คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : This love u can!? : 1 ก่อนที่เราจะได้พบกันอีกครั้ง
จะเริ่มตอนแรกแล้วน้าๆ ไรเตอร์ก็ 1 ในคลับอ่ะแล่ะๆ ลองทายๆกันดู ฮ่าๆ
ไรเตอร์ พลีส ส สขออนุญาตผู้อ่านทั้งหลายแหล่ ที่ไรเตอร์ วิบัติเพื่อความสมจริงนะ**
ขอบคุณผู้อ่านน้าคร้าบ บ บ~~ >[]<!
ตอนสายๆของฤดูหนาวของวันหนึ่ง....
“นี่ ! เล่นไล่จับกาน น เถอะ~~” เสียงเด็กชายหน้าหวานพูดขึ้น
“โอ้ย ย เหนื่อยอ่ะ พักก่อนได้ป่ะ?” เด็กชายซึ่งตัวโตกว่า พูดขึ้นมา
“นั่นดิ่ นายนี่มันอึดจริงๆเลยนะ วิ่งมา 8 รอบสนามใหญ่แล้วเนี่ย ย TT^TT” เด็กชายที่มีหน้าหล่อเกิน น น เด็กที่น่าจะมีวัยแค่ 5 ชวบ ?? พูดขึ้นมา
“ย๊า ! นี่..พวกนายทำไรกันอ่า” เด็กชายหน้าคมสวยได้รูป ซึ่งขนาดไรเตอร์ยังอาย - -*
ได้วิ่งมาพร้อมเด็กชายหน้าอวบๆ และ (อ่ะฮ่าๆไม่รู้จะเรียกไร) ถามทั้ง3ขึ้น
“นั่งจิ้มขี้อยู่มั้ง - -*” (<<< กวนแต่เด็กเชียว) เด็กชายหน้าหล่อพูด
“อ่าว ! นายเล่นขี้ด้วยเหรอ สกปรกอ่าา า~” (<<< ไม่แพ้กัน) เด็กชายหน้าคมตอกกลับอย่างไม่เกรงกลัว
“แตมินนี่ ! ลูกแม่~~~ มาได้แล้วลูกเราต้องไปแล้ว ว” (ปล.ฉายาตอนเด็กของแทมินคือ แทมินนี่ แตมิน หรือแตมินนี่นะครับ ^^)
“นี่ นายจะไปไหนเหรอ??” เด็กชายตัวโตถาม
“คือว่า... แม่มินจะย้ายไปอยู่อังกฤษ มินเลยต้อง...” เด็กชายหน้าหวานตอบคำถามอย่างเศร้าๆ ราวกับเหมือนว่าอยากให้วันนี้เป็นแค่ความฝันในวัยเด็ก ของเด็กตัวเล็กๆไม่รู้ประสีประสาคนหนึ่งเท่านั้น!!! “ไม่ได้นะ !!!!” เด็กชายทั้ง4ที่เหลือพูดขึ้น
“ขอโทษที่ไม่ได้บอก.. แต่คือเราต้องไปจริงๆ แม่บอกว่าพอมินโตขึ้นจะกลับมาโซลใหม่อีก ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ^^” เด็กชายหน้าหวานแสร้งยิ้ม พร้อมปลอบประโลมเพื่อนๆของเขา
“ฮึก !... ไม่ ชั้นไม่ให้นายไป ถ้านายไปชั้นจะแกล้งใครอ๊า า” (เด็กดีกันจริง -0-*)
“เดี๋ยวเราก็ได้เจอกันอีกน่าา...” เด็กชายหน้าอวบปลอบทั้งน้ำตา <<< มีบทพูดแล้ว 555+
“อืม ไปเถอะ แม่นายรอนานแล้วนะ” เด็กชายหน้าหล่อพูด ทั้งๆที่ยังหันหน้าไปทางอื่นอยู่ เพราะเค้าแค่อยากจะซ่อนน้ำตาไว้ไม่ให้ใครเห็น
“บายๆ ไว้เจอกันนะ ^0^” เด็กชายหวานแสร้งยิ้ม
“เดี๋ยวก่อน !! เก็บนี่ไว้” เด็กชายตัวโตยื่นสร้อยรูปดาวให้กับเด็กชายหน้าหวานและเพื่อนๆทุกคน
“ถ้าสมมติว่า.. ต้องมีคนจากที่นี่ไปอีกแล้วได้กลับมาอีก เราก็จะมีไอ้นี่.. ไว้เพื่อได้รู้ว่าคนๆนั้นเป็นเพื่อนของเรา” เด็กชายตัวโตอธิบาย
“โอเคๆๆ ชั้นไปแล้วนะ บายๆๆ แม่เรียกใหญ่แล้ว ^^” เด็กชายหน้าหวาน พูดรัวๆเร็วพร้อมกับใส่สร้อยของตัวเอง แล้วรีบวิ่งขึ้นรถไปสนามบินพร้อมกับแม่
“…..” ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในความเงียบ ปล่อยให้เวลาผ่านไปพร้อมกับความเศร้าและน้ำตา เพราะเหตุผลที่ได้เสียเพื่อนไป ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกรึเปล่า !??
11ปีผ่านไป....
“อ๊า า~~ ได้กลับมาแล้ว ว วว กลับมาที่โซลแล้ว ว >[]<”ชายหน้าหวานพูดพร้อมยืดมือชึ้นไปบนฟ้า เพื่อคลายความเมื่อยต่างๆตอนที่นั่งเครื่องบินมาหลายชม.
“เราจะได้เจอกันอีกมั๊ยนะ !?” ชายหน้าหวานพูด พร้อมหยิบสร้อยที่หน้าอกขึ้นมาดู พร้อมกลับลูกมันไปมา กริ๊ง ง งงๆ อยู่ๆเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
“ยอเบเซโย ?” ชายหน้าหวานกรอกเสียงเข้าไปในโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุด ที่เป็นทัชสกีน (รู้ใช่มั๊ยว่า ของอะไร?? - -*)
“อ่า ลูกแม่ถึงโซลแล้วใช่มั๊ยลูก ??” แม่ของชายหน้าหวานพูดขึ้น
“ถึงแล้วฮะ อากาศดี๊ดี คนเยอะแยะด้วย ย ><”ชายหน้าหวานตอบไปพร้อมอาการตื่นเต้น
“ฮ่าๆ เคจ่ะลูก ลูกโทหาเบอร์นี้นะ @$@!#$@ เค้าจะพาลูกไปที่บ้านเก่าของเรา ตั้งแต่ลูกยังเด็กๆน่ะ” มารดาของชายหน้าหวานบอกลูกตัวเอง ด้วยเสียงของความเอ็นดูลูกชาย
“เคครับๆ บายนะครับแม่ รักแม่ที่สุดเล่ย จุ้บ ! >3<”ชายหน้าหวานพูดกดที่จะกดตัดสายมารดา
ตู๊ด ด...ติ๊ด ด! “โยบอเซโย๊ ?” อ๊า ามีคนรับสายแล้ว ว
“คือว่า.. ผมเป็นลูกของ... คือแม่ผมให้โทรมานะฮ่ะ บอกว่าคุณสามารถบอกทาง...”ยังไม่ทันที่ชายหน้าหวานจะพูดจบ อีกฝ่ายของสายก็พูดขึ้น “อ้อ.. ไปทางนี่นะจ๊ะ $^%%$$%# แม่ดีใจจังที่ลูกกลับมา ทุกคนรออยู่นะจ๊ะ” ปลายสายของโทรศัพท์พูดด้วยความคิดถึง
“อ่าฮะ ^^ คุณคือ...”ชายหน้าหวานถามด้วยความสงสัย
“เดี๋ยวก็รู้เองหล่ะจ่ะ รีบๆมานะ แม่จะเตรียมอาหารไปไว้ให้ที่บ้าน”ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงเอ็นดูอีกครั้ง ก่อนที่จะตัดสายไป
“เห้ออ มันเรื่องอะไรหล่ะเนี่ย เอาเถอะ.. หาทางไปก่อนดีกว่า อืม...”
20นาทีผ่านไป...
“โอโม๊~~~ กว่าจะถึง บ้านเลขที่... นี่ไง!!” ตื๊ดดึ้ง ง~~ ชายหน้าหวานกดกริ่งหน้าบ้านหลังหนึ่ง
แกร๊ก ก แอ๊ด ด~~ “….!!! อ่าวมาถึงแล้วเหรอลูก” หญิงสาววัยกลางคนถามขึ้นมา
“แม่คือ คนที่คุยในสายยังไงหล่ะจ๊ะ”
“อ่อฮะ ^^”ชายหน้าหวานตอบกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“อ่ะนี่จ่ะ บ้านลูกอยู่หลังข้างฝั่งซ้ายนี่ นี่กุญแจเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวพักผ่อนก่อนนะจ๊ะ แล้วค่ำๆมาบ้านแม่น๊า า~ ><”
“อ่อ โอเคครับ ^^”
เอ๊~~ กุญแจมันดอกไหนหล่ะเนี่ย ย ย~~!?
“ย๊า !!! นี่นายมาทำไรอ่ะ มาขโมยของรึไงกัน !???” ชายหน้าคมสวยได้รูปพูดขึ้น
“…..!!!!!”
จบแล้ว วว หวังว่าจะไม่สั้น (เหรอ?) จนเกินไปน้าๆ ย้อนๆไปตอนหลังๆก่อน จะได้ไม่งงแห๊ะๆ
หวังว่าคงจะชอบ รึยังไงบอกกันด้วยนะ เดี๋ยวค่ำๆจะมาอัพอีกนะครับ ^^’
ถ้าใครงงว่าใครฉายาไหนที่ไรเตอร์ตั้งก็... จะบอกให้ๆ***
เด็กชายหน้าหวาน ,ชายหน้าหวาน = แทมิน
เด็กชายตัวโต ,ชายตัวโต = มินโฮ *0*
เด็กชายหน้าอวบ ,ชายหน้าอวบ = อนยู +0+
เด็กชายหน้าคม ,ชายหน้าคม = คีย์
เด็กชายหน้าหล่อ ,ชายหน้าหล่อ = จงฮยอน
ความคิดเห็น