ลำดับตอนที่ #31
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : ตอนพิเศษ
มรรมาิน้าวเย็นที่ห้อ เพราะอยาินน้ำพริอ่อ ผมไม่เ้าใว่ามันลายเป็นอาหารโปรอเาไปั้แ่เมื่อไหร่ ะว่าไปแล้ว มัน็เป็นอาหารโปรอธาวิศ้วย นพวนี้ไม่มีานมีารทำันหรือไนะ เอาแ่อยแวะเวียนมารบวนผม อ้อนะินน้ำพริอ่อ เฮ้อ
เราิน้าวันเสร็แล้ว อนนี้มรรนั่บนพื้นแล้วเล่นโทรศัพท์ เาเหยียาออไปรๆ ถอนหายใยาว ูเหมือนน้อะมีปัหาที่ออฟฟิศวันนี้ แ่ไม่ใ่เรื่อให่อะไรนั ถึอย่านั้นมรร็นั่หน้านิ่วิ้วมวอยู่ี
เ้าหนุ่มโทรศัพท์ อ่านอะไรสัพั็วามือถือว่ำลบนพื้น
"ทวิเอร์เี๋ยวนี้มีแ่อะไร็ไม่รู้ ผมหมายวามว่า อะไร็ไม่รู้ริๆ นะ"
ผมเินออมาาไปล้ามือในห้อน้ำ พอไ้ยินที่เาพู ผม็พยัหน้าเห็น้วย "็ริ อย่าไปอ่านสิ"
"ผมฝึภาษาอัฤษแล้วย้ายไปเนาย่าีมั้ย" มรรเหลียวมามอ
"ไ้รับอิทธิพลมาาเ็นั่นหรือไ"
เ็นั่นที่ผมพูถึือเ็พนัานใหม่อสุนิรันร์ เิมเาทำานอยู่บริษัททำแอพฯ ื่อเนาย่า ทำที่อเมริานู่น แ่อนนี้ย้ายลับมาทำานในไทย สุนิรันร์เห่อลูน้อใหม่เอามาๆ เลยแหละ แ่เห็นว่าเป็นเ็เียบๆ ไม่ไ้แรเหมือนมรร เลยไม่รู้เ้าพ่อไอทีะรัไปนานเท่าไหร่
"็ทำนอนั้น" แฟนผมยัไหล่ แ่สีหน้ายัอึนๆ อยู่
"ลอสร้าไอีสิ เล่นูว่าอบไหม"
"็...แ่พี่อยู่ทวินี่รับ"
ผมนั่ลบนพื้น ร้ามับเา มรรทำหน้าแสนอน วันนี้เป็นวันเหนื่อยๆ อเาริๆ
ยื่นมือที่สะอาแล้วไปทาเานิๆ ึ่ะเป็นารปลอบ มรรยิ้มเมื่อเห็นสัานั้น เารีบพุ่เ้ามาหา เอาแ้มมาแะฝ่ามือผม
แน่นอนผมสะุ้ รีบัมือออ
"ไม่เอา" เ้าหนูทำเสียอแ เ้ามาอเอวผมไว้เย เร็วอย่าับปลาไหลเียวนะ "ลูบหัวผมหน่อย"
แหะ ผมไม่แน่ใว่าอยาทำแบบนั้น
แ่ผม็ยื่นมือไป มือวาวา้าลาอาาศ ไม่สัมผัสศีรษะมรร ไม่แะ้ออะไรเป็นพิเศษ
เายับมาหา แะระหม่อมเ้าับมือผม และยับไปมาให้เหมือนผมลูบหัวเา ทั้ที่มือผม็อยู่เยๆ นี่แหละ
ผมอำไม่ไ้ับิริยาอมรร เพราะั้นผมเลยแอบยิ้ม
"โนพี่ยิ้มุอ่ะวันนี้" เ้าหมาน้อยพูออมาในที่สุ
ผมพยัหน้า ผมรู้ สุนิรันร์พอใมรรมา แ่ถ้ามีอะไรไม่อบใ รายนั้นเาพูรเสมอ ฟามารเผ และหลัานี้ะไม่เอาไปิุิทีหลั เ้าพ่อเป็นแบบนั้น แ่สำหรับมรรที่ยัเ็ เา็ะหอยๆ หน่อยแหละ
...อย่าพูถึมรรที่เ็เลย นาผมอายุนานี้ เวลาโนสุนิรันร์พูทิ่มุายเ้าที ผม็เินเๆ ไปเหมือนัน
"พี่ยิ้มเาุรๆ แ่หลัานี้เาไม่เอามาเร้าหรืออีนะ" ผมพยายามปลอบ ลมือลาหัวเาแบบเนียนๆ
"เฮ้อ ผม็รู้แหละ" มรรถอนหายใ สอแนรัเอวผมอย่าับูเหลือม "เบื่อัเว้ย"
ผมแอบสัเสีหน้านรั เาูุ่นมัวเหลือแสน า้อไปที่พื้น เปิโอาสให้ผมสามารถมอเาไ้อย่าเ็มอิ่ม
"ะว่าไปแล้ว..." นอ่อนว่าเริ่น "ผมอยาเป็นพี่ยิ้มบ้าั"
"ยัไ" ผมนิๆ ามวามิมรรไม่ทัน
"ไม่ใ่แบบนั้น ือ... แ่... นานๆ ทีพี่ันะเรียนายผมว่าพี่ยิ้มสัที แ่มันน่ารัะมั ิแล้วอยาเิไวว่านี้" เา้อนามอ ทำเสียอ้อนเ็มพิั "เผื่อะไ้เป็นพี่มรรบ้า"
โนาเมเ้าที ผมสะุ้แร พยายามะหนีาแนมรร แ่เาไม่ปล่อยเลย
มรรุหน้าลในอผม ทำเสียเรียารนั้น
"เรียผมหน่อยสิรับ"
"ไม่มีทาะล่ะ" ผมพยายามันเาทิ้ ออะไรพิลึ เ็นี่ ไปนะ ไม่เอาน่า
แ่มรรเป็นผู้ายที่พระเ้าประทานลมาเพื่อให้ัารับำปิเสธอผม เาึไม่รับำว่าไม่ ยัอผมแน่นอยู่แบบนั้น ผมูทีท่ามรรแล้วรู้ทันที เาั้ใะอยู่รนี้ไปนว่าะั่วฟ้าินสลาย หรือนว่า 'พี่มรร' ะหลุออมาาปาผม
แล้วผมื้อน้อยว่าเาเสียที่ไหนล่ะ เอาเลย เอาสิ ะอยู่แบบนี้ไปนว่าฟ้าถล่ม็เิ ผมเียบ นั่ัวแ็ทื่อ เรามาูันว่าผมับเาใระยอมแพ้่อน
...
...
...
และราวนี้เ็มันยอมแพ้่อนว่ะรับ มรรยอมปล่อยผมแล้วบอว่า "โอเรับ ไม่็ไม่"
ผมแอบีใที่นะมรรบ้า นานๆ ทีอ่ะนะ
เ้าหมามอผม สีหน้าเหมือนอนๆ หน่อยที่ผมไม่ยอมามใเา ทั้ที่นี่เป็นวันห่วยๆ อเาแท้ๆ
เฮ้ ไม่เอาน่า อย่าอนผม ผม็ทำน้ำพริอ่อให้ินแล้วไ
"ผมไปอาบน้ำีว่า" มรรลุพรว ัสินใเอาเอะั้น
"อาบน้ำอะไร ใรบอว่าะ้า" ผมร้อเสียหล
"ผมบออยู่อนนี้ไ" เา้มลมาอบ และ็เินเ้าห้อนอนผมไปหาผ้าเ็ัว
.
.
.
.
.
.
สุท้ายมรร็เลยมาอยู่รนี้ นอนบนเียผม เอาหน้าผาแนบหน้าผาผมไว้ และมอาผมแบบใล้ ใล้มา ใล้มาๆ
ผมหลับาปี๋
"ไม่เอา พี่ัน ลืมา่อน เรามาุยันเถอะ วันนี้ผมรู้สึ้อารารสนทนา"
ผมส่ายหัว ทั้ที่โนมรรับหัวไว้นั่นแหละ
ผมยินีะมีารสนทนานะ แ่ผมไม่้อารารสนทนาแบบ 'ใล้ ใล้มา ใล้มาๆ' แบบนี้
"น่า นะรับ นะรับพี่" เาทำเสียอ้อน มือยับาับหัวผมลมาที่หู ปลายนิ้วี้ปัไรผมรมับผมเบาๆ านั้น็ลไปนว้นอให้ผม
ผมยับหน้าาแนบหน้าผาับเา ผมถอแว่นออไปอนอาบน้ำ พออาบเสร็็โนหมาัวโลามาลเียในท่านี้ พอผมบ่นเรื่อแว่น บ่นว่ามอไม่ั เา็เลยับผมมอใล้ๆ แบบนั้น
่าอบลั่นแล้อะไรแบบนี้นะ
"พี่ัน" เสียพูอ่อนโยนพอๆ ับปลายนิ้วที่นว้นอผมอยู่ มันให้วามรู้สึสบายมา
ผม่อยๆ ลืมาึ้น้าๆ สีหน้าบอให้เารู้ว่ารออยู่ เอาสิ มา ะพูอะไรล่ะ
มรรยิ้มเมื่อเห็นผมลืมามามอเา นอ่อนว่ายัไม่พูอะไรออมา เพียแ่มออยู่แบบนั้นพัหนึ่ ผมหน้าร้อน เพราะรู้ว่าเาำลัมอหน้าัวเออยู่
ผมรู้ว่าัวเอไม่ไ้ี้เหร่อะไร แ่ารถู้อหน้านานๆ ้ออย่าละเอียละออแบบนี้มันทำให้ผมทำัวไม่ถู ในที่สุผม็ทนอายไม่ไ้ ึยมือึ้นแปะบนแ้มมรและันเบาๆ
"็อมอหน่อยไม่ไ้หรือไล่ะ" เาถามทั้ที่มีมืออยู่บนแ้ม "อะไร็ห้าม แฟนเราเนี่ยนะ"
"็มัน..."
เาปัมือผมออาหน้า ทำเสียหัวเราะเบาๆ ในอแล้วยับมาูบแ้มผมเบาๆ
ผมหลับา อยายับหนี แ่วันนี้ผม่อ้านมรรหลายอย่าแล้ว ถ้ายัื้ออีเี๋ยวเาะอนเอา ผมเลยนอนนิ่ๆ ปล่อยให้มรรูบแ้ม แล้ว็ยับมาูบปา
มืออเ็มันนริๆ เลื่อนเ้ามาในเสื้อและับไปทั่ว ทำเอาผมัวแไปหม
"พี่ัน บาทีผม็ินะ"
"อะ...อะไร" เสียผมาลาอาาศ เมื่อปลายนิ้วี้อมรรแะโนบนหน้าอ ผมหลับาปี๋ทันทีที่เาทำแบบนั้น
"ผมอยารู้ว่าพี่เย...เยทำอะไรแบบไหนมาบ้า ่อนะมาเอผมน่ะ"
"ะบ้าเหรอ" ผมุเา แล้ว็สะุ้นสุัวเพราะปลายนิ้วที่ลมาหนัแน่นึ้น และทำให้รู้สึ...ีมา "ไม่มีสัหน่อย อนแร็บอไปแล้วนี่ว่าไม่เย..."
"อันนั้นน่ะ็ำไ้" มือ้ายอมรรถอาเผม "แ่ไม่มีอะไร่อนหน้านี้เลยเหรอ...นที่เอในร้านเหล้า หรือนที่นัเอัน ทำอะไรันนิหน่อย แบบนั้น"
ผมหายใทาปา พูแบบนี้หมายวามว่าไ มรรเยทำอะไรแบบนั้นเหรอ แ่เา็เยบอผมนี่ว่าเาเยนอนับผู้หิและผู้ายมา่อนแล้ว ันั้น... ระแสวามิอผมาเมื่อมืออมรรุนไปทั่ว ผมหอบหายใ และถูเาถาม้ำอีหน
"ไม่มีบ้าเหรอรับ"
"ไม่มี" ผมอบทั้ที่หน้าแ่ำ ายัหลับอยู่ "อยารู้อะไรล่ะ ็มีเท่าที่รู้ไปหมแล้วนั่นแหละ"
เ้าหมาทำเสียเหมือนหัวเราะ "พี่มีแ่ผมมาลอเลยเหรอรับ"
็ใ่ แ่ะให้พูเหรอ ผมไม่ปล่อยสัำหลุาปา แ่เหมือนนรัะรู้อยู่แล้ว เาทำเสียในอเหมือนอารม์ี
ไม่ยุิธรรมเลยแท้ๆ ผมนึะยมือโอบรอบอเา ผมมีแ่เามาลอ และเารู้ทุสิ่ทุอย่าอผม แ่ัวเานี่สิ ผมไม่เยรุู้ว่าเาทำอะไรมา่อนหน้านี้...
ผมลืมาึ้น้าๆ
มรรเหมือนรู้ว่าผมิอะไร เายิ้มปลอบโยน ปัเส้นผมออาหน้าผาผมเบาๆ "ถ้าพี่อยาให้ผมเล่า ผม็เล่าไ้นะ"
อนนั้นเอที่ผมรู้ว่าัวเอไม่อยาฟั
"ไม่เอา พี่ไม่อยาฟั"
เายิ้ม แววาเหมือนะบอว่าเอ็นูผม เา้อำลัเรียผมว่าเป็นแมวระ่ายอยู่ในใแน่ๆ ้อใ่แน่ๆ
ไม่ใ่แ่มรรหรอนะที่อ่านใผมออ เราอยู่้วยันมานาน และผม็เริ่มอ่านใมรรออแล้วเหมือนัน
"นั่นสินะรับ พี่ไม่อบหรอ" เาบอ ้มลมาูบหน้าผาผมเบาๆ และูบอีหนรไรผม "เรื่อแบบนี้ผมมีประสบาร์มาว่าสินะ"
มัน็ใ่ แ่...
"เรียผมว่าพี่มรรไ้แล้ว"
ผม่วนแ้มมรรสำหรับประโยบ้าบอที่เาพูออมา
เ้าหนุ่มหัวเราะ พยัหน้าอย่าำยอม "็ไ้รับ็ไ้ ผมะไม่พูเรื่อนี้อี"
เสร็แล้วเา็ูบบนปลายมูผม พูเบาๆ เสียนุ่มเหมือนผู้ัรายารทาวิทยุ
"อนนี้เรามาเ้าเมนอร์สันีว่า"
ผมยับัวนิๆ อยาะบ่นนิหน่อยแ่อนนี้็มีอารม์นไม่สามารถเลิลาันไ้แล้ว มรรเอ็รู้แวผมี เพราะแบบนั้นเาถึทำหน้าเหมือนนะอยู่ลอเวลา
เา้มลมา...
และเา็ัารเมนอร์สอเา
ินผม
ั้แ่หัวรหา
เหมือนผมเป็นอาหารานปลาประเภทที่เสิร์ฟมาแบบทั้ัว
ผมหลอมละลายใ้ร่าอมรรในืนนั้น สิ้นเรี่ยวแรรั้แล้วรั้เล่า
ัหวะสุท้ายที่ผมใล้ะถึ
เาอให้ผมเรียเาว่าพี่
ไม่ ผมไม่ไ้เรีย
-------------บ-----------
talk
เียนเมื่อวันที่ 4/4/2020
่วนี้ ้วยเหุผลอะไรบาอย่าที่ัวเอ็ไม่เ้าใ เียนอนพิเศษออมาเยอะแยะมามายเหมือนว่า
ฝา่อทาสั่ื้อสำหรับนไม่มีเล่มนะ๊ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น