คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 - หล่อไม่ช่วยอะไรเลย =_= (100%)
Chapter 2 - หล่อไม่ช่วยอะไรเลย =_="
โรงเรียนชายล้วน...
โรงเรียนชายล้วน.....
หึหึหึ.....
ผมจำได้ว่าผมนั่งพึมพำกับตัวเองเป็นรอบที่ 5,028 แล้วสำหรับคำว่าโรงเรียนชายล้วน....
ถึงแม้ผมจะสามารถแต่งนิยายYaoiได้....แต่ก็ใช่ว่าผมจะยอมรับสภาพอย่างที่น้องสาวกับแม่ของผมอยากจะให้
เป็นหรอกนะ....
มีแม่กับน้องสาวประเภทไหนกันที่สรรหาชายหนุ่มรูปงามนามเพราะมาให้กับผู้ชายคนเดียวในบ้าน(ไม่นับพ่อ) อย่างแม่กับน้องสาวของผมบ้างล่ะห๊า!!!!!
จำได้ว่าตั้งแต่อนุบาล คุณแม่ก็แนะนำลูกชายคุณเพื่อนให้รู้จัก พอโตขึ้นมานิดนึงซักป.1 คุณแม่ก็แนะนำคุณญาติสุดหล่อให้ผมรู้จัก พอโตขึ้นมาอีกนิดซักป.6 คุณแม่ก็ยุให้ผมเป็นแฟนกับเพื่อนสนิทของตนเอง.... จนม.ต้น... แม่น้องสาวก็เอานังกระเทยถึกมาตามประกบผม!!!
พระเจ้า!!! นอกจากพ่อ....คนในบ้านยังคิดจะให้ผมปกติอยู่อีกไหมครับ?....
เฮ้อ..... ผมล่ะไม่อยากจะคิด... ว่าถ้าผมไปอยู่ โรงเรียนชายล้วนแล้ว....
ชะตากรรมอันโหดร้ายของผมจะเป็นอย่างไร....... ฮือออออ~
"เหินฟ้า!!...จัดกระเป๋าเสร็จรึยังลูก..." คุณแม่ตะโกนมาจากอีกฝั่งของประตู ทำเอาผมสะดุ้งโหยงสุดตัว... ก่อนจะเก็บเสื้อผ้าที่กองกระจัดกระจายอยู่ตรงหน้าทั้งหมดยัดใส่กระเป๋าทั้งหมดทันที แล้ววิ่งไปเปิดประตูให้แม่ที่เริ่มคิดจะพังประตูของผมเสียแล้ว....
"มีอะไรหรอครับคุณแม่?" ผมถามออกไปด้วยรอยยิ้มอ่อนหวานตามแบบฉบับที่คุณแม่สอนแม่น้องสาวเด๊ะๆ
"นี่เงินที่ลูกจะไว้ไปอยู่หอนะจ๊ะ...." แม่ยื่นแบงก์พันทั้งปึกให้ผม.... เอามานับแล้ว....มันรวมๆ....
"หมื่นบาท!!!!"
"จ๊ะ....."
"ทำไมมันเยอะเว่อร์ขนาดนี้ล่ะครับแม่?...." แม่ยิ้มคิขุก่อนจะผลักมือข้างที่ถือเงินของผม
"ก็เผื่อลูกต้องใช้จ่าย...."
"ผมไปเรียนครับแม่....ไม่ได้ไปช็อปปิ้งนะ...."
"นั่นแหล่ะ....แม่ให้ไว้เผื่อไปเที่ยวกับเพื่อนชายของลูกไง...." เพื่อนชาย?.... พูดมาได้นะครับคุณแม่...
ผมยิ้มแหยๆ ก่อนจะพยกัหน้าหงึกๆแล้วขอตัวกลับเข้าไปในห้องอีกครั้งเพื่อตั้งตัว.... ผมไม่อยากจะคิดเลย... ว่าถ้หากผมมีแฟนเป็นผู้ชาย ผมจะต้องรับสภาพเป็น อุเคะ หรือ เซเมะ กันแน่? เพราะตัวผมนั้นก็ใช่ว่าจะนุ่มนิ่มเหยาะแหยะเหมือนนายเอกในนิยายของผมซะเมื่อไหร่ ตรงกันข้ามผมมีกล้ามท้องพอดูเซ็กซี่ ผิวสีน้ำผึ้ง(ไม่ได้ดำนะ)อันแสนภูมิใจ ช่างเข้ากับผมสีชาตัดซอยประบ่าของผมเสียนี่กระไร บวกกับใบหน้ามาตราฐานชายยุ่นของผม(คือ ผมตาโตๆ จมูกโด่ง ปากเรียวน่ะ....มันน่าภูมิใจใช่ไหมล่ะ>.<)....
ไอ้ที่จะดูเป็นอุเคะ...มันก็มีอยู่อย่างเดียวนั้นแหล่ะ....
ผมสูง 170...... ครับพี่น้อง....TOT
อาจจะดูมากถ้าหากผมได้ยืนเคียงบ่าเตียงไหล่กับหญิงสาวน่ารักน่าทนุถนอมที่สูงน้อยกว่าผมประมาณซัก 10 เซ็น.... แต่ผมจะดูน่าทนุถนอมแทนถ้าผมได้ไปอยู่ในวงล้อมของโรงเรียนชายล้วน....
นี่แหล่ะสิ่งที่ผมเกลียด!!!!
"Rrrrrrr Rrrrrrrrr"
เสียงโทรศัพท์ที่อยู่บนเตียงดังขึ้นพร้อมกับสั่นครืดๆ ผมกระโจนจากตรงหน้าตู้เสื้อผ้าขึ้นไปกลิ้งอยู่บนเตียงนุ่มๆของผมทันที ใช้มือขวาคว้างโทรศัพท์มือถือSamSung เครื่องน้อยมาอยู่ในมือ หมายเลขที่แสนคุ้นเคยโชว์อยู่หน้าจอ ผมยิ้มก่อนจะกดรับอย่างไม่ลังเล
"อันนยองงง~" เสียงแหบนิดๆตามภาษายอดชายของผมกรอกลงไป
"ฟ้าก็...ไม่ต้องมาอันยองใส่เราเลยนะ"
"ก็เราคุยกับลูกครึ่งเกาหลีนี่...เราก็ต้องอันยองสิ..." ผมกวนประสาทคนในสายก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ "แล้วเยจีมีไรกะเราหรอ?"
เยจี หรือ ปาร์ค เยจี ลูกครึ่งไทย-เกาหลี เพื่อนสนิทของผมในขณะที่คนในห้องเรียนเก่าหาว่าเราเป็นแฟนกัน เพราะผมกับเยจีมักจะตัวติดกันเสมอ.... อันที่จริงแล้วเราไม่ได้มีอะไรกันเลย เพียงแค่หล่อนเป็นโคตรแฟนพันธุ์แท้นิยายY ของผมก็แค่นั้นเอง.... อ้อ...แล้วก็เป็นพี่สาวร่วมสาบายกับคุณโซระน้องสาวของผมไปซะแล้ว เพราะพวกหล่อนน่ะ สปีชี่ย์เดียวกัน-_-" ร่างกายไม่ได้มีแค่ โครโมโซม XX หากแต่ยังสร้างโครโมโซม Y เพิ่มให้พวกหล่อนอีกตัว....สมองถึงมีแต่Y Y Y แล้วก็ Y(aoi)
“มีสิ....ก็โซระโทรมาบอกเรา ว่าฟ้าจะเข้าโรงเรียนชายล้วนหรอ!” น้ำเสียงที่เพิ่มระดับโวลุ่มขึ้นเรื่อยๆของเธอทำเอาผมหูแทบแตก....พระเจ้า อะไรจะตกใจปานนั้น...
“อื้อ....” ผมตอบรับอย่างเสียไม่ได้
“ใช่โรงเรียนอัญรัตนมณีวิทยาคมรึเปล่า!” ผมอยากจะบอกว่า...ชื่อโรงเรียนมันหะรู หะรา หรูเว่อร์มากๆ.... คิดดูเหอะแค่ชื่อก็ปาเข้าไปกี่พยางค์แล้ว? อัน-ยะ-รัด-ตะ-นะ-มะ-นี-วิด-ทะ-ยา-คม จอร์จจจจจ!!! ขนาดชื่อยังโคตรอภิมหามหึมาของความเว่อร์ แล้วโรงเรียนล่ะจะเป็นยังไงงงงง!~
“อื้มมมมม....” ผมรับอย่างเสียไม่ได้อีกครั้ง.... ชักจะง่วงแล้วนะ...ต้องมานั่งรับคำอืมๆอยู่เนี่ย...
“จริงหรอ!....ขอเราไปกรี๊ดก่อนนะ....รอเราแปบ!” เสียงเยจีฟังดูดีใจมาก... มีการขอไปกรี๊ดด้วยแฮะ....แบบนี้มันชักจะไม่น่าไว้ใจเสียแล้ว....
“มาแล้วฟ้าๆ....”
“อื้อ....”ตัวผมก็ยังเสมอต้นเสมอปลาย...อื้อยังไงก็ยังอื้ออยู่อย่างงั้น....
“คือว่างี้นะฟ้า.....”
“อะไรหรอ?....รีบๆพูดนะตาเราจะปิดแล้ว....”
“อ่อๆ....ได้ๆ....คือว่า....พี่ชายของเราก็เรียนอยู่ที่นั่นน่ะ....จำพี่ยูจินได้ใช่ไหม?....” ยูจินใครวะ?....
“จำได้....”ผมตอบรับไปทั้งๆที่ไม่รู้จัก ยูจง ยูจิน อะไรนั่นเลยด้วยซ้ำ...
“คือแบบว่า....เราอยากให้ฟ้าช่วยอะไรเราหน่อยอะ.....”
“ถ้าช่วยได้นะ...”
“ขอบใจฟ้ามาก...ฟ้าช่วยเราได้แน่ๆ!!!....คือว่า หมู่นี้พี่ยูของเรามีแมลงหวี่แมลงวันมาเกาะแกะเยอะมาก....เราอยากจะขอร้องฟ้า.....”
“ว่า?....”พูดมาซักทีสิครับ....ลุ้นจนตาจะปิดแล้ว เยจีเอ๋ย.....
“ช่วย....ทำเป็นจีบพี่เราหน่อยดิ.....”
“อื้ม....”
“ได้นะ....เย้!!ฟ้าน่ารักที่สุดเลยยยยยย” อ่อ...ก็แค่จีบพี่ยู..... จีบพี่ยู.... เฮ้ยยยย!!!!!
และแล้วความรู้สึก สบึยหึ๋ยก็แทรกซึมเข้าสู่ทั้วทุกรูขุมขนของผม!! แม่เจ้า ขนาดผู้หญิงเกิดมายังไม่เคยชะม้อยตา มองหรือแม้แต่อ่อยเหยื่อทำผ้าเช็ดหน้าตกให้!!! แล้วผมต้องไปจีบพี่ชายเพื่อนเนี่ยนะ!!!! อ๊ากกกก สบึหึ๋ยว้อยยยยย
“คือเรา.....ทำไม่ได้.....”
“ทำได้สิฟ้า....ทำเหมือนที่ฟ้าแต่งในนิยายY ของฟ้าอะ....”
“แล้วทำไปเพื่อไรอะ?” ผมถามเหตุผล.... เผื่อเอาไปเป็นพล้อตแต่งฟิค กร๊ากกกกกก
“เพื่อให้พี่เราดูเป็นอุเคะอะ.... พี่เราออกจะน่ารัก....ทำไมมีแต่พวกเคะมาติดพันก็ไม่รู้....แถมเมื่อวานนะ ตามกันมาถึงบ้านอะฟ้า.... แล้วก็มาส่งสายตาอาฆาตกันในวงกินข้าวของเราอะ....เราทนไม่ได้อะฟ้า....ช่วยเราหน่อยเหอะ...นะนะนะ....”
“.....เอางั้นหรอ?...ทำแล้วได้อะไรอะ” คิดๆดูแล้ว ผมก็ได้เปรียบอยู่นา.... ไม่ต้องเป็นเคะให้เหนื่อยด้วย...อีกอย่างความน่ารักก็การันตีจากตัวของเยจีแล้ว เพราะเธอน่ารักมากๆ หึหึหึ....
“เราจะตามใจฟ้าทุกๆอย่างเล้ยยยยย” งืม...งั้นตกลงตามนี้!
“งั้นก็โอเค....”
ชะตากรรมของผมจะเป็นอย่างไรต่อไป....
พรุ่งนี้ก็ต้องเข้าหอแล้วสินะ....
แล้วผมก็ยังต้องไปตามจีบพี่ของเยจีอีก....
ทุกคน....เอาใจช่วยผมด้วยนะคร๊าบบบบTOT”
++++++++++++++++++
TBC ค่ะ 555+ เรื่องนี้ ฟ้าเป็นเคะนะ...ไม่ใช่เมะ....กร๊ากกกก เรื่องจะเป็นไงต่อไป....ถ้าเน็ตไม่ตัดเสียก่อน จะรีบมาต่อนะคะ^^
ความคิดเห็น