานกัน...”
“วันนี้แค่นี้ละกัน...สวัสดีจ้า”
นักเรียน ม.4 ห้อง 2 เริ่มทยอยกลับบ้าน บางคนก็มีนัดที่จะไปฉลองการสอบเสร็จ บางคนก็มีนัดที่จะไป Shopping บางคนก็นัดกันไปแตะบอล หรือกีฬาอื่นๆ บางคนก็นัดกันไปถ่ายรูปเป็นที่ระลึก บางคนก็ไปดูหนัง นี่แหละความสุขของพวกเขา
“แมรี่...ครูขอบใจเธอมากนะ...เธอเป็นผู้กำกับที่ดีมากเลยนะ” ครูเนสซีเรียคุยกับแมรี่ซึ่งกำลังกลับบ้านอย่างเป็นกันเอง
“ช่วยครูเบาแรงได้เยอะเลย”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...ครูก็เป็นครูประจำชั้นที่หนูปลื้มมากเช่นกันค่ะ”
“ไปก่อนนะคะ”
“สวัสดีค่ะ”
*********************************************************************
“ดีจังเลย....ได้หยุดตั้ง 10 วัน” พอลพูดขึ้นขณะกำลังเดินออกจากโรงเรียน พร้อมเพื่อนๆ
“นี่พวกเรา...ไปเล่น ICE กันป่ะ” วีสชวน ตอนนี้หัวสมองของวีสไม่มีเรื่องอื่นเลยนอกจากการไปเที่ยว เล่นบอล นอน ดูหนัง ฯลฯที่ไร้สาระ
“อืม...ฉันไม่ว่าง...ไว้วันหลังละกันนะ” เคทพูดขึ้น ความจริงเธอว่างแต่หุ่นของเคทไม่เหมาะสำหรับเล่น ICE
“งั้นวันนี้ฉันกลับก่อนนะ” เคทพูดพร้อมกับเดินจากไป ท่าเหมือนตุ่มมีขายังไงยังงั้น
“ฉัน...ฉัน...ก็ไม่ไปนะ...บาย” ลอยเดลพูดขึ้นแล้วก็เดินกลับบ้านไป
“เนิส...เธอว่าไงล่ะ” วีสถาม
“ไม่อ่ะ...ฉันต้องไปช่วยแม่ทำงาน...นี่ก็ช้าแล้ว...แล้วเจอกันวัน...เอ่อ...วันนั้นละกัน (นึกวันที่ไม่ออก) ” เนิสพูด
“เหลือกันแค่นี้เอง...ว่าไงล่ะ...พอล...เรสวิน...แมรี่...เอฟ...ออฟ...จอย...อลิซ...จะไปไหม”
“ฉันไม่มีปัญหาอยู่แล้ว” แมรี่พูด
“เราสองคนก็ไม่มีปัญหา” เอฟกันออฟพูดพร้อมกัน
“ฉันก็ได้เสมอ” เรสวินพูด
“เราก็ไปได้” พอลพูด
“พอลไป...หรอ...งั้นฉันไปด้วย” จอยรีบพูดขึ้นมาทันที
“อ้าว...อลิซล่ะ...จะไปไหม” วีสถามอลิซซึ่งยืนเฉยๆ
“ไปด้วยกันเถอะนะ...อลิซ” แมรี่ขอร้อง
“ไปเถอะ...หลายๆคนสนุกออก” เอฟกันออฟช่วยกันพูด
“ไม่เห็นต้องไปขอร้องเลย...ไม่อยากไปก็ไม่ต้องไปซิยะ...” จอยพูดอย่างรำคาญ
“โธ่ !!! … เงียบอยู่ได้ ...เอ้...หรือว่าจะเล่นไม่เป็น” จอยพูดต่อ
“ได้...ฉันจะไป” อลิซพูด
“เฮ้” ทุกคนยกเว้นจอยร้องขึ้นมาพร้อมกัน
“แต่...จะตามไปทีหลัง” อลิซพูดขึ้นต่อ
“พวกเราไปกันเถอะ...รถแท็กซี่มาแล้ว” วีสพูด ทุกคนก็ทะยอยขึ้นรถ 2 คัน
“จะไปไหนหรออลิซ” พอลถามขึ้นก่อนที่จะขึ้นรถ
“ความลับ” อลิซตอบ แต่ก็ยิ้มให้พอล
“เปิดมือถือไว้นะ...เพื่อหากันไม่เจอ…” พอลพูดและก้าวขึ้นรถแท็กซี่
“แล้วเจอกันนะอลิซ...ต้องไปให้ได้นะ” แมรี่พูด
เมื่อรถทั้งสองคันขับออกไปจากหน้าโรงเรียนแล้ว ร่างของชายคนหนึ่งก็ปรากฏขึ้น
“ไปกันเถอะอลิซ” ชายคนนั้นพูด
“อืม” อลิซพูด
*********************************************************************
- - ที่โรงพยาบาล ห้อง 2666 - -
“แม่...อลิซมาเยี่ยมนะ...” อลิซพูดกับแม่ของเธอ ซึ่งอลิซก็ไม่รู้ว่าแม่ของเธอจะได้ยินหรือไม่ คำตอบนี้มีเพียงคนเดียวที่จะตอบได้ นั่นคือ แม่ของอลิซนั่นแหละ แทนจัดการเอาดอกไม้ที่ตัวเองเตรียมมาจัดใส่แจกัน
“ต่อไป...อลิซอาจจะไม่ค่อยได้มาหาแม่นะ”
“อลิซต้องไปทำงาน...หลายๆอย่าง”
“อลิซดูนี่สิ...เป็นไงเราจัดดอกไม้สวยไหม” แทนพูดขึ้น แล้วยกดอกไม้ให้อลิซดู มันเป็นการจัดดอกไม้ที่ค่อนข้างแปลกมากทีเดียว ดูไม่สมดุล เว้าๆแหว่งๆ
“5555…แทนนายจะจัดให้คนดู...หรือนายจะจัดให้คนคิดว่าเป็นขยะ” อลิซขำกับดอกไม้ฝีมือของแทนมากๆ
“เพราะอย่างนี้สิ...นะถึงปลอมตัวไม่ได้เรื่อง” อลิซพูด และก็ยังขำอยู่
“อลิซ...เลิกว่าเราเรื่องการปลอมตัวเถอะ...อย่าว่าแต่จัดดอกไม้เลย...เรียนวิชาศิลปะ...ฉันจะตกม้าตายก็วิชานี้แหละ…ถ้าวิชาอื่นฉันไม่แพ้ใครอยู่แล้ว” แทนพูดอย่างมั่นใจ
“นี่อลิซ...ถามจริงๆนะ...เธอเอาเงินที่ได้จากการทำงาน...มารักษาแม่ใช่ไหม” แทนถาม
“อืม” เสียงหัวเราะหายไปจากอลิซทันที
“มันต้องใช่เงินมากๆเลยสินะ”
“อืม”
“เฮ้อ...เธอเป็นผู้หญิงแท้ๆ...ต้องมาทำงานหนักขนาดนี้...แย่จังเลยนะ”
“ว่าไงนะ...ผู้หญิงทำงานอย่างนี้ไม่ได้หรอ”
“นายว่าฉันอ่อนแอใช่ไหม”
“เปล่าจ้า...เปล่า”
“นั่นสิ...ใครทำอลิซโกรธ...คนนั้นก็โง่เต็มทีเลย”
“ทำไมล่ะ”
“ก็อลิซโกรธ...น่ากลัวที่สุดในโลกเลย”
“ตาบ้า” อลิซว่าแทน แต่เธอก็อารมณ์ดีขึ้นแล้ว
“อลิซ...ว่าแต่เธอต้องไป...เล่น ICE กันพวกนั้นไม่ใช่หรอ” แทนพูดเตือนอลิซ
“เออ...ลืมไปเลย”
“ทำไมอลิซต้องไปยุ่งกับพวกนั้นด้วย…ฉันไม่ค่อยชอบเลย...โดยเฉพาะเจ้านักสืบนั่น”
“ก็พวกนั้น...มาตามตื้อฉันเองนะ...ฉันไม่ค่อยอยากยุ่งด้วยหรอก(จริงอ่ะเปล่า)...”
“วันนี้ถ้ายัยจอยไม่ท้าฉัน...ฉันก็ไม่ไปให้เหนื่อยหรอก”
“งั้นไปก่อนนะ...สายมากๆแล้ว”
“อืม...บาย”
BOW & ICE
หลังจากที่อลิซลาแทนเสร็จ อลิซก็เรียกแท็กซี่เพื่อเดินทางไปตามที่นัดหมาย และแล้วภายในเวลา 20 นาที ก็ถึงลาน ICE SKATE ซึ่งอยู่ชั้นบนสุดของห้างสรรพสินค้าใหญ่นามว่า I LAN TI CON CENTER
“ตายแล้ว…เรามาสายมากแล้วนะเนี่ย” อลิซพูดพลางมองนาฬิกาพลาง ตอนนี้อลิซอยู่ที่ลาน ICE SKATE แล้ว
“คนเยอะมากๆ...แล้วพวกนั้นอยู่ไหนล่ะเนี่ย”
ตี๊ด ๆ ๆ ๆ เสียงโทรศัพท์มือถือของอลิซดังขึ้น
“Hello”
“อลิซ...มาถึงรึยัง” พอลพูด
“มาแล้ว...พวกนายอยู่ไหน”
“คนเยอะมากๆเลย...พวกเราก็เลยมาโยน Bowling”
“งั้นอลิซรออยู่ที่หน้าลาน ICE SKATE นะ เดี๋ยวเราไปรับ”
“ไม่ต้อง”
“เดี๋ยวฉัน...ไปหาพวกนายเองดีกว่า...”
“ว่าแต่...นายช่วยไปยืนอยู่หน้าประตูทางเข้า Bowling hall ด้วยนะ...ขีเกียจเดินหา”
“อืม...ได้”
“OK” อลิซตอบตกลงแล้วก็วางสายลงทันที
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อลิซ...ทางนี้” พอลกวักมือเรียกอลิซ ไม่นานอลิซกับพอลก็เดินเข้าไปใน Bowling hall
“อ้าวอลิซ...มาช้าจัง...นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว” วีสพูด อย่างอารมณ์ดี ซึ่งในมือกำลังถือลูก Bowling อยู่
“อลิซ...ลองโยนดูไหมล่ะ” วีสชวน
“นายเล่นไปก่อนเถอะ...ขอพักก่อน...ฉันมาเหนื่อยๆ”
“ฮึม...สงสัยจะโยนไม่เป็น...” จอยแดกดัน
“มานี่...ฉันจะโชว์ฝีมือให้ดู...คอยดูมืออาชีพนะ” จอยพูดพร้อมกับหยิบลูก Bowling จากมือของวีส พร้อมกับเดินไปที่ลานโยน Bowling และแล้ว 3...2...1 จอยก็โยนลูกออกไป ลูก Bowling กลิ้งเป็นเส้นตรง และแล้ว ปั่ง !!! ล้มไป 9
“ดีเหมือนกันนี่จอย” วีสชม เพราะวีสไม่แม่นเอาซะเลย มักจะล้างท่อเอาบ่อยๆ
“เชอะ...กระจอกสิ้นดี...นี่หรอมืออาชีพ” อลิซพูด
“ทำไม...เธอหนะเก่งนักหรอ” จอยเถียงขึ้นอย่างอารมณ์เดือดสุดๆ แต่อลิซก็เงียบทำเป็นไม่สนใจ จอยเห็นก็ยิ่งโกรธ แต่อลิซก็ไม่สนกับท่าทีของจอยเลยแม้แต่น้อย
“ถ้าเก่งจริง...ก็อย่านั่งเฉยๆสิ...” จอยท้าเพราะรู้ว่าถึงอลิซจะเงียบๆ แต่ถ้าใครท้า อลิซก็จะลุกขึ้นสู้อย่างไม่ท้อถอย จอยคิดว่าอลิซต้องไม่เคยเล่นแหงๆ อลิซเมื่อมีคนท้า แน่นอนอลิซต้องสู้อยู่แล้ว เธอเดินหยิบลูก Bowling ขึ้นมาด้วยท่าทางสุขุม เดินไปที่ลาน พร้อมกับเล็งและโยนด้วยท่าทางที่มั่นใจสุดๆ ลูก Bowling กลิ้ง..............กลิ้ง.............กลิ้ง.............กลิ้ง.............กลิ้ง.............กลิ้งไปเรื่อยๆ...........และแล้วก็...........................กลิ้งต่อ............................กลิ้ง...............................ๆ.......................กลิ้ง............................กลิ้ง..................................แล้วก็กลิ้งต่อ...........................................
ปั่ง !!! ……. แถว 1 ล้ม ...........
“นั่นไงว่าแล้ว...ท่าสวยแต่มือห่วย” จอยหัวเราะอย่างมีชัย
“เดี๋ยว” พอลพูดขึ้นและแล้ว จากแถว 1 ก็ล้มไปจนถึงแถวสุดท้าย ทั้งหมด 10 ตัว ในขณะที่อลิซนั่งลงที่เก้าอี้พอดี
“วาว...สุดยอด” วีสตาค้างอย่างตะลึง แต่จอยกลับยิ่งโกรธมากขึ้น
“อลิซเก่งมากๆเลย” แมรี่ชม
“ไง...จอย...คงต้องเปลี่ยนคำพูดแล้วนะ” แมรี่พูด
“เป็น...ท่าสวย...มือดี...หุ่นสวย...น่ารัก...เลิศ” วีสพูดแบบเล่นๆ
“เฮ้ย...สองคำแรกก็พอ” พอลพูดขึ้น
“นี่เราว่าป่านนี้แล้ว...ลาน SKATE คนคงน้อยลงแล้วล่ะ” เอฟพูดเพื่อหยุดสงคราม
“ฉันก็อยากเล่นแล้ว...ไปกันเถอะ” ออฟพูดต่อ
“งั้นไปกันเถอะพอล” จอยควงพอลแล้วก็ฉุดให้เดินคู่กับเธอ สีหน้าแห่งความโกรธลดลงจากเดิม พอลเองก็ไม่ทันตั้งตัว แต่ก็ปล่อยให้เลยตามเลย แต่ก็มีท่าทีขัดขืนบ้างตามระหว่างทางเดิน แต่จอยก็สามารถแก้ไขสถานการณ์ได้ พอลไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน กลัวว่าอลิซจะโกรธอีก เพื่อนๆพอเห็นท่าทีของพอลก็หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน โดยที่ไม่รู้เลยว่าคนคนหนึ่งได้หายไปจากกลุ่มนี้แล้ว ที่ลาน ICE SKATE
“อ้าว...อลิซหายไปไหนล่ะ” เรสวินพูดขึ้นเมื่อหาอลิซไม่เจอ
“เฮ้ย...ไม่อยู่จริงๆด้วย” พอลพูด
“ไปเข้าห้องน้ำมั้ง” วีสพูดต่อ
“งั้นเค้าก็ต้องบอกพวกเราสิ” แมรี่พูดอย่างสงสัย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“นี่” หญิงสาวเสียงใสในชุดพนักงานต้อนรับทักชายหนุ่ม
“ครับ” ชายผู้นั้นตอบ
“คุณหาใครอยู่หรือคะ” หญิงสาวถาม
“เปล่า...ครับ...เฮ้ย !!! ...หายไปไหนแล้ว” ชายหนุ่มพูด
“ไหนบอกไม่ได้หาใครอยู่ไง...คุณแทน” อลิซในร่างของสาวพนักงานต้อนรับพูดขึ้น
“เฮ้ย” แทนร้องอย่างตกใจ
“ฮิ..ๆ...จับได้อีกแล้ว...ไม่เคยพลาดเลยนะอลิซ” แทนพูดอย่างอายๆที่ไม่สามารถหลอกสายตาอันเฉียบคมของอลิซได้
“ก็แน่อยู่แล้ว...นายตามมาตั้งแต่ฉันขึ้นรถแท็กซี่แล้วงั้นสิ”
“อืม...อลิซรู้ตั้งนานแล้วหรอ”
“แน่นอน”
“ว่าแต่...แทนตามอลิซมาทำไมหรอ”
“เอ่อ...ไม่รู้สิ...เรารู้สึกว่า...ไม่ค่อยไว้วางใจพวกนั้นยังไงก็ไม่รู้”
“ทำไมล่ะ”
“ก็ดูผู้หญิงคนที่ชอบท้าอลิซสิ...เค้าต้องเกลียดอลิซมากๆแน่เลย”
“จอยหนะหรอ”
“...อืม...”
“แล้วไง...ฉันดูแลตัวเองได้...แค่ผู้หญิงขี้อิจฉาคนเดี่ยว...ไม่มีอะไรง่ายกว่านั้นอีกแล้ว”
“ก็นั่นสิ...อลิซเก่งออกนี่” แทนพูดเสียงอ่อย
“โธ่...ไม่เป็นไรหรอก...ฉันไม่โกรธแทนหรอกน่า...นายเป็นห่วงเราใช่ไหมล่ะ...ก็เลยตามมา...ไหนๆก็มาแล้ว...ไปเล่น ICE SKATE กันไหม”
“แต่จะให้ฉันไปเล่นกันพวกนั้นได้หรอ”
“ได้สิ...แต่สัญญาก่อนว่า...ต้องไม่ทำให้พวกนั้นผิดสังเกต”
“ได้สิ...สัญญา...ด้วยชีวิตเลย”
“ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอก”
“งั้นสัญญาเฉยๆก็ได้”
“ก่อนอื่นมาตกลงกันก่อนนะ”
“อืม”
“แทนคือเพื่อนสมัยเด็กของฉัน...แล้วมาเจอกันที่นี่โดยบังเอิญ...OK...ไหม”
“อืม...สบม (สบายมาก)” แทนพูดอย่างมีความสุข
“งั้นไปกันเถอะ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น