ห้องเก็บของห้องที่ ๒

ลำดับตอนที่ #7 : ❖ - } Knight oƒ Hisanвerg -RP0-

Knight of Hisanberg    

Role Play

“หากนั่นเป็นความประสงค์ของท่าน ข้าก็มิขัดขอรับท่านหัวหน้าหน่วย”

ยูยะเอื้อนเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น ไร้ซึ่งความประหม่าหรือความกังวลเลยแม้แต่น้อย

“งั้นเจ้าก็แสดงให้ข้าและองค์มหาเทพได้ประจักรเถิดอัศวินเอ๋ย”

เลซซา ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าราวกับเทพบุตรได้กล่าวออกมา วาจาของเขาราวกับองค์มหาเทพลงจุติลงมากันเลยทีเดียว

“ข้า คานาเมะ ยูยะ จะขอแสดงความสามารถด้านการบรรเลงบทเพลงด้วยเครื่องเป่าขอรับ”

เมื่อสิ้นเสียงของยูยะ เขาก็ค่อยๆบรรจงเป่าขลุ่ยอย่างนุ่มนวล ทว่าบทเพลงที่เขาได้บรรเลงออกมา

ช่างเป็นบทเพลงที่ไพเราะจนทำให้ใครต่อใครรู้สึกสงบและเคลิบเคลิ้มไปกับบทเพลงบทนี้

ใบหน้าของยูยะดูผ่อนคลายและมีรอยยิ้มเมื่อเขาได้เป่าขลุ่ย เพราะมันทำให้เขาลืมเรื่องแย่ๆไป

ปลายนิ้วเรียวค่อยๆขยับไปตามจังหวะ แน่นอนว่าการเล่นดนตรีนั้นต้องมาจากการฝึกฝน

เฉกเช่นด้วยกับการต่อสู้หรือการที่จะทำให้ตนแข็งแกร่งขึ้น หากไร้การฝึกฝน ความอดทน

และความมุ่งมั่นก็มิอาจจะเป็นคนที่ชำนาญทางด้านนั้นได้เลยแม้แต่น้อย

เมื่อการแสดงความสามารถได้จบลง ยูยะค่อยๆลดขลุ่ยลงพร้อมกับมองไปยังหัวหน้าหน่วยของตนด้วยรอยยิ้มบางละไม

“บทเพลงแต่ละบทเพลงนั้นมีความหมายและความรู้สึกของผู้บรรเลงลงไป เสียงเพลงทำให้จิตใจของคนเราสงบลงได้ สามารถทำให้มีความสุขได้...แต่ในทางกลับกันมันก็สามารถทำให้ผู้คนเศร้าโศกได้เช่นกัน ก็เหมือนกับดาบนั่นแล...ถ้าหากท่านเลือกที่จะใช้เพื่อการทำลาย มันจะนำพามาซึ่งหายนะได้ ..แต่ถ้าหากท่านเลือกที่จะปกป้องและนำพาความสุขให้แก่ปวงประชา บ้านเมืองก็จะสงบสุข..”

ชายหนุ่มค้อมศีรษะลงอย่างน้อมน้อมให้แก่บุคคลผู้ที่จะขัดเกลาหินอย่างเขาให้กลายเป็นอัญมณีล้ำค่า

“ขอขอบคุณที่รับฟังบทเพลงของข้าขอรับท่านหัวหน้าหน่วย”