คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ยาตัวที่1♥
ยาตัวที่1♥
ร่างเล็กนั่งพัดให้ลูกค้าที่เป็นลมอยู่หน้าร้านเมื่อกี้ก่อนที่จะทำปากพึมพำบ่นไปเรื่อย เมื่อกี้เค้าได้วัดไข้แล้วก็ไข้ถือว่าปกตินะแล้วทำไมเป็นลมวะ อ่อผมชื่อ แบมแบม เภสัชกร กันต์พิมุก ภูวกุลเพิ่งจบมาหมดๆตอนนี้แขวนป้ายร้านอื่นครับแม่ดันเปิดร้านยาให้ลูกแต่แม่ดันทำงานโรงบาลเอาป้ายไปแขวนร้านตัวเองแต่ให้ลูกขายทำดีปะละ555555555555555555 แต่ตอนนี้ผมนั่งมองลูกค้าหน้ากวนตีน..มั้งนะกวนตีนอยู่มั้งไม่รู้สิที่เป็นลมอยู่ตอนนี้บนหน้าผากมีคูลฟีเวอร์ซึ่งเอามาจากหน้าร้านแปะอยู่ ผมเลิกนั่งพัดก่อนที่จะห่มผ้าให้แล้วเดินไปหน้าร้านซึ่งตอนนี้มีลูกน้องได้ขายอยู่ผมต้องจ้างสิเพราะอยู่คนเดียวแต่ก็ยังไม่ขนาดนั้นหรอก ผมนั่งอยู่ที่บริเวณโต๊ะให้คำปรึกษาเอาง่ายๆก็โต๊ะทำงานผมนั้นแหละกำลังเคลียร์บัญชีเดือนนี้อยู่ ยอดขายเพิ่มขึ้นนะดีมากเลยละ555555
“ยูคยอมอา มานี่สิ” แบมแบมเรียกลูกน้องตัวเองให้มาหายูคยอมหันหน้าออกมาจากตู้ยาที่เค้ากำลังจัดอยู่แล้วรีบเดินมาหาเจ้านายเค้าทันที
“ว่าไงฮยอง” ยูคยองขมวดคิ้วมองอีกคนอย่างไม่เข้าใจเรียกมาทำไมโดนดุอีกหรอ สมองตีกันไปหมดแหละบู้ว
“มีผู้ชายอยู่หลังร้านเป็นลมก่อนที่นายมาอะรบกวนช่วยไปดูหน่อยกลัวขโมยของ” แบมแบมเงยหน้าจากบัญชีสั่งลูกน้องก่อนที่จะไปดีดเครื่องคิดเลขตามเดิมวันนี้เค้าต้องสั่งยาเข้าร้าน ให้เงินเดือนยูคยอมและตัวเอง เสร็จงานของวันนี้
แบมแบมนวดต้นคอตัวเองก่อนที่จะเอาเงินใส่ซองเตรียมไว้ให้ยูคยอมก่อนที่จะโทรสั่งยาล็อตใหญ่ที่เค้าได้เช็คมาตลอดสองวันส่งเมลก็ได้แหละแต่ขี้เกียจพิมพ์โทรบอกง่ายกว่าถึงมันจะเมื่อยปากแต่ก็นะแบบนี้แหละดีแล้ว
“ฮยองงงงงงแบมฮยองงงงง” ยูคยอมวิ่งออกมาจากหลังร้านด้วยท่าทีลุกล้นแบมแบมเงยหน้ามาจากโทรศัพท์ก่อนที่จะดุทางสายตายูคยอมไม่รอช้ารีบดึงตัวแบมแบมให้ลุกจากโต๊ะพร้อมโทรศัพท์ที่คามือไปทางหลังร้านทันที
แบมแบมมองร่างสูงยาวด้วยท่าทีงงใช่ตอนนี้เค้าสั่งยาเสร็จแล้วแต่ต้องมานั่งมองอะไรเนี้ย นั่งมองคนที่มีเป็นคูลฟีเวอร์แปะที่หัวที่นั่งจ้องหน้าเค้าอยู่ตอนนี้ มีปัญหาอะไรไม่ทราบห้ะ เริ่มอารมณ์เสียละ
“น้องครับ เดินออกไปจากร้านพี่ได้ยังครับพี่ไม่มีเวลามานั่งดูน้องนะพี่ไม่คิดค่ายาด้วย เดินออกไปเถอะ” ผมพูดกับคนตรงหน้าก่อนที่จะลุกออกไปหน้าร้านแล้วคนนั้นก็เดินตามมาด้วยท่าทางที่มึนซึนกวนตีนแบมแบมมองก่อนแล้วไม่สนใจแล้วเมินไปหางานแต่เค้ามีความรู้สึกว่ามีเงินวางอยู่บนโต๊ะพร้อมกระดาษหนึ่งแผ่นแล้วร่างนั้นได้จากไป
กระดาษใบนั้นทำให้แบมแบมหน้าขึ้นสีได้อย่างง่ายเลยละ
“ยินดีได้ได้พบกันผมชื่อมาร์คอายุเท่าคุณ ผมรู้ว่าผมหน้าเด็กผมอยู่คอนโดตรงข้ามร้านยาคุณหวังว่าจะได้เจอกันบ่อยนะJ”
กริ้งงงกริ้งงง
แบมแบมหันไปมองโทรศัพท์ร้านก่อนที่จะลังเลดีว่ารับหรือไม่รับจนอดไม่ได้ที่จะให้ยูคยอมมารับ
“สวัสดีครับร้านยาเอ็มบีครับต้องการสั่งยาตัวไหนครับ..ห้ะครับ..ครับ..อา..ได้ครับ ฮยองอะ” ยูคยอมยื่นโทรศัพท์ไปตรงหน้าอีกคนแบมแยมมองอย่างกล้ากลัวๆทำไมวันนี้เค้ากลัวโทรศัพท์จังวะแบมแบมทำใจอยู่แปปนึงแล้วหยิบโทรศัพท์ในมือยูคยอมก่อนที่จะเอามาแนบหู
“กันต์พิมุกพูดสายครับ”
“มองออกมาหน้าร้าน” แบมแบมตาเหลือกก่อนที่จะมองไปนอกร้านพบร่างที่คุ้นตาก่อนที่จะพูดออกมาโดยไม่มีเสียง
“มาร์ค”
“ยินดีที่ได้รู้จักแบมแบมนะ”
มาร์ควางสายคนที่กำลังอ้าปากค้างอยู่แล้วม้วนตัวเดินขึ้นคอนโดไป นี่มันเรื่องแปลกประหลาดชัด โอมายก็อดให้ตายสิพับผ่า แบมแบมวางโทรศัพท์ไว้ที่ตกก่อนที่กัดปากมองประตูร้านอย่างเหม่อลอยจนทำให้ยูคยอมเอากระปุกวิตามินซีมาเคาะ
“เลิกเหม่อแล้วทำงานได้แล้วฮยองอย่าลืมเขียนสมุดรายงานละ” ยูคยอมบ่นคนตัวเล็กก่อนที่จะยิ้มแย้มเดินไปจัดยาให้ลูกค้าต่อเดี๋ยวนี้ลุกค้าเค้าติดยูคยอมละเห้อม
Yugyeom part
ฮายเอเวอรี่บอดี้มัลเบิ้ลลล คิมยูคยอมครับบบบ ตอนนี้ผมเรียนอยู่ที่คณะเดียวกับแบมแบมแต่ตอนนี้เรียนแค่ปีสี่อยู่อีกหนึ่งก็จจะจบแล้วผมกับแบมแบมเป็นพี่น้องกันตั้งแต่รู้ว่าแบมแบมเป็นพี่รหัสผม ฟ้าบังเอิญปะละผมเลยไม่รอช้าปีสี่ผมเลยฝึกงานที่ร้านของแบมแบมเลย555555555 แบมแบมเป็นพี่ที่ไม่น่าเรียกพี่เลยครับ ตอนนี้ผมห่วงแบมแบมอยู่เรื่องนึงเรื่องของบุคคลนั้นสนใจแบมแบมชัวรืเรื่องนี้ต้องบอกแก๊งค์เพื่อนพี่แบม หึหึ
“ฮยอง กินขนมไหมมีรุ่นน้องเอามาให้ผมอะ” ผมเรียกพี่ตัวเองก่อนที่จะแกะขนมที่มีคนในคณะฝากมาให้แล้วยื่นไปทางอีกคน แต่ถูกปฎิเสธเพราะดูเหมือนเครียดเรื่องวิจัยมั้ง ที่โรงพยาบาลที่พี่แบมกับแม่ของแบมอยุ่นั้นไดฃ้ข่าวกำลังจะคิดค้นยาตัวใหม่สงสารจริงนะต้องมานั่งวิจัยแล้วผสมยาเองกลับบ้านดึกทุกวันเลยแต่ตอนนี้ผมควรสงสารตัวเองดีกว่า555555555555555
“คยอมลูกค้า” แบมแบมบอกผมที่กำลังกินขนมอย่าเมามันส์ ผมวางถุงขนมก่อนที่จะไปหาลูกค้าตามที่แบมบอก
จบเถอะครับผมไปทำงานแหละนะบายยยย .โบกมือลาอย่างสวยงามแล้วก้มกราบอย่างน้องคิมฐา
End Yugyeom
แบมนั่งโซ้ยก๋วยเตี๋ยวเนื้อสูตรเด็ดอยู่หลังร้านพร้อมยูคยอมในเวลาสามทุ่มซึ่งปิดร้านแล้ว ตามองซีรีย์ที่เปิดดูในไอแพดอย่างสนใจปากเคี้ยวแก้มตุ่ย นี่หรอกเภสัชกรที่จบมาแล้ว เห่อๆ
“หมอปาร์คคคค” แบมแบมและยูคยอมต่างโหยหวนออกมาเมื่อถึงฉากที่แวมไพร์หนุ่มตายใช่ตอนนี้ติดบลัดอยู่55555555
“ไม่น่าเลยหมอปาร์คของแบม ซู้ดดด” แบมแบมยกช้อนชึ้นมาซดน้ำก๋วยเตี๋ยวจนหมดช้อนแล้วร่ำไห้ไม่ต่างจากยูคยอมเลย
“ผมรู้สึกกินข้าวไม่ลง ฮือออ” ยูคยอมลุกขึ้นเดิถือชามก๋วยเตี๋ยวไปทิ้งเพราะเสียใจ เบ้ปากห้อยๆของนางแล้วเทก๋วยเตี๋ยวใส่ชามข้าวให้อีเทมปร้าที่นอนมองอยู่ แบมแบมหันไปมองชามข้าวของอีเทมปร้าแล้วโวยวายออกมา แมวบ้านมึงกินก๋วยเตี๋ยวหรอ..
“ยูคอีเทมไม่กินก๋วยเตี๋ยว เอาไปทิ้งที่อื่นดิ” แมวพันธุ์เปอร์เซียสีขาวที่ชื่อเทมปร้ามองแบมแบมก่อนที่จะหดตัวนอนบนคอนโดแมวต่อ แบมแบมส่ายหน้าแล้วยกไอโฟนขึ้นมาเช็คไอจีและทวิตเตอร์อย่าไม่รีบร้อน ตามองปากซดน้ำก๋วยเตี๋ยวบันเทิงเริงใจอิอิ
“โอ๊ะ!อีหยังวะเนี้ย” แบมแบมกดเข้าไปดูคนที่เพิ่งติดตามเค้าเมื่อสองชม.ที่แล้วอย่างยิ้มๆพอเห็นคนที่ฟอลเค้าปุปรอยยิ้มหายไปทันทีแล้วจ้องมองอยู่อย่างนั้นยูคยอมที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จอุ้มเทมปร้ามาหาพี่ตัวเองก่อนที่จะมองในไอโฟนแล้วอ้าปากค้างเช่นกัน
“พี่มันรุกหนักเหี้ยๆ” ยูคยอมอ้าปากค้างก่อนที่จะเกาคางเทมปร้าที่ขดตัวนอนอยู่บนตักของเค้าอย่างสบายใจยกโทรศัพท์หาแฟนตัวเองที่คบกันมาสองปีกว่า
“ซูจีอา เตือนพี่นายให้เลิกจีบพี่เราดิ..เอ่อมาร์คต้วนอะเลิกเลยนะ” แบมแบมหันไปมองรุ่นน้องตัวเองอย่างไม่เข้าใจว่ารู้ได้ไงก่อนที่จะอ่านปากยูคยอมก่อนแล้วส่ายหัวไม่สนใจต่อ ‘เดี๋ยวค่อยเล่า’ สิ่งที่ยูคยอมบอกก่อนที่จะลุกขึ้นยืนปล่อยเทมปร้าลงพื้นแล้วหมุนตัวกลับไปขึ้นห้องนอนเค้า แบมแบมส่ายหัวก่อนที่จะล็อกไอโฟนแล้ววางไว้บนโต๊ะแบมแบมหยิบไอแพดมาหาหนังดูก่อนที่จะเจอแล้วนั่งซดน้ำก๋วยเตี๋ยวต่อโดยไม่สนใจเมนชั่นที่เพิ่งเมนมาหาเค้าเมื่อกี้
Mark_Taun93 : พรุ่งนี้เจอกันนะคุณเภสัชJ
เช้าวันต่อมา
แบมแบมขยี้ตาในเวลาเจ็ดโมงกว่าแล้วมองนาฬิกาที่อยู่บนโต๊ะข้างเตียงก่อนที่ลุกขึ้นนั่งบิดขึ้เกียจของตัวเองอย่างไม่รีบเพราะวันนี้เค้าต้องเข้าโรงพยาบาลไงละ แบมแบมลุกออกจากเตียงหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำทันทีไม่ถึงครึ่งชั่วโมงแบมแบมก็ออกมาพร้อมชุดกางเกงแสลคสีดำเสื้อเชิ้ตสีครีมวันนี้เค้าไม่ผูกเนคไทเพราะขี้เกียจไปแค่แปปเดียว ร่างเล็กเช็ดหัวตรงหน้ากระจกให้แห้งแล้วหยิบเสื้อกราวน์ลงไปข้างหน้าทันที ลงบันไดเจอเทมปร้าที่กินข้าวอยู่เจอยูคยอมที่ทำข้าวอยู่เค้ามองก่อนที่จะยักไหล่เดินไปที่โตจะทันที
“วันนี้ไม่มีควาสเรียนหรอคยอม” แบมแบมนั่งที่เก้าอี้ก่อนที่จะหยิบวิจัยที่เค้าเพิ่งพิมพ์เสร็จแล้วปริ้นมาเมื่อคืนขึ้นมาเช็คดูอย่างไม่รีบยูคยอมที่ยกถ้วยข้าวต้มมาวางไว้ตรงหน้าแบมแบมแล้วนั่งลงตรงข้ามอีกคนทันที แบมแบมปิดรายงานวิจัยลงวางไว้ข้างๆแล้วจัดการข้าวต้มอย่างไม่รีบร้อนผิดกับอีกคนที่ไม่รีบร้อนมากกว่า เห่อๆพวกเอ็งขยันกันมาก
“ไม่นิ พรุ่งนี้ต่างหากเรียนเต็มวันอยู่คนเดียวไหวปะเมื่อไหรจะเอาแก๊งค์พี่มาช่วยสักทีวะห้ะ” ยูคยอมบ่นออกมาอย่างอดไม่ได้แบมแบมส่ายหัวกับตัวเองก่อนออกพูดมาอย่างตลกจนทำให้ยูคยอมแปลกใจกับคำพูดของคนตัวเล็กมากกว่าเดิม เป็นบ้าหรอ
“เดี๋ยวก็มาน่าไม่ไหวก็จ้างคนเพิ่มแค่นั้นแหละ555555555555” แบมแบมหัวเราะเสร็จแล้วลุกขึ้นหยิบของเดินออกจากร้านไปที่รถตัวเองทันทีปล่อยให้ยูคยอมงงเป็นไก่ตาแตกเรียบเรียงคำพูดของพี่มันอยู่สักพักแล้วโวยวายลั่นร้าน
“พี่จ้างคนอื่นแล้วผมละ!!!”
โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในกรุงโซลที่มีผอ.ชื่อปาร์คจินยองเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาล.
แบมแบมลงจากรถมาแล้วเดินเข้าโรงพยาบาลอย่างไม่รีบร้อนเค้ายิ้มให้กับหมอทุกคนและรุ่นน้องหมอรุ่นน้องเภสัชที่กำลังฝึกงานอยู่ที่นี้ด้วยท่าทางยิ้มแย้มแบมแบมเดินไปทางห้องพักของหมอที่ชื่อ อิม แจบอม ทันทีเจอบุคคลที่กำลังจูบกับหมอหญิงคนนึงอยู่ที่โซฟาก็เพื่อนกูนี่หว่าเรียกสักอย่างไม่รู้จัก แบมแบมส่ายหัวน้อยๆก่อนที่จะไอออกมาเสียงดังจนทำให้ทั้งสองผลักออกจากกันอย่างเร็ว
“ทำไรให้มันอายฟ้าอายดินอายกูหน่อยครับเพื่อนทั้งสอง” แบมแบมเบ้ปากให้กับเพื่อนตัวเองแล้วนั่งโซฟาตรงข้ามกันทั้งสองคน
“มามีไร” แจบอมหรือเจบีหมอทันตแพทย์หนุ่มที่ตอนนี้เป็นที่รู้จักของใครหลายคนอยู่หมอฟันไงฟันผู้หญิงทุกคนเลยอีห่าน
“พ่อกูแม่กูไปไหนเมื่อกี้เดินมาไม่เห็นเอาวิจัยมาให้” แบมแบมมองเพื่อนทั้งสองที่ตอนนี้มองหน้ากันอยู่ท่าทางมันกำลังจะคิดมั้ง
“แล็ปมั้งไม่แน่ใจอะ วิจัยยาตัวใหม่อีกแล้วหรอ” ปาร์คเยริหมอด้านเฉพาะทางเกี่ยวกับหัวใจเอยปากพูดกับเพื่อนตัวเองที่ตอนนี้นั่งขมวดคิ้วอยู่ “เรากำลังจะไปเข้าแล็ปพอดีเอามาสิ” เยริยื่นมือไปตรงหน้า แบมแบมยิ้มขอบคุณเยริก่อนที่จะวางเอกสารไปบนมือของเยริทันที เยริยิ้มรับก่อนที่จะลุกขึ้นออกไปทางแล็ปใต้ดินทันที เจบีเห็นว่าทางสะดวกหันมามองเพื่อนตัวดีทันที
“ใครจีบมึง ไอยูคบอกกู” เจบีมองหน้าเพื่อนก่อนที่จะทำเสียงเย็นชาทันที แบมแบมทำหน้าเหยเกก่อนที่จะส่งไอโฟนไปให้อีกคนดูอีกคนรับทีรับทันมองออย่างงงแล้วมองไอโฟนเพื่อนทันที..เมนชั่นจากบุคคลนั้นเพียบครับเพื่อนผม
Mark_Taun93 : ไปไหนหรอเมื่อเช้าเห็นออกไป
Mark_Taun93 : ขับรถระวังๆอย่าขับเร็วนะคุณเภสัช
และเมนชั่นล่าสุด
Mark_Taun93 : เจอกันที่โรงพยาบาลนะครับJ
เจบีมองอย่างตกใจก่อนอุทานออกมาเสียงดังจนทำให้บุคคลที่เข้ามาใหม่อย่างแจ็คสันและยองแจตกใจ
“เป็นเหี้ยไรของมึงง!!!” ทั้งสองคนมองเพื่อนตัวเองที่อุทานออกมาแบมแบมเห็นอย่างนั้นเลยเอาไอโฟนคือมาก่อนที่จะดูเมนชั่น
“แม่มึง!!!!!” ยองแจขมวดคิ้วงงก่อนที่จะเดินไปแย่งไอโฟนเพื่อนตัวเองมา
“อีเหี้ยไหนมาจีบเพื่อนกูเนี้ย” แจ็คสันที่ขมวดคิ้วหลังจากเห็นเมนชั่นยองแจตอนนี้เดินไปนั่งข้างเจบีที่ตอนนี้ด่ากันอย่างออกรสจินยองที่เพิ่งเดินเข้ามาเนื่องจากเพิ่งผ่าตัดเคสไส้ติ่งเสร็จเข้ามาอย่างงงจนทำให้แจ็คสันอธิบายเรื่องราวทั้งหมดจนจินยองนั่งกดไอโฟนด่าลงทวิตอยู่
“ใจเย็นไหมละสังคม” แบมแบมมองเพื่อนตัวเองที่ตอนนี้กำลังหัวเสียอยู่ก่อนที่จะเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ฟังเพื่อนทั้งหมดของเค้าพยักหน้ารับก่อนที่จะจับกลุ่มคุยเหมือนเดิม รู้ว่าเป็นห่วงมากแต่เห็นแบบนี้จนชินตั้งแต่เกิดเรื่องนั้นถ้ามีใครจีบต้องผ่านด่านของพวกมันก่อนเพราะแบมแบมเคยถูกรุ่นพี่หลอกหลวงไปเกือบโดนข่มขืน เห้อมเอาเถอะนะดีเหมือนกัน
แบมแบมส่ายหัวให้กับภาพตรงหน้าก่อนที่จะหันไปมองที่ประตูกับบุคคลที่มาใหม่อย่างผอ.โรงพยาบบาลนี้
“ไปประชุมกันด้วยนะครับแก๊งค์นี้อย่าโดดอีกนะครับ”
พัคจินยองยิ้มออกมาอย่างใจเย็นแล้วเดินจากไปทำให้ทั้งห้ามองหน้ากันแล้วกลืนน้ำลายลงอย่างลำบากก่อนที่จะลุกเดินไปทางห้องประชุมทันที
ห้องประชุมใหญ่
ทั้งหมอเล็กหมอใหญ่เอาง่ายทั้งหมอยกเว้นพยาบาลแม่บ้านและรปภ.ที่ไม่เข้าร่วมประชุม พัคจินยองที่เดินเข้ามาอย่างยิ้มๆทุกคนลุกขึ้นยืนเคารพทันทีจินยองยืนบนแท่งไมค์ก่อนที่จะประกาศให้ทุกคนนั่งลง แบมแบมหันไปมองหน้าเพื่อนอีกห้าคนทันทีมันตรงกันกับที่ทั้งสี่คนหันมาหาพอดีแบมแบมกับเพื่อนส่ายหัวไล่ความกังวลก่อนที่จะหันมองไปข้างหน้าตามเดิม
“วันนี้ผมมีเรื่องจะประกาศคือผมจะให้ลูกชายผมมันดำรงตำแหน่งรองประธานโรงพยาบาลนี้เค้าจบบริหารธุรกิจมาแล้วหนึ่งปีแต่เพิ่งจะมาทำงานจริงๆจังๆสักทีหวังว่าทุกคนจะเอ็นดูเค้านะครับ...มาร์คเข้ามาสิ” จินยองประกาศเรียกชื่อรองประธานคนใหม่ให้เข้ามาประตูเปิดออกมาพร้อมร่างที่สูงยาวร่างกายที่ผ่านการออกกำลังอย่างเป็นประจำทั้งห้าคนขมวดคิ้วทำหน้าเครียดทันทีใช่ไง มาร์คต้วน คนที่จีบแบมแบมอยู่ตอนนี้
มาร์คเดินเข้ามาหยุดที่กลางห้องแล้วโค้งสวัสดีทุกคนเค้ายิ้มมุมปากเมื่อเงยหน้าไปเห็นคนตัวเล็กที่นั่งอยู่หลังสุดเค้าละสายตาออกมาแล้วเดินไปที่แท่นไมค์ทันที
“ยินดีที่ได้พบกันนะครับ มาร์คต้วน รองปรานบริหารคนใหม่ผมทำไรผิดช่วยให้คำแนะนำด้วยนะครับ” มาร์คยิ้มออกมาก่อนที่จะโค้งอีกรอบเสียงปรบมือแสดงความต้อนรับเค้าดังขึ้นรอบห้องประชุมแต่ผิดกับอีกห้าคนที่นั่งปรบมืออย่างเซ็งๆแบมแบมมองบุคคลนั้นแล้วเบ้ปากทันที มาร์คเห็นอย่างนั้นอดไม่ได้ที่จะเอยขึ้น
“เจอกันอีกแล้วนะตัวเล็กJ”
Hi~!
ก็เพิ่งแต่งเรื่องแรกนะยังไงให้คำติชมเราหน่อยนะจริงๆจะพยายามทำเรื่องนี้ให้จบ เอ๊ะยังไง555555555555 ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะค่ะ ฝากเภสัชแบมแบมไว้ในอ้อมออกอ้อมใจทุกคนด้วยนะค่ะคือตอนแรกอาจจะน้อยนะคือเราจะพยายามแต่งหยาวขึ้นค่ะ แนะนำได้นะค่ะ ใดใดในเรื่องนี้มโนทั้งสิ้นนะค่ะ...มีความรู้นิดหน่อยแต่อยากลองทำค่ะ55555555555555555555555555555อย่าถือสาโกรธกันเลยนะค่ะ ซารังเฮจุ้บจุ้บ
Next ตัวยาตัวที่2♥
ความคิดเห็น