คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ยาตัวที่2♥
ทั้งสี่เดินออกจากห้องประชุมโดยสีหน้าไม่สบอารมณ์ทั้งหมดใครทักตอนนี้มีด่าเอาดิมาแต่ผิดกับมาร์คได้รีบวิ่งออกมาจากห้องประชุมก่อนที่จะจับแขนแบมแบมให้หยุดเดินแล้วหันมาหาเค้าทันทีแบมแบมหันกลับมามองแขนตัวเองที่ถูกอีกคนจับด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ
“กินข้าวด้วยกันสักมื้อได้ไหม”
มาร์คมองแบมแบมที่เงยหน้ากัดปากมองเค้าด้วยความกังวลเจบีเห็นท่าไม่ดีเห็นปัดแขนของมาร์คออกแล้วลากเพื่อนของเค้าไปกลับห้องทันทีแจ็คสันยองแจจินยองมองบุคคลที่ที่เพิ่งจับแขนเพื่อนเค้าเมื่อกี้ก่อนที่จะเดินสะบัดผมปลาย15เซนของพวกเค้าไป
มาร์คมองก่อนที่จะถอนหายใจหายใจออกมายาวๆพัคจินยองพ่อของมาร์คเดินมาตบบ่าลูกชายให้กำลังใจลูกตัวเองแล้วเดินจากไปเพื่อไปสะสางงานของเค้าต่อมาร์คเห็นอย่างนั้นจึงเดินตามพ่อไปเพื่อไปเริ่มงานของเค้าดีกว่า
“ไอเวรมาร์คนี่มันสุดยอดเลยแหะแม่ง”
แจ็คสันสบถออกมาอย่างอดไม่ได้จินยองที่นั่งกอดแบมแบมอยู่ด้วยสีหน้าไม่สู้ดีหนักเจบีที่กำลังเตรียมตัวไปทำฟันต่อยองแจที่นั่งเช็คโทรศัพท์แบมแบมอยู่
“แจ็คสันอา...แบมควรทำไง”
แบมแบมเอยปากแล้วแทนตัวเองว่าแบมขนาดนี้ทั้งห้องเงียบจนได้ยินเสียงแอร์ นับครั้งได้ที่แบมแบมจะแทนตัวเองแบบนี้
จินยองถอนหายใจก่อนที่จะลูบหัวเพื่อนตัวเอง แจ็คสันกับยองแจมองหน้ากันก่อนที่จะลุกออกจากห้องไปเจบีที่หยิบเสื้อกราวน์แล้วเดินออกไปตามสองคนนั้นไปติดจินยองมองเพื่อนตัวเองที่ออกไปก่อนจะจับเพื่อนตัวเองมานั่งตัก
“แบมแบมไม่ต้องไปสนใจกับสิ่งที่คนนั้นพูดมันไม่ใจไม่ได้นะเจ้าชู้เป็นว่าเล่นพวกเราทั้งหมดไม่อยากให้แบมเจอเรื่องแบบนั้นอีกพวกเราจะจัดการเองแบมกลับร้านไปทำงานเถอะนะออกเสร็จแล้วพวกเราจะไปหา”
จินยองบ่นออกมายาวๆแบมแบมพยักหน้ารับก่อนที่จะลุกออกจากตักไปเพื่อจะขับรถกลับบ้าน จินยองมองแบมแบมที่เดินไกลแล้วก่อนที่จะวิ่งไปที่ลิฟท์เพื่อไปสมทบกับเพื่อนของเค้าทันที ที่ห้องรองประธานJ
มาร์คได้นั่งมองบุคคลที่มาใหม่สี่คนอย่างงง เค้าไปฆ่าใครมาหรอถึงจ้องอย่างกับเค้าไปฆ่าใครอย่างนั้นแหละมาร์คจ้องมองทั้งสี่คนอย่างวิตกมือนี่หยิบโทรศัพท์ออกหาเบอร์ฉุกเฉินที่ตั้งไว้ละเพื่อเค้าตายขึ้นมาทำไงได้ละ
“จีบแบมหรอ”
เจบีทนความอึดอัดไม่ไหวเลยพูดออกไปมาร์คตกใจก่อนที่จะยิ้มออกมา เค้ายอมรับว่าจีบแบมอยู่คนไรน่ารักชะมัดเค้าถึงได้เป็นลมไปนั้นไง พูดแล้วอายตัวเองชิบ มาร์คพยักหน้ารับความจริงจนทำให้ทั้งสี่คนหันหน้ามองกันโดยไม่ได้นัดหมาย
“ไม่ให้จีบ” แจ็คสันบ่นออกมาก
“นายไม่ผ่าน” ยองแจก็อดไม่ด้ที่จะพูดออกมา
“ฝันไปเถอะที่จะจีบ” เจบีทำเสียงเย็นชาข่มขู่อีกคน
“เลิกคิดสักเถอะคุณมาร์ค” จินยองพูดจบแล้วเดินนำทุกคนออกไป แจ็คสันออกไปคนสุดท้ายเค้าปิดประตูเสียงดังทำให้มาร์คตกใจ มาร์คมองประตูอย่างไม่เข้าใจแล้วมองไอโฟนในมือเค้ายิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวเพราะหน้าจอของมาร์คตอนนี้ขึ้นรูปของเภสัชตัวเล็กอยู่ไง มาร์คสไลด์ไอโฟนแล้วเข้าแอพนกตัวน้อยสีฟ้าที่รวมพลคนบ้าไว้อยู่มากมายก่อนที่จะเมนชั่นไปถามคนที่เพิ่งพูดถึงไปเมื่อกี้
@BamBam1A : พูดจริงนะเรื่องไปกินข้าวอยากกินข้าวด้วยกันแค่นั้นเอง
หน้าร้านยาMB
Bambam part
แบมแบมนั่งกุมหัวตัวเองอยู่ในรถเพราะเมื่อกี้เค้าเพิ่งอ่านเมนชั่นไปเองเค้าแค่วิตกกังวลเฉยๆนั้นแหละมาร์คก็ไม่ได้หน้าตาแย่แต่เค้าเองที่ไม่เปิดใจเอง ฟีลเพลงขอใจเปิดใจแต่ไม่เปิดตัวมาเลยครับ เกี่ยวไม?ไม่ครับ หึหึ ผมหันไปหยิบถุงราดหน้าที่ซื้อมาสี่ถุงใหญ่เพราะผมกับยูคยอมมันกินเยอะอย่างกับควายป่าแต่ไม่แดกผักครับ555555 ผมลงจากรถก่อนที่จะล็อกแล้วเดินเข้าร้านไปวันนี้แฟนของไอยูคมาช่วยด้วยซึ่งลูกค้าเยอะเหมือนเดิม ผมคงจะต้องจริงจังกับการคนเพิ่มแล้วแหละครับเพราะเยอะขึ้นทุกวันๆ ทั้งสองคนหันมายิ้มให้ผมก่อนที่จะหันกลับไปทำงานตามเดิม ผมเดินไปหลังร้านเพื่อไปวางของก่อนที่จะกลับมานั่งโต๊ะหน้าร้าน บางครั้งผมก็ไปช่วยด้วยนะถ้าลูกค้าเยอะมากๆ จนเวลาล่วงเลยไปสามทุ่มปิดร้านพอดี พวกผมและแฟนมันนั่งกินข้าวหน้าทีวีที่นานๆทีเปิด
“ซูจีอา ไม่มาทำร้านโอป้าหรอ” ผมถามซูจีก่อนที่ตัดราดหน้าคำโตเข้าปากซูจีเบ้ปากใส่ผมอย่างแรงซึ่งผมมองอย่างไม่เข้าใจว่าทำไม
“พี่ของหนูไม่ชอบอะแบมโอป้าเค้าบอกอยู่บ้านไปเถอะแค่นั้นรอวันที่จะมาบริหารพอ” ยูคยอมลูบหัวแฟนตัวเองที่นอยด์อยู่
ซูจีเรียนบริหารครับแต่เธอรู้เรื่องยามากเพราะพ่อของเธอทำงานโรงพยาบาลอยู่ก็พันจินยองไง .. เอ๊ะเดี๋ยวนะ
“ซูจีมีพี่ชื่อมาร์คใช่ปะ” ผมลอบถามบุคคลที่ตอนนี้เอียงคอมองผมอย่างตกใจว่ารู้ได้ไง แต่มีมารมาผจญจนได้ อีกนิดจะพูดแหละ มารผจญที่ทำให้ผมทำช้อนตกนั้นแหละ
End bambam
“ซูจีจะกลับบ้านได้ยัง” มาร์คยืนเรียกน้องตัวเองอยู่หน้าร้าน ร้านคุ้นวะผมมองภายในร้านก่อนที่จะสะดุดกับร่างเล็กที่ตอนนี้มองผมผ่านเคาเตอร์ยาด้านหน้าผม
“แบมแบม..”
“ผมมีเรื่องจะพูดด้วย”
แบมแบมมองคนตรงหน้าไม่วางตายูคยอมกับซูจีจับมือกันมองคนสองคนที่ตอนนี้มองกันอย่างเอาป็นเอาตายอีกสักพักคงท้องนั้นแหละ
“ผมอยากให้ซูจีทำงานร้านผม หวังว่าคุณจะอนุญาติผมยอมจ่ายเงินเดือนให้ด้วย” มาร์คขมวดคิ้วแล้วมองคนที่อยู่ข้างหลังแบมแบม ยูคยอมกับซูจี มาร์คร้องหึในลำคอของตัวเองก่อนที่จะกลับมามองร่างเล็กที่ต้องนี้มองเค้าอย่างน่ารักเชียว..หรือไม่
“ข้อแลกเปลี่ยนผมไม่เอาเงินเดือนแต่ทุกอาทิตย์ภายในหนึ่งวันคุณต้องหาเวลาว่างไปเดทกับผมแค่นั้นตกลงไหม”
แบมแบมอ้าปากกว้างก่อนที่จะหยิบถาดยามาตีหัวอีกคน ทำให้ทั้งสองคนรีบมาห้ามไว้ไม่ทันเลยละ
“โอป้าใจเย็นนะใจเย็น”
“เออฮยองใจเย็นดิ ผมไม่เอาซูจีหรอกครับกลับไปเถอะเลิกจีบพี่ผมด้วยนะครับผมขอ ซูจีกลับไปเถอะคืนนี้คอลคุยกัน”
ยูคยอมบอกกับแฟนตัวเองซูจีพยักหน้ารับคำแล้วลากพี่ชายตัวเองกลับบ้านแต่เค้าต้องสะดุดกับคำตอบของคนตัวเล็กขึ้นมา
“ผมยอมไม่ต้องไปเดทกันข้างนอกแต่ตอนมารับซูจีกินข้าวด้วยกันแค่นั้นพอ แต่!!!จันทร์พุธศุกร์แค่นั้นที่คุณจะต้องมากินข้าวบ้านผมถ้าไม่เอาอย่างนี้คือจบ!!” แบมแบมบอกข้อตกลงก่อนทีค่จะหันหลังกลับไปนั่งกินราดหน้าหลังร้านเหมือนเดิมซูจีกับยูคยอมยิ้มอย่างมีเลศนัยผิดกับมาร์คที่ตอนนี้ยิ้มจนแก้มปริแล้วแหละ
เช้าวันต่อมา
แบมแบมนั่งหน้าเครียดกับข้าวขาหมูตรงหน้าอย่างไม่สบอารมณ์เพราะบนโต๊ะมีบุคคลที่ชื่อมาร์คอยู่ไง มาแต่เช้าเลยนะมึง..
แบมแบมนั่งเขียนผักออกให้หมดก่อนที่ลงมือกิน แต่ก็ยังมีผักเข้ามาอีกฝีมือมาร์คต้วน
“กินผักเยอะสิ”
“ผมไม่กินผักจบปะครับคุณมาร์ค” แบมแบมตักเอากลับไปให้คนเดิมยูคยอมกับซูจีมองหน้ากันอย่างวิตกแค่ข้าวขาหมูก็พอแหละยังมาผักอีกเห่อๆ
“คุณมาร์คคคค!!!” แบมแบมตะโกนออกมาอย่างเหลืออด เจ้าของชื่อเงยหน้ามองอีกคนอย่างตกใจว่าเค้าทำไรผิดละ
“ฟังให้ดีนะ ผมไม่ชอบข้าวหมูผมไม่กินผักผมชอบน้ำฝรั่งผมแพ้กุ้งผมชอบดูหนังผีมากกว่าหนังรักผมชอบสีขาวมากกว่าสีดำเข้าใจไว้ด้วยนี่งานการไม่มีทำหรอครับถึงมานั่งเล่นไปโรงบาลเดี๋ยวนี้นะผมไม่ทนแล้วนะ”
แบมแบมโวยวายออกมาอย่างหงุดหงิดหน้าตาบึ้งตึงทำให้มาร์คกระวนกระวายหยิบของเพื่อออกไปทำงานทันทีมาร์คบอกลาทุกคนก่อนที่จะวิ่งที่รถแล้วขับออกทำงานทันทียูคยอมกับซูจีเห็นท่าไม่ดีเลยออกไปซื้อข้าวหน้าเป็ดให้อีกคนกินดีกว่าก่อนที่จะโมโหหิวอีกระรอก
~รับโทรศัพท์หน่อยเว้ยยยยย~
แบมแบมเหลือบมองไอโฟนก่อนที่จะตัดสินใจรับเพราะเพื่อนของตัวเองโทรมาและมือเขี่ยข้าวในจานเล่น
“ว่างมากหรอมึงทั้งหลาย” แบมแบมถามเพื่อนตัวดีนามว่าเจบีก่อนที่จะดักข้าวกินเอาขาหมูไปไกลๆ
‘พวกกูหยุดอีสัสอยู่ร้านปะเดี๋ยวไปหา’
“มาเถอะหิวมากเอาอะไรมากมาหาเอาของมาด้วยแค่นี้” แบมแบมกดตัดสายเพื่อนตัวเองแล้วเดินถือข้าวในจานไปทิ้งให้อีด่างหน้าบ้านกินดีกว่าสงสารชาวหน้าขอโทษนะถึงแบมจะกินเยอะแต่แบมก็เลือกกินครับ .กราบอย่างสวย
ทั้งสองกำลังทำงานอย่างหนักแต่แบมแบมนั่งโซ้ยข้าวหน้าเป็ดอย่างเอาเป็นเอาตาย แบมแบมหมั่นไส้อดทีจะทวิตด่าอีกคน
‘ชอบข้าวหน้าเป็ดมากกว่าข้าวขาหมูนะ อี๋’
ทวิตเสร็จก็วางไอโฟนแล้วนั่งโซ้ยต่อมีอีเทมปร้ามาปีนนั่งตักอยู่ แบมแบมหันไปตามเสียงที่ดังมากที่จำได้เพื่อนอีกสี่ตัวมาแหละก่อนที่จะวางเทมปร้าไว้ที่พื้นแล้วรีบวิ่งไปหาเพื่อนทันที
“แบมแบม!!”ทั้งสี่คนเรียกชื่อเภสัชตัวเล็กเสียงดังแล้ววิ่งมากอดอย่างคิดถึง ได้ข่าวเพิ่งเจอกันเมื่อวานอีห่านก่อนที่จะพาเดอะแก๊งค์ได้มาหลังร้านปล่อยให้ยองแจที่ช่วยหน้าร้านอยู่เพราะจบมาคณะเดียวกันช่วยงานหน้าร้านต่อไป
“ได้ยินข่าวจากยูคแล้ว ให้ใจเค้าแล้วหรอแบม” แจ็คสันที่นั่งกินก๋วยเตี๋ยวเต็มปากถามเพื่อนตัวเองที่มองอย่างสกปรก กินหมดแล้วค่อยพูดก็ได้มั้งเพื่อน แบมแบมส่ายหัวก่อนที่จะอธิบายทุกอย่างให้เพื่อนฟังพอทุกคนฟังเสร็จกับมองเพื่อนตัวเองอย่างไว้ใจไม่ได้
“บอกแล้วใช่ไหมบอกเดี๋ยวจัดการเองอะแบม” จินยองมองเพื่อนตัวเองอย่างนอยด์แบมแบมหันไปกอดแขนเพื่อนตัวเองด้วยท่าทีอ้อนก่อน ..
“เรื่องนี้แบมจัดการเองทุกคนไม่ต้องห่วงหรอกห่วงห่างๆก็พอนะ” แบมแบมยิ้มให้กันทั้งสี่คนทำให้ทุกคนพยักหน้าเออออตามความสุขเพื่อนก็คือความสุขของเรานั้นแหละแล้วทุกคนก็ไม่สนใจเรื่องนี้อีกทุกคนต่างไปทำหน้าของตัวเอง..เจบีแจ็คสันเล่นเกม ยองแจกับจินยองเล่นกับอีเทมปร้าส่วนเค้านั่งมองทุกคนเล่น แบมแบมถอนหายใจกับภาพตรงหน้าแล้วหยิบไอโฟนขึ้นเช็คไปเรื่อยตามประสาคนว่างงานมากหรอ?ก่อนที่จะสะดุดกับข้อความนึงทำให้เค้ายิ้มออกมา
Mark_Taun93 : วันนี้ซื้อข้าวหน้าเป็ดกับน้ำฝรั่งให้แล้วนะรอกินพร้อมกันนะ
แบมแบมอมยิ้มกับข้อความตรงหน้าก่อนที่จะรีบเก็บโทรศัพท์แล้วไปช่วยหน้าร้านทันทีจนล่วงเลยเวลาไปห้าโมงทั้งสี่หน่อได้กลับไปละเหลือแต่เด็กทั้งสองที่หยอกล้อกลางเคาเตอร์ยาแล้วบุคคลที่นั่งเหงาอยู่ที่โต๊ะทำงานมองอีเทมปร้าตะกุยคอนโดแมว
กรุ้งกริ้ง~
แบมแบมเงยหน้าจากแฟ้มงานไปเจอกับบุคคลที่ซื้อข้าวขาหมูมาเมื่อเช้าแต่ตอนนี้มาพร้อมข้าวหน้าเป็ดกับน้ำฝรั่งอดไม่ได้ที่จะเหน็บแต่ค่อยไปเหน็บตอนกินข้าวดีกว่า แบมแบมส่ายหัวก่อนที่ก้มหน้าทำงานต่อ มาร์คที่เพิ่งเข้าร้านมาทักทายทั้งสองด้วยสีหน้ายิ้มแย้มตอนนี้มาร์คเหลือแต่เสื้อเชิ้ตและเน็คไทค์ที่เลื่อนลงมาเล็กน้อยปลดกระดุมสองเพื่อระบายอากาศที่ช่างร้อนกว่าทะเลทรายซาอุ สูทเค้าถอดไว้ในรถคงไม่แบกลงมาหรอก เห่อๆ มาร์คเดินไปยืนข้างหลังอีกคนที่ตั้งหน้าทำงานอยู่แล้วเลื่อนหน้าลงไปใกล้อีกคน แบมแบมรู้อย่างนั้นเอาปากกาจิ้มแก้มอีกคนให้ออกห่างทันที
“แบมแบมอา” มาร์คบ่นออกมาแล้วเบ้ปากอย่างงอน แบมเห็นอย่างนั้นก็อดแขวะไม่ได้
“มาร์ค คิดว่าตัวเองน่ารักมากหรอห้ะที่เบ้ปากแล้วจะเอาหน้าลงมาใกล้ทำไม” แบมแบมปาปากกาใส่อีกคนอย่างเหลืออดมาร์คมองไปตามปากกาที่อีกคนปาด้วยยิ้มที่แหยๆ มาร์คชี้ไปที่บุคคลที่ยืนมองอยู่ด้านหลังทำให้แบมแบมต้องหันไปมอง ยูคยอมซูจีและลูกค้าที่ยืนมองเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ แบมแบมโค้งขอโทษลูกค้าทั้งหมดแล้วหันมาแยกเขี้ยวใส่ต้นเหตุ
“เพราะคุณ”
แบมแบมนั่งลงบนเก้าอี้ตามเดิมแล้วลงมือทำงานต่อไปโดยมีมาร์คมานั่งกวนอยู่ข้างๆจนเวลาลาวงเลยไปสามทุ่ม ทั้งสี่คนนั่งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะตามเดิมเหมือนเมื่อเช้าแต่คนละอารมณ์เพราะตอนนี้แบมแบมดูแฮปปี้กับอาหารโปรดของเค้าเลยละ แบมแบมใช้เวลาจัดการไม่นานพอๆกับยูคยอม มาร์คสังเกตคนตัวเล็กเวลากินนี้แก้มมันแบบน่าฟัดคิดภาพตาม แบมแบมกินข้าวแก้มตุ่มแล้วทำหน้าฟินเหมือนเป็ดนั้นมาจากธิเบศน้ำฝรั่งนั้นมาจากดอยที่มันหายากมาก มันเป็นภาพที่น่ารักจนอยากมองทุกวันเค้าเริ่มอิจฉายูคยอมและเพื่อนของตัวเล็กแล้วแหละที่ได้เห็นภาพแบบนี้
“โอป้ากินข้าวก่อนไหมละแล้วค่อยมอง” ซูจีกระซิบข้างหูพี่ชายตนเองเบาๆก่อนแล้วเลื่อนตัวกลับมากินข้าวตามเดิมมาร์คละสายตาออกมาจากแบมแบมแล้วเริ่มลงมือกินข้าวสักที
ตอนนี้ทั้งยูคยอมและแบมได้ออกมายืนส่งสองคนหน้าร้านยาซูจีที่โบกมือบายๆอยู่บนรถพร้อมกับคนขับรถที่หน้าตาก็ไม่เท่าไหรหรอกนะ แบมแบมพยักหน้าส่งอีกคนแล้วเดินเข้าร้านไปทิ้งให้ยูคยอมปิดร้านอยู่คนเดียว แบมแบมติดละครไงช่วงนี้พี่ติ๊กมาแรงอะเขิลค่ะผู้ชาย หยอกๆแมนๆเตะบอลครัชเห็นงี้ แบมแบมกอดหมอนแล้วนั่งดูละครต่างจากยูคยอมที่นั่งทำโปรเจ็คงาน ยูคยอมมันไม่ได้กลับบ้านมาตั้งแต่ขึ้นปีสองเพราะเรียนหนักมากกลับคือหลังไฟนอลจบแล้วแค่นั้นแหละที่เหลืออยู่หอแล้วเพิ่งมาย้ายอยู่กับแบมแบมตอนขึ้นปีสี่เนี้ยแหละย้ายมาอยู่สักที
“ฮยองผมว่านะมาร์คเค้าดูตั้งจีบพี่เนอะไม่เหมือนจีบคนอื่นเลย” ยูคยอมพูดกับอีกคนที่ดูละครอยู่ทำให้แบมแบมละสายตาจากละครแล้วมานั่งข้างๆเค้าทันที
“หรอเล่าให้ฟังดิแฟนนายบอกว่าไงพี่ได้ระวังไว้” แบมแบมเม้มปากเป็นเส้นตรงก่อนตั้งใจฟังอย่างดีละครดูวันหลังเรื่องนี้มาก่อนแหละวะ
“ซูจีเล่าให้ฟังว่าจีบแบบพี่มันเพิ่งจริงจังมั้งเพิ่งจะเคยเห็นเพราะปกติพี่มันไม่ชอบเอาใครอะแบบตีหัวออกห่างผู้คนมีพี่มึงเนี้ยแหละครับที่เสนอตัว” ยูคยอมหันมามองพี่ตัวเล็กแต่มีพิมไปด้วยแล้วหันกลับไปพิมพ์ตามเดิม มึงจะเทพไปละยูคตีฮอนบ่อยใช่ไหมอย่าให้กูรู้นะว่าเล่นไม่ชวนเดี๋ยวปั๊ด
“อ่อ ละครจบพอดีไปละนะปิดไฟให้เรียบร้อยละ” แบมแบมทิ้งหมอนไว้ก่อนที่จะรีบวิ่งขึ้นห้องโดยเร็ว แบมแบมเปิดประตูห้องนอนปิดประตูเสียงเบาๆแบมแบมไม่รอช้ากระโดดขึ้นเตียงคุมโปงทันทีน้ำไม่อาบแหละแม่ง แบมแบมเข้านกสีฟ้าที่รวมพลคนบ้าไว้อยู่มากก่อนที่จะทวิตลงไปอย่างเขิน
BamBam1A : คนแรกที่รักกกกก♥
แบมแบมพิมเสร็จแล้วชาตโทรศัพท์ไว้โต๊ะข้างเตียงเค้ายกแขนเสื้อขึ้นมาดมก่อนที่จะทำหน้าแหวะออกมา ‘สงสัยต้องอาบน้ำ’ แบมแบมคิดเสร็จแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวอาบน้ำทันทีแต่เสียงแจ้งเตือนทวิตดังขึ้นพร้อมกับที่แบมเข้าห้องน้ำดีทำให้แบมไม่ใส่ใจมากพอเลยปล่อยไป
Mark_Taun93 : รักแรกพบนะครัช♥
Special แก๊งอ้ายมาสี่คน on twitter
Jacksonwang852 : เห้ยเลิกจีบเพื่อนกูสักทีดิวะ
Deffjb1994 : เอาที่ท่านรองสบายใจ .เบ้ปากเป็นรูปตีน
YJae1996 : ขนาดนี้มีเพื่อนของชุ้นกำลังถูกล่อหลวง
JinJiny : ท่านรองประธานคือ #มึงนั้นเองที่ทำให้โลกร้อน
Hi~♥
มาแล้วนะตอนที่สองลงเร็วไปหน่อยเนื่องจากแต่งเสร็จพอดีอย่างงงที่เราแต่งนะเพราะคนแต่งก็งงเหมือนกัน มีคู่เนียร์แบมนิดๆส่วนตัวชอบเนียร์แบมนะเพราะมันดูละมุนเขินๆไงไม่รู้55555555555 ฝากติดตามและกดเฟบไว้ด้วยนะค่ะเม้นให้คำแนะนำหน่อยนะค่ะจะได้เอาไปปรับปรุง รักนะก้ะ♥
Next ยาตัวที่3♥
ความคิดเห็น