คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : หงุดหงิด
หงุดหงิด
-บริษัท-
ร่างบางเดินออกมาจากลิฟต์ ยังคงติดใจกับคำพูดของนัทที่บอก พอนัทบอกเสร็จก็ถึงบริษัทพอดีทำให้ร่างบางไม่ได้ถามอะไรต่อ แต่ที่ทำให้เขาแปลกใจมากกว่าคำถามและประโยคนั้น นั่นก็คือ....การที่นัทเดินขึ้นมาบริษัทกับเขาด้วยเนี่ยสิ!!!! ร่างบางหันไปมองร่างสูงอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะเอ่ยปากถามออกมาในที่สุด
“นัทขึ้นมากับเราทำไมเนี่ย!”
“เราก็อยู่บริษัทนี้เหมือนกัน อย่าลืมสิว่าเรายังไม่ได้ลาออกนะ เราแค่พักงานไปเฉยๆ”
“เอ้า! ก็พักงานอยู่จะขึ้นมาทำไมล่ะฮะ?”
“ก็คิดถึงน่ะสิ!”
“คิดถึง? ฮะ..คิดถึง!” ร่างบางตกใจเป็นรอบที่ห้าของวันแล้วมั้ง นัทพูดจาชวนคิดอีกละ
“ก็คิดถึงไง บรรยากาศเก่าๆของเรา ตอนเป็น singular คิดถึงพี่โอ๊ต และที่สำคัญก็คิดถึง.....”
ร่างสูงหยุดประโยคไว้เพียงแค่นั้นก่อนจะหันมามองร่างบางพร้อมรอยยิ้มและสายตาที่เหมือนจะสื่อบางอย่าง ร่างบางมองร่างสูงได้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องหันหน้าหนี ใบหน้าเริ่มมีสีแดงเรื่อๆขึ้นมา ทำไมวันนี้นัทพูดจาแปลกๆ ชอบพูดให้คิด แล้วประเด็นคือ...คนคิดอย่างเขานี่สิ ลำบาก ไม่รู้ว่าพูดเล่นพูดจริง ต้องมาไม่แน่ใจคนเดียว เพราะนัทแท้ๆเลย ร่างบางทำท่าจะพูดอะไรบางอย่างแต่ติดที่.....
“พี่นัท!!!” เสียงแหลมเล็กที่ดังขึ้นทำให้ร่างบางชะงัก ก่อนจะหันไปมองพร้อมกับร่างสูง
“ดาต้า!” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นด้วยอาการแปลกใจเล็กน้อย เขาไม่ได้คิดว่าจะมาเจอเธอนะเนี่ย ผิดกับเจ้าของผมสวยที่ตอนนี้ เริ่มมีอาการคิดมากเพิ่มขึ้น เหอะ!!! อ๋อ!! ที่แท้คงเป็นน้องดาต้าสินะ ที่นัทคิดถึง ชิ!
“ใช่พี่นัทจริงๆด้วย อ้าว..อุ้ย!! พี่ซินสวัสดีค่ะ” ใบหน้าสวยเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าคนที่ตนเองทักคือนัทจริงๆ ก่อนจะหันมาทักทายศิลปินรุ่นพี่ตามมารยาท
“สวัสดีครับ!! .....นัทเราไปนะ ใกล้เวลานัดละ เดี๋ยวพี่โอ๊ตรอ คุยกันไปเลยนะครับ พี่ไปล่ะ J” ร่างบางเอ่ยขึ้นก่อนเผยรอยยิ้มเย็นๆไปให้นัท และเดินจากมา
‘เหอะ!! ทำเป็น รับอาสามาส่ง ที่จริงก็คงอยากเรื่องมาหาน้องดาต้าใช่มั้ยล่ะ แผนสูงนักนะนัท!!!’
ร่างสูงมองตามร่างบางที่เดินจากไป ก่อนจะหันมามองหญิงสาวที่ยืนเกาะแขนเขาด้วยความอึดอัด ใจจริงเขาอยากจะเดินตามซินใจจะขาด แต่ติดที่มือกาวนี่น่ะสิ เกาะแน่นไปไหนเนี่ย!!! ซินจะเลี้ยวแล้ว!!!!.....หายไปแล้วเนี่ย
“พี่นัท..พี่สบายดีรึเปล่าคะ?? ดาต้าคิดถึงพี่นัทมากเลยนะคะ ไม่ได้เจอกันตั้งนานดูดีขึ้นเยอะเลยนะคะเนี่ย?? แล้วพี่นัทไปทำอะไรมาคะ?? ดาต้าไม่เห็นได้ยินข่าวพี่นัทเลย!!”
“สบายดีครับ เดี๋ยวไว้คุยกันเนาะ พี่ขอตามพี่ซินไปก่อน พอดีพี่อยากเจอพี่โอ๊ตน่ะ ขอโทษนะครับ!”
“คุยกับดาต้าก่อนไม่ได้หรอคะ!! ดาต้าว่างพอดีเลยเนี่ย พี่โอ๊ตน่ะ ไม่หายไปไหนหรอกค่ะ นะคะๆ”
“เอ่อ..ขอโทษจริงๆครับ ไว้วันหลังเถอะนะครับ พี่ขอตัวก่อนนะ ”
ชายหนุ่มเลือกจบบทสนทนาด้วยการแกะมือหญิงสาวออกและกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปตามทางที่ซินเดินทันที ปล่อยให้สาวสวยยืนขัดใจ โธ่เอ้ย!! อยู่คุยกันก่อนก็ไม่ได้ อย่าคิดว่าไม่รู้นะว่ารีบไปไหน เหอะ!! คนอย่างดาต้าน่ะ อยากได้อะไรก็ต้องได้ย่ะ อาวุธเด็ดของดาต้าก็คือความเป็นผู้หญิงไงล่ะ ผู้ชายอย่างรุ่นพี่น่ะ ไม่มีทางมีได้หรอก!!!!
#NUT TALK#
ผมเดินแยกออกมาจากดาต้า เดินมาเรื่อยๆก็เห็นซินกำลังยืนคุยอยู่กับใครคนหนึ่งที่ผมยังไม่เห็นหน้า ผมรีบเดินเข้าไปทันที ซินคงจะคุยอยู่กับแกงส้มละมั้ง ยิ่งเดินเข้าไปใกล้เขาก็ยิ่งได้ยินบทสนทนาชัดขึ้น
“นายมาทำอะไรที่นี่ครับเนี่ย?? :D” เสียงของซินนี่หน่า คุยกับใครอยู่เนี่ยจะเห็นหน้าแล้ว อีกนิดเดียว!!!
“อ้าว...ทำไมถามอย่างนั้นล่ะก็..” เสียงนั่นมัน เสียงของ ของ....
“ไอ้บาส!!!” ผมเผลอตะโกนชื่อมันสียงดังทันทีที่เห็นหน้ามัน ซินหันมามองผมด้วยสายตางุนงงเช่นเดียวกับบาสที่มองผมด้วยสายตาเดียวกัน
“คุยกับน้องดาต้าเสร็จแล้วหรอไง??” ดูสิครับ! ดูสายตาที่ซินมองผมสิครับ ผมทำอะไรผิดเนี่ย?? ผมไม่ได้เป็นคนทักน้องซะหน่อย ทำไมซินต้องมองผมด้วยสายตาเย็นๆอย่างนั้นด้วยล่ะ
“อ้าว!! นัทสวัสดี ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะ” ไอ้บาสทักทายผมยิ้มๆ ทำให้ผมต้องหันไปพยักหน้าให้มันนิดๆ ก่อนจะเอ่ยปากตอบคำถามมัน
“พอดีชั้นมาส่งซินน่ะ เลยตามขึ้นมาด้วย อยากมาหาพี่โอ๊ต” ผมตอบพร้อมๆกับหันมามองหน้าซินสลับกับมันก่อนถามกลับไปบ้าง “แล้วนายล่ะ? มาทำอะไรหน้าห้องนี้??”
“ชั้นก็มาคุยเรื่องงานไง งานใหม่ที่ชั้นได้ทำร่วมกับ...ซิน” เฮ้ย!! อะไรนะ!!!!! ไอ้บาสกับซินจะมีงานร่วมกัน แล้วทำไมผมต้องตกใจล่ะเนี่ย อาการอย่างนี้มันมาอีกแล้วววว
“แล้ว...แล้ว..วงนายล่ะ เออใช่ วงนายน่ะ ไม่มีผลงานใหม่รึไง???”
“ก็จะมีนะ แต่ก็ไม่เห็นจะกระทบกับงานนี้นะ เอ..แต่ชั้นก็ไม่รู้นะว่างานนี้เป็นงานใหญ่หรือเล็กแค่ไหนน่ะ คงต้องลองคุยข้อมูลอีกที บางทีถ้าเป็นงานใหญ่ก็อาจจะกะทบกับงานวงชั้นเนี่ยสิ...” มีโอกาสเป็นงานใหญ่ด้วยหรอ??? แต่ไอ้บาสมันเป็นมือกีต้าร์ แล้วจะมาร่วมงานกับซิน..อย่างนี้...อย่างนี้..มันก็จะมา.... แทนที่ผมงั้นหรอ!!!!!!! อ้ากกกกกกกกกกกก!!!!!!! ยอม! ไม่! ได้!
“เอ่อ..บาสเราว่า เข้าไปรอพี่โอ๊ตในห้องดีกว่านะ อีกไม่กี่นาทีจะถึงเวลานัดละ” ซินพูดขึ้นมา ในขณะที่ตอนนี้ผมเริ่มจะไม่มีสติละ เฮือกกกก ซินชวนไอ้บาสเข้าห้อง ไม่นะ ไม่นะ ม่ายยยยยยยยยยย
ต้องขัดขวางๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ชั้นเข้าด้วย!!!” เสียงผมที่ตะโกนเสียงดัง ทำให้ซินหันมามองด้วยสายตาเย็นชากว่าเดิมร้อยเท่า ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็นๆขึ้น
“จะเสียงดังเพื่อ? เกรงใจบาสเค้าบ้างนะ”เกรงใจบาส!!!! ซินจะเกรงใจมันทำม้ายยยยยยยยยย
“ไม่เป็นไรหรอกครับซิน ” นั่น!!! สุภาพนักนะไอ้บาสสสส หงุดหงิดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“นะๆๆๆๆ ให้นัทเข้าไปด้วยนะๆๆๆๆๆๆๆ” มุกนี้ซินยอมแน่นอน งอแงเข้าไว้เว้ยนัท งอแงๆๆๆ
“เอิ่ม -,,-” แป่ว...ไม่ได้ผลครับ ซินไม่ยอมง่ะ เอางี้ดีกว่า หน้าด้านเดินเข้าไปก่อนแม่งเลยยย 555555555+++++++++
“เข้าไปกันเถอะครับซิน” ได้ยินนะ ได้ยิน ฮึ่ม!!! เถอะครับซิน แหวะ สุภาพเกิ้นนนนนนนน
“อื้ม..ไปเถอะ” ทำไมซินตอบมันน่ารักอย่างนั้นวะ อ้ากกกกกก หงุดหงิดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-ห้องประชุม-
หลังจากที่ผมได้อาศัยความหน้าด้านของตัวเองเข้ามานั่งในห้อง ซินก็เดินเข้ามาไล่ให้ผมไปนั่งที่โซฟา ซึ่งคนอย่างผมน่ะหรอครับ...เหอะ...ระดับผมน่ะ.....รีบลุกไปนั่งที่โซฟาแทบไม่ทัน!!!! ทำให้ตอนนี้ผมได้มานั่งฟังงานที่ซินกับบาสร่วมงานกัน พี่โอ๊ตบอกว่ายังไม่แน่ใจว่าจะเป็นงานเล็กหรือใหญ่ จะลองดูกระแสตอบรับก่อนว่าเป็นยังไง แล้วจะมีการตัดสินใจอีกที ระหว่างที่คุยกัน...ผมซึ่งเปรียบเสมือนผู้สังเกตการณ์(เรียกให้มันหรูไปได้!!!)ก็ทำหน้าที่อย่างดีด้วยการนั่งมองซินที่ดูตั้งใจฟังมากกกกก อั้ยย่ะ น่ารักอ่ะ!!! แต่ติดตรงที่..ที่..ไอ้บ้าบาสกะไอ้แกงส้วมเนี่ยยยย มันจะบังอะไรนักหนาวะ บังอยู่นั่นแหละ!!!!!!
“เอาเป็นว่า..อาทิตย์หน้าเนี่ยจะมาลองทำเพลงกันเลยละกันนะ จะได้ลองปล่อยไปช่วงกลางเดือนหน้า นายสองคนว่าไง?” หลังจากที่ผมนั่งฟังบทสนทนาจนจบ พี่โอ๊ตก็สรุปและถามความเห็นจากซินและไอ้บาส ผมหันไปมองซินว่าจะแสดงความคิดเห็นยังไง
“ซินไม่มีปัญหาครับ..บาสล่ะ??” ซินตอบกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ก่อนจะหันไปถามบาสด้วยรอยยิ้มงดงาม เฮ้ยๆๆๆ หงุดหงิดอีกแล้วววว
“เอ่อ..คือ..ผมอยากได้คนช่วยนะครับ!” อ้าว!! ไอ้บาสนี่ อยากจะมาได้ตัวช่งตัวช่วยอะไรวะเนี่ยยย แทนที่ผมจะได้พาซินกลับบ้านกันสองคน...มีแค่เรา มีแค่เรา อิอิ
“คนช่วย? ใครล่ะ?” พี่โอ๊ตถามด้วยความสงสัยเช่นเดียวกับซิน ผม และแกงส้ม ที่งงว่ามันอยากได้ตัวช่วยอะไร???
“คนที่ผมอยากได้มาช่วยในงานนี้ ก็คือ...” คือ..คือ...ใครวะ?? เงียบๆ เงียบทำซากเต่าอะไรเล่าเนี่ยยย “คนที่ผมอยากได้มาช่วยก็คือ..นัทครับ!!!!” แหม่...ผมก็นึกว่าใคร ที่แท้ก็ผมนี่เอง....ฮะ????....ผมเนี่ยนะ????
..........................................................................................................................................................
เฮ้!!!! สวัสดีทุกคนนนนน เรากลับมาแล้ว
เย้ๆๆๆ มีใครดีใจบ้าง???//// กริบ...5555555
กลับมาพร้อมกับความง้องแง้งของพี่นัท แต่งไปมึนไป 555555
เม้นกันหน่อยน้า ถ้าเม้นรวมถึง 20 เค้าจะแต่งตอนต่อไปหวานๆๆนะ
แต่ถ้าไม่ถึง!! เค้าจะไม่แต่งต่อ ว่ะ ฮะ ฮ่า (หยอกๆ ห้ามตัวเองไม่ได้หรอกก)
เจอกันใหม่ตอนหน้านะ ม้วฟฟฟฟฟฟ ขอบคุณทุกคอมเม้นท์น้า
ความคิดเห็น