ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : นักเวทย์ที่แข็งแกร่งที่สุด4
เ้าวันใหม่ ผมำลัล้าหน้าอยู่ ู่ๆรูส็เ้ามา
"บอล"รูสทั
"อะไร?"
"วันนี้ พวเราไป้วยัน"
"เอ๋ ทำไม?"
"พวเราะไ้ เ้าพบพระราา"
พอไ้ยินแบบนั้น ผม็รีบไปอาบน้ำ แ่ัวใหู้ี
"แล้ว......เวลาเท่าไหร่?"ผมถาม
"่วบ่ายๆ"
านั้น พวเรา็นัุ่ยันอยู่บนเีย เพื่อ้ามเวลา
.
.
.
.
.
"พวนายถูอัเิมาั้นเหรอ?"ผมเริ่มถาม
"อืม.......พวเราถูราาอัเิมา"
"เพื่ออะไรล่ะ?"
"มีวามวุ่นวายในโลนี้ ราาึไ้อัเิพวเรามา"
"เพื่ออะไรล่ะ?"
"เป็นเพราะ........ำทำนายมั้"
"ำทำนายอะไรล่ะ?"ผมทำหน้าสสัย
"เมื่อผู้ล้ามารบห้าน......ะทำให้มีแ่วามสุ"
"แ่นี้สินะ?"ผมถาม
"ยั........แล้ว็ ะมีผู้ล้านหนึ่้อเสียีวิลหลัาที่มหาสรามบล"
"มหาสรามหรอ?"ผมสสัยอี
"มหาสรามนี้ ะเิึ้นหลัาที่ผู้ล้านสุท้ายมา"
"แล้วอีนานไหม?"ผมเริ่มัวล
"สามปี"รูสอบแบบสั้นๆ
"ั้น็........."
"ใ่......เหลือเวลาอีแ่หนึ่ปีรึ่"
ผมเริ่มทำหน้าไม่สบายใ นรูสพูึ้น่อว่า
"เหมือนนายะรู้แล้วสินะ"
"อืม........พอบมหาสราม ทุนะไ้ลับบ้าน"ผมพู
"อืม ทุนีใมาเลยนะ"รูสพู แ่ผมทำหน้าสิ้นหวั นรูสสสัย
"เป็นไรไป?"
"พอรู้ว่า ใระเป็นนเสียีวิในมหาสราม"
ผมพู ในะที่หน้าอผม ำลัสิ้นหวั
"นายรู้เหรอว่า ใร"
".......ันไม่ไ้ถูอัเิมา"ผมอบ้วยเสียสั่นเทา
"ระ หรือว่า!"
"ใ่.......ผมไ้ายไปเมื่อหนึ่ปีรึ่่อนแล้ว........เพราะั้น พอสรามบล ทุนะไ้ลับบ้าน นอาัน"
"นายะลายเป็นนายสินะ"
"อืม.........เพราะั้น ผม-"
ผมเริ่มร้อไห้ แล้ว็พูออมาทั้นํ้าาว่า
"ผมะไม่มีวันไ้ลับบ้านไล่ะ"
ผมร้อไห้ออมา
"ผมอยาลับบ้าน"
ผม็ร้อไห้ออมาอีรั้
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
หลัานั้น ผม็เ็น้ำา แล้ว็ุยัน อะไรที่ไม่เรีย นถึเวลา
ที่ะ้อไปพบับราา
พอมาถึปราสาท ็พบว่าทั้ปราสาท ประับไป้วยทอำำนวนมา แสให้เห็นถึวามรํ่ารวยอเมือเป็นอย่าี........หลัาที่ผมับรูสเ้ามาถึปราสาทแล้ว ็มีนรับใ้สอนมารับ ไปห้อรับประทานอาหาร พอมาถึห้อรับประทานอาหาร ็พบว่า มีอาหารมารออยู่แล้ว พร้อมับพระราา
"เินั่่อน"พระราาเรียให้พวผมนั่ล ินอาหาร
.
.
.
.
.
.
.
.
ผ่านไปไม่นาน พวผมับพระราา ็ินอาหารเสร็
"พวุมาหานร้ายสินะ?"ราาถาม
"รับ"ผมอบ
"พอรู้ยั ว่าเป็นใร?"ราายิ้มให้
"........"ผมเียบ
"เป็นอะไรไป"ราาถาม
"ุทำแบบนั้นทำไม?"
"เรื่ออะไร?"ราาถามลับ ใบหน้าอราายัยิ้มอยู่
"็เรื่อทีุ่ ทำให้ทั้สอเมือีันไรับ"ผมอบไป
ราา่อยๆทำหน้าบึ้ึ
"ับมันไปเ้าุ"
านั้นรูส็ลุึ้นมาับผมลับโ๊ะ
"เห้ยรูส! นายทำอะไร?"
อยู่ๆภาพที่เห็นเป็นรูส็เป็นเลออน
"เี๋ยวนะ ั้แ่เมื่อไหร่?"
"็ั้แ่วันที่เาแอบเ้ามาอนเมื่อืน่อนแล้ว"เลออนอบ
"แสว่า รูสัวริ็อยู่ในุสินะ?"
"ใ่"ราาอบ
หลับานั้นผม็ถูนำัวไปัััวอยู่ในุ เป็นห้อัรวมทั้หม ที่เป็นนัโทษารเมือ ภายในนอารูส ็มีเหมือนพ่อลู อยู่้วยันสอน
"อ้าว รูส......ว่าไ"ผมทัทาย
"โนับเหมือนัน"
"ทำไีล่ะเนี่ย"ผมเริ่มัวล
"พวนายมาาเมือท่าสินะ?"นที่เป็นเหมือนพ่อถาม
"ใ่"รูสอบ
"แล้ว.......พวุเป็นใร?"ผมถาม
"พวเราเป็นอีราานะะ"ลูสาวอเาอบ
"ั้น......พวเธอโนยึบัลลั์อนไหน?"รูสถาม
"็ ่อนที่ทั้สอเมือะโมีัน"ราาอบ
"สอเมือไหน?"ผมถาม
"เมือมัรับเมือท่าไ"รูสหันมาอบ
หลัานั้น พวเรา็เลิุยัน.......รูสเลยหันมาุยับผม
"นี่บอล"
"อะไรหรอ?"
"เล่าให้ฟัหน่อย"
"เรื่ออะไรล่ะ?"
"เรื่อทีู่โเรมอนหน่อย"
"หรอ........อนไหนีนะ"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
มีอยู่วันหนึ่
"ปิหน้า่า ปิประูห้อ ปิโทรศัพท์ ปิไฟ
ารผภัยำลัะเริ่มึ้น..........................."
.
.
.
.
.
.
.
"ารผภัยอโเรมอน เาว่าโเรมอนอนนี้มันึ่มาเลยนะ"
"หรอ"ทอปพู
านั้น็เปิโเรมอนูัน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
พอบพวผม็ ร้อไห้ออมา
"มันึ่อะไรนานี้"ผมพู
"นั้นสิ ึ้มา"ทอปพูพร้อมเ็น้ำา
ริ่!!!!!
ผมวิ่ไปเปิประู
"อ้าว มิ้นว่าไ"
"ทำอะไรันอยู่หรอ?"
"พวเราูโเรมอนอยู่นะ เ้ามาู้วยันไหมละ?"
"อืม"
านั้นพวเรา็ูโเรมอน้วยัน สุท้าย็นํ้าาไหลันหม
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"เรื่อ็ ประมานี้แหละ"
"นายูภาอะไร?"รูสถาม
"็.........ภาปี 2018 ไ"
านั้นผม็นึอะไรออ
[นีุ่นาฟ้า]
[มีอะไรหรอะ?]
[ันสามารถูเรื่อในอีไ้ไหมรับ?]
[ไ้ะ]
[โอเ อบุนะ]
"นี่รูส"ผมหันไปหารูส
"อะไร?"
"่วยหน่อย"
ผมทำ สัาทาสายา ที่ฝึมา
"อืม เ้าใแล้ว"
"บอล"รูสทั
"อะไร?"
"วันนี้ พวเราไป้วยัน"
"เอ๋ ทำไม?"
"พวเราะไ้ เ้าพบพระราา"
พอไ้ยินแบบนั้น ผม็รีบไปอาบน้ำ แ่ัวใหู้ี
"แล้ว......เวลาเท่าไหร่?"ผมถาม
"่วบ่ายๆ"
านั้น พวเรา็นัุ่ยันอยู่บนเีย เพื่อ้ามเวลา
.
.
.
.
.
"พวนายถูอัเิมาั้นเหรอ?"ผมเริ่มถาม
"อืม.......พวเราถูราาอัเิมา"
"เพื่ออะไรล่ะ?"
"มีวามวุ่นวายในโลนี้ ราาึไ้อัเิพวเรามา"
"เพื่ออะไรล่ะ?"
"เป็นเพราะ........ำทำนายมั้"
"ำทำนายอะไรล่ะ?"ผมทำหน้าสสัย
"เมื่อผู้ล้ามารบห้าน......ะทำให้มีแ่วามสุ"
"แ่นี้สินะ?"ผมถาม
"ยั........แล้ว็ ะมีผู้ล้านหนึ่้อเสียีวิลหลัาที่มหาสรามบล"
"มหาสรามหรอ?"ผมสสัยอี
"มหาสรามนี้ ะเิึ้นหลัาที่ผู้ล้านสุท้ายมา"
"แล้วอีนานไหม?"ผมเริ่มัวล
"สามปี"รูสอบแบบสั้นๆ
"ั้น็........."
"ใ่......เหลือเวลาอีแ่หนึ่ปีรึ่"
ผมเริ่มทำหน้าไม่สบายใ นรูสพูึ้น่อว่า
"เหมือนนายะรู้แล้วสินะ"
"อืม........พอบมหาสราม ทุนะไ้ลับบ้าน"ผมพู
"อืม ทุนีใมาเลยนะ"รูสพู แ่ผมทำหน้าสิ้นหวั นรูสสสัย
"เป็นไรไป?"
"พอรู้ว่า ใระเป็นนเสียีวิในมหาสราม"
ผมพู ในะที่หน้าอผม ำลัสิ้นหวั
"นายรู้เหรอว่า ใร"
".......ันไม่ไ้ถูอัเิมา"ผมอบ้วยเสียสั่นเทา
"ระ หรือว่า!"
"ใ่.......ผมไ้ายไปเมื่อหนึ่ปีรึ่่อนแล้ว........เพราะั้น พอสรามบล ทุนะไ้ลับบ้าน นอาัน"
"นายะลายเป็นนายสินะ"
"อืม.........เพราะั้น ผม-"
ผมเริ่มร้อไห้ แล้ว็พูออมาทั้นํ้าาว่า
"ผมะไม่มีวันไ้ลับบ้านไล่ะ"
ผมร้อไห้ออมา
"ผมอยาลับบ้าน"
ผม็ร้อไห้ออมาอีรั้
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
หลัานั้น ผม็เ็น้ำา แล้ว็ุยัน อะไรที่ไม่เรีย นถึเวลา
ที่ะ้อไปพบับราา
พอมาถึปราสาท ็พบว่าทั้ปราสาท ประับไป้วยทอำำนวนมา แสให้เห็นถึวามรํ่ารวยอเมือเป็นอย่าี........หลัาที่ผมับรูสเ้ามาถึปราสาทแล้ว ็มีนรับใ้สอนมารับ ไปห้อรับประทานอาหาร พอมาถึห้อรับประทานอาหาร ็พบว่า มีอาหารมารออยู่แล้ว พร้อมับพระราา
"เินั่่อน"พระราาเรียให้พวผมนั่ล ินอาหาร
.
.
.
.
.
.
.
.
ผ่านไปไม่นาน พวผมับพระราา ็ินอาหารเสร็
"พวุมาหานร้ายสินะ?"ราาถาม
"รับ"ผมอบ
"พอรู้ยั ว่าเป็นใร?"ราายิ้มให้
"........"ผมเียบ
"เป็นอะไรไป"ราาถาม
"ุทำแบบนั้นทำไม?"
"เรื่ออะไร?"ราาถามลับ ใบหน้าอราายัยิ้มอยู่
"็เรื่อทีุ่ ทำให้ทั้สอเมือีันไรับ"ผมอบไป
ราา่อยๆทำหน้าบึ้ึ
"ับมันไปเ้าุ"
านั้นรูส็ลุึ้นมาับผมลับโ๊ะ
"เห้ยรูส! นายทำอะไร?"
อยู่ๆภาพที่เห็นเป็นรูส็เป็นเลออน
"เี๋ยวนะ ั้แ่เมื่อไหร่?"
"็ั้แ่วันที่เาแอบเ้ามาอนเมื่อืน่อนแล้ว"เลออนอบ
"แสว่า รูสัวริ็อยู่ในุสินะ?"
"ใ่"ราาอบ
หลับานั้นผม็ถูนำัวไปัััวอยู่ในุ เป็นห้อัรวมทั้หม ที่เป็นนัโทษารเมือ ภายในนอารูส ็มีเหมือนพ่อลู อยู่้วยันสอน
"อ้าว รูส......ว่าไ"ผมทัทาย
"โนับเหมือนัน"
"ทำไีล่ะเนี่ย"ผมเริ่มัวล
"พวนายมาาเมือท่าสินะ?"นที่เป็นเหมือนพ่อถาม
"ใ่"รูสอบ
"แล้ว.......พวุเป็นใร?"ผมถาม
"พวเราเป็นอีราานะะ"ลูสาวอเาอบ
"ั้น......พวเธอโนยึบัลลั์อนไหน?"รูสถาม
"็ ่อนที่ทั้สอเมือะโมีัน"ราาอบ
"สอเมือไหน?"ผมถาม
"เมือมัรับเมือท่าไ"รูสหันมาอบ
หลัานั้น พวเรา็เลิุยัน.......รูสเลยหันมาุยับผม
"นี่บอล"
"อะไรหรอ?"
"เล่าให้ฟัหน่อย"
"เรื่ออะไรล่ะ?"
"เรื่อทีู่โเรมอนหน่อย"
"หรอ........อนไหนีนะ"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
มีอยู่วันหนึ่
"ปิหน้า่า ปิประูห้อ ปิโทรศัพท์ ปิไฟ
ารผภัยำลัะเริ่มึ้น..........................."
.
.
.
.
.
.
.
"ารผภัยอโเรมอน เาว่าโเรมอนอนนี้มันึ่มาเลยนะ"
"หรอ"ทอปพู
านั้น็เปิโเรมอนูัน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
พอบพวผม็ ร้อไห้ออมา
"มันึ่อะไรนานี้"ผมพู
"นั้นสิ ึ้มา"ทอปพูพร้อมเ็น้ำา
ริ่!!!!!
ผมวิ่ไปเปิประู
"อ้าว มิ้นว่าไ"
"ทำอะไรันอยู่หรอ?"
"พวเราูโเรมอนอยู่นะ เ้ามาู้วยันไหมละ?"
"อืม"
านั้นพวเรา็ูโเรมอน้วยัน สุท้าย็นํ้าาไหลันหม
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"เรื่อ็ ประมานี้แหละ"
"นายูภาอะไร?"รูสถาม
"็.........ภาปี 2018 ไ"
านั้นผม็นึอะไรออ
[นีุ่นาฟ้า]
[มีอะไรหรอะ?]
[ันสามารถูเรื่อในอีไ้ไหมรับ?]
[ไ้ะ]
[โอเ อบุนะ]
"นี่รูส"ผมหันไปหารูส
"อะไร?"
"่วยหน่อย"
ผมทำ สัาทาสายา ที่ฝึมา
"อืม เ้าใแล้ว"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น