คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5
เสียทัทานหายไปอีรั้เมื่อปาร้อนนาบลบนลีบปา่ำ เา้วลิ้นเ้าไป ูบร้ายเหมือนสูบพลัในายสาวนหม เทียนัลยาบิร่าไปมา แ่ยิ่ัืนเหมือนยิ่ยั่วยุอารม์อโธมัสเพราะออวบให่อเธอบเบียับอว้าเหมือนเื้อไฟระุ้นอารม์ร้อนแรอมหาเศรษีหนุ่มให้ลุโพลเหมือนพลุระเบิ
พอูบนพอใ็เลื่อนปาลมาุไ้ไปามออหอมรุ่น หน้าสวยส่ายสะบัแ่เธอำลัอ่อนยวบลอย่าไม่มีเหุผล เทียนัลยาเือนัวเอว่าถึเาะหล่อเหลาปานเทพบุรแ่อนนี้เธอำลัอยู่ใ้อำนาอาานระหายหิว เาำลัูพลัาเธอ ปาและลิ้นอเาลาไล้ ิมไปทุอูอผิววาว่ำ
็แน่ล่ะ...ืนนี้ผิวพรรอเทียนัลยาผ่อผาไปทั้ัวเพราะทุรั้ที่รับานเธอ้อเ้าร้านเสริมสวยเพื่อใหู้ี ลายลับเป็นว่าวามามหมยิ่ึูาานร้ายในราบมหาเศรษีหนุ่มรูปามใหุ้่ม้วลืนินัวเธออย่าระหายใร่ เธอพยายามันอว้าที่เบียิ้วยฝ่ามือทั้สอแ่ไม่อา้านทานแรมหาศาลอผู้ายัวโอย่าโธมัสไ้เลย เทียนัลยาแผเสียออมาว่า
“ปล่อยันนะ!...ปล๊อย!”
“ผมปล่อยุไม่ไ้หรอ ถึนานี้แล้ว็้อเอาใหุ้้ม”
“ันไม่เ็มใ...อือ...”
“็ลอหยุัืนเป็นไ บาทีุอาะิใน้อร้ออให้ผมเอานเ้าเลย็ไ้”
“ันไม่บ้าับุหรอนะ!...ไอ้นโริ มหาเศรษีโริ!”
โธมัสับ้อมืออเธอลับที่นอนอีรั้ ราวนี้เา้อลึเ้าไปในวาาม้วยแววาวาวโรน์
“โริอย่านั้นเหรอ...ถ้าอย่านั้นลอรสาิอเศรษีโริหน่อยเป็นไ ะไ้รู้ว่ามันถึในาไหน ผมรู้ว่าุ็อยานสั่นไปทั้ัวอยู่แล้ว ไอ้ที่สั่นนี่สั่นสู้ใ่มั้ย”
“ออไปนะ!...ออไปาัวันเี๋ยวนี้...อื๊อ!”
เทียนัลยาอ้าปาแ่็สายเสียแล้ว เสียประท้วอเธอหายเ้าไปในปาอโธมัส ราวนี้เาไม่ไ้ปิปาเธอไว้อย่าเียวแ่ยัสะโพสอบหนาเปลือยับัวเธอ วามแ็ันอเาแนบบนเนินสามเหลี่ยม เาำลับยี้วามเป็นสาวอเทียนัลยาอย่าที่ไม่เยมีผู้ายนไหนทำอย่านี้มา่อน เธอพยายามส่เสียร้อแ่ำลัายำลัถถอยลทุะ บ้าที่สุ! นี่เธอเป็นอะไรไป ทำไมู่ ๆ แรถึถถอยและร้อนวูบวาบไปหมใน่อท้อ ยิ่อนที่เาบเบียแ่นายบนเนินสาวยิ่ทำให้เธอวาบหวาม โอ...ไม่นะ...
“โธมัส...มะ...เมื่อี๊...วอ้านั่น...เพราะุใ่มั้ย” เธอถามเสียหอบพร่า นัยน์าเริ่มร้อนผ่าวและเห็นรอยยิ้มเหยียบนปาไ้รูป เาเลิปาึ้น
“มันออฤทธิ์่อน้าเร็วสัหน่อย”
“วอ้า...อย่านั้นเหรอ”
“ยาที่ใส่ในนั้น...ผมว่ามันะทำใหุ้มีวามสุ ไม่ใ่แ่หนึ่รั้ แ่ะร้ออให้ผม่วยุไปสวรร์ทั้ืนเลยทีเียว”
“ไม่...ไม่...”
ูเหมือนยิ่สายไป เทียนัลยารู้สึราวับว่าเธอำลัิ่ลไปในสายน้ำเี่ยวราออารม์ ู่ ๆ เธอ็ร้อนรุ่มนท่าทีเป็นปิปัษ์ับร่าายอเาเปลี่ยนไปโยับพลัน เรือนายำยำอโธมัสำลัระุ้นเร้าอารม์อเธอให้โลทะยานึ้นที่สู เาบเบียอว้าเ้าหา เทียนัลยาหยุร่ำร้อให้เาปลปล่อย เธอำลัทำในสิ่ที่ไม่เยทำมา่อน
“โอววว...โธมัส...อือ...ยะ...อย่า...”
เทียนัลยาพยายามส่เสียร้อแ่เนื้อัวอเธอำลัทำในสิ่ร้ามับารร้ออ เธอแอ่นายสู้ ออวบให่เินัวเบียับอหนั่นแน่น้วยมัล้าม เารู้สึว่าเธอำลัเลิบเลิ้มและล้อยาม เธอไม่ปิเสธเาและเปิทา้วยารเป็นฝ่ายสนอูบอย่าเร่าร้อน
ปลายลิ้นอเาและเธอสัมผัสันในโพรปาอทัู้่ที่ประบปิแน่น โธมัสันัวแนบิและปล่อยมือเธอให้เป็นอิสระ เทียนัลยาไว่ว้าและอรัเาไว้แนบแน่น เธอร้อนรนและปรารถนาให้เาสนอลับเเ่นเียวัน
โธมัสุ่ม้วลิ้นในปาเล็ ูุนและยิ่าบว่านในอารม์ เาไม่ไ้ื่มวอ้า็ริแ่ลิ่นไอาายสาวเย้ายวนทำให้เาลุ่มหล เาื่นเ้นและื่นัว ลำลาายแ็ัน ปาไ้รูปเลื่อนาลีบปานุ่มราวำมะหยี่ลมาุไ้อออีรั้แล้วเลื่อนลไปเพื่อรอบรอปลายถันสีมพูอย่าระหายหิว
“อือ...อะ...อาส์...อ๊าส์!”
เทียนัลยาร้อเสียสั่นและหอบสะท้าน้วยวามสยิว วามาบ่านารสลิ้นและปาอโธมัสที่ำลัลืนินยอปทุมาม อบัวทั้สอูมเ่แ็เป็นไราวับมันำลัื่นระริไหวไปับปาุ่ม่ำ มือสาหนาแ็แร่เลื่อนลูบไปมาบนเอวอและสะโพผายอวบแน่น ลิ่นสาวยั่วยุำหนัอเา อารม์ร้อนเร่าทะยานึ้นสู
“อืมส์....อูยยยย....ี๊....อูยส์....ี๊....อ่าส์...โธมัส...พะ...พอแล้ว”
เธอร่ำร้อเหมือนะาใ ปาบอให้พอแ่สะโพอวบาวลับหยัึ้นรับปลายลิ้นพลิ้วไหว มัสระับเอวอาม้วยมือแ็แรทรพลั เายับัวอยู่เหนือเธอแม้เสียายรสนุ่มลิ้นที่หยอเอินยอเ้าสีสวย นัยน์าสีเียวมรเป็นประายยามสบาู่ามอย่ามีวามหมาย
โธมัสแ่นายที่ผาลำึัวับเนินสาว เาหอบหายใสะท้อนไม่่าาเทียนัลยาที่สบนัยน์าอเา้วยอารม์วาบหวามรุนแร
“โธมัส...พอเถอะ่ะ...อย่าทรมานันอีเลย” เธอร้อแ่เาลับเหยียยิ้มพึพอใ เาส่ายหน้าไปมา
“พระเ้า...ะให้ผมหยุั้นเหรอ ูุี...าอุมันฟ้อว่าลั่ผมะบ้าอยู่แล้ว”
“ใ่....โอ...ันพูแบบนี้ไ้ยัไ...ะ...แ่...ุทำอะไรับัน...ไม่เยเป็นแบบนี้มา่อน...ะไม่ไหวอยู่แล้วนะะ”
“ถ้าอย่านั้นเรา็มาสนุันให้สุ ืนนี้ผมะทำใหุ้ร้อนหายอยาเลยทีเียว....อ่าส์...พระเ้า...ให้าย...ผมอยาลอุใะาอยู่แล้ว...ี๊”
เารา่อนับาเรียวามแยออห่า เทียนัลยาสะุ้เมื่อรู้สึว่าเนื้อแ็ันอเาถูไถึ้นลรลาลีบ่ำหวาน โธมัสลาถูท่อนเอ็นร้อนอเาบนเนินสวาท ส่วนปลายแ่ำำลัแหวลีบผาให้แยออเพื่อมันะไ้เล้าลึยอเสรที่แอบ่อนอยู่้าใน เทียนัลยาส่ายสะบัหน้าสวยไปมา
“อ๊าย!....ี๊....อ๊าย...โธมัส...ะ....่วยที....ี๊”
ความคิดเห็น