รักวุ่นๆของสาวหน้าใส กับ นายหน้าหล่อ

ลำดับตอนที่ #1 : วันเปิดเทอม

                 โอ้วเย้ๆๆๆ ในที่สุดวันที่แสนรอคอยของฉันก็มาถึง นั่นก็คือ วันเปิดเทอมนั่นเอง เย้ๆ จะได้เจอเพื่อนซักที อยู่บ้านน่าเบื่อชะมัดแถมยังมีไอ้น้องชายตัวแสบจอมจุ้นขี้บ่นอีกยังๆไม่พอแถมพี่ชายให้อีกคนเลยอ่ะ จู้จี้พอกันเลย ขอแนะนำตัวก่อนแล้วกันค่ะท่านผู้อ่าน ดิฉันมีนามว่า ฟิวส์ เป็นผู้หญิงเรียบร้อยแบอบบางเป็นที่สุดู -_- (จริงหรอเนี่ย) ตอนนี้ฉันเรียนอยู่ ชั้นม.ปลายปี1 ม.4นั่นเอง มีพี่ชายจอมจู้จี้นามว่า ฟร้อนท์ พี่ชายฉันอ่ะนะหน้าตาจัดว่าอยู่ในเกณฑ์ดีเลยแหระ สูงประมาณ 184 เชียว ขาว สาวๆงี้กรี๊ดตรึม(ไม่อยากจะเม้าท์) แต่ไอ้เรื่องปากนี่ ไม่ไหวจริงๆแฮะ พี่ฉันกำลังเรียน ม.6 พอดีเป๊ะๆ แต่ฉันกับพี่อ่ะเรียนคนละโรงเรียนกันเลยอ่ะ เซ็งชะมัด ต่อมาก็ไอ้น้องตัวแสบ ไม่อยากจะพูดถึงมันเลยจริงๆ น้องฉันมีนามว่า โฟน ไอ้นี่อ่ะ หน้าตาก็พอไปวัดไปวาได้อ่ะนะ สูงก็ประมาณ 182 ขาว ขนตางอนเชียว ปากก็บางเป็นสีชมพูระเรื่ออย่างกะผู้หญิง(นี่อ่ะนะไม่หล่อ) เรื่องปากนี่ก็ไม่ไหวเลย ใช้ไม่ได้ๆ มันอ่ะเพิ่งจะย้ายมาอยู่โรงเรียนฉันวันนี้แหระ ถ้าห้องเดียวกันคงแย่ ฮั่นแน่ไม่ต้องสงสัยนะ ไอ้โฟนอ่ะมันเรียนเร็วกว่าชาวบ้านเขา มันเลยอยู่ชั้นเดียวกับฉัน สรุปว่ามันก็ฉลาดอยู่อ่ะนะ 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
" นี่!! เสร็จยังอ่ะช้าเป็นบ้าเลย วันนี้ฉันเพิ่งเข้าเรียนเป็นวันแรกนะ อย่าทำให้คนอื่นสายได้มั้ย ยัยบ๊อง" ไม่ต้องเดาเลยแหระว่าเสียงนรกแบบนี้เป็นใคร ก็ไอ้น้องชายตัวแสบน่ะสิ
" เออ...รู้แล้วค่ะคุณชาย ใกล้เสร็จแล้ว จะรีบไปตายรึงัยมันเพิ่งจะหกโมงเอง" ก็มันหกโมงจริงๆนี่นา
" หกโมงบ้านเธอน่ะสิ แหกตาดูหน่อยมันกำลังจะเจ็ดโมงครึ่งแล้ว นาฬิกาห้องเธอตายรึงัย" เอ๊ะมันจะเจ็ดโมงครึ่งได้งัยอ่า เมื่อกี๊ฉันเพิ่งเห็นมันจะหกโมงเอง เอ๊ะทำไมนาฬิกามันไม่เดินนะ นาฬิกาห้องฉันตาย -_-
อ๊ากกกกกกกกกกกก
" เจ็ดโมงครึ่ง สายแล้ววววววววววว" จะมีอะไรซวยไปกว่านี้มั้ยเนี่ย วันแรกก็สายจนได้
" ก็ใช่อ่ะดิ เสร็จยังเล่า ช้าเป็นบ้า ไปแต่งตัวอยู่ดาวอังคารรึงัย"
"เออๆ เสร็จแล้ว" ในที่สุดก็เสร็จจนได้ เฮ้อ เหนื่อยเป็นบ้า
ตึก ตึก ตึก โครมมมม
โอ๊ยยยย ซี๊ดดดดดด
"เจ็บชะมัด"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ อีกแล้วหรอเนี่ยยย เฉ่มเป็นบ้า" ไม่ต้องทายหรอกนะว่ามันคือเยงอะไร ก็เสียงฉันตกบันไดน่ะสิ ส่วนไอ้เสียงที่สองก็เสียงไอ้น้องตัวแสบหัวเราะได้ทุกวี่ทุกวัน
"พอเลยไอ้โฟน เออแล้วพี่ฟร้อนท์ล่ะ"
"พี่ฟร้อนท์คงจะมานั่งรอเธอล่ะมั้ง นู่นออกไปแล้ว คงมีแต่ฉันนี่แหระที่นั่งรอเธอตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่น่ะ"
"อ่ะค่ะๆ เป็นพระคุณอย่างสูงที่รอ"
"รู้ตัวก็ดี เร็วดิ"
"จ้าๆๆๆๆๆ" ฉันล่ะเซ็งจริงๆๆ
              ในที่สุดก็เดินทางมาถึงโรงเรียนอันแสนน่าอยู่จนได้ แต่ไอ้ที่มาเนี่ยมีแต่คนมองจริงๆนะสงสัยเป็นเพราะฉันสวย อิอิ (ขอชมตัวเองหน่อยแล้วกัน) ใช่ที่ไหนล่ะมีแต่คนมองไอ้โฟนน่ะสิ อยากจะบ้าตาย ไม่รู้จะมองกันทำไม แต่ก็ไม่ได้ชมมันหรอกนะว่ามันใส่ชุดนี้แล้วมันดูดีไปเลยอ่ะ
"นี่ๆ เค้ามองอะไรกันอ่ะ"
"ฉันจะไปรู้หรอ แกก็ลองเข้าไปถามดิ"
"ไม่เอาอ่ะ รำคาญ" ไอ้โฟนอ่ะมันเป็นโรครำคาญหญิงอ่ะนะไม่ใช่แค่น้องฉันนะที่เป็น รวมไปถึงพี่ชายของฉันด้วยอ่ะดิ สงสัยจะบ้า
"รีบไปเหอะ เดี๋ยวไม่ทัน"
"อืมๆ รู้แล้วเดี๋ยวตามไปแล้วกัน"
"เออๆ รีบตามมาล่ะไอ้โฟน ตึกอ่ะอยู่ทางโน้นนะ ชั้น2 รีบๆล่ะ"
"คร้าบบบบ รับทราบ"
"ยัยฟิวส์!!!!!" เสียงแปดสิบแปดหลอดอย่างนี้ยัยเพียวเจ้าแม่เม้าท์ชัวร์
"คิดถึงจังเลยยยเพื่อนเลิฟ" นี่ก็คงเป็นยัยฝันผู้เรียบร้อยสินะ
"ช่าย ไม่โทรมาหากันเลยนะยะหล่อน" และนี่ก็คงเป็นยัยยุ้ยผู้ห่วงสวยตลอดกาล
"เออๆดีๆเพื่อนๆทุกคน"
"อ่ะๆนักเรียนเข้าที่ได้แล้วจ๊ะ หวังว่าคงทักทายกันเสร็จแล้วนะ"
"ค่ะ/ครับ"
"วันนี้เราจะมีนักเรียนใหม่เพิ่มมาหนึ่งคนนะจ๊ะ หน้าตาหล่อเหลาเอาการทีเดียว"
สาธุ ขออย่าให้เป็นไอ้โฟนเลย...
"เข้ามาสิจ๊ะ"
"ครับผม" แล้วก็ได้ย่างก้าวเข้ามาในห้องเรียนแห่งนี้ และนี่ก็คือ ไอ้โฟนนั่นเอง
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด"
"หล่อลากดินไปเลยอ่ะ" เพื่อนร่วมห้องที่นั่งหน้าพูดขึ้น
"อ่ะใช่ๆๆ หน้าหวานอย่างกะผู้หญิงอ่ะ"
"สเป๊กเลย ใช่เลยอ่ะ กรี๊ดดดด"
"อ่ะ พอๆได้แล้วจ๊ะ ครูรู้ว่าเค้าหน้าตาดี แต่นี่โรงเรียนนะจ๊ะ"
"ค่า"
"แนะนำตัวหน่อยสิจ๊ะ"
"เอ่อ ครับ ผมชื่อ วิศวัฒน์ โรจนะวิวัฒน์กุล โฟนครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับผม"
"ค่า ได้เลยจ้า"
"นี่ๆมันน้องเธอใช่มั้ยฟิวส์"
"อืม" เซ็งสุดๆ
"ไม่ยักรู้ว่าโตขึ้นมาแล้วจะหล่อลากอย่างนี้นะเนี่ยไม่แพ้พี่ฟร้อนท์แกเลยนะเนี่ย"
"เออๆๆๆๆๆ"
"อ่ะจ๊ะเดี๋ยวไปนั่งแถวๆวรินธรแล้วกัน แถวนั้นว่างพอดีเลย แล้วอย่าลืมดูแลเพื่อนด้วยล่ะ"
"ค่ะครู"
"งัย ฉันหล่อใช่ม้า" ดูมันพูดสิ ใช้ไม่ได้ หลงตัวเองชะมัดเลย
"แหวะ หลงตัวเองชะมัดเลยนะแกไอ้โฟน"
"โห อ่ะนะเรียนเหอะไม่อยากทะเลาะกับคนเฉิ่มอย่างเจ๊อ่ะนะ" ใครชวนทะเลาะกันเนี่ย ไม่ใช่มันหรอกเรอะ ไอ้บ้าโฟน