คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : This love u can!? : 2 กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง ?
ความเดิมตอนที่แล้ว...
“อ่ะนี่จ่ะ บ้านลูกอยู่หลังข้างฝั่งซ้ายนี่ นี่กุญแจเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวพักผ่อนก่อนนะจ๊ะ แล้วค่ำๆมาบ้านแม่น๊า า~ ><”
“อ่อ โอเคครับ ^^”
เอ๊~~ กุญแจมันดอกไหนหล่ะเนี่ย ย ย~~!?
“ย๊า !!! นี่นายมาทำไรอ่ะ มาขโมยของรึไงกัน !???” ชายหน้าคมสวยได้รูปพูดขึ้น
“…..!!!!!” ชายหน้าหวานหันไปมองผู้ทักท้วงด้นหลังของเขา
“ก็ ชั้นอยู่บ้านหลังนี้ไม่ได้จะมาขโมยของสักหน่อย นายหล่ะอยู่ดีๆมาว่าคนอื่นเค้า หมายความว่าไงกัน !!!”ชายหน้าหวานหันไปโต้ตอบชายตรงอย่างไม่หวั่นเกรงใดๆทั้งสิ้น
“นี่มันบ้าน ของเพื่อนชั้น ! เราดูแลมันมาอย่างดีตลอด นายอ่ะมาจากไหน ????” ชายหน้าหล่อที่อยู่ข้างๆตะโกนสวนขึ้นไปบ้าง “พอได้แล้ว !! ถ้าเค้ายืนยันว่าเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้จริง ไหนหล่ะหลักฐาน?”
ชายตัวโตที่อยู่ข้างของชายทั้ง2พูดแทรกขึ้นมาก่อนที่แทมินจะได้สวนอะไรกลับไปบ้าง
“ก..ก็นี่ไง ชั้นมีกุญแจ ป้าคนข้างบ้านเข้าให้ชั้นมา นายมีปัญหาไรป่ะ ??”แทมินสวนกลับไปอย่างไม่ลังเล
“…….!!!?” ทั้งสามตกอยู่ในภวังค์ของความงุนงง ก่อนที่จะทักท้วงถามอะไรขึ้นมาอีก แทมิน(ของเรา?)ได้รีบไขกุญแจเข้าบ้านไปแล้วว ว (ไหนว่าหากุญแจที่จะไขไม่เจอไง - -*)
“เห้ออ อะไรกันเนี่ย ย!? วุ่ยวายกันจัง แต่ก็นะอากาศดีจังเล่ย ย อาบน้ำสบายตัวจังเน้อ อ หน้าหนาวก็หนาวไม่แพ้ที่นู่นเล่ยน้า า” แทมินบ่นงึมงำเล็กน้อยก่อนที่จะหันไปดูนาฬิกาตรงมุมห้องว่ากี่โมงแล้ว
“6 โมงเย็นแล้วนี่ ไปบ้านคุณป้าดีกว่า หิวๆ” (หวังไปกินบ้านคนอื่น !??)
แอ๊ด ด ด แทมินเปิดประตูบ้านพร้อมล็อคประตูก่อนจะเดินไปบ้านข้าง ต๊อกๆ(เสียงเดิน)
แอ๊ด ด ! อ่าวรั้วประตูบ้านเปิดไว้นี่ <<< แทมินคิดในใจ
ก๊อกๆๆๆๆ
“จ้าๆ มาแล้วๆ”
“อ่าว หนูแทมินเองนี่นาา... เข้ามาข้างก่อนสิ่จ่ะ ทุกคนรออยู่ ^^”คุณป้าใจดีเมื่อตอนเย็นพูดพร้อมยิ้มให้
“อ่อฮะ เอ่อคุณป้าครับ..”แทมินถามขึ้น พร้อมกับปิดประตูแล้วเดินเข้าไปในบ้านตามคุณป้าเข้าไป
“เรียกแม่ก็ได้จ่ะ ว่าแต่มีไรเหรอจ๊ะ?”
“คือว่า ตอนแทมินเข้าบ้านอ่ะฮะ คือ..บ้านมันสะอาดมากเล่ย ไม่ทราบว่า...??”
“อ่อ ลูกแม่กับเพื่อนของลูกแม่ช่วยกันทำความสะอาดให้น่ะ แต่ว่าลูกกำลังจะได้เจอลูกแม่แล้วนะ ไม่ได้เจอกันมาสิบปีแล้วเน๊าะ” คุณแม่บ่นพึมพำในประโยคสุดท้าย จนแทมินแทบไม่ได้ยิน
“ห่ะ อะไรนะครับ?” แทมินถามด้วยความสงสัย
“อ่อ ไม่มีไรจ่ะ รีบเข้าไปที่ห้องครัวสิ่ ทุกคนรออยู่”
“ทุกคน ?? 0.0” แทมินพูดพร้อมทำตาโต
คุณแม่ (คนที่สอง ?) เปิดประตูบานเลื่อนออก
“ทุกคนแทมินน มาแล้ว ว~~” คุณแม่เลื่อนบานประตู พร้อมกับตะโกนเข้าไปครัวเสียงดังๆ
“0.0!!!!!????” <<<< แทมิน
“0[]0!!!x3” <<<< สิ่งมีชีวิตทั้ง3ที่อยู่ภายในห้องสี่เหลี่ยมใหญ่ๆพอสมควร
“นาย!!!!! x5” <<< เอ๊ะ โผล่มาจากตัวหนึ่ง เอ้ย ย คนหนึ่ง
แทมินหันไปมองคนด้านหลัง
“นายคือ....!!?” x4
“อืมม .. ชั้นชื่อ อีแทมิน ยินที่ได้...” ยังไม่ทันที่แทมินที่พูดจบ
“พวกเรารู้แล้วน่าา.. แต่นายคือตัวจริง จริงดิ่ ??” >>> ชายหน้าอวบพูดขึ้น
“นั่นสิ่ ถึงหน้าจะคล้ายๆก็เหอะ” >>> ชายหน้าหล่อ
“ทำไมนายไม่บอกเราตั้งแต่....” ยังไม่ทันที่ชายหน้าคมจะพูดขึ้นบ้าง
“โอ้ยๆๆ พอก่อนได้มั๊ย พวกนายจะไม่แนะนำตัวกันมั่งรึไง ?” แทมินพูดขัดขึ้นมาก่อน
“นายจำพวกเราไม่ได้จริงอ่ะเหรอ” x4 >>> ชายทั้ง 4 พูดขึ้น
“หรือว่า.... พี่อนยู ,มินโฮ ,คีย์ แล้วนายก็ จงฮยอน ??? 0.0”
“ช่าย ย ย~~” ทุกคนตอบกลับขึ้นมา
“เอาหล่ะจ่ะ ตกใจกันมามากพอแล้ว กินได้แล้วมั้งจ๊ะ ^^” คุณแม่พูดขึ้น
“โห่ย ย แม่อ๊าา คนเค้าเพิ่งเจอกันให้คุยกันหน่อยไม่ได้เหรอ” คีย์พูดขึ้นมา
“แต่เวลานี้ เวลากินนะจ๊ะลูกรัก กก ^^++” (สายคมๆ ฉายแววโหดขึ้นมาทันใด)
“…..” เงียบ บ~~
“อ่ะ คิกๆๆๆ ><” แทมินแอบขำขึ้นมาเล็กน้อย
“ย๊า ! นายขำอะไรเนี่ย ย ??” คีย์โวยวายขึ้นมาทันที
“เปล่านี่ ^^~” แทมินยิ้มม ม เพราะดวงตาใสซื่อของแทมิน จึงให้คีย์ได้แต่แอบเคืองเล็กน้อยก่อนที่จะลงมือกินข้าว ... ถ้าเมื่อกี้คีย์เรียกว่าคุณป้าว่าแม่ งั้นคุณป้าคนนี้ก็แม่คีย์อ่ะสิ่ งั้นบ้านเราอยู่ใกล้คีย์เหรอ ?
เห้ออ อ ชั้งมันเถอะ~
“แทมินจ๊ะ แทมินยังเรียนไม่จบมัธยมปลายเลยนี่ ?” คุณแม่คีย์ถามขึ้นขนาดกินข้าว
“อ่อ ใช่ฮะ ผมรีบกลับมาน่ะ อยากเปลี่ยนบรรยากาศมั้ง แถมคิดถึงที่นี่ด้วยฮะ จากไปนาน น น~ ^^” แทมินตอบกลับด้วยดวงตาใสซื่อเหมือนเคยตั้งแต่เด็กๆ ทำให้ทุกคนที่อยู่บนโต๊ะหันไปมองอย่างเอ็นดู
“ทำไมทุกคนต้องมองงั้นด้วยอ่า า~ !? 0.0” แทมินถาม พร้อมทำตาโตๆตามแบบฉบับของเขา
“อ่อ เปล่านี่จ๊ะ นี่ๆทุกคนกินข้าวสิ่จ๊ะลูก” แม่คีย์พูดขึ้น
“คร้า บบ บ~~~” ทุกคนตอบกลับ
“ที่แม่ถามไม่ใช่อะไรหรอก แม่จะให้คีย์พาลูกไปรร.น่ะ แล้วเดี๋ยวแม่จะจัดการเรื่องเรียนให้ทีหลัง” แม่คีย์พูดพร้อมตักต๊อกป๊อกกีให้ลูกชายของเพื่อนตนเอง
“อ่อฮะ คัมซาฮัมนิดา า~ ขอบคุณนะครับทุกๆเรื่องเลย ^^”แทมินขอบคุณคุณแม่คีย์ สำหรับเรื่องต่างๆที่คุณแม่คีย์เป็นจัดไว้ให้
“นี่ ทุกคนจ๊ะ กินเสร็จแล้วไปนั่งเล่นที่ห้องนั่งเล่นก่อนนะ”
10 นาทีผ่านไป....
“นาย ใช่แทมินจริงเหรอ ?” มินโฮถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“อื้ม นี่ไงสร้อยรูปดาว ที่นายให้ชั้นก่อนไปน่ะ” แทมินชูสร้อยที่อยู่บนคอให้คนตัวโตดู
“อืมๆ ชั้นเชื่อแล้ว แต่นายน่ารักขึ้นเยอะเลยนะ” มินโฮพูดประโยคสุดท้ายด้วยเสียงเบาๆ จึงทำให้แทมินไม่สามารถได้ยิน แทมินจึงแค่ยิ้มรับน้อยๆก่อนจะเดินตามอนยูเข้าไปในห้องนั่งเล่น เค้าจึงคิดว่าเจ้าตัวคงไม่ได้ยิน แต่ว่า...
“อั่นแน๊ะๆ นายพูดไรอ่าา ชั้นได้ยินน๊าา” คีย์พูดหยอกล้อเหมือนเด็กๆ
“นั่นสิ่ ‘นายน่ารักขึ้นเยอะเลยนะ’ กิ้วๆ ชอบแทมินอ่าดิ่ ฮ่าๆๆๆ” จงฮยอนล้อบ้าง
“นายจะบ้าเหรอ !!! แทมินเป็นผู้ชายนะ ชั้นก็ผู้ชายจะไปรักกันได้ยังไง !!?”มินโฮตอบกลับด้วยท่าทีร้อนรน
“ย๊าๆ !! ใจเย็นๆ ร้อนตัวไมเนี่ยๆ ชั้นแค่ล้อๆเฉยๆ อีกอย่างนะ เพศไหนน่ะมันไม่สำคัญหรอก มันอยู่ที่ ‘ใจ’ ต่างหากนายอยู่กับใครแล้วมีความสุขก็คนๆนั้นหล่ะ นี่ นายต้องเรียนรู้อีกเย๊อะ ~~” คีย์พูดพร้อมจับผิดปฏิกิริยาของเพื่อนรักอย่างมีเลิศนัย
“นั่นสิ่ ที่ ‘ใจ’ เว้ย ย ไปดีกว่า ร้องคาราโอเกะกาน น~~” (อย่า !! เดี๋ยวบ้านแตก !! แห่ะๆ ล้อเล่น น โอ๊ยย !!? : โดนพี่เป็ดเขกหัว)
“นั่นสิ่ ลั่ลล๊าๆๆ” คีย์พูดพร้อมกระโดดไปมาทั่วๆบริเวณก่อนที่จะเปิดประตูเข้าห้องไป
“ที่ ‘ใจ’ งั้นเหรอ งั้น... เวลาที่นายยิ้ม ชั้นใจเต้นแรง มันเกี่ยวกันมั๊ยนะ ?” มินโฮพึมพำกับตัวเองก่อนที่จะเปิดประตูห้องตามคีย์เข้าไป แต่หารู้ไม่ว่ามีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องเหตุการณ์ต่างๆอยู่ไม่ขาดช่วง พร้อมยิ้มมีเลิศนัยเหมือนกับวางแผนอะไรอยู่สักอย่าง
“ทำไม พวกนายมาช้าจังเลยนะ !!” อนยูโวยวายพร้อมดูรายการเพลงอย่างไม่วางตา
“แล้วพี่อน จะโวยวายทำไมหล่ะฮะ ^^~” คีย์พูดพร้อมยิ้ม มหวานให้อนยู
“เอ่อ... เปล่าๆ ก็เห็นมาช้า พี่ไม่รู้ร้องเพลงไรดี ._.///”อนยูแสร้งทำเป็นก้มดูรายการเพลง เพื่อซ่อนหน้าสีชมพูระเรื่อของเค้า เพื่อไม่ให้ใครสังเกตเห็นได้
“นี่ๆ ชักจะหวานมากเกินไปหล่ะนะ 2คนนี้ เลือกเร็วๆ ชั้นเครื่องร้อนแล้ว อุวะฮ่าๆๆๆๆ”จงฮยอนพูด + หัวเราะอย่างบ้าคลั่งพร้อมกับกระโดดไปมาทั่วห้อง (อย่านะ บ้านแตก !!! อ๊าก ก ก กไรเตอร์ขอโทษ -,.-)
2 ชม.ผ่านไป....
~~~~ ~~ $%^$#$ $% %~~~~~ ~
อนกับคีย์ร้องเพลงคู่ด้วยกัน ส่วนจงฮยอนนั่งเลือกเพลง แต่แล้วสายตาเค้าก็เหลือบไปเห็นมินโฮแอบมองแทมิน ที่กำลังเล่นโน๊ตบุ๊คของคีย์อย่างสนุกสนาน มันจึงทำให้จงฮยอนนึกอยากจะแกล้งมินโฮ จงฮยอนจึงลุกขึ้นไปหามินโฮพร้อมนั่งข้างๆ + เบียดดดมินโฮเต็มที่
“อ่ะฮ่าๆๆๆๆ นายไม่ร้องเพลงเหรอ??” (นายหล่ะเต็มมั๊ย <<< อนคีย์) จงฮยอนแสร้งถามทั้งๆที่ตัวเองก็ทำเป็นยืดขาเบียดมินโฮให้ไปนั่งใกล้แทมิน
“นี่นาย !! เป็นบ้าอะไรเนี่ย ทำไมต้องมานั่งเบียดชั้น ?”มินโฮถามพร้อมทำท่าจะเบียดกลับ
“นี่นั่งด้วยดิ่เมื่อยแล้วอ๊าา~~” คีย์พูดพร้อมเบียดมินโฮเข้าไปอีกแรง เพราะการกระทำของทั้ง 2 จึงให้อนยูคาดเดาอะไรขึ้นมาได้บ้าง ง
“นั่นดิ่ คอแห้งแล้วด้วย” อนทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอีกคน พร้อมออกแรงเบียดไปเล็กน้อย เพื่อกันไม่ให้มินโฮมีแรงเบียดเข้ามาอีก
“เอ่อ... แทมินจะแบนแล้วฮะ TT^TT” แทมินพูดพร้อมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อย่างน่าสงสาร จึงทำให้ทุกคนเลิกออกแรงเบียดมินโฮ กลายมาเป็นนั่งเฉยๆแทน
“เมื่อกี้ พี่อนบอกว่าคอแห้งเหรอฮะ ^^”แทมินถามอนยูขึ้นอย่างสงสัย + ความน่ารักน่าเอ็นดูของเค้าเวลาถาม จึงทำให้มินโฮรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย เพราะอะไรเค้าก็ไม่สามารถรู้ได้เหมือนกัน รู้แต่ว่ามันทำให้เค้ารู้สึกหงุดหงิดอย่างไม่บอกถูก
“อื้ม ม~ ทำไมแทมินจะเอาให้เหรอ อ ~~” อนยู พูดทำหน้าพร้อมกวนๆส่งไปให้มินโฮ
“ย๊า !! หยุดเล่ยน่ะ แทมินเอามาให้คีย์ดีกว่านะ ^^” คีย์พูดเสียงดังใส่อนยู ก่อนที่จะไปพูดกับแทมินด้วยน้ำเสียงหวานๆ จึงทำให้มินโฮหลุดขำออกมาเล็กน้อย <<< แอบหึงใช่มั๊ยเนี่ย คีย์
“อ่าๆ เดี๋ยวไปหยิบมาให้ทุกคนหล่ะ แปปนะ”แทมินพูดพร้อมลุกขึ้น ออกไปจากห้องเพื่อตรงดิ่งเข้าไปในห้องครัว
น้ำๆๆๆ อยู่ไหนกันน๊า า โอ๊ะ นี่เอง ง ~~~ ขณะที่แทมินกำลังหาน้ำในตู้เย็นอย่างเพลินๆก็มีมือข้างหนึ่งจับหลังเขา
“อ๊ากก ก !!!!” แทมินร้องออกมาด้วยความตกใจ
“อ่ะขอโทษ - -.” มินโฮพูด
“อ่าว นายออกมาทำไมอ่ะ เดี๋ยวชั้นเอาน้ำไปให้ๆ” แทมินพูดพร้อมทำบ๊องแบ้ว + งงๆเล็กน้อย
“ชั้นจะมาช่วยน่ะ ตึกตักๆๆๆๆๆๆ….”มินโฮพูดพร้อมหยิบถาดใส่แก้วน้ำที่แทมินเตรียมไว้ก่อนจะเดินไปอย่างรวดเร็ว
“อืม...ทำไมหัวใจโฮเต้นแรงจัง แล้วเค้าจะรีบเดินไปทำไมกันนะ” แทมินพึมพำกับตัวเองด้วยความงุนงง ทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นสาเหตุที่ทำให้คนตัวโตต้องหัวใจเต้นแรงจนเขาได้ยินขนาดนั้น
“คิกๆๆ ซุบซิบๆ ฮ่าๆๆ” อนคีย์ ซุบซิบอะไรบางอย่างกัน 2 คนทำให้คนที่เข้าห้องมาใหม่อย่างแทมินถึงกลับงง รอบที่ 3 ขณะเข้ามาบ้านหลังนี้
“มีอะไรกันเหรอฮะ?” แทมินถามด้วยความสงสัย
“มีอะไรอ๊า า ยังไม่มีไรสักหน่อย ยังไม่ได้เป็นอะไรกันเล่ย คิกๆ ><” คีย์ตอบด้วยความเขินอาย
“เอ่อ... คีย์พี่ว่า แทมินไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้นนะ - -’” อนยูบอกคีย์
“อ่าวเหรอ ฮ่าๆๆ ไม่มีไรหรอกๆ แห่ะๆ - -^” คีย์ตอบด้วยความเขินอายเล็กน้อยกับสิ่งที่เค้าได้พูดออกไป
“เด็กๆจ๊ะ นี่ดึกแล้วนะ กลับกันได้แล้วจ่ะ ^^” แม่ของคีย์ตามเด็กๆเพื่อจะได้แยกย้ายกันกลับบ้าน เพื่อเตรียมตัวก่อนไปรร.พรุ่งนี้
“คร้า บ บ~” ทุกคนตอบ
“แทมิน เดี๋ยวชั้นไปส่งนายนะ”คีย์บอกแทมิน
“ไม่ต้องหรอกจ่ะ แม่ว่าให้มินโฮไปส่งแทมินดีกว่านะลูก คีย์ต้องเก็บกวาดห้องอีกเยอะ”แม่คีย์พูดพร้อมยิ้มอย่างมีเลิศนัย จึงทำให้ลูกชายของตนเองมองออก จนพอจะรู้ว่าแม่ของเขาจะต้องได้รู้อะไรบางอย่างมามั่งแล้วแน่ๆ
“เอ่อ.. โอเคครับๆ”มินโฮตอบแม่คีย์ด้วยความนอบน้อม
ตึกๆ แกร๊กๆ <<< เสียงเดินของแทมินและมินโฮ
“อ่ะ ชั้นส่งนายตรงหน้าบ้านตรงนี้แล้วกันนะ” มินโฮบอกแทมิน
“แล้วบ้านนายอยู่ตรงไหนอ่ะ ??” แทมินถามด้วยความสงสัย
“ก็ นู่นน่ะ ตรงข้ามสนามฟุตบอลที่เรา เคยวิ่งไล่จับตอนเด็กๆอ่ะ ก่อนที่นายจะไป..” มินโฮตอบพร้อมกับชี้ไปอีกฟากหนึ่งของสนามใหญ่ๆ ตรงหน้าบ้านของคีย์และแทมิน
“อ่อ อ ... ว่างๆจะไปหานะ อิอิ” แทมินพูดพร้อมหัวเราะคิกคักอย่างน่าเอ็นดู
“อืมม แล้วชั้นจะรอ” มินโฮตอบ พร้อมกลับหันทำท่าจะเดินออกไป
“เอ๊ะ ! เดี๋ยวก่อนสิ่~” แทมินพูดรั้งมินโฮเอาไว้
“หื้ม ? ว่าไงมีอะไร” มินโฮตอบพร้อมหันไปถาม
“เปล่าๆ แค่จะบอกว่า ฝันดีนะ เจอกันพรุ่งนี้ ^^” แทมินบอกมินโฮ พร้อมร้อบยิ้มหวานๆให้
“อ่อ อืม... ฝันดี เจอกัน” มินโฮพูดพร้อมก้มหน้า เพื่อซ่อนความเขินอาย บนใบหน้าของเขา
จบแล้ว ว วไรเตอร์เหนื่อยนิดหน่อยๆ แห่ะๆ เม้นเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะ
จะได้มีแรงเขียนต่อ ดีไม่ดียังไงช่วยบอกด้วยน้าาๆๆ ^^
ความคิดเห็น