คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ◤My Sin Against God : My Way Of Destiny◢
My Sin Against God : My Way Of Destiny
‘ฮึก…ฉันขอโทษ…ฉันขอโทษนะมุคุโร่…’
เสียงร่ำไห้สุดสะอื้นของสตรีนางหนึ่งซึ่งกำลังโอบกอดร่างของชายหนุ่มผู้ไร้เรี่ยวแรงเอาไว้ ร่างนั้นเปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดโลหิตที่สาดกระเซ็นไปตามเนื้อผ้าและร่างกายที่เย็นยะเยือก ใบหน้าอันเศร้าสร้อยของเธอผู้นั้นช่างดูทรมานเสียเหลือเกิน หยดน้ำตาอุ่นๆได้ไหลลงกระทบกับดวงตาที่หลับอยู่ ผิดต่างจากเมื่อก่อนที่เคยเผยให้เห็นถึงสีอัญมณีที่ตัดกันอย่างเห็นได้ชัด นัยน์ตาที่ไม่ยอมใคร ทั้งแข็งแกร่ง เจ้าเล่ห์และอ่อนโยน… แต่ตอนนี้ดวงตาที่ส่องประกายกลับกลายเป็นดวงตาที่ไร้แววและไร้ประกาย
‘…นี่คือทางเลือกของเธอสินะ อนาสตาเซีย ชานดร้า ’
เสียงของหญิงสาวปริศนาทั้งสองได้ถูกเอื้อนเอ่ยมาตามสายลมอันแผ่วเบา ประโยคที่เอ่ยมานั้นราวกับเป็นหอกแหลมคมซึ่งพุ่งเข้ามาปักตรงกลางใจของเธอผู้ฟังประโยคนี้เป็นอย่างยิ่ง ริมฝีปากที่ขบเม้มเข้าหากัน โลหิตสดๆได้ไหลลงมายังริมฝีปากสีระเรื่อหวาน เห็นได้ชัดเลยว่าเธอกำลังข่มความรู้สึกผิดและน้ำตาที่กำลังจะหลั่งรินออกมาอีกครั้ง ความเจ็บปวดแล่นไปยังทุกส่วนของร่างกาย จนทำให้ชาจนไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว…
‘All things that we've got are all things that we've paid for…(สิ่งที่เราได้มาทั้งหมดคือทั้งหมดที่เราให้ไป)’
ประโยคที่จับใจความยากและช่างดูปริศนาของสาวทั้งสองถูกสอดประสานพูดออกมาอย่างพร้อมเพรียงกัน สิ้นสุดประโยคแห่งปริศนาก็เกิดเสียงก้องสะท้อนออกมาเป็นร้อยๆเสียง ทำให้หญิงสาวนั้นไล่กวาดสายตาไปทั่วบริเวณเพื่อดูว่ามีใครพูดประโยคนี้อีกนอกจากสองสาวนี้ หากแต่เมื่อเธอหันไปยังจุดที่สองคนนั้นยืนอยู่ หญิงสาวพวกนั้นก็ได้หายลับไปราวกับสายลม ทิ้งไว้เพยงเศษเสี้ยวปริศนาเพียงอย่างเดียวคือ กระดาษสีเหลืองน้ำตาล ใช่แล้ว..มันคือกระดาษที่เก่ามาแล้วนั่นเอง ในใบนั้นเขียนด้วยตัวหนังสือบรรจงว่า…..ว่า….
‘ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด !!! ขณะนี้เวลา 05.00 ได้เวลาตื่นแล้ว ’
“อึก!!....นี่…ฉันฝันไปอีกแล้วหรอ…”
ร่างของหญิงสาวที่เคยอยู่ในห้วงแห่งนิทราได้ลืมตาขึ้นพร้อมกับสะดุ้งตื่นด้วยความที่ว่านาฬิกาปลุกของเธอนั้นได้ดังขึ้นมานั่นเอง ร่างที่นิ่งงั้นค่อยๆเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาปลุกที่ส่งเสียงดังสนั่น สตรีสาวลุกขึ้นจากเตียงพร้อมกับไปล้างหน้าแปรงฟันอย่างเรียบร้อย หลังจากนั้นเธอก็ได้ออกจากบ้านเพื่อไปออกกำลังกายยามเช้าเช่นเคย เธอมักจะทำเช่นนี้ทุกเช้าหากแต่วันนี้เธอรู้สึกไม่สบายใจจึงออกกำลังกายเช้ากว่าปกติ การออกกำลังยามเช้าทำให้ความรู้สึกไม่สบายใจและกังวลใจได้หายไปกับสายลมอันโอนโยนชามเช้ากับดวงอาทิตย์ขึ้นที่อบอุ่น เพียงแค่นี้ก็ทำให้สิ่งกวนใจได้หายไป …แม้ว่าจะเพียงเวลาสั้นๆก็ตามที
ระหว่างที่หญิงสาวกำลังจะเดินทางกลับบ้านนั้น เธอก็ได้พบกับร่างของหญิงสาวทั้งสองในฝันเธอทั้งสองมีใบหน้าที่เรียบนิ่งราวกับตุ๊กตาที่พระเจ้าปั้นขึ้นมาเพื่อให้รับใช้และลงมามอบหน้าที่ให้กับเหล่ามนุษย์ซึ่งเป็นมนุษย์ที่พระเจ้าได้ทำการทดสอบสิ่งใดสิ่งหนึ่ง…หรือเรียกว่าลูกของพระเจ้า…ลูกที่ให้กำเนิดผิดพลาด…ไร้ซึ่งรอยยิ้มแด่พระเจ้า ไร้ซึ่งความรัก…ก็ราวกับจักรกลในสมัยนี้นั่นแล …หากแต่เธอยังมีหัวใจที่ยังปิดกั้นซึ่งใครต่อใคร ไม่พร้อมที่จะรักใครเท่านั้น และไม่สามารถมีรักได้ เพียงเพราะคำสัตย์ในวันนั้น..
ณ โบสถ์อันศักดิ์สิทธิ์แห่งหนึ่ง
‘เจ้าจะมอบคำสัตย์สัญญาให้กับเราอย่างนึงได้ไหม เพื่อแสดงว่าเจ้านั้นยังเคารพและจะไม่ทรยศต่อเรา’
เสียงที่ดูเข้มแข็งและอ่อนโยนของพระผู้เป็นเจ้านั้นดังกึกก้องกังวานไปทั่วบริเวณแห่งนั้น หากแต่บุคคลที่จะได้ยินมีเพียงลูกของพระเจ้าที่ให้กำเนิดผิดพลาดอย่างเธอ…กำเนิดมาดีเกินไป…จนเกิดความผิดพลาดนั่นเอง และคนที่จะได้ยินอีกก็มีเพียงหญิงสาวฝาแฝดซึ่งเป็นผู้รับใช้พระเจ้า เมื่อสิ้นสุดประโยคของพระเจ้าแล้ว เด็กสาววัยแปดปี ที่กำลังก้มหน้าอยู่ก็ได้เงยหน้าขึ้นเพื่อเผยให้เห็นถึงความงามที่หาใครเปรียบเทียบ ผิวที่ขาวผุดผ่องไร้รอยขีดข่วน กับรูปร่างหน้าตาที่เรียกได้ว่า ถูกรังสรรค์มาโดยพระผู้เป็นเจ้าให้เป็นมนุษย์ที่มีรูปลักษณ์คล้ายเทพธิดานางฟ้าบนสรวงสวรรค์ เธอผู้นี้ได้เอ่ยกล่าวด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง ดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความจริงใจและริมฝีปากที่เผยอเอื้อนเอ่ยวาจาสัตย์ให้แด่บิดาอันสูงส่งของตนว่า
‘ลูกนั้นขอตั้งคำสัตย์เอาไว้ว่าจะไม่ทรยศกับท่านเด็ดขาด อีกทั้ง ลูกจะไม่รักใครนอกจากท่าน พระบิดาแห่งเรา หากลูกได้ผิดต่อคำสัตย์นี้ โปรดมอบความตายแก่ลูกผู้โง่เขลาคนนี้ด้วยเถิด…’
คำสาบานที่เปล่งออกมาด้วยวาจาอันเข้มแข็งหนักแน่น ดวงตาฉายแววเป็นประกายไม่สั่นไหวแต่อย่างใด ใบหน้าของหญิงสาวในตอนนั้นช่างเป็นใบหน้าที่ดูจริงจังเสียงจนน่ากลัวเลยเสียด้วยซ้ำไป หากแต่สิ่งที่กล่าวไปนั้นทำให้พระผู้เป็นเจ้านิ่งเงียบราวกับครุ่นคิด ครั้งแรกที่ประโยคนี้ออกจากปากของลูกสาวอันเป็นที่รัก สีหน้าของท่านผู้นั้นก็ตกตะลึงมิใช่น้อย หาใช่ว่าตกตะลึงในความมุ่งมั่นและความแน่วแน่ แต่เป็นคำสัตย์ที่ไม่ต่างอะไรกับหุ่นยนต์ที่มนุษย์สร้างเพื่อความพอใจของตนเสียนี่สิ…พระเจ้าเลยเอ่ยขึ้นมาว่า
‘ดีมาก…เจ้าจงทำตามสิ่งที่เจ้าคิดว่าถูก และจงทำตามสิ่งที่จักปรากฏในภายภาคหน้า แต่ในบางครั้งสิ่งที่เห็นอาจจะเป็นสิ่งที่พุ่งมาทำร้ายเราหากเราเลือกเส้นทางผิด จงคิดพิจารณาให้ดี โชคชะตาหรือความบังเอิญอะไรนั่นมันก็แค่คำพูดของมนุษย์ซึ่งสร้างขึ้นมาปลอบใจตนเองหรือสร้างขึ้นมาให้ดูสวยหรูเพียงเท่านั้น สิ่งที่เจ้าต้องทำ …เจ้ารู้นะว่าเจ้าต้องทำอะไร…เรามีเพียงชี้นำทางเจ้า ลูกที่รัก แต่คนที่เลือกคือตัวเจ้าเอง …อย่าลืมสิ่งที่เราพูดไปเชียวเล่า’
… All things that we've got are all things that we've paid for…
… All things that we've got are all things that we've paid for…
… All things that we've got are all things that we've paid for…
เสียงสุดท้ายที่พระบิดาผู้สูงส่งได้เอ่ยออกมา เป็นประโยคที่หาความจับได้ยาก..ยากมากสำหรับเธอเสียงด้วยซ้ำ
สองสาวปริศนานั้นได้เดินตรงมายังอนาสตาเซียพร้อมกับหยิบยื่นกระดาษสีน้ำตาลเหลืองซึ่งดูเก่าอย่างมาก ที่มุมกระดาษบางส่วนมีร่องรอยการถูกเผาไหม้อยู่เล็กน้อย นิ้วเรียวยาวและเรียวแขนของหญิงสาวทั้งสองนั้นขาวซีดราวกับหิมะที่ไร้การแต่งเติมเสียจริงเชียว เป็นสีที่สวยหากแต่น่ากลัวน่าดู อนาสตาเซียมองไปยังกระดาษสลับกับใบหน้าของสาวทั้งสองอย่างช้าๆ เธอได้ดึงกระดาษจากมือสาวทั้งสองเบาๆก่อนที่จะนำมาอ่านดู
… เส้นทางแรกที่เจ้าจักต้องเลือก ณ คฤหาสน์เวเลโน่ …
… ขึ้นไปยังที่ปกคลุมไปด้วยพฤกษาและพรรณไม้ …
… บรรยากาศเย็นสบายเยี่ยงที่ราบสูงครักซิฟิโอ …
เมื่อสายตามาจรดตัวอักษรตัวสุดท้าย กระดาษก็ลุกไหม้เป็นเปลวไฟสองสี สีแดงที่แสดงออกถึงความร้อนแรงและเป็นสีของสงครามกรฆ่าฟัน และสีน้ำเงิน ที่แสดงถึงความเย็นยะเยือกอันเป็นนิรันดร และหัวใจที่ถูกแช่แข็งเอาไว้ อนาสตาเซียสัมผัสได้ถึงความร้อนของไฟเพียงชั่วครู่พลางมองไปยังหญิงสาวทั้งสองซึ่งในตอนนี้ได้หายจาก ณ ที่นี้เสียแล้ว ช่างเป็นหญิงสาวที่ไปเร็วเฉกเช่นในความฝันของเธอ…
“เส้นทางแรก..เริ่มแล้วสินะ..”
หญิงสาวได้สอดประสานนิ้วเรียวยาวกับเส้นผมสีดำรัตติกาลอันน่าหลงใหล สะบัดปลายข้อมืออย่างหนักแน่นทำเอาเส้นผมสยายสะบัดไปด้านข้างตามแรงข้อมือของเธอ แสงที่ส่องลงมากระทบผมงามทำให้ผมของเธอยิ่งดูมีเสน์งดงามมากขึ้น
เรื่องราวของหญิงสาวซึ่งเป็นลูกของพระผู้เป็นเจ้าอย่างเธอจะเป็นอย่างไรเมื่อได้รับแบบทดสอบที่ยากจะไขได้ของพระเจ้าจะเป็นเช่นไรต่อไป ใครจะไปรู้เล่า สิ่งที่จะทำให้เธอได้รับการเปลี่ยนแปลงเริ่มจากจุดนี้แล้วกระมัง…
To Be Continued
Empire •Theme
ความคิดเห็น