คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #68 : ตอนที่๒๑ นางเซียนน้อยของไป๋ฮวา (๓)
ไป๋ฮวา้อลึลในวาลมว้าที่เย้ายวนถึที่สุ… วาอนาสะท้อนวามปรารถนาไ้ล้ายพรรนาบทวีเอื้อนเอ่ย ลมหายใอนาไพเราะและหอมฟุ้… เาอไม่ไหว เลื่อนมือลึเล้นปทุมถันผ่านอาภร์รุ่มร่าม สัมผัสไ้ถึวามูมั้… ล้ายนอบน้อม ล้ายท้าทาย
“นาเียนน้อย เ็บไปหรือไม่?”
“หาเ็บปวว่านี้… หม่อมันะยินีและมีวามสุยิ่ว่า” เียเหมยเี๋ยเียนร้อไห้ แพนาหนาอนามยาม้อถูหยน้ำ้าเพิ่มวามระสันปั่นป่วนอย่ายาเินะวบุม… นาไม่ไ้ร้อไห้เพราะเือแ้นหรือหวาลัว หาร้อไห้้วยวามปีิและสำราเป็นำลั
“เรว่าเ้าะสาหัสแล้ว”
“อาาาาา… ็เิ่าเทียนหวัผู้อบธรรมทรมีพระราประส์ประารใ… หม่อมัน็มาที่นี่เพราะหมายมั่นอยู่ใ้พระบาท… ะทรเหยียบย่ำสั่เป็นสั่าย… ็ถือเป็นพระมหารุาแล้ว ะทรเมาหม่อมันแ่ไหนเพะ?” มืออ่อนนุ่มวาอยู่บน่วบ่าแร่ นิ้วราวเล่มเทียนลูบไล้ ทำฝ่ายายหมวามอทน
ไป๋ฮวาโยนร่าผอมบาลับเียอย่าแร… ทรวออวบอัึล้ายอบัวอันระเพื่อมอยู่บนลื่น… และลื่นแห่ราะโหมหนันั ผ้ารุ่มร่ามรุยรายึหลุรุ่ยออ เผยท่อนาาวผุผ่อเป็นประายยอใย ผิวพรรนุ่มนวลนิ่มเนียน แล้วไหนะหอมฟุ้ไปทั่วบริเว วนให้ลุ่มหลมายล้ายิอยู่ในห้วมายา
เียเหมยเี๋ยเียนราเบา ๆ ่อนะโอบไป๋ฮวาไว้แนบแน่น นาหอบระเส่าถี่รัว… ธารารัิาลยาวสลวยล้ายอ้อนวอนให้ไป๋ฮวาิทึ้ มือที่เยับแ่ัร้าหนึ่ึิทึ้เส้นผม มืออี้าเล้นปทุมถันราวะเ็อบัวาั้ว… แ่แล้วไป๋ฮวาลับัมือลับ รีบผละออถอยร่นปล่อยนา้าอยู่บนเีย
“นาเียนน้อย… ้าไม่อาระทำไ้”
“หม่อมันทำอะไรผิเพะ?” เียเหมยเี๋ยเียนเบิาว้า ้วยรูปลัษ์ามวิเศษ ึไม่มีบุรุษใไม่ปรารถนานา ลอพวมันมีโอาสะรอบรอทุส่วนสั หาไป๋ฮวาลับปิเสธวามสำราที่นายินีมอบให้… เทพธิาอเหมยมึน ไม่ทราบว่าวรทำอย่าไรึะถู
“้าอโทษ…” หาไป๋ฮวาเินลับเ้ามา นั่ลับพื้น รีบประอเท้าู่เล็ไว้อย่าทะนุถนอม พิาราแล้ว เท้าอเียเหมยเี๋ยเียนยันุ่มนวลว่าหน้าอหมิหราน ไป๋ฮวาเห็นเียเหมยเป็นเทพธิาผู้บริสุทธิ์ สะอา สูส่ เป็นเพราะลิ่นหอมอไม้ทำให้ำหนัยินีอย่าที่ไม่เยเป็นมา่อน ึพลาพลั้ทำเรื่อที่ไม่สมวรับนา
“หาฝ่าบาททรลัเลสสัย… หม่อมัน… ยัเป็นสาวพรหมรรย์”
“้าไม่ไ้ลัเลสสัยในวามบริสุทธิ์อเ้า”
“หม่อมันเป็นสาวพรหมรรย์ริ ๆ นะเพะ ลายอเหมยบนหน้าผาหม่อมันยัเป็น้อยืนยันไ้ หาฝ่าบาทไม่ทรเื่อ็ทรพิสูน์ไ้… เมื่อี้เป็นูบแรอหม่อมัน ไม่เยมีบุรุษใะไ้สัมผัสหม่อมันเ่นฝ่าบาทมา่อน…” แ้มนวลแวูบเพราะำนึถึฤทธิ์พิศวาสที่นาเพิ่ลิ้มลอ
“้าเื่อเ้าอยู่แล้ว นาเียนน้อย”
“ที่หม่อมันมา เพราะหม่อมันหลรัฝ่าบาทที่สุเพะ… หม่อมันไม่ไ้้อารลาภยศหรือทรัพย์สินใ ๆ หม่อมันเพียเห็นว่าฝ่าบาทเอ็ทรเป็นบุรุษ ผู้อื่น่า่อวนน่ารำา หม่อมันึั้ใอถวายารปรนนิบัิอย่าี… ฝ่าบาทะทรเล่นหม่อมันอย่าไร็ไ้ แม้าย็ไม่เสียายีวิ”
“้าเื่อเ้าและไม่ไ้ลัเลสสัยเลย”
“แล้ว… เหุใ?”
“เพราะเ้าเป็นนาเียนน้อยที่ามบริสุทธิ์… ส่วน้าแม้เป็นถึเทียนหวัผู้อบธรรม แ่ทุผู้นามล้วนเื่อห่าวาน นอาเ้าแล้ว็ไม่เยมีใรเทิทูน้า และ้า็แ่านับหมิหรานแล้ว ถึ้าะไม่เยแะ้อนาและไม่เยปรารถนาะแะ้อนา็ามที แ่ผู้อื่นะหาว่า…”
“หม่อมันสนเพียวามสุอฝ่าบาท… หม่อมันไม่สนผู้อื่น” เียเหมยเี๋ยเียนยิ้มแย้ม อเพียเทียนหวัผู้อบธรรมทรสำราแล้ว เียเหมยเี๋ยเียนพร้อมให้เยมั้แ่หัวรเท้า… หมายมั่นว่า้วยวามามและวามหอมอันยอเยี่ยมะปลอบประโลมบุรุษผู้รัษาสัะาเรื่อบับทั้หมไ้
“หา้าระทำไป ทุผู้นามะูถูเหยียหยามว่าเ้าเป็นนาิา ลอมีบุร็เป็นบุรนอสมรส แล้ว้า็ยัเป็นทาสในสายาพวมัน ไม่อาปป้อศัิ์ศรีเ้าับบุรหลานไ้ ไว้้าะไปหาินุ่ย ันให้เาประาศว่า้าเป็นเทียนหวัผู้อบธรรมามพระราโอารสุท้าย ้าะไ้แ่านับเ้า ถึเวลานั้นเ้า่อยถวายัวอย่าสมศัิ์ศรี”
“ฝ่าบาททรพบหม่อมันรั้แรเอนะเพะ”
“แม้้าพบเ้ารั้แร แ่เ้าเป็นรัแรพบอ้า ั้แ่เิมา ้าไม่เยรัสรีใเลย นาเียนน้อย… ้าสาบานว่า้าะรัเ้าแ่เพียผู้เียว ้าะไม่เหลือบแลผู้อื่นแม้เพียหาา หา้าปราบาภิเษเป็นเทียนหวัเมื่อไร ้าให้เ้าเป็นฮอเฮาอ้าีหรือไม่?” ไป๋ฮวาผู้ทะนน้มลูบเท้าหอม ๆ นาเท่าฝ่ามือ
“ฝ่าบาทโปรมีสรีมาน้อย็ามพระราประส์… หม่อมันอเป็นพระสนมำแหน่เล็ ๆ ็พอเพะ” เียเหมยเี๋ยเียนับมือไป๋ฮวามาลูบศีรษะแทน นาอาเป็นโมสะราอันับหนึ่แห่สรวสวรร์ทุั้นฟ้า็ริ แ่ไม่มีวิาไม่ว่าะบู๊หรือบุ๋น ไม่ฝัใฝ่สรามารเมือ แ่ไ้ถวายาน้วยวามรัภัี็ถือว่าสมปรารถนาแล้ว
ความคิดเห็น