Fic Baramos ที่ระลึกสงกรานต์'49

เนื้อเรื่อง

                นี่ก็คือฟิคฉลองสงกรานต์ของข้าน้อย ald_aruza เองนะขอรับ สงกรานต์ปีนี้ไปไหนกันมาบ้าง สนุกสนานกันดีไหมเอ่ย ยังไงก็อย่าลืมปฏิบัติตามกฎจราจร เมาไม่ขับ และสาดน้ำอย่งสุภาพ ไม่เล่นน้ำแข็งอย่างนายคาโลและรักษามารยาทในการสาดให้มากกว่ายัยเฟรินด้วยนะทุกๆท่าน เอาละ ยังไงท่านก็สละเวลาอันมีค่าของท่านมาแล้ว มาอ่านฟิคชั่นกันดีกว่านะขอรับ เพื่อไม่ให้เปลืองเวลา สายตาอันสูงส่งของท่านจะได้ให้เกียรติชายตามองผลงานอันต่ำต้อยของข้าน้อย ณ บัดนี้นะขอรับ

                วันนี้เป็นวันที่ร้อนมากถึงร้อนที่สุดวันหนึ่งของปี บรรดารุ่นพี่รุ่นน้องของป้อมอัศวินนั่งเอ้อระเหยลอยชายกันอยู่ตรงลานหน้าป้อมนั้นเอง บ้างก็ซดน้ำเย็นที่กลายเป็นน้ำอุ่นอย่างรวดเร็ว บ้างก็ถือพัดโบกไปโบกมาให้ได้ลมอุ่นๆสัมผัสกายบ้าง สรุปว่า ทุกคนกำลังจะระเหิดแห้งไปเพราะความร้อนนรกนี้

                “โว้ย ทำไมมันถึงได้ร้อนอย่างนี้ฟระ” บุรุษตาเดียวนามว่าครี้ดตะโกนขึ้นมาอย่างขัดใจ โยนน้ำแข็งใส่ปากไปสองก้อน ตามด้วยโคคาโคล่าอุ่นๆอีกอึกใหญ่

                “นายซดเข้าไปได้ไงครี้ด อุ่นจะตาย” กัสว่า เขาเพิ่งจะถ่มโคคาโคล่าออกจากปากหลังของเหลวอุ่นๆหวานๆสัมผัสกับลิ้น

                “ร้อน....” คิลครวญคราง เขานอนแผ่สองสลึงอยากหมดเรี่ยวหมดแรงเอาน้ำแข็งวางบนตา

                เรนอนที่นั่งพิงกำแพงอยู่ใกล้นักฆ่าส่งเสียงหัวเราะเบาๆ เธอใช้มือรวบผมขึ้นพลางหวังในใจว่าจะมีลมอ่อนๆโชยมาระกับต้นคอบ้างแม้สักนิดก็ยังดี

                “ไม่มีน้ำแข็งแล้วเหรอ แองจี้” มาทิลด้าโอดครวญ ผมสีดำหนาถักเป็นเปีย ริมฝีปากอิ่มสวยจิบน้ำที่เคยเย็นจนหมดแก้ว

            “ไม่เหลือแล้วล่ะ ทำไมปีนี้มันร้อนจังเลยนะ ฉันอยากไปทะเลจังเลย” แอเจลีน่าบ่นพึม

                “ไม่ได้หรอกแองจี้ นี่ยังไม่ปิดภาคเลย รุ่นพี่โรเวนฮะ ร้อนๆอย่างงี้ไม่มีโครงการศึกษานอกสถานที่แอถวเกาะทางใต้บ้างเหรอฮะ” ครี้ดเอ่ยถามเมจิคปริ๊นซ์ที่นั่งเหงื่อหยดอยู่ข้างๆ

                “ถ้ามีฉันคงไม่มานั่งอยู่ตรงนี้หรอก” คำตอบของโรเวนแสดงถึงอาการฟิวส์ขาดเล็กน้อย

                “มาทิลดี้ เมื้อกี้บ่นอยากได้น้ำแข็งเหรอ เราก็ไม่มีน้ำแข็งเหลือแล้วแหละ ใช่ปะลอรี่” ซาตานแห่งป้อมอัศวินแจกรอยยิ้มพิมพ์ใจที่ทำให้ผู้มองเย็นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว (เย็นแบบสบายใจนะขอรับ ไม่ใช่เย็นสันหลัง)

                “เออ” นักบวชหนุ่มตอบท่าทางไม่สบอารมณ์ สร้างความแปลกใจแก่ทุกคนที่อยู่ที่นั่น

                “เอ๋ วันนี้รุ่นพี่ลอเรนซ์ไม่ปามีดเหรอครับ” หนุ่มน้อยหน้าหวานซีบิลเอ่ยถามอย่างแปลกอกแปลกใจ

                “ลอรี่เค้าร้อนจนไม่มีแรงขยับตัวแล้วแหละ ซีบี้” ลูคัสชิงตอบแทน

                “อย่างงี้มันเลยได้ใจใหญ่” ลอเรนซ์พึมพำอย่างหงุดหงิดก่อนสบถออกมาเบาๆ

                “ไม่มีวิธีอะไรคลายร้อนได้บ้างเลยหรือไงโร” คิลเอ่ยถามห้องสมุดเคลื่อนที่

                “มีสิ” คำตอบนั้นทำให้เพื่อนๆตาลุกวาวอยากรู้กันยกใหญ่

                “อะไร อะไร บอกมาหน่อยสิ” ทุกคนรุมกันถาม ไม่เว้นแม้แต่รุ่นพี่อย่างโรเวน

                “วิธีที่เคยดีที่สุด แต่ตอนนี้ใช้ไม่ได้อีกแล้วแหละ”

                “บอกมาเหอะ พวกเราอาจจะทำให้มันกลับมาใช้ได้อีกก็ได้” คิลคะยั้นคะยอ

                “คาโล วาเนเบลี เจ้าชายน้ำแข็งแห่งคาโนวาล เคยมีความเย็นถึงขีดสุด บัดนี้แห้งตายสนิทแล้ว” โรเฉลยพร้อมผายมือไปด้านหลังให้เห็นบุคคลที่กล่าวถึง

                “.....” คาโลส่งสายตาดุๆให้ แต่มันก็ไม่ได้ผลอีกต่อไปเมื่อเห็นว่าเจ้าของสายตานั่งหมดสภาพแล้วจริงๆ คาโลใส่เสื้อแขนยาวจึงดูท่าจะร้อนกว่าใครพวก อยู่ในสภาพเดียวกะลอเรนซ์ นิ่งเฉยไม่ขยับเขยื้อนเพราะไม่มีแรงขยับนั่นเอง

                “ฮ่าๆๆๆ” เสียงหัวเราะจากเหล่าเพื่อนๆทำให้อารมณ์ที่ร้อนระอุตามอากาศอยู่แล้วเดือดปุดขึ้นมาทันที ไอเย็นๆล่องลอยในอากาศแต่ก็ไม่กลายเป็นน้ำแข็งดังหวัง อากาศร้อนกว่าห้าสิบองศาทำให้ไอเย็นนั้นกลั่นตัวกลายเป็นหยดน้ำพร่างพรูลงสู่ยอดหญ้า

                “เออนี่ เฟรินมันหายไปไหนน่ะ” คิลเอ่ยถาม

                “ไม่รู้สิ ไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้ว” คาโลตอบ

                “รู้สึกว่าสองคนนี้ต้องสับๆกันพูดสองประโยคนี้กันทุกฟิคเลยนะเนี่ย” อาชูร่าส่งเสียงแซวหลังจากเงียบอยู่นาน

                “นั่นดิ” เดทเห็นด้วย

                “นั่นก็เพราะว่า บางฟิคชั่น เฟรินมันก็งอน บางทีก็อยากหาเรื่องเซอร์ไพรส์ บางทีก็ก่อเรื่องวุ่นวายอยู่ สองคนนี้เลยต้องผลัดกันพูดบทถามหาเฟรินไงล่ะ” โรตอบอย่างรอบรู้

                “บางทีก็หาคาโลกันเนอะ” มาทิลด้าเอ่ย

                “เอ๋ จริงเหรอคะ ฉันไม่เคยได้ยินเลยนะคะ” เรนอนท้วงติง

                “เพราะคาโลไปประชุมซะส่วนใหญ่ บางทีก็อยู่กะเรนอนเองไงล่ะ” โรตอบ

                “กลับมาที่บทเดิมเถอะครับ พูดเรื่องฟิคอื่นกันนานแล้วเดี่ยวคนเขียนจะโกรธเอานะครับ” ซีบิลเตือนสติ

                “นั่นสิๆ” เสียงนี้เป็นของแม่สาวน้อยนามเองเจลีน่า

                และแล้วเสียงหวานของผู้ถูกถามหาเมื่อครู่ก็ดังขึ้น

            “นี่ พวกนายทายซิว่าวันนี้เป็นวันอะไร”

                เฟริน(ที่ควรจะเรียกว่าเฟลิโอน่ามากกว่า เพราะตอนนี้เจ้าหล่อนอยู่ในร่างผู้หญิงอย่างถาวรไปแล้ว)ยืนอยู่ที่ประตู เอ่ยถามเพื่อนๆด้วยเสียงสดใส

                “วันเกิดนายเรอะเฟริน นายรู้ไหมว่าพวกเราตอบว่าวันพุธ วันจันทร์ วันเสาร์ วันวิสาขบูชา วันลอยกระทง วันปล่อยผี วันนักบุญนิโคลัส วันรำลึกครบรอบหนึ่งปีสงครามเอเดน-เดมอสและอื่นๆมาหลายฟิคแล้ว และลงเอยด้วยนายน้อยใจและพวกเราก็ซวยทุกที เพราะงั้น วันนี้ฉันฟันธงว่าวันเกิดนายแน่นอน1000000%” ครี้ดเอ่ยจนหนำใจก่อนทาย

                “ม่ายช่าย ถ้านายอยากรู้นะครี้ด” เฟรินหยิบสิ่งที่ซ่อนอยู่ข้างหลังออกมา ชี้ส่วนหัวไปที่ครี้ด มันคือปืนฉีดน้ำนั่นเอง เฟรินฉีดน้ำใส่ครี้ด “วันนี้เป็นวันสงกรานต์จ้า”

                “วันที่เค้าเล่นสาดน้ำกันน่ะเหรอเฟริน” โรถาม

            “อื้ม ฉันเตรียมน้ำมาเพียบเลย” เฟรินชี้ไปที่ถังน้ำมากมายภายในห้องโถงของป้อมอัศวิน “เรามาเล่นสาดน้ำกันเถอะ”

                “เอาดิๆ” ทุกคนขานรับพร้อมกัน ต่างคนต่างคว้าปืนฉีดน้ำ ขัน ถัง และอะไรที่จะคว้าได้มาตักน้ำสาดคนอื่นกันใหญ่ แล้วภาพแห่งความสนุกสนานก็เริ่มขึ้น

                โครม!

                “ว้าย” เสียงอุทานหลุดออกมาจากปากเจ้าหญิงแห่งอเมซอนที่เปียกปอนไปทั้งตัวจากน้ำมือนายครี้ดที่สาดน้ำลงมาถังใหญ่

                “อยากเย็นไม่ใช่เหรอมาทิลด้า”

                “เปียกหมดเลย มานี่เลยมาให้สาดซะดีๆ” มาทิลด้าวิ่งไล่กวดครี้ดไปทั่วบริเวณและสาดน้ำเข้าไปหนึ่งขันแต่พลาด ไปโดนกัสเข้า

                “เฮ้ อย่างนี้ชั้นก็เปียกหมดสิ” กัสใช้สายยางราดตัวมาทิลด้าและกวาดสายยางเป็นวงกว้างรอบตัว

                ผลจากการกวาดสายยางของกัสคือ ตั้งแต่ซีบิล แองจี้ โร เดท อาชูร่า ครี้ด เจค ลูคัส ลอเรนซ์ โรเวน ไปจนถึงชิวาส โซมาเนีย และไธนอส ที่นั่งอยู่แถวนั้น โดนกันเรียบ พร้อมรุ่นน้องปีหนึ่งอีกสามคน

                “หนอย.....กัส” เสียงความแค้นของคนที่ได้รับผลกระทบดังออกมาตามๆกัน และออกตะลุมบอนสาดน้ำกันอย่างนัวเนีย

                ทางด้านเรนอนที่นั่งหลบๆอยู่มุมหนึ่งนั้น ก็ถูกบุรุษคนหนึ่งมาเห็นจนได้

                “ไงเรนอนไม่เล่นเหรอ” คิลทัก

                “ไม่ล่ะค่ะ เรนอนกลัวเปียก”

            “เรนอน นี่สงกรานต์นะ ยังไงเรนอนก็ต้องเล่นฟิคสงกรานต์ตั้งหลายฟิค ไม่เปียกฟิคนี้ยังไงก็เปียกฟิคอื่นอยู่ดีแหละ” คิลพูดอย่างมีเหตุผล

                “เปียกฟิคอื่นรอดฟิคนี้ก็ถือว่าเปียกน้อยลงล่ะค่ะ คุณคิลอย่าสาดเรนอนเลยนะคะ”

                “ก็ได้ แต่ขอประแป้งทีนึงนะ” คิลบอกมือมีกระปุกดินสอพองเตรียมรอไว้หนึ่งกระปุก

                “ไม่เอาค่ะ เรนอนไม่เล่นไม่ได้เหรอคะฟิคนี้” สาวเจ้ายังต่อรอง

                “ก็ได้ ไม่เล่นน้ำ ไม่เล่นแป้ง เล่นเจ้านี่ก็ได้” คิลควักวัตถุอย่างหนึ่งขึ้นมา

                “ว้าย ไปเอามาจากไหนคะ ไม่เอาค่ะไม่เอา” เรนอนยกมือขึ้นปิดหน้า

                “เอามาจากโรน่ะ” คิลว่า มือของเขามีปากกาเวทย์มนต์เจ้าเก่าหายได้ภายใน24ชั่วโมงอยู่

                “ไม่เอาค่ะ คราวก่อนยังไม่เข็ดอีกเหรอคะ”

                “ไม่เข็ด ถ้าเรนอนยอมดีๆจะไม่วาดเยอะ เอายื่นแก้มมาใกล้ๆซิ” คิลว่า มือใหญ่รวบมือสาวน้อยไว้ทั้งสองข้างเพื่อไม่ให้ปัดป้องได้...

                .....แล้วก็บรรจงหอมแก้มกรุ่นๆของเจ้าหญิงคนสวยอย่างแผ่วเบาเสียทีหนึ่ง

                “ถือว่าเป็นสินบนที่ไม่สาดน้ำแล้วกันนะ”

แล้วนักฆ่าที่กลายเป็นขโมยลักหอมแก้มคนอื่นก็ผละไปเล่นน้ำต่อประหนึ่งไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทิ้งให้เจ้าหญิงนั่งหน้าแดงกุมแก้มอยู่ตรงนั้น

ยังมีคนที่ไม่ยอมเล่นน้ำเหลืออยู่อีก จะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากนายคาโล เจ้าชายน้ำแข็งแห่งคาโนวาลนั่นแหละ

“นี่คาโล ไม่เล่นเหรอ” เสียงหวานเรียกอ้อนๆ

“....”

“คาโล”

“....”

“คาโล”

“.....”

“นี่คาโล ถ้านายยังไม่ตอบล่ะก็ฉันจะสาดแล้วนะ”

“....”

โครม! โครม! โครม!

เฟรินไม่ผิดคำพูดก่อนสาดลงบนหัวคาโลที่นั่งอยู่เสีย 3 ขันจนสะใจ

“นี่ เฟริน ฉันไม่เล่น”

“ไม่ได้ ถึงจะไม่เล่นแต่นายก็เปียกแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

“ถ้างั้น....ฉันเล่นก็ได้” คาโลขยับตัว(เปียก)ลุกขึ้น

“ไอซ์ดราก้อน!” มังกรทำจากน้ำแข็งปรากฏตัวขึ้น มันพ่นน้ำไปทั่วบริเวณ ไม่เพียงแต่เฟริน แต่ทุกคนที่เล่นกันอยู่แถบนั้นเปียกกันมะลอกมะแลก

“เฮ้ย คาโล เล่นแบบนี้โกงนี่หว่า” ทุกคนพากันโวยวาย

“น้ำเย็นขนาดนั้นยังมีอะไรไม่พอใจอีก” คาโลถาม

“แหงสิ ก็นายเล่นงานไม่ให้รู้ตัวนี่นา” เอ้า ยังเถียงมาอีก

“เล่นไม่ให้รู้ตัวสิถึงจะสนุก ไม่ใช่เรอะ” เจอมุขนี่เข้าไป พวกที่ชอบเล่นทีเผลอพากันหลบสายตากันเป็นแถบๆ

“ถ้าพวกนายอยากเย็นกว่านี้ล่ะก็ วีกาย่า!”

น้ำที่เปียกตามตัวเล่าทโมนไปจนถังน้ำในถังที่เตรียมมาพากันกลายเป็นน้ำแข็งเสียสิ้น

“เฮ้ย ไอ้น้ำแข็งบ้า หยุดเลยนะเฟร้ย จะให้พวกชั้นตายหมู่รึไง” เฟรินโวย

“ก็ได้” น้ำแข็งละลายกลับเป็นน้ำอีกครั้ง ก่อนคาโลจะกลายเป็นเป้าหมายจองทุกๆคน

ซู่! โครม!

เสียงน้ำสาดใส่เจ้าชายแห่งคาโนวาลพร้อมๆกันจากทุกสารทิศ

ฟู่!

น้ำจากไอซ์ดราก้อนสาดใส่ทุกคนเป็นการตอบโต้

“นี่แน่ะ” แองเจลีน่าคว้าคทาก่อนกำลายมังกรน้ำแข็งเสียในพริบตาด้วยการกระโดดทุบหัว

“เยี่ยมไปเลยแองจี้” ทุกคนพากันสรรเสริญ

ขณะที่เหล่าทโมนกำลังส่งเสียงเฮฮากันอย่างเผลอไผลนั้น คาโลก็คว้าสายยางที่กัสทิ้งไว้สาดใส่อีกครั้ง

“เฮ้ย ทีเผลออีกแล้วนะ”

อาชูร่าฉีดน้ำใส่คาโลบ้างแต่นกรู้ไหวตัวหลบพร้อมกับ...

โครม!

เฟรินสาดน้ำใส่คาโลจากด้านหลังก่อนหัวเราะชอบใจ

“คาโล ทีนี้นายก็เล่นจริงๆแล้วแหละ”

เสียงหัวเราะครื้นเครงดังจากทุกคน ไม่เว้นแม้แต่เจ้าชายมาดมากแห่งคาโนวาลที่กลายเป็นเล่นกับเค้าด้วยไปซะเฉยเลย

“เอ้า พี่โรเวน พี่ชิวาส พี่โซมาเนียยังไม่เปียกเลยครับ เอาซักหน่อยสิ” ครี้ด เดท อาชูร่า คิลและกัสแทคทีมกันยกถังใบโตสาดใสเป้าหมาย แต่ถังใบใหญ่ไปหน่อยน้ำเลยเยอะ เลยไปโดนไธนอสที่นั่งอย่างสงบเสงี่ยมไม่ยุ่งกับใครอยู่ข้างหลังเข้าอีกคน

“โอ๊ย นี่พวกเธอ” โซมาเนียร้องออกมา “เปียกขนาดนี้แล้วฉันเล่นด้วยเลยแล้วกัน เอาขันมานี่”

โซมาเนียตักน้ำมาหนึ่งขันราดลงบนหัวชิวาสที่เปียกอยู่แล้วให้เปียกขึ้นไปอีก

“อะไรกันน่ะโซล” ชิวาสบ่นแล้วคว้าแป้งจากมาทิลด้ามาประเพื่อนสาวจนแก้มขาว

“พี่โรเวนไม่เล่นหรือครับ” คิลถาม

“เล่นสิ” โรเวนบอก “แต่ฉันจะเอาไธนอสมาเล่นด้วย” ว่าแล้วก็คล้าปืนฉีดน้ำมาฉีดใส่ไธนอส

“โรเวน ฉันว่าเด็กมันเล่นกันปวดหัวพอแล้วนะ นายังจะเอาด้วยงั้นรึ ก้อด้าย” ไธนอสคว้าถังใส่น้ำมาถังเบ้อเริ่มสาดใส่โรเวนหมดถัง

“ให้ตายเถอะ” คาโลเอ่ยเบาๆ

“แม้แต่ไธนอส” เฟรินพูดขำๆ “หรือว่าตัวนายเอง ก็เล่นกันหมดเลยแฮะ”

            ลองมาดูทางด้านคู่หูตัวแอลกันบ้างดีกว่า

                ตอนที่เฟรินโผล่มานั้น ลอเรนซ์ผลอยหลับไปซะก่อน ลูคัสเห็นโอกาสดีก็เลย...

                ซู่!

                “เฮ้ย ทำอะไรนะห้ะ” ลอเรนซ์สะดุ้ง ตวาดเสียงลั่น

                “ก็เล่นน้ำสงกรานต์ไง ลอรี่มาเล่นด้วยกันสิ”

                “ไม่เอา นายไปเล่นเหอะร้อนจะตาย”

                “เล่นสาดน้ำจะได้หายร้อน”

                “บอกว่าไม่เล่น” นักบวชยืนยันเสียงแข็ง

                “แต่ฉันเล่น”

                ซู่!

                ลูคัสฉีดน้ำใส่ลอเรนซ์อีกที

เฟี้ยว!

“ว้าก รุ่นพี่ลอเรนซ์แผลงฤทธิ์แล้ว” เฟรินร้องพลางเอี้ยวตัวหลบ โรเวนรับมีดได้ทันก่อนฉีดน้ำไปทางลอเรนซ์และส่งเสียงดุ “นี่ น้องเค้าเล่นกันอยู่ ทำอะไรหัดดูบ้างสิลอเรนซ์”

“ตัวเองอยากเล่นเองก็บอกมาเด่ะ” ลอเรนซ์ตะคอก

“ลอรี่ เอางี้นะ วันนี้ถ้านายอยากปามีดให้สาดน้ำใส่ชั้นแทนเอาปะ อ่ะนี่” ลูคัสยื่นขันให้

“เอางั้นเหรอ”

“เอางั้นแหละลอรี่”

“งั้นก็ไม่เกรงใจล่ะนะ”

โครมๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

น้ำสาดใส่ลูคัสขันแล้วขันเล่ากระเด็นโดนลูกหลงตามรายทางทำให้นักบวชถูกราดน้ำตามหลังมากบ้างน้อยบ้างตามความกล้าของผู้ราด

“อย่าเรียกชื่อนั้น”

โครม!

แล้วลอเรนซ์ ดอร์น ก็เล่นสงกรานต์จนได้

“นี่นายไม่กลับไปรดน้ำดำหัวปะป๋าหน้าบากจองนายเหรอคาโล” เจ้าตัวยุ่งเอ่ยถาม

“พ่อไปรบแถวชายแดน แล้วนายไม่ต้องกลับไปหาเอวิเดสรึ” คาโลตอบพร้อมราดน้ำลูคัสที่วิ่งผ่านมา

“ไม่อ่ะ มันไกลจะตาย คิลนายอ่ะ นายไม่กลับไปหาพ่อนายเหรอ” เฟรินถามพร้อมฉีดน้ำใส่ลอเรนซ์ที่วิ่งตามมา

“ป่านนี้ไม่รู้พ่อทำงานอยู่ที่ไหน” คิลตอบพลางสาดน้ำใส่ซีบิล

“แล้วเราไม่ต้องรดน้ำดำหัวเลโมธีกันเรอะ” เฟรินถามและหลบน้ำที่ซีบิลฉีดใส่

สองหนุ่มที่ยืนขนาบข้างหัวขโมยหันมามองหน้ากันก่อนจินตนาการภาพที่จะเห็นและตอบว่า

“อย่าเลยจะดีที่สุด”

เฟรินหัวเราะอย่างขำๆเมื่อคิดภาพตามทั้งสองคน