[Vocaloid fic] *~SenbonZakura~*

ลำดับตอนที่ #1 : SenbonZakura 1

   กลางป่าซากุระ มีบ้านทรงญี่ปุ่นที่มีต้มซากุระล้อมรอบ มีศาลเจ้าเล็กๆตั้งอยู่หน้าบ้าน ที่นี่คือ..ศาลเจ้าซากุระนั่นเอง

   เช้านี้ก็ยังคงมีผู้คนลงทุนสละเวลาเพื่อเดินมาไหว้ศาลเจ้าแห่งนี้ตั้งแต่เช้ายันเย็นเพราะเชื่อกันว่า ศาลเจ้าแห่งนี้นั้น เมื่อขอพรอะไรไป ย่อมสมหวังทุกประการ แต่ต้องมีความพยายามเป็นสิ่งตอบแทน จึงจะเห็นผล

   มีร่างๆหนึ่ง เดินออกมาจากบ้านทรงญี่ปุ่นหลังนั้น เป็นหญิงสาวผมสีเขียวแก่อมฟ้า ใส่ชุดสีม่วงที่ผสมผสานชุดตำรวจและชุดกิโมโนของญี่ปุ่นและชุดตำรวจได้เป็นอย่างดี พร้อมกับสวมถุงเท้าสีชมพูอ่อน ลงมานั่งอยู่ด้านหน้าบ้านทรงญี่ปุ่น มองดูดอกซากุระปลิวและพลิ้วไหวอย่างสบายตา

   "ฮ้าว~ บรรยากาศช่วงฤดูที่ซากุระบานนี่มันช่างสบายตาดีจังเลยน้า~" ผู้นั้นก็คือมิโกะแห่งศาลเจ้าซากุระแห่งนี้ มีนามว่า 'ฮาสึเนะ มิคุ'...


   เมื่อผู้ที่มาไหว้ศาลเจ้าเริ่มซาลงแล้ว ก็มีร่างสองร่างเดินมายังบริเวณหน้าศาลเจ้า

   "อ้าว! ไง..ริน เลน วันนี้มาขอพรที่ศาลเจ้าหรอ?" ผู้ที่ปรากฏต่อหน้ามิคุก็คือสองพี่น้องคากามิเนะนั่นเอง

   ผู้เป็นพี่ หรือ 'คากามิเนะ ริน' มีเส้นผมสีเหลือง สวมใส่ชุดโลลิต้าที่ออกแบบมาให้ผสมผสานเข้ากับชุดกิโมโนของญี่ปุ่นได้อย่างสวยงาม ที่มือถือตุ๊กตาที่มีลักษณะและหน้าตาเหมือนเจ้าตัว
ผู้เป็นน้อง หรือ 'คากามิเนะ เลน' ก็ใส่ชุดที่มีลักษณะเหมือนชุดของมิคุแต่เป็นสีเทาเกือบดำและเป็นกางเกงขาสั้น มีผ้าคลุมสีดำที่คลุมครึ่งตัวคลุมอยู่ด้านข้างซ้าย ผมสีเหลืองเช่นเดียวกับผู้เป็นพี่

   "ไง มิคุ...ยังนั่งตากลมเหมือนเคยนะ" รินพูด

   "แหมๆ ก็อากาศมันดีแถมน่านอนดีนี่นา~ให้ทำไงได้ล่ะ..." มิคุพูด

   "เออใช่!" เลนอุทานออกมาอย่างดัง เหมือนกับนึกอะไรที่สำคัญมากๆออก

   "มิคุๆ ตอนที่ฉันกับพี่กำลังเดินมาที่ศาลเจ้า ฉันได้ยินคนกลุ่มนึง เค้าพูดถึงซากุระพันปีอะไรเนี่ยแหละ มันคืออะไรหรอ แล้วมีคนเคยเห็นมันมั้ย"

คำถามของเลนที่เจาะตรงประเด็นพอดีทำให้มิคุถึงกับต้องนั่งคิดอยู่นาน

   "อืม..ก็นะ คนที่มาไหว้ศาลเจ้าก็เห็นว่าจะพูดเรื่องนี้กันบ่อยมาก พอฉันไปถามพวกเขาก็เล่าให้ฟังว่า ในป่าซากุระของศาลเจ้าแห่งนี้มีเจ้าต้นซากุระพันนี่ปีอยู่ด้วย ฉันเคยลองเดินเข้าไปแล้ว แต่เดินยังไงก็วนกลับมาที่จุดเริ่มต้นตลอด..."

คำตอบของมิคุนั้น ทำให้เลนถึงกับอึ้งเล็กน้อย

   "ก็นั่นสินะ มันคงไม่ได้หาง่ายปานนั้นหรอก ถ้าจะหาง่ายขนาดนั้น มันก็คงไม่มีคนพูดกันให้แซ่ดขนาดนี้หรอก อีกอย่าง ถ้ามีคนหาเจอก็ต้องมาบอกมิคุแล้วก็ทำทางเข้าไปกราบไหว้แล้วสิ..." รินเริ่มพูดบ้าง หลังจากที่เงียบอยู่นาน

   บรรยากาศตกอยู่ในความเงียบซักพัก แล้วมิคุก็ตัดความเงียบซะก่อน

   "ว่าแต่..พวกเธอมาทำอะไรที่ศาลเจ้านอกจากมาไหว้หรอ?"

   "ก็ว่าจะมาขออยู่ด้วยซักพักล่ะนะ เพื่อการตามหาต้นซากุระพันปีไง..ไม่งั้นจะหอบของมาให้เสียแรงเปล่าเรอะ" รินทำท่าไม่สบอารมณ์เล็กน้อย ก่อนที่จะถอนหายใจแล้วก็กลับมาอยู่่ใยสภาวะปกติ พอมิคุมองลงไปที่พื้นก็เจอกับกระเป๋าลากสีส้มและเหลือง 2 ใบจริงๆ

   "จะว่าไป ฉันเคยได้ยินนะว่า เมื่อไม่กี่ปีมานี้ เกิดสงครามแก่งแย่งพื้นที่ทางตะวันออกของญี่ปุ่นด้วยล่ะ แล้วก็มีทหารคนนึงเสี่ยงตายฝ่าดงกระสุน ปืนใหญ่ ลูกปืนต่างๆนานาเพื่อหยุดความขัดแย้งนั้น แล้วนายทหารคนนั้นก็ยุติความขัดแย้งได้ แต่แล้วก็หายตัวไปในป่าซากุระที่ไหนซักแห่งเนี่ยแหละ" รินพูดสิ่งที่ตนไปเจอมาและเล่นซะยืดยาวให้กับคนข้างหน้าตนฟัง

ภาพที่รินเห็นคือมิคุและเลนของตนเองกำลังจะขึ้นสวรรค์เรียบร้อย...

   "รินจ๋า....เล่นเล่าแบบย่อๆหน่อยได้ปะ คือว่า..จะหลับแล้วอ่า......"

และแล้ว เบื้องหน้าศาลเจ้าก็กลายเป็นที่ที่เสียงดังที่สุดในศาลเจ้าจากฝีมือของรินที่ตอนนี้อาวะวาดไปโดยปริยาย...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

จบไปแล้วหนึ่งตอน เย่~ TwT //ขออภัยที่ไม่ได้อัพมาเป็นเวลา 1 ปีกว่าๆนะค้าาา....เพราะตอนนั้นคอมอะคิยังไม่ดีพอ(ตอนนั้นเป็น Window XP แต่ตอนนี้ Window 7 แล้วเลยเร็วขึ้นทำให้อัพสะดวก) อาจจะทยอยลงเรื่อยๆแต่ก็คงนานหน่อยนะคะ

อันที่จริง อะคิแต่งถึงตอนที่ 6 แล้วล่ะค่ะ แต่ละตอนก็สั้นมากๆ เพราะในโทรศัพท์ สมุดบันทึกหน้านึงมันให้แค่ 1500 ตัวอักษร ตอนแรกๆก็เลยแบ่งเป็นสองพาทเลยสั้น แต่หลังๆก็กลายเป็น 3 แล้วเลยยาวขึ้นมาหน่อย ยังไงๆก็ขอขอบพระคุณที่เข้ามาอ่านและเม้นท์นะคะ ^^

*เป็นนักอ่านเงาไม่เป็นไรค่ะ ถึงไม่มีใครเม้นท์อะคิก็ไม่ว่า ขอแค่มีคนอ่านก็พอค่ะ ถ้าชอบก็ขอบคุณมากเลยนะคะ