คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เข้าใจ(รึเปล่า?)
เข้าใจ(รึเปล่า?)
-คอนโด-
แสงแดดยามเช้าที่ส่องเข้ามาทางหน้าต่าง ปลุกให้ร่างบางที่นอนหลับตาพริ้ม ค่อยๆลืมตาขึ้น ตาคู่สวยหรี่ลงเล็กน้อย เมื่อพบกับแสงแดดที่แยงตา
‘อืม...สายแล้วหรอเนี่ย วันนี้ไม่มีงานสินะ งั้นก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้งที่ตื่นสายขนาดนี้’
ร่างบางทำท่าจะเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว แต่เสียงโทรศัพท์ดังขัดจังหวะซะก่อน
#ปล่อยให้ใจฉันไร้ทางออก ไม่รู้เธอบอกได้ไหม อยากให้รักนี้เป็นเช่นไร ก่อนที่ใครซักคนต้องเสียน้ำตา#
“ว่าไง?”
(กระผม....แกงส้มเองนะครับ^^ ไม่ทราบว่าคุณทศพรว่างที่จะคุยกับคนหล่อรึเปล่าขอรับ 555555)
เสียงหวานกรอกเสียงลงไปอย่างห้วนๆ เมื่อเห็นว่าคนโทรมาคือใคร ก่อนที่เสียงกวนจะตอบมาแบบกวนประสาทเล็กๆ ทำให้ร่างบางเบ้ปากออกมาแบบเซ็งๆ
“เอิ่ม...ใช่เวลาป่ะเนี่ย!! มีอะไรก็พูดมาเดี๋ยวเราจะไปอาบน้ำกินข้าว”
(ฮะ??แปดโมงครึ่งแล้ว!! ยังไม่อาบน้ำกินข้าวอีกหรอเนี่ย??? เพิ่งตื่นรึไง??)
“นั่นแหละน่า ว่าแต่โทรมามีอะไร เร็วๆ” เสียงหวานเร่งอีกครั้งทำให้ปลายสายเลิกกวน เปลี่ยนมาพูดด้วยน้ำเสียงเป็นการเป็นงานขึ้น
(วันนี้..พี่โอ๊ตเรียกเข้าบริษัทนะ ตอนสิบโมง พี่เขตเพิ่งโทรมาบอก เหมือนว่าจะคุยเรื่องผลงานใหม่ ชั้นเลยโทรมาบอกก่อน ยังไงนายก็เตรียมตัวเลยละกัน แล้วจะให้ชั้นไปรับมั้ย?? หรือว่าไง???)
“ไม่ต้องอ่ะเดี๋ยวเราไปเอง นายจะได้ไม่ต้องอ้อมมา เจอกันที่บรษัทเลยละกัน สิบโมงใช่มั้ย??”
(อือ ตามนั้นนะ ชั้นจะได้ไปแอ่วสาวหน่อย อีกตั้งชั่วโมงกว่า 5555)
“สาวที่ไหนละ? อ้อ...แล้วเมื่อคืนไปส่งเด็กๆ เรียบร้อยดีรึเปล่า?” ร่างบางถามถึงเด็กๆเมื่อนึกได้ว่า เมื่อคืนเค้าลืมคิดเรื่องเด็กๆไปเลย แกงส้มจะส่งเด็กๆดีรึเปล่าเนี่ย??
(ส่งแทบจะถึงหมอนทุกคนเลยแหละ ต้องขอบคุณเด็กๆเมื่อคืนนะ เพราะทำให้ชั้นได้มีที่แอ่วสาวใหม่ น่ารักซะ)
เสียงกวนที่ตอบกลับมา ทำให้ร่างบางสบายใจที่เด็กๆกลับถึงบ้านดีทุกคน แต่ไม่รู้ว่าเขาคิดเองรึเปล่า เขารู้สึกว่าตอนท้ายๆประโยค เสียงแกงส้มที่ตอบมามันดูเคลิ้มๆแปลกๆแฮะ สาวที่ไหนที่นายนี่ไปติดอีกละเนี่ย ช่างเถอะ ไว้เจอค่อยถามละกัน
“อือ ดีละ แค่นี้นะ ไปอาบน้ำก่อนละ เจอกัน”
(อ่าๆเคๆ) หลังจากที่วางสาย ร่างบางก็เดินไปทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินไปหยิบกุญแจรถ และออกจากห้องเพื่อไปที่ลานจอดรถ
-หน้าคอนโด-
ร่างบางเดินออกจากคอนโด กำลังจะเดินไปที่รถ แต่กลับมีรถคนหนึ่งขับมาจอดขวางหน้าเขา ร่างบางขมวดคิ้วด้วยความงุนงงเล็กๆ ก่อนที่กระจกรถจะถูกลดลงเผยให้เห็นหน้าคนขับ ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นว่าคนขับรถคันนั้นคือ...
“นัท!! มาทำอะไรที่นี่อ่ะเนี่ย??” เสียงใสถามขึ้นอย่างตกใจ
“แหะๆคือว่าเรา..เรา” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอย่างตะกุกตะกัก นั่นสิ เขามาทำอะไรที่นี่เนี่ย เอาตรงๆเลยนะ พอตื่นเช้ามาก็ไม่รู้จะไปไหนเลยขับรถออกมา ขับไปขับมา ดันโผล่มาอยู่คอนโดซินซะงั้นน่ะ ยิ่งพอเห็นว่าซินกำลังจะออกไป เขาก็รีบขับรถมาขวางหน้าทันที งงตัวเองอ่ะ “คือ...จะมา...มาพาซินไปหาเด็กๆน่ะ ใช่ๆๆ เราจะมาพาซินไปหาเด็กๆ”
“งั้นหรอ..แต่เราไม่ว่างอ่ะ วันนี้พี่โอ๊ตเรียกไปคุยที่บริษัท ขอโทษทีนะ เราขอตัวล่ะ” ร่างบางเอ่ยอย่างรีบๆ และทำท่าจะเดินไปที่รถ แต่เสียงตะโกนจากร่างสูงก็เรียกไว้ก่อน
“งั้นให้เราไปส่งนะ!” เมื่อร่างบางได้ยิน ก็หันมามองด้วยสายตาแบบงุนงง ก่อนจะตอบกลับอย่างเกรงใจ เพราะเมื่อคืนเขาก็รบกวนนัทไปทีแล้ว
“ไม่ต้องเดี๋ยวเราไปเอง ไม่รบกวนนัทหรอก”
“นะๆ ให้นัทไปส่งนะ นะๆๆ”
“ไม่เป็นไรหรอกนัท เกรงใจ”
“นะๆๆ นะครับ ให้นัทไปส่งนะ”ร่างสูงยังคงยืนยันที่จะไปส่ง พร้อมๆกับออกท่าทีจะงอแงเล็กๆ
ร่างบางมองอย่างชั่งใจ ก่อนจะตัดสินใจเดินไปที่รถ เปิดประตูและเข้าไปนั่ง ด้วยสีหน้าแบบตัดรำคาญ แต่ก็ทำให้ร่างสูงหันมามองด้วยแววตาดีใจ ก่อนจะอดยิ้มออกมาไม่ได้
‘ยิ้มบ้าอะไรวะเนี่ย ไอ้นัท!!’
“ยิ้มอะไรฮะ?? >///< ออกรถได้แล้ว ขวางทางคนอื่น” ร่างบางเมื่อเห็นว่าร่างสูงยิ้ม ก็บอกขึ้นด้วยท่าทีเขินๆ
‘เขินบ้าอะไรล่ะเนี่ย ซินเอ้ย!!’
“คร้าบผม ทราบแล้วครับ 55 ” ร่างสูงรีบออกรถทันทีที่พูดจบ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเล็กๆ
“ยิ้มหัวเราะอะไรนักหนาเนี่ยฮะ? >//////< ” เสียงใสเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่แดงเรื่อๆ
“แล้วซินจะหน้าแดงทำไมล่ะ?? 5555 ” ร่างสูงหัวเราะมากขึ้น เมื่อหันไปเห็นคนตัวเล็กหน้าแดง
“เรื่องของเราน่า ขับรถไปเลยไป!!!” ร่างบางตัดบทก่อนจะหันออกไปมองหน้าต่างเพื่อหลบสายตาที่มองมา เขินบ้าอะไรไม่รู้เนี่ย โอ้ยยย ไม่เข้าใจตัวเอง! ร่างสูงเหลือบมองคนตัวเล็กมี่กำลังหันหน้าหนียิ้มๆ เขาชอบซินตอนนี้จัง ไม่ได้เห็นนานละ เมื่อคืนก็ดูเหมือนมีอะไรในใจแปลกๆไม่เหมือนตอนนี้ ที่ดูสดใส น่ารัก เอ๊ะ..นี่เขาเป็นอะไรเนี่ย?? มานั่งชมซินเนี่ยนะ? ไม่เข้าใจตัวเองว่ะ?!!
บรรยากาศในรถดูเงียบๆ มีเพียงเสียงเพลงที่ดังมาเบาๆจากร่างบางที่อยู่ดีๆก็ร้องเพลงออกมาซะงั้น แต่ดูเจ้าตัวน่าจะร้องออกมาตามอารมณ์มากกว่านะ ดูไม่ค่อยรู้ตัว เขาขับรถพลางหันมองร่างบางเป็นระยะๆ เขาไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรแต่ยิ่งมองหน้าใสเขายิ่งหยุดไม่ได้ ต้องหันมามองอีกเรื่อยๆ เสียงหวานคลอเพลง Traffic ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งร่างสูงเอ่ยเรียกเพื่อถามเรื่องที่ค้างๆอยู่เมื่อคืน
“ซิน..”
“หืม??” ดวงตาสวยที่หันมามอง ทำให้นัทรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงขึ้น
“เอ่อ..คือเราอยากถามเรื่องรูปอ่ะ”
“รูป? รูปไรอ่ะ?”
“ก็รูปในห้องที่ซินบอกว่าแฟนคลับให้มาอ่ะ คือเราเห็นตรงมุมล่างขวามันมีลายมือเขียนไว้ว่า ..
’ซินนัท Forever อยู่ด้วยกันเป็น SINGULAR อย่างนี้นานๆนะ ^^ ’ ลายมือมันเหมือนของซินมาก ซินเป็นคนเขียนรึเปล่า?”
“นัทเห็นด้วยหรอ????? ” ร่างบางดูท่าทางตกใจมาก ซินคงคิดว่าเขาไม่เห็นมันสินะ
“อืม..ตกลงซินเป็นคนเขียนรึเปล่า??” ร่างหนาถามอีกครั้ง
“เอ่อ..เอ่อ..ก็ใช่แหละ เราเขียนเอง” ร่างบางตอบรับเบาๆ ก่อนจะก้มหน้างุดซ่อนหน้าใสที่ตอนนี้แดงขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า
“อยากให้อยู่เป็น Singular นานๆหรอ??” ร่างหนายิงคำถามแก่ร่างเล็ก ทำให้ร่างเล็กที่ก้มหน้าอยู่พยักหน้าเล็กน้อย แล้วหันหน้าออกไปมองนอกหน้าต่างอีกรอบ
“อืม...ก็เราเคยบอกแล้วไง ว่าเรามีความสุขที่ได้ทำงานตรงนี้” ร่างบางเอ่ยขึ้นเบาๆ พร้อมกับเอามือมาลูบผมยาวสลวยของตัวเองเล่นไปด้วย
“อย่างนั้นหรอ...แล้วซินนัท Forever นั่นละ เกี่ยวกับงานด้วยรึเปล่า??” ร่างหนายิงไปอีกคำถามทำให้คราวนี้ ร่างบางหันกลับมาทันที
“หมายความว่ายังไง???” เสียงใสถามด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูไม่แน่ใจว่าตนเองเข้าใจคำถามผิดรึเปล่า
“ที่อยากให้เป็น Singular นานๆอ่ะ ตอนนี้อาจจะทำไม่ได้ แต่ ซินนัท Forever น่ะ เราว่าทำตอนนี้ได้นะ” ร่างสูงไม่ตอบแต่กลับพูดบางอย่างที่ทำให้ร่างเล็กตกใจและแอบคิด!
..........................................................................................................................................................l
สวัสดีค่ะ มาลงอีกหนึ่งตอน
ใครได้ไป Fanmeet บ้างอ่ะ เค้าไม่ได้ไป เสียดายมาก T^T
ติดตามเราได้ที่ Twitter นะ @Aki31041 มาคุยกันเนอะ ทวงนิยายก็ได้นะ ^^
คอมเม้นท์กันหน่อยนะคะ เวลาได้อ่านคอมเม้นท์แล้วมันมีกำลังใจในการแต่ง
อ่านแล้วเม้นบ้างก็ได้ ติชม ตามสบายเลย ขอแค่เม้นหน่อยนะคะ ^^
เลิกเวิ่นดีกว่า 555555 ไปละ เจอกันใหม่ตอนหน้านะคะ ^^
ความคิดเห็น