คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 เจ้าหญิงแห่งธีปส์
าวโหลไ้แล้วนะะ
 |
|
ใ้เวิ้ฟ้าอันสุสาวและพราวพร่า้วยหมู่าวราวเปล่รัศมีแ่ันบนผืนำมะหยี่สีนิลเหนือเมือธีบส์นรหลวแห่อาาัรอียิป์อันไพศาลราวอยู่ในแนสรว
แสสว่าาบไฟยัสาประายามทาเินในำหนัหลวที่มีทหารยามอยเฝ้าระแวระวัในรารีอันเียบสบภายในมหาราวัอันโอ่อ่าแห่นี้
แม้ย่ำ่ำบรรยาาศาเบื้อบนะล่ำลแล้วหาทว่าละออไอร้อนาผืนทรายเบื้อนอยัับไออุ่นโอบล้อมรอบพระราวัอยู่มิลาย
นาสนมวัยลานยัเินเ้าออภายในห้อบรรทมอำหนัั้นในึ่เ้าอยัยืนมอเหม่อที่ริมระเบียออไปยัสายนทีแห่ไนล์ที่ยัไหลเอื่อยอยู่เบื้อนอ
เนเฟอร์ิีทรหันไปทอพระเนรพระนม ูอิ
เป็นบารั้และทรแย้มพระโอษ์บ้า้วยพึใ
ั้แ่ทรพระเยาว์วบนบันี้พระนามีประนมายุเ็มสิบเ็ันษาแล้ว
ูอิ ็ยัปิบัิหน้าที่อนามิเยบพร่อ
นาไ้รับวามไว้วาพระราหฤทัยาฟาโรห์รามเสสและพระนาเนเฟอร์ารีึ่เป็นพระนและพระนนีใหู้แลทุอย่านับแ่ลืมพระเนรวบนบรรทมนั่นแล้ว
ฟ้าหิแห่ธีบส์ภายใ้ลอพระอ์อันเป็นพระภูษาทอา้ายปอเป็นลินินเนื้อบายาวรอมพระบาทับพระวีสีน้ำผึ้ให้เปล่ปลั่ใ้แสสีอำพันอบเพลิ
พระัิยาในวบปี ๑๗
ันษาามราวอไม้เบ่บานในโอเอิสลาทะเลทราย้วยพระพัร์รูปไ่ล้อมรอบวเนรลมโใ้พระนลาโุ่ันศรรับับพระนาสิโ่ามลาพระปราอิ่มและริมโอษ์หนาไ้รูป
พระเศาประายทอแนั้นไ้รับารถ่ายทอมาาพระบิาสะท้อนวามเาามยาม้อแสเินยว
“ถึเพลาบรรทมแล้วนะเพะ อ์หิ”
ูอิุเ่าลับพื้นหินเยียบเย็นะใ้ปลายนิ้วบรรัแ่ายพระภูษาเบาบาอย่าบรร
“เรายัไม่่วเลย
ูอิ...เราอยายืนื่นมวามามอแม่น้ำในยาม่ำืนเ่นนี้”
“พระอ์ยัมีเวลาื่นมวามามนี้ไ้ในอีหลายรารี
หม่อมันเรว่าหามิทรยอมเ้าบรรทม
พระมาราอาริ้วทีู่อิปิบัิหน้าที่ไ้หละหลวม”
“ูอิอบอ้าเส็แม่เสียเรื่อย
เราโเป็นสาวออป่านนี้ ็ยัเห็นว่าเราเป็นเ็”
”อ์หิเนเฟอร์ิีเพะ...ไม่ว่าพระมมายุอพระอ์ะเพิ่มึ้นอีี่ันษา
พระมเหสีเนเฟอร์ารี็ยัทรเห็นว่าพระอ์ยัทรเยาว์อยู่เ่นนั้น
แม้แ่หม่อมันเอ็มิเยเห็นว่าเ้าหิผู้เลอโมอหม่อมันะแ่าไปสัเท่าใาวันวาน”
“เราไม่เยไ้ออไปนอราวัหลวเลย
ูอิ...้านอนั่นว้าไล ูสายน้ำไนล์ล้ายำลัโบมือให้เราออไป้นหา
เ้าะทำอะไร็ทำไป่อนเถิ
เราอยามีเวลาเพียรู่ื่นมวามามในยามรารี...แ่ไม่ถึั่วยาม่อนเราะเ้านอน”
“เพะ...”
พระนม้มหน้ารับบัา่อนถอยออไปะที่เ้าหิแรรุ่นยัทรทอพระเนร้ามเวิ้ฟ้าที่ลาลไปบรรบับผืนธาราอันอุมสมบูร์ึ่หล่อเลี้ยินแนสอฟาฝั่ลุ่มน้ำไนล์มานับพันปี
เนเฟอร์ิียัทราหวัถึวามฝันอันามเบื้อหลัำแพหินแห่มหาวิหารอนรธิบส์
นาือธิาผู้เป็นที่รัยิ่อฟาโรห์รามเสสที่สอึ่ประสูิแ่พระนาเนเฟอร์ารีมเหสีเอ
วามรัเป็นล้นพ้นาพระราบิามิเยให้พระวีผุผานั้นไ้สัมผัสับไอินและรอยทรายแม้เพียสัหน
หาแ่นั่นือทั้หมที่นาปรารถนา
วามนึิอเ้าหิอ์หนึ่ยัิลึอยู่ในห้วาลแห่เสรีภาพไม่เว้นแม้แ่วามรัที่็ยัทรเฝ้ารอ
ใรนนั้น ้วยวามหวั วันหนึ่นาอาพบรัแท้า ใรสัน
ที่มิใ่เ้าาย่าเมือัที่พระบิาเยวาวันเวลาแห่อนา
“ูอิ...อย่าลืมอไม้และเรื่อหอมเสียเล่า
พรุ่นี้เราะนำไปบูาเทพอมุน ราที่วิหาราร์นั”
เสียรัสนั้นราวล่อลอยอยู่ในสายลมและยัเพียวามเียบันที่ทำให้นารับรู้ถึสิ่ผิปิ
“ูอิ...”
ความคิดเห็น